รักหมดใจยัยแม่สื่อ

วันเปิดภาคเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยวันแรก เป็นวันที่วุ่นวายพอสมควร ฉันเองที่เพิ่งจะเข้าชั้นปี 1 ทั้งตื่นเต้นและตั้งตารอวันนี้อย่าใจจดใจจ่อ แต่ก็หดหู่นิดหน่อยที่ต้องหาเพื่อนใหม่ เพราะเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมด้วยกันนั้น ต่างแยกกันไปคนละทิศทาง จะมีก็คนเดียวที่ยังติดสอยห้อยตามฉันมา แต่ถึงยังไงก็เรียนกันคนละคณะอยู่ดี

“เจอกันหลังเลิกเรียนเลยนะ” ฉันหันไปบอก เซอร์เวย์ เพื่อนที่บอกว่าติดสอยห้อยตามกันมานั่นแหละ

“เดินไปด้วยกันก่อนดิ เดี๋ยวกูเดินไปส่งที่หน้าคณะก็ได้”

“เอางั้นก็ได้” ยังไงก็ยังดีกว่าเดินไปคนเดียว เป็นเด็กปีหนึ่ง จะเดินไปไหนคนเดียวมันก็เขินยังไงไม่รู้ ถึงลุคฉันจะดูเป็นสาวมั่น ไม่สนโลก แต่อันที่จริงแล้วโบ๊ะบ๊ะมาก เดินไปจนถึงหน้าคณะของเซอร์ก็เจอกับดินเพื่อนสนิทของเซอร์สมัยมัธยมยืนรออยู่ พอเห็นฉันก็พยักหน้า ยักคิ้ว ส่งยิ้มทักทายนิดหน่อย ตามสไตล์พ่อหนุ่มขี้เล่น

ฉันกับดินเราสนิทแค่ระดับนึง ที่รู้จักและคุยเล่นกันได้เพราะรู้จักผ่านเซอร์นี่แหละ เรามักจะชวนกันเล่นเกมออนไลน์อยู่ทีมเดียวกันตลอด แต่กับเซอร์เราสนิทกันมาก ถึงจะไม่ได้เรียนห้องเดียวกันแต่เพราะบ้านอยู่ซอยเดียวกัน บ้านฉันอยู่ท้ายซอย ส่วนบ้านเซอร์อยู่ปากซอย แต่ก็ไปกลับโรงเรียนพร้อมกันทุกวัน วันไหนมันหยุดฉันก็หยุด มันโดดฉันก็โดด พฤติกรรมที่ไม่ดีเด็กๆ ไม่ควรทำตามนะจ๊ะ

“เดี๋ยวกูเดินไปส่งโซดาที่คณะแปบ มึงรอตรงนี้แหละ”

“เออได้ เจอกันหลังเลิกเรียนนะโซ”

จบคำพูดดินฉันก็หันไปโบกมือให้ เป็นอันว่าเข้าใจ

“เอาจริงคณะมึงกับกูก็อยู่ติดกัน กูเดินไปคนเดียวก็ได้นะ”

“กูอยากเดินมาส่ง อย่าเรื่องมาก”

“ถ้าอย่างนั้นเลิกเรียน มารับกูด้วยเลยละกัน”

“ก็ได้นะ ไม่มีปัญหา” ฉันพูดทีเล่น ทีจริงแต่ก็ไม่คิดว่าเซอร์จะตอบรับแบบนี้ แต่อันที่จริงสมัยมัธยมเราสองคน ก็เป็นแบบนี้แหละตัวติดกันอย่างกับฝาแฝด

“แต่เอาจริงมึงน่าจะมาเรียนคณะเดียวกับกูนะโซดา” อยู่ดีๆ เซอร์ก็พูดเสียงจริงจังขึ้นมา ทำเอาฉันตกใจเหมือนกันนะ

“กูจะได้มีคนคอยทำงานให้” ไอ้เซอร์พูดเสร็จก็หัวเราะออกมา

“กูแทบจะเป็นแม่มึงอยู่แล้ว ให้กูไปหาผัวบ้างเถอะ”

“ไม่มีทาง ต่อให้เรียนคนละคณะกูก็จะทำตัวติดกับมึง ไม่ต้องมีผัวหรอกอยู่กับกูดีจะตาย”

“แล้วมึงไม่คิดจะมีเมียบ้างรึไง” พอฉันพูดจบเซอร์ก็หยุดเดินทันที ทำเอาฉันต้องหยุดเดินตาม อะไรของมันอยู่ดีๆ ก็หยุดเดินเอาดื้อๆ

“โซดา นั่นมันปุยฝ้ายหัวหน้าห้องมอ 6/1 ใช่ไหมวะ” เซอร์เวย์ถามขึ้นแต่สายตายังไม่ละจากภาพตรงหน้า ฉันเลยมองตามไปยันบุคคลที่เซอร์พูดถึง ก็เจอกับปุยฝ้ายกำลังเดินตรงเข้ามาหาฉันกับเซอร์ที่ยืนอึ้งอยู่

