เพราะความขัดสนจึงทำให้
ข้าวปั้น จำเป็นต้องดรอปเรียนและหางานทำเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวแต่เหมือนพระเจ้าจะเห็นใจเลยประทานความบรรลัยมาให้ผมแทน!!!!!
ปัง!!
"เฮือก!!!"
"เก็บซากซะ"
"กูไม่เคยปล่อยให้เหยื่อคนไหนรอดมาก่อน"
"........."
"แต่มึงเป็นคนแรก"
"ฮึก!"
"อย่าหวังว่าชีวิตมึงต่อไปนี้จะมีความสุข!!!"
"สรุปมึงกับเพลิงกูณฑ์เป็นอะไรกันแน่วะ?"
"คะคน รู้จักไงมึงสงสัยอะไรนักหนาเนี่ย"
"มึงไปรู้จักทายาทตระกูลมาเฟียได้ไงห๊ะ!!!!"
"ห๊ะ!! ไอ้โหดนั้นเป็นมาเฟียหรอ??"
"กูเป็นอะไรสำหรับมึงวะ? สัตว์เลี้ยง? ทาส? หรือของเล่นชิ้นหนึ่งที่จะทำเหี้ยอะไรก็ได้!!"
"จะเป็นอะไร เรื่องนั้นกูเป็นคนตัดสินไม่ใช่มึง!!"
คำเตือน !!!!!
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงและมีคำหยาบคายเยอะมากกกกกกก รับไม่ได้ก็กดปิดเนอะ อย่ากดแบนเลย//กราบ
นิยายแบ่งเป็นพาทของแต่ละคนเน้อ
คอยติดตามและให้กำลังใจกันด้วยนะจ๊ะ
#เม้นติชม และให้กำลังใจกันได้เด้อ ไรท์ไม่กัด
#อาจจะอัพช้านะ เพราะคนเขียนอยู่ม.6แล้ว ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ
สุดท้าย รักคนที่เข้ามาอ่านทุกคนจ้า
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น