[HOPEGA] Just Fake แค่สิ่งบังตา

               

อ่า...นี่โลกเราหมุนเร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าคนสมัยนี้เขาชอบอะไรแปลกๆกัน แปลกขนาดไหนน่ะเหรอ “ชอบให้ผู้ชายได้กัน”นี่มันแปลกพอไหมครับ?

            มันจะไม่เดือดร้อนเท่าไรหรอกครับถ้าไอ้ผู้ชายที่ว่านี่มันไม่ใช่ผมไง! แล้วจิ้นกับใครไม่จิ้นดันเป็น ‘ไอ้เจโฮป’ เพื่อนที่สนิทแต่ค่อนข้างไม่สนิท(?) งงเหรอ ไม่ต้องห่วงไอ้ผมก็งง

            ถ้าถามถึงเหตุผลที่คนทั้งหลายแหล่ชอบจิ้นกันแล้วล่ะก็....

            “ยุนกิยังไม่รู้ตัวเหรอ ว่าอยู่กับเจโฮปแล้วรังสีความน่ารักของยุนกิเพิ่มแรงมากเลยอ่าาาาา”

            “เนี่ยนะยุนกิชอบทำหน้าบึ้งใส่เรา แต่พออยู่กับเจโฮปก็หัวเราะร่าตลอดเลย....” เอิ่ม คือแค่เห็นฟันเจโฮปผมก็อยากหัวเราะแล้วอ่ะจริงๆ คือนี่ผมหัวเราะไม่ได้เหรอ???

“ยุนกิ!” มึงอีกแล้วเหรอเชี่ยโฮป มาได้ถูกจังหวะจริงนะมึ้งงง เชื่อเลยว่าอีกไม่นานต้องมีเสี..

“ฮื่ออออ แกเห็นไหมเขาเรียกชื่อกัน >//<”

“ความรักเข้าตาอ่ะฮื่อออ”

“แถวนั้นทำไมมีรังสีสีชมพูอ่ะ”

ลิ้นยังไม่ทันเข้าปาก ตดก็ยังไม่หายเหม็น พวกมันสาวเลือดวายทั้งหลายก็โห่เสียงร้องออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว

“สัส หยุดหอน!” ต่อให้เป็นผ็หญิงก็ช่างเหอะ มินยุนกิคนนี้ไม่เคยกลัว ด่าหมดอ่ะ โดยเฉพาะเรื่องเตะหมากับด่าผู้หญิงนี่งานถนัดมินยุนกิเลยแหละ “แล้วมึงอ่ะ มีไร เรียกกูขนาดนี้กลัวป้าขายน้ำหน้าโรงเรียนไม่ได้ยินเหรอห้ะ”

“กูเปล่าเสียงดังนะ แค่คิดถึงมึงอ่ะ แต่สงสัยความคิดถึงกูมันดังไปหน่อย J” เออ! เอาเข้าไปนี่ก็ทำให้เขาเข้าใจผิดกันเข้าไป

“เหม็นฟามรักกกกกกกกกกกกกกกกก”

“สีชมพูอยู่รอบตัวคุณ อิอิ”

“โฮปก้าจงเจริญ”

“สรรรเสริญคู่นี้กันค่ะพวกมึ้งงงง”

ท้อกกิ้งทามส์ :: เฮลโหล อันยอง สวัสดีค่ะ หนีห่าวค่ะทุกคน ฮ่าๆๆๆ ฤกษ์งามยามดีมาเปิดเรื่องใหม่สักนิ้ดดดด  ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจอ้อมแขนมิตรรักแฟนฟิคทุกท่านนะคะ5555 #hopegajf