คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เริ่มการง้อ
Xsan Talk
ผมนั่งรอยัยตัวเล็กของผมกลับมาบ้านเพราะว่าไอ้เจอาร์มันบอกว่าจะพาไปหาอะไรทานก่อนกลับมาแต่ว่าตอนนี้มันก็เลยมานานแล้วนะทำไมยังไม่กลับมาสักที อยากรู้ใช่ไหมล่ะว่าผมมานั่งรอเธออย่างนี้เพื่ออะไรก็ง้อเธอน่ะสิครับ ผมก็พอรู้แหละว่าเธองอนผมเรื่องอะไรแต่ผมก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ แต่ว่าทางที่ดีผมคงจะต้องง้อเธอก่อนหละ ก็เล่นไม่คุยกับผมมาตั้งหลายวันแถมแทบจะไม่ได้เห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำอย่างนี้จะให้ผมทนไหวได้ยังไงกัน
“น้องพิณครับ”
ผมทักตัวเล็กที่เดินเข้ามาในบ้านโดยไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำแม่แต่หน้าก็ไม่คิดที่จะหันมามองกันบ้างเลยสักนิดแถมไม่ทีท่าว่าจะหยุดความเร็วของเท้าเลยสักนิดจนผมต้องเดินเข้าไปรั้งเธอไว้เอง เพราะไม่อย่างนั้นเธอก็คงจะไม่ยอมหันมาคุยกับผมดีดีแน่นอน
“น้องพิณครับ”
ผมเอ่ยเรียกเธออีกครั้งแต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากคนตัวเล็กด้านหน้า มีเพียงสายตาที่มองมาทางผมอย่างตัดพ้อและน้อยใจจนผมรู้สึกผิดทั้งที่ไม่น่าจะต้องรู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ
“ตัวเล็กเป็นอะไรครับทำไมไม่พูดกับพี่ล่ะ”
“...”
“โกรธอะไรพี่ครับ พี่ขอโทษนะครับที่รัก”
“...”
“ตัวเล็กอย่างเป็นอย่างนี้สิครับพูดกับพี่หน่อยนะ”
ไม่ว่าผมจะพร่ำพูดอะไรไปเท่าไหร่กับเธอแต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบรักจากคนตัวเล็กในอ้อมแขนเลยนักนิด แถมยังไม่มีการขัดขืนหรือตอบโต้อะไรจากเธอเลยสักนิดขนาดผมก้มไปหอมเธอแล้วก็ยังไม่มีอะไรโต้ตอบกลับมาเลยสักนิด ผมว่ามันไม่ปกติแล้วหละที่เธอนิ่งอย่าง เพราะว่าปกติถ้าผมทำอย่างนี้กับเธอไม่โดนเธอตีหรือไม่ก็ต้องค้อนใส่ผมแล้วแน่ๆแต่นี่ไม่มีผมว่ามันแปลกๆเกินไปแล้วนะ
“ให้ตายสิหลับซะงั้น”
ผมก้มลงไปไปมองเธออีครั้งพร้อมกับค่อยหันตัวเธอกลับมา พอหันกลับมาเผชิญหน้ากับผมเท่านั้นแหละคอของยัยตัวเล็กก็ตกลงมาที่อกของผมทันที ให้ตายเถอะหลอกให้ผมพูดอยู่คนเดียวตั้งนานที่แท้ก็ยืนหลับสงสัยจะโดนใช้งานหนักแน่เลยกลับมาถึงได้พร้อมที่จะสลบตลอดเวลาขนาดนี้ อย่างนี้คงจะต้องจัดการไอ้เพื่อนตัวดีสักหน่อยมัวแต่อ่อยว่าที่สามีมันอยู่ได้ไม่ดูแลที่รักของผม ฟังไม่ผิดหรอกครับว่าไอ้เวกัสเพื่อนผมมันมีสามี ตอนแรกมันก็ไม่ต่างจากพวกผมหรอกแต่ไม่รู้อีท่าไหนถึงได้ไปเป็นคุณภรรยาของไอ้เดวิดได้พวกผมนี่งงไปตามๆกัน
--------------------------------------------------------- 20% ----------------------------------------------------------------
ผมอุ้มร่างเล็กตรงหน้าขึ้นมาบนห้องก่อนที่จะวางเธอลงบนเตียงของเธออย่างเบามือที่สุดพร้อมกับจัดท่านอนให้กับเธอได้นอนสบายๆก่อนที่ผมจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆกับเธอ พอทิ้งตัวลงนอนปุ๊บเหมือนกับระบบอัตโนมัติที่เธอขยับตัวเข้ามาหาผมพร้อมกับซุกหน้าเข้ากับอกของผมอย่างออดอ้อนโดยไม่รู้ตัว แต่ผมนี่สิแทบจะทนอดใจที่จะกินเธอไม่ไหวอยู่แล้วแต่ผมก็ยังคงทำได้เพียงแค่แค่นอนกอดเธออยู่อย่างนั้นแล้วเข้าไปสู่ห้วงแห่งนิทราตามเธอไป
เมื่อรุ่งสาง
ผมลืมตาขึ้นมาข้างกายของผมมีเพียงเตียงนอนที่ว่างเปล่าโดยไร้เงาของคนตัวเล็กที่ผมนอนกอดเธอเมื่อคืนนี้ หรือว่าเธอจะหนีผมไปถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงจะเสียใจมากแน่
“น้องพิณ!!!”
