คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : sweet kiss 2
ชายหนุ่มร่างสูงอุ้มร่างบางที่สลบอยู่ไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเดินไปที่รถคันหรูของตนที่จอดอยู่ไม่ไกลจากบริเวณบ้านหลังใหญ่ของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดเขาตอนนี้
"แกแน่ใจแล้วเหรอวะ เซฮุน"หนุ่มร่างสูงผู้มีใบหน้าหวานปนเข้ม เอ่ยทักเซฮุนเพื่อนของตัวเองที่กำลังอุ้มร่างเล็กเดินอย่างเคร่งเครียด
"แน่สิวะ"คนถูกทักตอบกลับอย่างรวดเร็ว
"เห็นแล้วน่าสงสารว่ะ คนน่ารักๆแบบนี้ ฉันเห็นแล้วอยากจะ..."
"หุบปากของแกไปเลยไอ้ชานยอล"ยังไม่ทันที่ร่างสูงนามว่าชานยอลจะได้เอ่ยความต้องการของตัวเองก็โดนเพื่อนสนิทตะโกนดักไว้ก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตัวเล็กที่ถูกเพื่อนเขาอุ้มอยู่ตอนนี้น่าขย้ำแค่ไหน เห็นแล้วชานยอลรู้สึกกระชุ่มกระชวยจริงๆ
"โห่ อะไรวะ ทำเป็นโหด"ชานยอลได้แต่โอดครวญกับความโหดของเพื่อน อะไรวะ เขาก็แค่ชอบคนน่ารักมันผิดด้วยเหรอ
เซฮุนยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆเพื่อไปถึงรถที่พวกเขาเตรียมไว้สำหรับแผนการในครั้งนี้โดยเฉพาะ
ไม่มีอะไรหยุดการกระทำของเซฮุนได้ เหตุการณ์ในอดีตมันทำให้เขาต้องทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ผู้ชายคนนั้นต้องเจ็บปวดเหมือนที่มันเคยทำไว้กับคนของเขา
"ทำไมช้าจังวะ"จงอินชายหนุ่มผิวเข้มผู้ร่วมแผนการอีกคนแขวะชายหนุ่มสองคนที่เพิ่งเดินมาถึง ก่อนที่คนผิวเข้มจะจ้องมองร่างบางในชุดเจ้าสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเซฮุน
"อย่าพูดมากน่า รีบออกรถได้แล้ว เดี๋ยวไอ้คริสมันจะรู้ตัวว่าเจ้าสาวของมันหายตัวไป"เซฮุนบอกพลางยัดร่างเล็กเข้าไปในรถก่อนที่ตัวเองจะตามเข้าไป
ได้ยินดังนั้นจงอินก็รีบขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านพักส่วนตัวของเขาที่เตรียมไว้เพื่อเป็นที่พัก ไม่สิ เพื่อเป็นที่กักขังเจ้าของร่างบางที่ยังคงหลับใหลอย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง
แผนการในวันนี้พวกเขาสามคนร่วมกันวางแผนมาเป็นอย่างดี พวกเขาได้ส่งคนมาสอดส่องช่องทางเข้าออกของบ้านตระกูลลู่ซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงานแต่ง แล้วก็อาศัยจังหวะที่แขกในงานกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในงาน และรอจนกว่าเจ้าบ่าวอย่างคริสเผลอ เซฮุนกับชานยอลเป็นคนเข้ารวบตัวเจ้าสาวของคริสแล้วมาที่รถของจงอินที่จอดที่รออยู่เตรียมพร้อมที่จะหนีโดยเร็วอย่างที่ไม่มีใครสามารถตามรอยพวกเขาได้
(Sehun says)
ผมก้มมองคนร่างเล็กที่นอนหลับอยู่บนเตียงหลังจากที่มาถึงบ้านพักส่วนตัวที่พวกผมได้จัดเตรียมเอาไว้จงอินและชานยอลก็กลับไปเพราะต้องไปดูแลงานที่ผับที่พวกเขาลงทุนทำด้วยกันมันมีเรื่องให้ชวนปวดหัวนิดหน่อย ผมเลยให้พวกมันไปจัดการส่วนผมขอจัดการธุระส่วนตัวกับคนตัวเล็กนี่ก่อน
