(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ชายที่ชื่อดูจุน

"เธอมาจากที่ไหนหรอ?"

คนนั่งข้างๆฉันเริ่มมีคำถาม
หลังจากที่ฉันเข้ามานั่ง

 

"ฉันบอกไปแล้วตอนแนะนำตัว" -_-

 

"เธอชื่ออะไรนะ?"

 

"...ถ้านายไม่คิดจะใส่ใจฉันตั้งแต่ทีแรก  
นายก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก"

 

"แหมมม~ ฉันล้อเล่นน่า~ เธอชื่อบิวตี้~

 ฉันจำได้"  ^___^

 

"เรื่องของนาย" -_-

 

"เธอนี่...เย็นชาจังนะ"

 

"นี่! ยังโยซอบ...เลิกคุยแล้วตั้งใจเรียนซักที"
 

เสียงครูดังมาจากหน้าห้อง

 

"คร้าบบบ~"

 

พักกลางวัน.

 

"เธอนี่โชคดีจังเลยนะ  
มาใหม่ปุ๊ปก็ได้นั่งข้างๆ หนุ่มฮอตเลย"
 

เพื่อนร่วมห้องของฉันเริ่มเข้ามาทักทาย

 

"นั่นสิ  ที่ตรงนั้นฉันมองมาตั้งนานแล้ว"
 

เพื่อนอีกคนเสริม

 

"แลกที่มั้ยล่ะ?"

ฉันถามด้วยความรำคาญ

 

"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก  
โยซอบไม่ชอบให้ใครนั่งด้วย  
ฉันถึงบอกว่าเธอโชคดีไงล่ะ"

 

"อืมๆ  ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย?
ฉันจะไปกินข้าว"

 

พูดเสร็จฉันก็เดินออกจากห้องมาโดยไม่สน

ใจเพื่อนคนไหนอีก

 

'อะไรกัน  ฉันอุตส่าห์มาคุยด้วยหยิ่งจริงๆ'
 

 

เมื่อได้ยินเสียงความคิดนั้นตามมา
ฉันก็ยกเฮดโฟนขึ้นมาสวมไว้เหมือนเดิม
 

 

ฉันนั่งกินข้าวคนเดียวเงียบๆ  
ก่อนที่ฝั่งตรงข้ามฉันจะมีหนุ่มฮอตของ

โรงเรียน  มานั่งพร้อมกับชามราเมนของเขา
 

 

"นั่งด้วยนะ" ^___^

 

"ถ้าบอกว่าไม่
นายจะลุกไปที่อื่นมั้ย?"

 

"แน่นอนว่าไม่  
อย่าลืมนะว่าครูให้ฉันดูแลเธอ"

 

ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขาอีกนอกจากกินข้าวไป

อย่างเงียบๆ โยซอบเองก็เงียบ
แต่ก็คอยเหลือบมองฉันเป็นระยะๆ

แล้วจานข้าวอีกใบก็วางลงบนโต๊ะข้างโยซอบ

 

"ดูจุน!"
 

โยซอบเรียกชื่อเพื่อนคนนั้น  
เขาดูต่างจากโยซอบมากเลย  
ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าและดูอบอุ่น...

 

"ไง"

เขาตอบโยซอบแค่นั้นแล้วก็นั่งลง

 

"นายมานั่งอะไรตรงนี้เนี่ยยย~ "

 

"ทำไมอ่ะ ทุกทีฉันก็กินข้าวกับนาย  
แปลกตรงไหน? แล้วนี่ใคร เด็กใหม่?"

 

"อืม"
โยซอบตอบ
"ครูให้ฉันดูแลเธอน่ะ"
 

 

"หวัดดี" 

 

ดูจุนโบกไม้โบกมือทักทายฉัน

คงเพราะว่าเห็นฉันใส่เฮดโฟนสินะ  
จึงคิดว่าฉันไม่ได้ยิน พูดกันดังขนาดนี้แถมอยู่ใกล้ๆอีก
ไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว เพียงแต่ได้ยินเบาๆเท่านั้น

ฉันไม่อยากได้ยินความคิดใครจึงใส่เฮดโฟนไว้
เพราะเสียงความคิดจะเบากว่าเสียงพูดไงล่ะ
 

 

ฉันพยักหน้าเบาๆกับคำทักทายนั้น

 

"เธอชื่ออะไร?" ดูจุนถาม

 

"เธอชื่อบิวตี้" โยซอบตอบแทนฉัน

 

"เธอย้ายมาจากที่ไหน?" ดูจุนถามฉันต่อ

 

"เธอย้ายมาจากมัธยมL"และโยซอบก็ตอบแทนฉันอีกแล้ว

 

"นี่! ฉันไม่ได้ถามนาย" ดูจุนบอก

 

"พวกนาย...ช่วยไปนั่งคุยกันที่อื่นได้มั้ย?

ฉันรำคาญ"

ฉันไล่ เพราะรู้สึกว่าพื้นที่ส่วนตัวฉันกำลังลดน้อยลง

 

"ห๊า! นี่เธอกล้าไล่ฉันหรอ  รู้อะไรมั้ย?
ฉันป๊อปที่สุดในโรงเรียนนะ"

โยซอบโวยวาย

 

"โยซอบ  เธอเพิ่งย้ายมา  เธอจะรู้ได้ยังไงล่ะ"
 

ดูจุนบอกโยซอบ  ก่อนจะหันมาฉัน
 

"ขอฉันนั่งด้วยนะ  
ฉันก็ต้องการความสงบบ้างเหมือนกัน"

 

ฉันพยักหน้าเบาๆ  
ยอมรับเลยว่าฉันชอบมองผู้ชายที่ชื่อดูจุนจัง หึๆ =___=

 

.

.

.

"เป็นไงบ้างลูกที่โรงเรียน"

พ่อถามหลังจากที่ฉันกลับมาจากโรงเรียน

 

"ก็ดีค่ะ"ฉันตอบ

 

"ถ้าบอมยังอยู่เธอคงดูแลหนู

ได้มากกว่านี้แน่ๆ"

 

พ่อกำลังพูดถึงพี่พัคบอมที่เป็นลูกสาวของลุง

ฉันกับพี่บอมโตมาด้วยกัน เธอมีแต่ความห่วงใยและความรักให้กับฉัน

ฉันรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ? เพราะฉันได้เสียงความคิดของเธอไงล่ะ

แต่พี่บอมต้องจากจากฉันมาเรียนที่โรงเรียนนี้

จากนั้นฉันก็ไม่ได้ข่าวของเธออีกเลย  

 

มารู้อีกที ก็ตอนที่พ่อบอกว่าเธอ

ไปอยู่กับแม่ฉันบนสวรรค์แล้ว  
และไม่เคยมีใคร บอกสาเหตุฉันได้เลยว่าเธอ

จากไปด้วยสาเหุตุอะไร  
ฉันจึงสูญเสียคนที่รักไปอีกหนึ่งคน

 

และนี่...ก็เป็นเหตุผลที่ฉันมาเรียนที่นี่.







:) Shalunla