(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #6 : สะกดรอย1

"ราเมนร้านเธออร่อยจัง"
 

โยซอบชวนฉันคุย
ระหว่างที่กำลังนั่งเรียนอยู่ในห้อง

 

"อืม"

 

"วันนี้ฉันไปกินอีกได้มั้ย?"

 

"แล้วแต่นายสิ"

 

"เวลาพูดกับฉันควรจะหันมามองหน้าฉัน

หน่อยได้มั้ย? มารยาทอ่ะ รู้จักรึป่าว?"

 

ฉันหันขวับไปมองหาโยซอบทันที

 

"แล้วมารยาทในห้องเรียนน่ะ  
นายรู้จักมั้ย?เลิกชวนฉันคุยได้แล้ว"

 

"ฮ่าๆ เธอยอมหันมาคุยด้วยแล้วววว~"

 

นายคนนี้นี่บ้ารึป่าวเนี่ย -*-

 

"ยังโยซอบ  พัคบิวตี้  
ออกไปคาบไม้บรรทัดหน้าห้องเลยไป๊!"
 

เสียงครูดังมาจากหน้าห้อง

 

"โห~ ครูครับมาไล่พวกผมข้อหาอะไรอ่ะ" -3-
 

โยซอบโอดครวญ

 

"ข้อหาที่พวกเธอคุยกันระหว่างเรียนไงล่ะ พ่อหนุ่ม~  
ไปเลย!ออกไปคาบไม้บรรทัดทั้งคู่เลย"

 

'หึ  สมน้ำหน้า' เสียงความคิดหนึ่งดังขึ้น

 

'ถ้าได้ยืนคาบไม้บรรทัดกับโยซอบ ฉันก็ยอมนะ'  

แล้วเสียงความคิดก็ดังขึ้นอีก

 

ฉันจึงยกเฮดโฟนขึ้นมาสวม
ด้วยความรำคาญ
ก่อนที่จะเดินออกไปยืนคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง  

 

"อ่อโอ้ดอ้ะ  อี้อำใอ้เอออ้องอาอืนแอบอี๊"
(ขอโทษนะ ที่ทำให้เธอต้องมายืนแบบนี้)
 

โยซอบที่ยืนกางแขนคาบไม้บรรทัดอยู่ข้างๆ

ฉันพูด

 

ให้ตายเถอะ ! ขนาดพูดลำบากขนาดนี้
นายนี่ก็ยังไม่ยอมหุบปาก ฉันล่ะเชื่อเขาเลย

 

(-  -")

 

"อิวอี้~ โอดอั้นอ๋อ~" ยัง  ยังไม่หยุดอีก

(บิวตี้~  โกรธฉันเหรอ~)

 

"....." เฮ้อ~ ฉันไม่ตอบได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

 

ซักพักฉันก็รู้สึกถึงสัมผัสที่ใต้แขนที่กางอยู่ จึงหันไปมอง  
ปรากฏว่าโยซอบใช้แขนของเขารองแขนของฉันไว้  

 

"อิ้งอ้ำอักแอ๋นอ้างอี๊อาอี้แอ๋นอั้นไอ้เอย"

(ทิ้งน้ำหนักแขนข้างนี้มาที่แขนฉันได้เลย)
 

 

การกระทำนั้นของโยซอบ  ทำให้ฉันคิดหนัก

ว่าตกลงนายคนนี้  เป็นคนยังไงกันแน่

.

.

.

.

 

"ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้เธอทิ้งฉันแน่ๆ" 

 

เสียงหนึ่งดังขึ้นบริเวณที่ฉันกับชินฮเยนัดเจอกันหลังเลิกเรียน
 

 

"งั้นนายก็ทิ้งฉันไปเลยก็ได้  
ผู้หญิงของนายเยอะเกินไป  
ฉัน...ฉันรับไม่ไหวจริงๆ  ฮึก"
 

 

อ่าววววว~ นั่นมันเสียงชินฮเยนี่  
คุยเรื่องอะไรกันถึงได้ร้องไห้แบบนั้น
 

 

"ชินฮเย~  ได้โปรดนะ  
ฉันรับรองว่าจะไม่ให้มันเกิดเรื่องแบบนี้อีก"
 

 

"นายแน่ใจนะ?"
 

 

"แน่ใจสิ  ฉันชอบเธอมากจริงๆ"
 

 

"อะ...อื้อ"
 

 

"อะแฮ่มม~"

ฉันส่งเสียงขัดจังหวะหลังจากที่ทั้งสองดู

เหมือนจะตกลงกันได้แล้ว

 

"บิวตี้~ "

 

"ยัยหน้าจืดนี่ใคร?"

ผู้ชายที่ยืนจับมือชินฮเยถาม
 

 

"เธอเป็นเพื่อนของฉันเอง  เธอชื่อบิวตี้

บิวตี้   นี่...อ่อ ฟะ แฟนฉันเอง จุนฮยอง"
 

ชินฮเยแนะนำ

 

"อ๋อ~   แล้วนี่จะกลับบ้านพร้อมกันรึป่าว?"

 

"วันนี้ฉันต้องไปกับจุนฮยองน่ะ โทษทีนะ"

 

"ช่างเหอะ  ฉันก็คิดว่ามันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว"

 

"บิวตี้~" ชินฮเยเรียก

 

"หือ?"

 

"เธอไม่ได้โกรธฉันใช่มั้ย?"

 

"ป่าวนี่"

ฉันพูดพร้อมยักไหล่เบาๆ
ก่อนจะเดินออกจากโรงเรียน

 

ขณะที่กำลังเดินมาที่ป้ายรถเมล์นั้น  
ฉันดันเหลือบไปเห็นโยซอบที่กำลังถือ
กระเป๋าใบใหญ่รอรถเมล์อยู่  
เขารวยนี่...ทำไมถึงได้มารอรถเมล์ล่ะ

 

เมื่อสงสัยอย่างนั้น ฉันจึงล้วงกระเป๋าควัก
โทรศัพท์ออกมาโทรหาพ่อ

 

"พ่อค่ะ วันนี้หนูกลับช้าหน่อยนะค่ะ มีธุระนิดหน่อย"
 

 

รายงานตัวเสร็จฉันก็กระโดดขึ้นเมล์

สะกดรอยตามโยซอบทันที



:) Shalunla