ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แฟนของผมชื่ออียูบีครับ
CRY
.q
"แกแชทคุยกับใครอ่ะ ยูบี" เสียงเรนะถามฉันในคลาสเรียน
"อ่อ เพื่อนน่ะ"
"ใคร? ฉันไม่เคยเห็นแกแชทคุยกับใคร
จริงๆจังๆขนาดนี้มาก่อนเลยนะ"เรนะมองฉันด้วยสายตาจับผิด
"เพื่อนสมัยม.ต้นแล้ว แกไม่รู้จักหรอก"
"ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย"
"ผู้ชาย"ฉันตอบพลางแหล่มองเรนะ ที่กำลังมองมา
"อ๋อ~ แน่ใจนะว่าเป็นเพื่อน"
"อื้ม แน่ใจสิ"
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ"ฉันรีบเอามือสองข้างจับหน้าตัวเองทันที
"แดงเหรอ? สงสัยอากาศร้อนแน่ๆเลย"ฉันพูด
พลางใช้มือโบกแทนพัด ทั้งที่รู้ดีว่าห้องเรียน
อุณภูมิต่ำจนนักศึกษาต้องพกเสื้อกันหนาวมาใส่ เรนะมองฉันด้วยท่าทางไม่เชื่อในสิ่งที่ฉัน
พูด แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้แล้วหันไปสนใจอาจารย์
และบทเรียนต่อ ฉันอยากจะบอกเหลือเกินนะ
ว่าคนที่ฉันคุยด้วยเขาเป็นเพื่อนจริงๆ แล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะรู้สึกแบบเพื่อนได้อีก
นานแค่ไหน
สิ่งที่กลัวที่สุดก็หัวใจตัวเองนี่ล่ะ...
- อูบินพาร์ท -
กริ๊งงงง~ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นในช่วงตอนบ่ายหลัง
เลิกเรียน
"ครับ แม่"
"อูบิน เย็นนี้กลับมากินข้าวที่บ้านสิลูก แม่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ครับ เย็นนี้เจอกันนะครับแม่"
เมื่อผมเข้าบ้านคำแรกที่แม่ทักผมคือ
"แขนลูกไปโดนอะไรมา แล้วทำไมไม่บอกแม่ล่ะ ตาลูกคนนี้นี่" พร้อมกับตีไหล่ผมไปหนึ่งที
"ก็ผมกลัวแม่เป็นห่วงนี่ครับ อีกอย่างผมก็ไม่เป็นอะไรมากด้วย"
"ยังไงแม่ก็เป็นห่วงเราอยู่ดีนั่นแหละ ป่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ"
"ครับ" ผมพูดพร้อมกับก้มลงหอมแก้มแม่หนึ่ง
ทีก่อนจะเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร
เมื่อเริ่มทานอาหารได้สักพักแม่ก็เริ่มเรื่องที่จะ
คุยกับผมทันที
"อูบิน ลูกมีแฟนหรือยัง" ผมเหลือบขึ้นมองแม่
แป๊ปนึงก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อ
"ถามผมเรื่องนี้ทำไม?"แต่ก่อนที่แม่จะพูดอะ
ไรต่อ ก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา
"ฉันกลับมาแล้วค่าาา~" จู่ๆพี่แทยอนพี่สาวของ
ผมที่ทำงานอยู่ปารีสก็เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับชุดขนสัตว์แบบจัดเต็มกับแว่นกันแดดอัน
ใหญ่โตกว่าหน้าของเธอ
แม่หันไปมองเธอพร้อมกับผม เราทั้งสองคน
มองพี่แทยอนตาปริบๆเพราะอาการอึ้งกับสภาพ
ของเธอ
"ทำไมทุกคนมองฉันแบบนั้นล่ะ"พี่แทยอน
เชิดหน้าเอ่ยพร้อมกันยกแว่นขึ้นไปคาดผม แล้วเดินมานั่งร่วมตรงอาหารกับผมและแม่
"กลับมาทำไมไม่บอก แม่จะได้ให้คนไปรับ"
"หนูโตแล้วนะคะแม่ กลับบ้านเองได้แล้วค่ะ
เอาข้าวมาให้ฉันอีกจานสิ" ประโยคหลังพี่แทยอนบอกกับเด็กรับใช้ใน
บ้าน ก่อนจะหันมาหาผม "ไง สบายดีมั้ย?"
