ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อดีตที่หวนคืน
" อัน พี่จะให้อันออกกองไปด้วยนะงานนี้ " เจ้านายสุดแสนจะใจดีเดินมาบอกเธอ ว่างานนี้เธอต้องไปมีส่วนร่วมในการถ่ายโฆษณาชิ้นนี้ อันดามันยิ้มรับคำสั่งแต่โดยดี โปรดิวเซอร์ทีี่คุ้นเคยกันดี เดินเข้ามาแจ้งกำหนดตารางงานว่าถ่ายที่ไหน เวลาใด มองกำหนดการแล้วได้แต่ถอนใจ โลกมันกลมเกินไปมั้ย ทำไมสถานที่ถ่ายทำต้องเป็นร้านของผู้ชายคนนั้น ร่างบางสูดลมหายใจลึกๆ บอกตัวเองว่าเรื่องมันผ่านมานานแล้ว และเธอคิดว่าเธอพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับอดีต เธอมั่นใจว่าเธอพร้อมและไม่รู้สึกโกรธเกลียดเค้าคนนั้นอีกแล้ว
"อัน แน่ใจหรือว่าจะไปออกกองคราวนี้"
รชตะถามเธอเมื่ออยู่กันตามลำพังในเวลาพักกลางวัน อันดามันมองหน้าเพื่อนชายยิ้มๆ
"ขอบใจนะที่เป็นห่วงฉัน แต่ว่าฉันโอเคแล้ว เรื่องมันผ่านมาจะเป็นปีอยู่แล้วนะ แล้วอีกอย่างออกกองก้ได้เงินพิเศษ ช่วงนี้นายยิ่งชวนฉันไปหาอะไรกระแทกปากบ่อยๆ อยู่ด้วย กระเป๋าฉันแบนหมดแล้ว"
หนุ่มร่างใหญ่มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนใจ จะให้เขาเลี้ยงเธอมากกว่านี้ก็ยังได้ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดมากไปทำไม
"เอาเป็นว่า ไปออกกองคราวนี้พอเสร็จงานแล้วอันจะพารัชไปหาอะไรอร่อยๆกระแทกปาก แถวนั้นอันชำนาญนะร้านไหนอร่อยขอให้บอกอันไปมาหมดแล้ว"
รชตะมองความอารมณ์ดีของเธอแล้วยิ้ม เธอคงไม่รู้ว่าเขาดีใจแค่ไหนที่ในวันนี้เธอยิ้มได้ เพราะเขายังจำได้ดีว่าวันที่เธอโทรมาร้องไห้ตอนเวลาตีหนึ่งทำให้เขาแทบแล่นไปซัดหน้าผู้ชายใจร้ายคนนั้นทันที ในวันนั้นเธอดูจมกับความเศร้า ยิ้มน้อย บางครั้งที่คิดว่าไม่มีใครเห็นเขาเห็นว่าเธอแอบร้องไห้ เขาในวันนั้นทำได้แค่ปลอบ ไม่กล้าแม้แต่จะยืนมือไปโอบกอด ได้แต่โกรธตัวเองว่าถ้าเขากล้าทำอย่างนั้น วันนี้เธอกับเขาอาจตกลงเป็นแฟนกันแล้วก็ได้
เวลาเร่งด่วนในยามเช้าบนท้องถนนใครก็อยากไปถึงจุดมุ่งหมายของตัวเองก่อนทั้งนั้น ส่งผลให้รถโดยสารของเธอชนกับรถยนต์ที่ออกจากซอยเพราะหวังจะไปอยู่บนถนนใหญ่ให้ได้ ผลคือ เธอต้องลงจากรถก่อนถึงที่หมาย แต่ก็ยังโชคดีที่วันนี้อากาศไม่ร้อนมาก และจุดนี้ก็ใกล้กับที่นัดหมาย สามารถเดินไปได้ เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินกลับไปสถานที่นัด กลับไปสู่อดีต สถานที่ที่เคยทำให้เธอเจ็บปวด หวังว่าการเดินกลับไปครั้งนี้จะทำให้เธอได้ล้างตะกอนที่นอนก้นอยู่ในใจได้เสียที
มองไกลๆเธอเห็นว่าทีมงานกำลังวิ่งวุ่นจัดแสง จัดไฟ กันอยู่หน้าสถานที่ถ่ายทำ เพื่อนหนุ่มร่างสูงของเธออยู่ในชุดหล่อ เพราะต้องเป็นนายแบบมองจากตรงนี้เห็นได้ว่าเขากำลังหยิบโทรศัพท์ และถ้าให้เดา ว่าแล้วไงผิดที่ไหนล่ะ โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น มือเรียวควานเข้าไปในกระเป๋าใบโต
" ว่าไงรัช อันเดินอยู่ เห็นรัชแล้วด้วย แต่งตัวหล่อเชียว พ่อนายแบบ"