ผมวิ่งออกจากห้องทันทีที่รู้ว่าตัวเล็กไม่ได้อยู่ในห้อง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อวิ่งออกมาถึงห้องรับแขกที่มียัยตัวเล็กกำลังหันหน้ามามองผมอย่างงงพร้อมกับขนมปังทาแยมองุ่นรสโปรดของเธอ พร้อมนั่งลงที่โซฟาข้างๆเธอพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เธอไม่ได้หายไปไหน ที่แท้ก็ออกมานั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องรับแขกอย่างสบายใจปล่อยให้ผมตะโกนหา แต่ผมจะไม่อะไรเลยถ้าเธอตอบผมกลับแต่นี่เล่นนั่งเงียบไม่หือไม่อือกับใครเลย ไอ้เราก็เป็นห่วงแทบตายสุดท้ายมานั่งสบายใจอยู่หน้าทีวี
“เป็นไรคะ”
แสดงว่ายังไม่หานงอนผมแน่เลย คิดดูสิขนาดปากถามผมแต่ตานี่ไม่สนใจผมเลยสักนิดสนใจแต่การ์ตูนที่เธอเปิดดูอยู่ก่อนหน้าแล้ว ฟังไม่ผิดหรอกครับว่าเธอน่ะดูการ์ตูนจริงๆโตแต่ตัวน่ะตัวเล็กของผม
“ก็ตกใจน่ะสิคิดว่าเราน่ะหายไปไหน”
“...”
“ตัวเล็กไปญี่ปุ่นกันไหมครับ”
“...”
ผมบอกเลยว่าตอนนี้ผมเหมือนคนบ้าเลยครับ ไม่เหมือนได้ยังไงล่ะครับก็ตอนนี้ผมเหมือนพูดกับกำแพงเลยครับเพราะว่าไม่มีเสียงอะไรตอบผมกลับมาเลยสักนิดนอกจากเสียงของผมเอง
“ไอ้เราก็อุตส่าห์เคลียร์งานให้ว่างยาวตั้งสองสัปดาห์”
“...”
ยังเงียบครับเธอยังเงียบไม่ยอมโต้ตอบผมกลับมาแม้แต่คำเดียวขนาดผมชวนเธอไปญี่ปุ่นเพราะเธอเคยมาบ่นกับผมว่าอยากไปแต่ว่าผมไม่ว่าง แต่พอผมเคลียร์งานทุกอย่างจนว่างยาวพอที่จะพาเธอไปเที่ยวแต่เธอดันไม่ยอมคุยกับผมซะงั้น อย่างนี้ต้องใช้ไม้เด็ดซะแล้ว
“อุตส่าห์นัดกับแผ่นพายที่บ้านที่ญี่ปุ่น แต่น่าเสียดายไม่มีคนอยากไปด้วยกัน”
“จริงนะคะ ไปหาพี่แผ่นพายจริงนะคะ”
แหม! ไอ้เราอุตส่าห์หาวิธีง้อวิธีที่ทำให้เธอพูดคุยกับผมแต่ก็ไม่ได้ผม แต่พอพูดถึงยัยแผ่นพายเท่านั้นแหละดี๊ด๊าจนน่าหมั่นไส้ เหอะ! น่าน้อยใจชะมัด
“ครับๆๆ แต่ต้องไปพรุ่งนี้นะครับ”
“ค่ะ”
------------------------------------------------------------ 50% -------------------------------------------------------------
หลังจากที่เจ้าตัวรู้ว่าจะได้เจอพี่สาวเท่านั้นแหละไม่สนใจผมเลยสักนิด คอยดูเถอะถ้ายัยตัวเล็กเป็นของผมอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่นะพ่อจะจัดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยคอยดู
เหอะ!! สุดท้ายเป็นไงก็ไม่สนใจผมเหมือนเดิมไง แถมตอนนี้ยังชวนบรรดาเพื่อนสาวของตัวเองมาขลุกอยู่กันในห้องอีก งานนี้ยิ่งไม่สนใจผมหนักเลยครับ ทำอะไรได้ละครับก็ระบายให้ไอ้เพื่อนซี้ไงครับ
Xson’Lover : เซ็งว่ะ
Vegus’notalone : เป็นไรมึง น้องสาวมีแฟนใหม่ไง
JeRome : ฉันเห็นด้วย
Billy’Socool : หรือน้องสาวไม่ยอมให้ จึกจึก
Xson’Lover : พวกแกคิดได้แค่นี้หรือไงกันวะ!!