"สวยแบบนี้สินะ ไอ้คริสมันถึงยอมแต่งงานด้วย"
ผมจ้องมองใบหน้าหวานยามหลับที่ดูสวยงามอย่างเป็นธรรมชาติ ผมว่าผมคิดถูกแล้วที่จับตัวเขามา ไอ้คริสนี่มันตาถึงจริงๆมิน่าล่ะมันถึงยอมทิ้งน้องสาวของผม
"อืมๆ"ร่างบางตรงหน้าผมครางออกมาเบาๆแล้วลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสะลืมสะลือ
"ฟื้นแล้วเหรอ"
"นี่นายเป็นใคร"ร่างเล็กเบิกตาโพลงอย่างตกใจ แล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง
"ฉันเหรอ โอเซฮุน จำชื่อฉันไว้ให้ดี เสี่ยวลู่หาน"ดวงตากลมโตแทบจะถลนออกมาเมื่อผมพูดจบ ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าทำไมผมถึงรู้จักเขา คนที่เกี่ยวข้องกับไอ้คริสผมก็รู้จักหมดนั่นแหละ เมื่อสองปีที่แล้วผมรู้ว่ามันจะหมั้นแต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าคู่หมั้นของมันเป็นใครจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ไอ้จงอินบอกกับผมว่าคู่หมั้นของไอ้คริสเป็นลูกชายของตระกูลลู่ซึ่งก็มีอยู่แค่คนเดียวก็คือเสี่ยวลู่หาน และพวกเขาสองคนกำลังจะแต่งงานกัน พวกผมจึงเลือกที่ลงมือในวันแต่งงานเพราะเป็นวันที่คนพลุกพล่านมากที่สุด
"นะ นายรู้จักชื่อฉันได้ไง แล้วทำไมฉันถึงมาอยูที่นี่ คริสล่ะคริสอยู่..."
"หยุดพูดได้แล้วฉันรำคาญรู้แค่ว่าที่นายต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าไอ้เจ้าบ่าวของนายมันเคยทำเลวไว้กับคนของฉันยังไงล่ะ!"
ผมตะโกนขึ้นเสียงดังจนลู่หานสะดุ้ง ดวงตาที่กลมโตของเขาฉายแววแห่งความกลัวออกมาอย่างชัดเจน แบบนี้แหละที่ผมต้องการ
ถึงเวลาเอาคืนของฉันแล้วล่ะไอ้คริส หึหึ
(Luhan says)
เฮือก
ลมหายใจของผมสะดุดเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของร่างสูงเขากำลังทำให้ผมกลัว ดวงตาคมที่จ้องมองผมเต็มไปด้วยโทสะ จนผมต้องรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงไปไกลให้กลับมา
"นี่นายพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ"
"หึหึ"เสียงหัวเราะในลำคอพร้อมกับสายตาที่เรียบเฉยจนผมไม่อาจคาดเดาอารมณ์ของเขาได้
"นี่โอเซฮุนฉันคิดว่านายคงจับมาผิดคนแล้วล่ะฉันไม่เคยรู้จักนายและก็มั่นใจด้วยว่าไม่เคยไปทำอะไรให้นายด้วย"เซฮุนแสยะยิ้มพลางโชว์รูปที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเขาแล้วพูดขึ้น
"แน่นอนว่านายไม่เคยทำอะไรไว้กับฉัน แต่การที่นายเป็นคนสำคัญของไอ้คริสมันทำให้ฉันต้องจัดการกับนายไงล่ะฉันไม่มีทางปล่อยให้มันมีความสุขหรอก!"
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ผมพยายามหลบตาของเซฮุนแล้วจ้องมองรูปภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีหน้าตาละม้ายคล้ายกับเซฮุน แต่แววตาของเธอดูสดใสมากกว่าเซฮุน รวมแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยทีเดียว แต่ยังไงผมก็ไม่รู้จักเธออยู่ดี
"ฉัน.."
