เก็จแก้วอินถวา (รีอัป)

ดุจดังพรหมบันดาลให้พานพบ ภพบรรจบราตรีกาลนำคืนสู่ ให้เคียงคู่ตุนาหงันยอดพธู ขอเป็นคู่สูเจ้าทุกชาติไป

มนต์ใดมิอาจเทียบอานุภาพเกินกว่ามนต์รัก ไม่เว้นกระทั่งแม่ทัพหนุ่มแห่งสิงคีนครอย่างท่านอิศรผู้เกรียงไกรยังต้องยอมศิโรราบยามที่รากรักหยั่งลึกลงหัวใจ เหตุใดหลังจากคืนเดือนฉายคู่ตุนาหงันจากแคว้นพนัสคีรีจึงได้แปรเปลี่ยนเป็นคนละคน จากสตรีผู้อ่อนหวานเคยยอมทำตามเขาทุกอย่าง ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ บัดนี้นางกลับกล้าลุกขึ้นมาแข็งข้อเป็นปรปักมิหนำซ้ำยังเฉยเมยราวกับเขาไม่เคยมีตัวตน แต่ไหนแต่ไรเขาทำได้เพียงจำยอมรับสตรีต่างเมืองมาเป็นคู่ตุนาหงันเพราะหน้าที่ ตามคำทำนายของฤษีเตโชดมเพื่อแทนคุณแผ่นดิน หากแต่ตอนนี้ นางกล้าดีเช่นไร จึงกล้าที่จักเปลี่ยนหัวใจของเขาไปตลอดกาล!”

และสำหรับสาวมาดเข้มจนสาวน้อยสาวใหญ่แอบกรี๊ดอย่างแสงรวี ผู้มีดีกรีเป็นถึงนักกีฬายิงธนูเหรียญทองทีมชาติ ตำรวจฝีมือดีผู้ที่ชอบอ่านสามก๊กเป็นชีวิตจิตใจ เรื่องอลหม่านในคืนครบรอบวันเกิดทำให้เธอต้องตื่นขึ้นมาในเรือน ไม่สิ!ต้องเรียกว่าอาณาจักรของแม่ทัพอิศรถึงจะถูกเพราะมันกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน เพียงแค่แสงรวีรวีเจอหน้าเขาครั้งแรก ทำไม??บุรุษผู้นี้ถึงเชื่อว่าคู่ตุนาหงันหน้าหวานผู้แสนจะเรียบร้อยดุจผ้าพับไว้อย่างศสิตางศุ์จะกล้าร่ายมนต์ดำใส่เขาได้นะ ถึงอย่างไรก็ตามแต่ ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลทางการเมืองระหว่างแคว้น หรือเหตุผลของหัวใจ เมื่อพระพรหมกลั่นแกล้งให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่เมืองมิติคู่ขนานอย่างสิงคีนครแห่งนี้ สาวแกร่งอย่างรวีคงลุกขึ้นสู้กันบ้างล่ะ ขืนยอมให้อิตาแม่ทัพบ้าเลือดข่มเหงเอาง่ายๆก็ไม่ใช่หมวดรวีนะสิ

บุรุษร่างสูงที่ยืนตระหง่านกลางลานยิงธนูนั้น เขานุ่งผ้าสีน้ำตาลยกลายสีม่วงสลับแดงจับจีบด้านหน้าร่นขึ้น ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามเป็นมัดๆขณะเขาจับคันธนูด้วยมือซ้ายออกแรงน้าวสายธนูด้วยมือขวา เมื่อมองจากด้านข้างดวงตาสองชั้นของเขาคมและดำราวกับนัยนิล จมูกโด่งรับริมปากยาวหนาได้รูปดูเหมาะสมกับร่องจมูก ผมสีดำเกล้ามวยเริ่มหลุดลุ่ยลงเพราะลมที่พัดมาประทะขณะเขาเคลื่อนไหว