Vegus’notalone : แล้วตกลงเป็นอะไรวะ ฉันต้องรีบนะ
Billy’Socool : ทำไมแกจะไปผลิตลูกกับสามีแกหรือไง
Vegus’notalone : หุบปากไปเลยไอ้บิลลี่!!!
เฮ้อ! ผมผิดเองแหละที่คิดไปเองว่าพวกมันจะช่วยอะไรผมได้ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วแหละว่าผมนี่โครตคิดผิดเลย แถมยังต้องมาทะเลาะกันแทนที่จะสนใจผมผู้น่าสงสารคนนี้บ้างก็ไม่มีเลย จากไอ้เสือผู้แสนเพอร์เฟคที่มีแต่สาวๆเข้ามาเสนอตัวให้ แล้วตอนนี้เป็นไงละกลายเป็นแมวเจ้าของไม่รักเลยไง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะเป็นไปได้ขนาดนี้
“เดี๋ยวอีกสองวันฉันตามไปนะยะ”
“ใช่ๆ ฉันอยากมีสามีเป็นคนญี่ปุ่นบ้าง”
“ให้มันน้อยๆหน่อยยัยเอสต้า”
“หรือว่าแกไม่อยากมีสามียะนังทอม”
“ลงมากันแล้วหรอ มาทานอาหารว่างก่อนไหมรอแม่บ้านจัดโต๊ะมื้อเย็นน่ะ”
ผมทักสาวๆขึ้นเมื่อได้ยินเสียงมาก่อนตัวที่ยืนถียงกันอยู่ที่หน้าห้องนั่งเล่นที่ผมนั่งอยู่ ก่อนที่สาวๆจะหันมายิ้มให้ผมแล้วเดินไปจับจองที่นั่งของตัวเอง แต่ยกเว้นยัยตัวเล็กที่ผมใช้มือปลาหมึกที่แสนจะภูมิใจคว้าเอวคอดของยัยตัวเล็กลงมานั่งที่ตัก ถาว่าเธอยอมไมขอบอกเลยว่าไม่มีทาง
“ปล่อยน้องพิณเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ปล่อยหรอกน่ารักขนาดนี้”
เธอหันมาโวยวายใส่ใหญ่ผมพร้อมกับหน้าที่เริ่มขึ้นสีจนเห็นได้ชัด คนอะไรยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักแล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมหลงใหลเธอคนนี้ได้ยังไง ยิ่งตอนนี้ยัยตัวเล็กของผมโดนเพื่อนแซวจนซุกหน้าอยู่ที่ไหล่ของผมอย่างไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนของเธอจนเพื่อนสาวของเธอยิ่งชอบใจเข้าไปใหญ่
“ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ผมตอบรับเด็กในบ้านที่เดินเข้ามา ก่อนจะชวนเพื่อนสาวของยัยตัวเล็กอยู่ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน พร้อมกับอุ้มยังตัวเล็ไปยังห้องอาหาร ถ้าจะถามว่าเธอโวยวายไหม ขอบอกเลยว่าไม่เหลือครับแต่งานนี้ใครสนกันละครับผมน่ะมันด้านไปแล้วครับ
---------------------------------------------------------- 100% -----------------------------------------------------------
สามารถติชม หรือแสดงความคิดเห็นได้เลยนะคะ
หรือสนใจพูดคุยกันอย่างส่วนตัวได้ที่ alolo24250@hotmail.com
ความคิดเห็น