“โซดา กับ เซอร์เวย์ ใช่ไหม” ปุยฝ้ายทักขึ้นมาอย่างตื่นเต้น เหมือนได้เจอกับคนรู้จักที่ไม่ได้เจอกันมานาน ฉันจึงพยักหน้ายืนยันว่านี่คือโซดา กับ เซอร์เวย์เองจ้า

“ดีใจมากเลย นึกว่าต้องเรียนคนเดียวซะแล้ว ดีจังที่มีเพื่อนจาก พพ.มาด้วย”

พพ. คือชื่อย่อโรงเรียนมัธยมของพวกเราเอง แล้วนี่ก็คือปุยฝ้าย ปุยฝ้ายก็คือหัวหน้าห้องมอ 6/1 พ่วงด้วยตำแหน่งประธานนักเรียน และดาวโรงเรียน สมัยเรียนมัธยมเป็นสาวฮอตปรอทแตกเดินไปทางไหนก็ถูกจับตามอง ประหนึ่งสัตว์ป่าหายาก สวยตาแตก

ผู้หญิงอย่างฉันยังใจเต้นเวลาอยู่ใกล้เธอ นับประสาอะไรผู้ชายไอ้เซอร์เวย์ โดนเดินเข้ามาทักแบบนี้มันยืนนิ่งกลายเป็นหินไปแล้ว จนฉันต้องสกิดเรียกสติมันกลับคืนมา

"เอ่อ ที่จริงแล้วเราเรียนบริหารน่ะ แต่พอดีเดินมาส่งโซดา"

"ดีจัง โซดากับเซอร์ยังตัวติดกันเหมือนเดิมเลยเนอะ"

"กะ ก็ อืมมม ><"

ฉันว่าวันนี้ไอ้เซอร์คงรู้สึกคอมพรีทในชีวิตละมั้ง ที่ปุยฝ้ายเข้ามาทักก่อนแถมยังจำชื่อมันได้อีก มันยืมเกาท้ายทอยหูแดง แก้มแดง เห็นละหมันไส้นัก

"แล้วเพื่อนห้องหนึ่งไม่มีใครมาเรียนที่นี่เลยหรอ"

"มีสิ แต่เรียนคณะอื่นหมดเลยอ่ะ มีแต่เราที่เข้านิเทศ แต่ดีจังที่เจอโซดา เราจะได้มีเพื่อน" ปุยฝ้ายพูดจบก็ส่งยิ้มหวาน โอ๊ยยจะสวยไปไหน

"เพื่อนในห้องเราไม่มีใครมามอนี้เลยเหมือนกัน งั้นเรามาอยู่ด้วยกันเถอะ"

ปุยฝ้ายพยักเห็นด้วย ฉันก็โล่งใจที่อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนที่รู้จักบ้าง ตอนมอ 6 ฉันอยู่ห้องสาม เซอร์เวย์กับดินอยู่ห้องสี่ ส่วนปุยฝ้ายดาวโรงเรียนอยู่ห้องหนึ่ง เราคุยกันบ้างเวลามีกิจกรรมที่โรงเรียนแต่ก็ไม่ถึงขั้นสนิทอะไร ไม่แปลกที่เธอจะจำชื่อฉันกับเซอร์เวย์

"มึงกลับไปที่คณะเลยก็ได้นะ ใกล้เวลาเข้าเรียน เดี๋ยวไอ้ดินมันบ่นเอา" ฉันหันไปบอกเซอร์เวย์ที่ยังยืนมองจ้องแต่ปุยฝ้ายไม่หยุด และดูเหมือนจะไม่ได้ยินที่ฉันพูด

"ปุยฝ้ายขึ้นไปก่อนนะ เดี๋ยวเราขอคุยกับเซอร์ก่อน"

"ได้จ้า รีบตามมานะ"

"จ้ะ" รอจนปุยฝ้ายเดินหายขึ้นไปบนตึกแล้ว ฉันก็หันไปสกิดเรียกเซอร์เวย์ ที่ยืนชะเง้อมองตามปุยฝ้ายไปลับตา

"ตาเยิ้มเชียวนะมึง" อดกระแหนะกระแหน๋มันไม่ได้

"ปุยฝ้ายเขายิ้มให้กุด้วยนะเว้ย

"กูเห็น ไม่ได้ตาบอด"

"กูชอบเขาว่ะ"

"ชอบก็จีบสิวะ" ฉันพูดประโยคนั้นจบ เซอร์เวย์ก็ชะงักไป สักพักสายตามันก็เปล่งประกายออกมา ขยับเข้ามารวบมือฉันไปกุมอยู่ที่อก มันจะกลายร่างเป็นผีเสื้อหรอวะ ทำไมนัยตามันวิบวับขนาดนั้น

------------------

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเขียนมือใหม่ ใหม่แบบ ใหม่จริงจัง

พึ่งหัดเขียนเรื่องแรกด้วย อาจจะเรียบเรียงได้ไม่ดีเท่าไหร่

ผิดพลาดยังไง ติชมได้นะคะ (แต่อย่าแรงกันน้า)????