นี่นะหรือคือบุรุษที่ใครๆต่างขนานนามของเขาว่าท่านแม่ทัพอิศร ภรัสดาษแห่งแม่หญิงศสิตางศุ์

     เจ้าของลำแขนใหญ่กำคันธนูเอาไว้มั่นขณะกำลังน้าวสายธนูเล็งไปที่เป้า สายตาคมดั่งนัยนิลจ้องมองสตรีในชุดผ้าคาดอกและผ้านุ่งสีขาวจับจีบด้านหน้าเผยให้เห็นเอวคอดขอดชวนมอง หากแต่กริยาแข็งกร้าวของสตรีผู้กำลังยืนประจันหน้ากับเขาช่างดูขัดกับรูปสมบัติของนางนัก ความรู้สึกเกลียดชังระคนปวดร้าวครั้นหวนนึกถึงว่าคราหนึ่งสตรีผู้นี้เคยหมายใจใช้อวิชชากับเขา ความผิดหวังพลันสะท้อนออกมาจากแววตาคู่นั้น

“หลบไป สูเจ้าจักทำสิ่งใด”

“ถ้าท่านไม่ช่วย ข้าก็จะยืนอยู่ตรงนี้”

“หากสูเจ้ามิหลบ ข้าจักยิงให้สิ้นชื่อ”

“อยากจะยิงก็ยิงเลย แม่_งจะอาละวาดให้ดู”

คนอื่นเขาข้ามภพมาเป็นนางเอก แต่ไหน?? หมวดรวีข้ามภพมาเป็นนางร้ายซะได้ …

สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน สำหรับนิยายเรื่องเก็จแก้ว อินถวาเป็นนิยายย้อนยุคข้ามภพผสมแฟนตาซี ซึ่งไม่ได้อิงประวัติศาสตร์หรือยุคสมัยใดๆนะคะ เมืองและสถานที่ต่างๆ ตำแหน่งยศของขุนนางล้วนเกิดขึ้นจากจินตานาการของผู้แต่งซึ่งได้แรงบันดาลใจจากการอ่านวรรณคดีไทยจึงตกผลึกทางจินตนาการก่อเกิดเป็นนวนิยายพี่เรียดย้อนยุคเมืองสมมุติเรื่องนี้ขึ้นมาตามแบบฉบับของเนตรธารา มาร่วมเดินทางไปยังนครสิงคีกับแสงรวีหญิงสาวยุค2023 ผู้ถูกชะตานำพาให้วิญญานของเธอหลุดเข้าไปในร่างของภรรยาท่านอิศร แม่ทัพเอกแห่งนครสิงคี เมืองซึ่งอุดมไปด้วยทองคำและที่แห่งนี้ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นความรัก ความเกลียดชัง แสงรวีจะสามารถแก้ไขปมพันธการความรักความแค้นที่เธอไม่ได้ก่อขึ้นได้หรือไม่ เชิญมาร่วมเดินทางไปโลกแห่งจินตนาการไปด้วยกันนะคะ 

ส่วนเรื่องการอัฟ นิยายเรื่องนี้ได้แต่งจบเรียบร้อยแล้วค่ะ เป็นต้นฉบับที่ยังไม่ได้รีไรท์อาจมีคำผิดปะปนบ้างต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เนตรธาราจะทยอยอัพจนกระทั่งถึงตอนจบ หลังจากนั้น หนึ่งวันจะทำการปิดตอนนะคะ 

สุดท้ายนักหัดเขียนคนนี้ขอขอบพระคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่ได้ให้การต้อนรับและเมตตานักหัดเขียนคนนี้ด้วยดีเสมอมาเนตรธาราหวังเป็นอย่างยิ่งว่ารีดเดอร์ที่น่ารักจะได้รับความสุขและรอยยิ้มจากนิยายเรื่องนี้นะคะ 

ขอบคุณค่ะ

เนตรธารา ^-^

เปิดเรื่อง ๑๒/๐๓/๒๕๖๖