"ผู้หญิงคนนี้ถูกทิ้งให้โดนทำร้าย จากไอ้คนที่มันพร่ำบอกเธอว่ารักแต่สุดท้ายมันก็ทิ้งเธอไป แล้วไปแต่งงานกับนายไง"ฟังจากที่เซฮุนพูดผู้หญิงในรูปคงเป็นคนรักของคริสและก็เป็นสำคัญของเซฮุน ดูเหมือนว่าเซฮุนคิดจะแก้แค้นคริสก็เลยจับตัวผมมาเพราะคิดว่าผมเป็นคนรักของคริส ทำไมพวกเขาไม่ไปเคลียร์กันเองลากผมเข้ามาเกี่ยวข้องแบบนี้มันถูกต้องแล้วเหรอ
"ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องความแค้นของพวกนาย ถึงคริสเลือกที่จะแต่งงานกับฉันมันก็ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนจะต้องรักกัน"ผมพยายามอธิบายให้เขาฟังอย่างใจเย็น หวังว่าคงจะเข้าใจนะ จับตัวผมมาแบบนี้มันไม่มีประโยชน์หรอก มันดีซะอีกที่ผมกับคริสยังไม่ได้แต่งงานกัน
"ถ้าไม่รักแล้วมันจะยอมทิ้งน้องสาวฉันแล้วมาแต่งงานกับนายทำไม”เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ยังพยายามทำใจเย็น หมอนี่ขยันทำให้ผมตกใจจริงๆ
"ฉันไม่รู้ นายก็ไปถามคริสดูสิ แต่การที่ฉันยอมแต่งงานก็เพราะคำสั่งของคุณพ่อ"
"ดูเป็นลูกกตัญญูจริงๆนะ"เซฮุนยิ้มเยาะก่อนที่จะมองผมด้วยสายตาล้อเลียน มองแบบนี้ไม่เชื่อสินะ เฮ้อ ผมล่ะเหนื่อยใจกับเขาจริงๆ
"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันเพิ่งเคยเจอหน้าคริสไม่ถึงห้าครั้ง ฉันเพิ่งรู้เมื่อสองอาทิตย์ก่อนว่าจะต้องแต่งงานกับคริส"ผมพูดความจริงออกไปทั้งหมด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เชื่อเรื่องที่ผมพูด ผมต้องทำยังไงเนี่ยเขาถึงจะเชื่อผม
"ไม่จริง! พวกนายหมั้นกันตั้งแต่สองปีที่แล้ว แล้วนายจะเพิ่งรู้ได้ยังไง"
"นายก็ลองไปถามพ่อฉันดูสิว่าทำไมถึงเพิ่งมาบอกเรื่องหมั้นพร้อมกับเรื่องแต่งงาน"
"แต่งเรื่องเก่งดีนี่ คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ"
"ตามใจนายสิอยากคิดจะอยากจะทำอะไรก็เชิญเลย"ผมเอ่ยอย่างปลงๆเพราะอธิบายไปคงเปล่าประโยชน์ ในเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมเชื่อที่ผมพูดเลย
"หึ ฉันทำแน่"
หมับ
มือเรียวของเซฮุนจับเข้าที่ต้นแขนของผมอย่างแรงก่อนจะกระชากเข้าหาตัว ผมได้แต่ดิ้นขลุกขลักแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้
"ปล่อ..อุ๊บ!"เพียงชั่วพริบตาเซฮุนปล่อยมือที่ต้นแขนของผมก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาจับใบหน้าของผมแล้วประกบริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากผมอย่างรวดเร็วผมที่ตกใจกับสัมผัสที่ได้รับโดยไม่ทันตั้งตัวเป็นการเปิดโอกาสให้ร่างสูงส่งลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผมเขาบดจูบริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วงและเอาแต่ใจ
"อื้อๆๆ"ผมส่งเสียงท้วงในลำคอเพราะรู้สึกว่าลมหายใจเริ่มขาดเป็นห้วงๆแต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อเขายังควานหาความหวานจากริมฝีปากผมต่อไปเรื่อยๆสองแขนของผมก็พยายามผลักเขาออกแต่มือของเซฮุนก็ล็อกแขนของผมที่กำลังทุบตีเขาไว้โดยที่ริมฝีปากของเซฮุนยังคลอเคลียอยู่ที่ริมฝีปากผมไม่ห่างผมไร้ซึ่งเรียวแรงในการขัดขืนจึงได้แต่ปล่อยให้เขาจูบผมต่อไปจนกว่าเขาจะพอใจเนิ่นนานหลายนาทีเซฮุนละริมฝีปากออกไปเขาจ้องมองใบหน้าของผมที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยน้ำตา เซฮุนนิ่งไปสักพักเหมือนกำลังใช้ความคิด
