พิชิตใจนายเจ้าเล่ห์

   

      @มหาวิทยาลัย

….พร้อมไหมครับน้องๆ ดนตรีมาเริ่ม

ตึง ตึ่งตึงตึ่งตึงตึ่งตึงตึ่ง ปะโลงโปงฉึ่งน้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร เสียงดนตรีกับเสียงร้องเพลงกันด้วยความสนุกสนาน ณ ห้องโถงใหญ่ คณะนิเทศ จัดขึ้นทุกปีเพื่อรับน้อง มีทั้งคนที่เต็มใจและไม่เต็มใจในการทำกิจกรรม

“ไม่เห็นจะมีอะไรให้กูดู คนไหนวะที่มึงบอกว่าแจ่มไม่เห็นมีถูกใจกูสักคน” เพลิงหนุ่มหล่อคณะนิเทศปี 3 พูดกับเพื่อนที่มาด้วยกัน 

“ไอ้เพลิงมึงอ่ะตาไม่ถึง มึงดูมีแต่แจ่มๆทั้งนั้นเลย” ไอ้พีชี้มือชี้ไม้ตอบกลับไป

“แล้วมึงล่ะไอ้พร้อม มีคนที่มึงถูกใจบ้างไหม” ผมถามเพื่อนอีกคนที่เอาแต่ยืนกอดอกไม่พูดไม่จา

“ไม่มี” ไอ้พร้อมตอบกลับมาสั้นๆ

“เห็นไหมไอ้พี ไอ้พร้อมยังบอกเลยว่าไม่มีกลับกันเถอะ” พูดจบ ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องโถง

“พี่คะ หนูขอโทษค่ะวันนี้หนูมีธุระเลยมาเข้าเชียร์สาย” ผมหันกลับไปดู เป็นผู้หญิงร่างบาง ในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทเลยเข่ามานิดหน่อย หน้าตาดูมีเสน่ห์ กำลังอธิบายให้พี่สตาฟฟังด้วยความหอบเหนื่อย

“ทำอย่างนี้ได้ยังไงครับน้อง แล้วเพื่อนที่เหลือล่ะเขามาเข้าเชียร์กันทุกคน แบบนี้ต้องโดนลงโทษ พวกพี่ๆ staff ว่าไงครับ” ไอ้ต้นหัวหน้าสตาฟ ทำเสียงเข้มดุน้องที่มาสาย

“กฎก็ต้องเป็นกฎมาสายก็ต้องโดนลงโทษ จะทำโทษอะไรดีน๊าา” มันทำท่าคิดว่าจะลงโทษยังไง ด้วยหน้าตากวนตีน

“ … ” เธอทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ปากก็บอกว่าหนูขอโทษ

“เอางี้ดีกว่า เต้นไก่ย่างให้พี่ดู 1 เพลงแล้วพี่จะปล่อยกลับแถว”

“อ..เออ คือหนูเล่นไม่เป็นค่ะ” 

“อะไรกันครับน้อง อยู่นิเทศก็ต้องกล้าแสดงออกหน่อย มาๆเต้นให้พี่ดูสักเพลง เพื่อนๆช่วยกันร้องเพลง เพลงมา” 

…ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริง..

“เต้นสิครับ” ไอ้ต้นทำหน้าคาดคั้น จนผู้หญิงคนนั้น เต้นด้วยท่าทางแปลกๆ หน้าตาเหมือนจะร้องไห้

“พอได้แล้วไอ้ต้น น้องไม่ได้ตั้งใจ” ไอ้พร้อมเดินไปพร้อมทำมือหยุดสั่งให้เลิกเล่นเพลง ผมไม่รู้ว่าไอ้พร้อมเดินลงไปจากสแตนเชียร์ตอนไหน 

“อะไรของมึงวะไอ้พร้อม”ไอ้ต้นทำหน้าหงุดหงิด

“กูว่ามึงพอเหอะน้องมันไม่ได้ตั้งใจดูสิจะร้องไห้แล้ว” 

“แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ ไอ้พร้อมกูเป็นหัวหน้าสตาฟ ถ้ากูไม่ลงโทษคนอื่นก็ต้องมาสายแบบนี้ดิวะ” ผมยืนฟังมันสองคนเถียงกัน จากข้างบนผมกลับขมวดคิ้วรู้สึกว่าเหมือนมันมีอะไรแปลกๆ

“งั้นเอางี้กูขอเป็นคนลงโทษน้องเอง OK”

“เออๆก็ได้แล้วแต่มึง”

“กลับไปเข้าแถวได้แล้วครับเดี๋ยวเลิกเชียร์มาหาพี่ด้วยนะ”

“ขอบคุณมากเลยนะคะพี่..”หญิงสาวตอบขอบคุณแล้วยกมือไหว้

“พี่ชื่อพร้อมนิเทศปี 3”

“ค่ะพี่พร้อม”

“มาๆ เรามาเริ่มกิจกรรมกันต่อ” ตึงตึงตึงตึง ปะโรงปะโรงโปงชึง~

“โห่ไอ้พร้อมมึงอย่างเท่ ว่าแต่ทำไมมึงต้องไปปกป้องน้องเขาด้วยวะปกติกูไม่เห็นมึงยุ่งกับใคร” ไอ้พีพูดด้วยความสงสัยใช่ครับผมก็สงสัยเหมือนกันไอ้พร้อมเดินขึ้นมานั่งบนสแตนเชียร์น้องปีหนึ่ง 

“ไม่มีอะไรหรอกกูแค่เห็นน้องจะร้องไห้อ่ะ” มันพูดแล้วไหวไหล่

“เออๆแล้วไป” ผมยังจ้องมันอยู่จนมันคงรู้ตัวเลยหันมาถามผม

“เออแล้วไอ้เพลิง มึงไม่กลับแล้วหรอวะ”

“ไม่กลับละ กูว่ากูเจอเหยื่อรายใหม่แล้ว

“ใครวะ!!!” ไอ้พร้อมถามขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เอาหน่า”

เอาบทนำสั้นๆไปก่อนแล้วกันนะคะ ยังไงก็ฝากเป็นกำลังใจคอมเม้นกันได้นะ ไรต์เพิ่งเคยเขียนนิยายชายหญิงครั้งแรก ปกติเขียนแต่นิยายวาย(^^)