คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : memory 2
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เฮ กรี๊ดดดดด รอดแล้วเว้ยยยยยย
“เฮ้อ....กว่าจะหมดเวลา” ทำเอาชี่แทบราด กฏบ้าบออะไรฟะไม่ถึงเวลาห้ามออกใครใครมันตั้ง(รู้แล้วจะทำไมจะไปตื้บเค้าหรอ =0= /ป่าวไปขอบคุณ : ฮยอก) ไอ้คนสมองเทพอย่างผมอ่ะโน่นทำเสร็จตั้งกะชั่วโมงแรกแล้วแต่ก็ต้องมานั่งรอพวกสมองอึ่งเนี่ยตั้งสามชั่วโมง เป็นมะเร็งขึ้นมาใครรับผิดชอบห๊ะ
“ฮ่าๆๆ เอาน่าไอ้ฮยอกแกก็ทำได้ไม่ใช่หรอวะเห็นนั่งหมุนปากกาตั้งกะชั่วโมงแรก แล้วไมทำหน้างี้วะ” ไม่เห่าอยากเดียวครับ มันใช้ขาหน้าลูบหัวผมอีก ไม่ใช่หมานะเว้ยแค่คล้าย (อ้าว)
“เออ....ข้อสอบหน่ะทำได้เว้ยแต่ไอ้ที่หน้าแย่เนี่ย นั่งสกัดฉี่อยู่นิ้วจะกินมั้ยวะเนี่ย”
“อ้าวหรอ......นึกว่าแกปวดท้องคลอดหว่ะ 555”
“ป๊าบบบ คลอดบ้านพ่อแกสิ โอ้ยยยย ปวดเยี่ยวโว้ย” เวร เจ็บชิบตบมาได้มือรึตี น ไอ้เราก็หวังดีเห็นหน้าแย่ๆกะช่วยผ่อนคลาย มันเจือกขอบคุณด้วยฝ่ามือรักกรูจริงนะฮยอก
“อ๊ากกกกก กรูอยากตายยยย”
“เป็นเชี่ยไรไอ้วอน” ไอ้นี่ก็อีก นึกว่าตายไปแล้วสอบเสร็จไม่ส่งเสียง นั่งเงียบกริ๊บแล้วนี่เทวดาตัวไหนไปเหยียบหางมันวะร้องยังกะโดนข่มขืน
“เออ กรูไม่ได้เป็นเชี่ยแต่กรูกำลังจะตาย”
“ ?? ” สองตัวครับ อย่างงอันแรกของผม อันหลังของไอ้ฮยอก ฮ่าๆๆๆ ก็เราคู่กันเลยใส่ไว้สอง อิอิ
“ฮื่อๆๆ ป๋ากรูบอกถ้าเทอมนี้ตกแม้แต่ตัวเดียวกรูจะโดนยึดบัตร แล้วพวกเมิงคิดดูโครงการปิดเทอมของกรูจะพาน้อง กิ๊ฟ น้องเก๋ น้องเงาะ.....บลาๆๆ ไปเที่ยวฮาวาย พัง พังแน่ๆ แง งงงง “
“สม งั้นเดี๋ยวกรูโทรบอกพ่อเมิงให้”
“โอ้วว ทงเฮพี่เทพบุตรของวอน” หึหึ ซื้งเลยสิเมิงแต่อย่างเพิ่งเทิดทูญ หิรัญทรัพย์กรูหว่ะ
“บอกให้พ่อเมิงยึดบัตรเร็วๆก่อนกรูจะมีเพื่อนเป็นเอดส์ตาย เสียชื่อกรูหมด”
“เวร ไม่ช่วยแล้วซ้ำเติม อ้าว ฮยอกจะไปไหนอ่ะ”
“ไปส้วม!!” ชัดเจนมากเพื่อน ขอบคุณ ถ้าหน้าตาไม่ดีนะเมิงงงง
“ฮ่าๆๆๆ ยังไม่ไปอีกหรอเอ็งเร็วๆนะเว้ยเดี๋ยวมะเร็งกินอดใช้งานนะเว้ย”
“ขอบใจไอ้เวร เจือกอวยพรกรูอีกไอ้ปลาอืด”
“ฮ่าๆๆ ปลาบ้านพ่อแกสิหล่อขนาดนี้ สงสัยจะปลาเทวดา แล้วไปส้วมอ่ะรีบปล่อยรีบมานะเว้ยไม่ใช่ไปหากินในนั่น”