พลั่ก
ผมผลักเขาออกจากตัว ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง
"พอใจแล้วใช่มั้ยฮึก"ผมสะอื้นจนตัวโยนเซฮุนดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นผมร้องไห้หนักขนาดนี้เขาเริ่มก้าวเท้าเข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง แต่ผมก็ขยับออก
"หยุดร้องเดี๋ยวนี้"เสียงเข้มสั่งผมก่อนที่เจ้าตัวจะดึงผมเข้าไปกอดอย่างเก้ๆกัง
"ฮึกๆ"
"หยุดร้องได้แล้ว ฉันปลอบคนไม่เป็นนะ"ผมก็ไม่ได้ต้องการให้เขามาปลอบผมนี่ คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ ผมพยายามดิ้นแต่เซฮุนยิ่งกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นผมจึงยอมซบหน้าลงกับอกของเขาและยอมให้เขากอดจนกระทั่งจมสู่ห้วงนิทรา
คนตัวสูงเริ่มรู้สึกว่าคนตัวเล็กที่ตนกอดอยู่นั้นนิ่งไปทำให้เขาจึงค่อยๆก้มมองใบหน้าหวานที่เพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักหลับตาพริ้มอยู่ที่อกของเขา
"นี่ร้องไห้จนหลับไปเลยเหรอวะ"ร่างสูงรู้สึกว่าร่างเล็กนั้นดูน่าทะนุถนอมความสับสนเกิดขึ้นภายในจิตใจของชายหนุ่ม ทันทีที่เห็นดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยน้ำตามันทำให้เขานึกถึงวันที่น้องสาวของตัวเองร้องไห้ต่อหน้าและทันทีที่เขาได้สัมผัสกับริมฝีปากบางของคนตัวเล็กเขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งเขาไม่เคยเป็นมาก่อน
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กแล้วค่อยๆวางลงที่เตียงอย่างเบามือ พลางจ้องมองริมฝีปากบางสวยที่เขาเพิ่งสัมผัส และเขาก็มั่นใจด้วยว่าเขาได้เป็นคนเข้าไปชิมความหวานนั้นเป็นคนแรก
"หรือว่าเรื่องที่นายพูดจะเป็นเรื่องจริง”
ภายในงานแต่งงาน หลังจากที่คริสบอกให้ลู่หานไปพักผ่อนผ่านไปเป็นเวลานานเขาก็บอกให้คนรับใช้ขึ้นไปตามลู่หาน เพราะมีแขกคนสำคัญมาและเขาอยากจะเห็นหน้าเจ้าสาวแต่คำตอบที่ได้รับทำให้เขาต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"คุณลู่หานไม่ได้อยู่บนห้องค่ะ"
"หือ แล้วเขาไปไหน"ร่างสูงของคริสเหลือบไปเห็นร่างบางอีกคนที่เขาจำได้ว่าเป็นเพื่อนของลู่หานจึงเข้าไปทักเพื่อถามถึงเจ้าสาวของตน
"อ้าวคริส แล้วลู่หานล่ะ"ยังไม่ทันที่คริสจะได้เอ่ยถามแบคฮยอนก็ชิงถามขึ้นซะก่อน
"เห็นบอกว่าเพลียฉันเลยให้ขึ้นไปพักผ่อนน่ะ แต่เมื่อกี้ให้คนไปตามเขาบอกว่าไม่เจอ เลยลองมาถามนายดู"คริสบอกอย่างแปลกใจ
"ฉันก็ไม่เห็น แปลกแฮะ"ลู่หานไม่มีทางหนีงานแต่งแน่ๆเพราะถ้าลู่หานอยากจะหนีงานแต่งจริงๆแบคฮยอนก็ต้องรู้เรื่อง
"เดี๋ยวฉันจะให้บอดี้การ์ดช่วยหาเผื่อจะเจอคงจะอยู่ในบริเวณบ้านนี่แหละ"หลังจากพูดเสร็จคริสก็เดินเข้าไปสั่งบอดี้การ์ด แบคฮยอนยกโทรศัพท์กดโทรหาลู่หานทันที
ตู๊ดๆๆๆๆ
"ไม่รับสาย แปลกจริง"แบคฮยอนกดโทรไปอีกครั้งแต่ผลก็เป็นดังเดิมคือไม่มีคนรับแปลกจริงๆลู่หานไม่เคยไม่รับโทรศัพท์จากเขา
เวลาผ่านไปจนกระทั่งได้เวลาที่จะส่งตัวเข้าหอแต่มันก็ติดตรงที่เจ้าสาวนั้นหายตัวไปแล้ว
"คริส ลู่หานล่ะ"อู๋อี้หลงพ่อของคริสเอ่ยขึ้นเมื่อเขาเห็นคริสเดินเข้ามาห้องหอเพียงคนเดียวคริสยังคงเงียบทำให้พ่อของลู่หานถามแบคฮยอนแทน
"แบคฮยอน เสี่ยวลู่อยู่ที่ไหน"แบคฮยอนหน้าซีดเพราะไม่รู้จะตอบยังไง
"เอ่อ คือ..."
