ร้ายกลายรัก

ชีวิตรักอิสระของผู้พันรูปหล่อ มีอันต้องสะดุด เมื่อเกิดต้องตาต้องใจ แม่สาวหน้าคมอารมณ์ศิลป์ แต่เขาจะทำอย่างไร เมื่อเธอไม่เล่นด้วย ซ้ำยังถอยห่าง งานนี้คงต้องงัดทุกกลยุทธ์มาใช้ ให้มันรู้ไปว่า ตัวพ่อเรื่องการจีบหญิงอย่างเขา จะจีบสาวท่าทางไม่ประสาอย่างนั้นไม่ได้ 


"เจอกันอีกแล้วนะสาวน้อย"

อันดามันรีบเงยหน้าโดยอัตโนมัติ เมื่อมีเสียงดังอยู่เหนือศีรษะตัวเอง อีตานี่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงเนี่ย

"กินยังไงเนี่ย เลอะไปถึงแก้มแล้วคุณ"
ไม่พูดเปล่า ยังถืือวิสาสะเอามือมาเช็ดให้อีกด้วย ร่างบางสะดุ้งสุดตัว ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครเข้ามาใกล้ชิดเธอขนาดนี้เลยนะ 

"ทำอะไรของคุณ มาจับแก้มฉันทำไม" เสียงใสตะกุกตะกัก เกิดอาการหน้าร้อน 'เป็นไข้รึเปล่าเนี่ยฉัน' ร่างบางหันหลังเดินหนีทันที ใจนึกโทษเพื่อนตัวดี ที่นัดแล้วยังมาไม่ถึงเสียที ร่างสูงมองตามแล้วอมยิ้ม ตัวแค่นั้นเขาต่อให้เดินนำไปสิบก้าว เขาเดินตามสบายๆยังตามทันเลย ให้มันรู้ไปสิว่า อะไรที่เขาชอบเขาจะเอามาเป็นของตัวเองไม่ได้
หญิงสาวรีบเดินจ่ำเพื่อนหนีให้พ้นร่างสูง 

"โอ๊ย ขอโทษค่ะ"
ความซุ่มซ่ามที่เป็นโรคประจำตัวแสดงอาการอีกแล้ว ชายตรงหน้าไม่ได้มีท่าทีโกรธ ซ้ำยังมองเธอด้วยสายตาวาวๆชอบกล 'หนีเสือปะจระเข้ รึเปล่าวะเนี่ย'

"ขอโทษแทนแฟนผมด้วยนะครับ เธอคงไม่ทันระวัง"
หญิงสาวออกอาการเหวอหนักว่าเก่า 'นี่ฉันมีแฟนแล้วเหรอ' ร่างสูงที่ยืนเตียงข้างก้มหน้าลงมาสบตา แถมยังยักคิ้วให้อีก ' นี่มันวันอะไรเนี่ย'