ผมเงยหน้ามองพี่สาว
"ดูจากสภาพผม พี่ว่าผมสบายดีมั้ยล่ะ"
"หน็อยยย~ ก็แค่ตอบว่า สบาย หรือ ไม่สบาย
แค่นั้นไม่ได้หรือไงยะ!"
แม่ผมคงทนไม่ไหวจึงแทรกขึ้นมา
"เอาละๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว"
แล้วแม่ก็หันมาทางผมต่อ "ถ้าไม่มีแฟน แม่จะให้หมั้นกับลูกสาวป้ามีนัมเพื่อนแม่นะ"
"แหม่~ ตอนนี้ฉันอยู่ยุคไหนแล้วเนี่ยยย" เสียงพี่สาวผมแทรกขึ้นมาอีกแล้ว
"คิมแทยอน ถ้าลูกยังไม่เลิกวุ่นวาย แม่จะหาลูกชายเพื่อนมาแต่งงานด้วย
อีกคนนะ!" เสียงแม่บ่งบอกให้รู้ว่าเริ่มโมโห
"เสียใจค่ะคุณแม่ ฉันมีแฟนอยู่แล้ว"พี่แทยอน
ตอบแบบเชิ่ดๆ น่าหมั่นใส้จริงๆ "ไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะ ฉันไม่ขึ้นคานแน่ๆ"
"ตกลงว่าไงอูบิน ถ้าลูกมีแฟนแล้วแม่จะไม่วุ่นวาย แม่จะให้ลูกเลือกคู่ของตัวเอง แต่ถ้าไม่มีแม่จะหาให้" ความกดดันเริ่มก่อตัว
ในใจผม ถึงผมจะไม่มีแฟน แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่มีใคร ผมมีโซจินที่กำหัวใจของผมไว้อยู่ แต่สถานะ
ของผมกับเธอยังไม่ใช่คนที่รู้ใจ ในวันนี้ผม
ได้เพียงแต่รอ และมั่นใจว่าวันหนึ่งโซจินจะ
กลับมามอบหัวใจของเธอให้กับผม
ดังนั้นช่วงระหว่างรอโซจิน ผมต้องไม่ผูกมัดกับใครเด็ดขาด และจะไม่กล่าวอ้างเป็นเจ้าของโดยที่เธอไม่รู้
ตัวด้วย
"ผม มีแฟนแล้วครับ" ในสมองผมมันให้ตอบไปแบบนี้
"โอเค งั้นลูกก็ไม่ต้องหมั้น"
ผมยิ้มกับคำพูดของแม่
"ว่าแต่ แฟนของลูกชื่ออะไรล่ะ"
จบคำถามสมองของผมว่างเปล่า ผมรู้สึกเบลอไปชั่วขณะ แล้วเสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ติ๊งงง~!
" 1ข้อความ : ยูบี "
ผมก้มลงไปมอง ปากเลยเผลอเอ่ยชื่อยูบีเบาๆ
"ยูบี"
"อะไรนะ ชื่อยูบีเหรอ ชื่อน่ารักจัง" เสียงของพี่แทยอนดังขึ้น ทำให้ผมได้สติ
"ว่าไงลูก แฟนลูกชื่อยูบีเหรอ"
ในนาทีนั้นผมก็คิดหาทางออกได้สำเร็จและ
หวังว่ายูบีคงจะเข้าใจและยอมช่วยผม ผมยืดตัวตรงมองหน้าแม่และพี่แทยอนที่กำลังจ้องมาก่อนจะสูดลมหายใจเข้า1ครั้งแล้วพูด
ออกไป
" แฟนของผม ชื่อ 'อียูบี' ครับ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น