"ลู่หานหายตัวไปแล้วครับผมให้คนของผมหาจนทั่วบ้านแล้วแต่ก็ไม่พบ"คริสที่เห็นแบคฮยอนอึกอักจึงได้ตอบคำถามนั้นแทน
"หรือว่าเสี่ยวลู่จะหนี"
"ไม่จริงนะครับคุณอา ลู่หานไม่มีทางหนี ถ้าลู่หานหนีไปจริงๆทำไมเสื้อผ้าของใช้ทุกอย่างยังอยู่ครบล่ะครับ แม้แต่โทรศัพท์ลู่หานก็ไม่ได้เอาไปด้วย"พอแบคฮยอนโทรหาลู่หานแล้วไม่มีคนรับเขาจึงเข้าไปดูห้องนอนของเพื่อนก็พบว่าข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างยังอยู่ครบทำให้เขามั่นใจว่าลู่หานไม่ได้หนีแน่นอน
"ก็จริง เสี่ยวลู่ไม่ใช่คนหนีปัญหา"
"เป็นไปได้ว่าลู่หานอาจจะโดนลักพาตัว"ทุกคนที่ได้ยินแบคฮยอนพูดแบบนั้นก็เกิดอาการตกใจไม่แพ้กัน
"ลักพาตัวเป็นไปได้ยังไงอาไม่เคยมีเรื่องผิดใจกับใคร"มันก็จริงเพราะพ่อของลู่หานเป็นคนดีและไม่เคยมีเรื่องกับใคร
"แล้วนายล่ะคริส"แบคฮยอนหันมาสนใจร่างสูงของคริสแทน
"ฉันคิดว่าไม่..."คริสกำลังจะปฏิเสธแต่คำพูดของคนๆหนึ่งที่เคยพูดกับเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนก็ดังขึ้นในห้วงความคิด
'ระวังคนรักของแกไว้ให้ดีก็แล้วกัน'
"โอเซฮุน"คริสอุทานชื่อของคนที่เคยพูดกับเขาแต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าเซฮุนคงจะโกรธเรื่องที่เขาเคยทำไว้ในอดีตแล้วพาลก็เลยแค่ขู่เขาเล่นๆ คริสคงลืมไปแล้วว่าคนอย่างโอเซฮุนไม่เคยล้อเล่นกับใคร
"โอเซฮุน ใครกัน"พอได้ยินคริสพูดชื่อโอเซฮุนแบคฮยอนก็ถามกลับทันที
"บางทีอาจจะเป็นหมอนั่นก็ได้"คิดได้ดังนั้นคริสก็วิ่งออกไปทันทีแต่แบคฮยอนก็ตามมาขวางไว้ก่อน
"จะไปไหนฉันไปด้วยฉันเป็นห่วงลู่หาน คุณอาไม่ต้องห่วงนะครับลู่หานจะต้องปลอดภัย"แบคฮยอนหันไปพูดกับพ่อของลู่หานและวิ่งตามคริสไปทันที
......................................................................................
ภาษามันอาจจะแปลกๆนะคะ
จริงๆแล้วฮุนเป็นคนอ่อนโยนนะคะ
เราอยากแต่งให้ฮุนดูเมะเต็มที่
ขอบคุณที่ติดตามและเม้นให้นะคะ จุ๊บๆ///
ปล.เห็นสีผมใหม่ของเซฮุน
แล้วเราอยากกินไอติมขึ้นมาทันที
ความคิดเห็น