“ทงเฮแกก็ไปว่าฮยอกแจมัน ก็แค่ท่ออาจเสื่อมแต่ไม่เป็นไรนะครับฮยอกเด๋ววอนรับรักษาให้”
“เชี่ย” นั่น หน้าม่วงแล้วยังไม่เจียม มีสรรเสริญส่งท้ายอีกนะเอ็ง สงสัยก่อนจะได้กิ๊กกะมันชายเฮคงต้องพามันไปเข้าคอร์สอบรมกุลสตรีก่อน
“เจอกันที่โรงอาหารนะเว้ย”
“เออ”
อิอิ ไปแล้วครับสุดที่รักของผม ให้ได้กัดนิดตอดหน่อยก็ยังดี นี่ละครับความสุขของ อี ทงเฮ เอาไว้มันตกหลุ่มเสน่ห์ผมเมื่อไหร่ หึหึ พ่อจะทำมากกว่าตอด วะฮ่าๆๆๆ แต่เหมือนผมลืมอะไรไปอย่าง อะไรหว่า มันขัดๆในใจชอบกล อึมมมมมมมมมมม โว้ยคิดไม่ออกเว้ย!! ไปหาข้าวกินแล้วค่อยคิด
.
.
.
.
“โอยตายๆอย่าเพิ่งราดนะลูก เวรเอ้ยเจือกเสียเวลาลับฝีปากกะไอ้บ้าทงเฮ โอ๊ย!!!” อา ห้องน้ำอยู่ข้างหน้า แต่กรูไปไม่
ถ -ือ- ง ถึงงงงง
หมับ!!
“คุณ!! เป็นอะไรมั้ย คุณ”
“อา ขอบใจฉันไม่เป็นไร” เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมมันเจ็บแบบนี้แค่อั้นชี่แค่สามชั่วโมงทำไมมันยังกะไส้จะทะลุงี้วะ
“คุณหน้าซีดมากเลยนะ ผมว่าไปโรงพยาบาลดีกว่า”
“ไม่ ไม่ต้องไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็หาย ขอบใจ” เป็นบุญของคนหน้าตาดีจริงๆ ที่โลกนี้ยังมีคนมีน้ำใจไม่งั้นเมื่อกี้ดั้งผมคงยุบมากกว่าเก่า เพราะอะไรล่ะ หน้าฟาดพื้นอ่ะเซ่ (ป่าวโกรธครับแค่ใส่แอ็คชั่นให้สมจริง ) ว่าแต่ไปห้องน้ำดีกว่าจะได้หายปวดซะที แล้วผมก็ขอบคุณผู้หวังดีแล้วก็ผละจากมือที่ช่วยพยุงออกมา ห้องน้ำอยู่แค่เอื้อม ก้าวที่หนึ่ง ก้าวที่สอง..... ตุ๊บ
คุณ !!!
โปรดติดตามตอนต่อไป....
.............................................................................................................................................................................................................
มาต่อแล้วจร้า
ใครที่อ่านแล้วงงก็อ่านต่อไปเรื่อยๆนะจ๊ะแล้วจะหายงงเอง (ฮ่าๆๆ ช่วยได้มากเลยเนาะ)
เรื่องนี้เศร้ารึเปล่าไม่รู้ ฮารึเปล่าก็ไม่รู้อีก (รอฟังกระแสตอบรับอยู่ อิอิ)
อาจจะมีภาษาไม่สุภาพบ้าง ก็อย่าต่อว่าไรเตอร์นะตัวเอง เค้าอยากจะแต่งให้มันต่างจากเรื่องอื่นๆบ้าง เพิ่มสีสัน ^ - ^
รีดเดอร์ที่น่ารัก อ่านแล้วอย่าลืมเม้น โหวต ให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่เม้นเป็นกำลังใจให้ ขอบคุณจ้าาาา (กราบงามๆร้อยที)
ความคิดเห็น