"อัน พี่จันบอกว่าจะให้อันเป็นนางแบบด้วย ลูกน้ำไม่มา ป่วยกะทันหัน รีบเดินมาเลย ต้องแต่งหน้าทำผม"
อันดามันอุทานในใจ เอาแล้วไงยายอัน ถ่ายอะไรตอนนี้ หน้าอย่างศพ เมื่อคืนนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นที่จะได้มาเจออดีต แล้วมันจะออกมาเป็นยังไงละเนี่ย อันดามัน
"อัน แน่ใจหรือว่าจะไปออกกองคราวนี้"
รชตะถามเธอเมื่ออยู่กันตามลำพังในเวลาพักกลางวัน อันดามันมองหน้าเพื่อนชายยิ้มๆ
"ขอบใจนะที่เป็นห่วงฉัน แต่ว่าฉันโอเคแล้ว เรื่องมันผ่านมาจะเป็นปีอยู่แล้วนะ แล้วอีกอย่างออกกองก้ได้เงินพิเศษ ช่วงนี้นายยิ่งชวนฉันไปหาอะไรกระแทกปากบ่อยๆ อยู่ด้วย กระเป๋าฉันแบนหมดแล้ว"
หนุ่มร่างใหญ่มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนใจ จะให้เขาเลี้ยงเธอมากกว่านี้ก็ยังได้ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดมากไปทำไม
"เอาเป็นว่า ไปออกกองคราวนี้พอเสร็จงานแล้วอันจะพารัชไปหาอะไรอร่อยๆกระแทกปาก แถวนั้นอันชำนาญนะร้านไหนอร่อยขอให้บอกอันไปมาหมดแล้ว"
รชตะมองความอารมณ์ดีของเธอแล้วยิ้ม เธอคงไม่รู้ว่าเขาดีใจแค่ไหนที่ในวันนี้เธอยิ้มได้ เพราะเขายังจำได้ดีว่าวันที่เธอโทรมาร้องไห้ตอนเวลาตีหนึ่งทำให้เขาแทบแล่นไปซัดหน้าผู้ชายใจร้ายคนนั้นทันที ในวันนั้นเธอดูจมกับความเศร้า ยิ้มน้อย บางครั้งที่คิดว่าไม่มีใครเห็นเขาเห็นว่าเธอแอบร้องไห้ เขาในวันนั้นทำได้แค่ปลอบ ไม่กล้าแม้แต่จะยืนมือไปโอบกอด ได้แต่โกรธตัวเองว่าถ้าเขากล้าทำอย่างนั้น วันนี้เธอกับเขาอาจตกลงเป็นแฟนกันแล้วก็ได้
เวลาเร่งด่วนในยามเช้าบนท้องถนนใครก็อยากไปถึงจุดมุ่งหมายของตัวเองก่อนทั้งนั้น ส่งผลให้รถโดยสารของเธอชนกับรถยนต์ที่ออกจากซอยเพราะหวังจะไปอยู่บนถนนใหญ่ให้ได้ ผลคือ เธอต้องลงจากรถก่อนถึงที่หมาย แต่ก็ยังโชคดีที่วันนี้อากาศไม่ร้อนมาก และจุดนี้ก็ใกล้กับที่นัดหมาย สามารถเดินไปได้ เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินกลับไปสถานที่นัด กลับไปสู่อดีต สถานที่ที่เคยทำให้เธอเจ็บปวด หวังว่าการเดินกลับไปครั้งนี้จะทำให้เธอได้ล้างตะกอนที่นอนก้นอยู่ในใจได้เสียที
มองไกลๆเธอเห็นว่าทีมงานกำลังวิ่งวุ่นจัดแสง จัดไฟ กันอยู่หน้าสถานที่ถ่ายทำ เพื่อนหนุ่มร่างสูงของเธออยู่ในชุดหล่อ เพราะต้องเป็นนายแบบมองจากตรงนี้เห็นได้ว่าเขากำลังหยิบโทรศัพท์ และถ้าให้เดา ว่าแล้วไงผิดที่ไหนล่ะ โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น มือเรียวควานเข้าไปในกระเป๋าใบโต
" ว่าไงรัช อันเดินอยู่ เห็นรัชแล้วด้วย แต่งตัวหล่อเชียว พ่อนายแบบ"
"อัน พี่จันบอกว่าจะให้อันเป็นนางแบบด้วย ลูกน้ำไม่มา ป่วยกะทันหัน รีบเดินมาเลย ต้องแต่งหน้าทำผม"
อันดามันอุทานในใจ เอาแล้วไงยายอัน ถ่ายอะไรตอนนี้ หน้าอย่างศพ เมื่อคืนนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นที่จะได้มาเจออดีต แล้วมันจะออกมาเป็นยังไงละเนี่ย อันดามัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น