ผู้หญิงใจละอ่อน

เนื้อเรื่อง

อันที่จริงฉันเองก็ไม่ได้เคืองอะไรที่เกิดมาเป็นผู้หญิง  ออกจะเฉยๆก็เกิดมาแล้วนี่จะบ่นอะไรได้  แต่ที่เคืองคงเคืองตัวเองต่างหาก  มันโกรธตัวเองที่ใจอ่อนของอ่อนเลยทีเดียว  เป็นคุณจะทำยังไงล่ะรู้ว่าไม่ดีแท้ๆแต่ยังทำ  ห้ามใจแล้วก็ยังดันทุรัง  ทั้งรู้สึกผิดและโกรธตัวเองด้วยเหมือนกัน  ถ้าคุณได้รับฟังเรื่องต่อไปนี้คุณคงต้องคิดเหมือนฉันแน่นอน
       ฉันเป็นคนขี้งอนที่แสนจะอ่อนไหว  บ่อยครั้งที่เพื่อนๆและคนรู้จักมักจะเห็นฉันนั่งร้องไห้ในโรงหนังในฉากที่สะเทือนอารมณ์ยิ่งนัก  ฉันเป็นคนค่อนข้างมองโลกในแง่ดีจนบางทีโดนหาว่าดีเกินไป  ฉันไม่ชอบคำนี้เลยมันดูเหมือนฉันเป็นนางฟ้าทั้งที่ความจริงฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่เคยมีค่าขนาดนั้น  ใครๆก็ต่างบอกว่าฉันเป็นเด็กเรียน  แต่ก็ยอมรับว่ามีบางทีเหมือนกันที่รู้สึกอึดอัดกับเวลาที่เอาแต่นั่งเรียนได้เหมือนกัน  แต่ก็แปลกนะฉันเป็นคนที่ชอบเห็นคนยิ้มและมีความสุขมาก  โดยเฉพาะถ้ามันเกิดจากมือของฉันฉันจะดีใจมากทีเดียว  การที่จะทำให้คนหัวเราะได้แต่ละครั้งฉันไม่เคยรีรอเลย  แม้การกระทำนั้นมันจะเปิ่นและฮาขนาดไหนก็ตาม ดังนั้นฉันจึงชอบรับบทที่ปรึกษาปัญหาชีวิตให้กับใครต่อใครเขาไปทั่ว  โดยเฉพาะการเป็นแม่สื่อแม่ชักซึ่งทำจนเป็นงานถนัดเลย  ก็มันมีความสุขนี่นาเห็นคนเขารักกันก็ช่วยๆหน่อยจะเป็นไรไป  แต่ไม่รู้ว่าชักอีท่าไหน  เรื่องเลยกับมาผูกตัวฉันเองอย่างไม่มีทางเลี่ยงเลยด้วย
       เรื่องมันเกิดตอนที่ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนคนที่2  เลิกกันได้อย่างเจ็บปวดมากเพราะเพื่อนคนที่ช่วยให้ฉันกะเขาคบกันมาบอกกับฉันว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว  เรื่องของเรื่องคือมันทนไม่ไหวที่เห็นเขาโกหกเพื่อนตัวเองได้ลง  ตอนนั้นเจ็บมากๆก็เรารักเขาไปมากมายแล้วนี่  อดีตต่างๆยังคงหลอกหลอนทำให้เราลืมเขาไม่ได้เสียทีก็มันรักมากนี่จะให้ทำยังไงได้  อ้อ!ที่กล่าวถึงเพื่อนคนนี้เพราะว่าเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับเขาพอดีเลยค่ะ  เพื่อนคนนี้เอ..ชื่อว่าแก้วแล้วกัน  ฉันกับแก้วเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ไม่ได้สนิทกันมากแค่สนิทกันระดับหนึ่งเท่านั้น  โดยรวมความรู้สึกของฉันจัดให้เขาเป็นคนนิสัยดี  แม้จะอยู่กลุ่มเดียวกันแต่เราก็ไม่ได้คุยกันเท่าไร  แต่พอม.3ผ่านไปขึ้นม.4เราก็สนิทกันทันทีไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน  แก้วมักมีโลกส่วนตัวแต่ก็เป็นคนที่เฮฮากับเพื่อนดี  แก้วเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกเพื่อนที่สุดในความรู้สึกของฉัน  ตั้งแต่เริ่มสนิทกันเราสองคนก็เริ่มแรกเปลี่ยนความเห็นของกันและกันอย่างต่อเนื่อง  จนมาถึงเรื่องความรักแก้วเครียดกับเรื่องนี้มากที่สุดเพราะเธอยังแก้ปัญหาไม่ได้  พอฉันลองฟังดูมันก็หนักอึ้งจริงๆแหละ  เรื่องมันยาวฉันจะเล่าย่อๆให้ฟังแล้วกัน  แก้วเคยชอบแทนมากแต่ว่าแทนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว  แต่ว่าแก้วเองก็ยังชอบแทนอยู่เพราะแทนเป็นคนที่แก้วรักมากและเป็นคนที่แก้วไม่สามารถลืมได้  แต่ว่าปอมเพื่อนของแทนกลับชอบแก้วมากชอบมานาน  แต่แทนกลับโยนแก้วให้ปอมทำให้แก้วเสียใจแก้วจึงยอมคบปอมเพราะกลัวปอมเสียใจ  ปอมดีกับแก้วทุกอย่างแต่แก้วกลับเป็นฝ่ายที่ยังไม่สามารถตัดใจจากแทนได้  ปอมเองก็รู้แต่ก็พยายามทำใจแรกๆเรื่องก็ไปด้วยดีแต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปไม่รู้ทำไมคนทั้งคู่ถึงเลิกกัน  แต่แก้วกลับยิ้มออกมาพร้อมบอกว่าคบกับแทนแล้ว  แม้จะงงกับเหตุการณ์แต่ว่าในใจฉันก็แอบปลื้มปอมอยู่ลึกๆเพราะฉันไม่เคยนึกเลยว่าจะมีผู้ชายอย่างปอมอยู่ในโลกนี้เพราะมันหายาก  ฉันเคยคุยกับปอมนะ  มีเบอร์ปอมด้วย  เพราะปอมเป็นเพื่อนแฟนเก่า  แต่เราก็ไม่ได้คุยกันมากเพราะมันไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันนี่  แต่อยู่ดีๆแก้วกลับมาบอกฉันอีกทีว่าคบกับแทนไม่มีความสุขเลย  แก้วบอกว่าแก้วไม่ได้รักแทนแล้วแต่แก้วรักปอม  คนเราก็อย่างนี้ล่ะมารู้ตัวตอนที่เสียของสิ่งนั้นไปแล้ว  แก้วบอกว่าที่เลิกกับปอมเพราะว่าปอมบอกเลิกก่อน  แม้จะงงกับเหตุการณ์ต่างๆแต่นั่นเป็นจุดเริ่มให้ฉันสนิทกับปอม  ฉันเริ่มคุยกับปอมด้วยเรื่องแก้วทำให้รู้ว่าปอมยังรักแก้วอยู่และก็รักมากไม่เปลี่ยนแปลง  ปอมพูดคำว่าเลิกจริงแต่ไม่ได้บอกกับแก้วว่าเลิกแต่บอกกับเพื่อนเพราะเห็นแก้วเงียบเลยคิดว่าแก้วไม่รัก  เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แม่สื่ออย่างฉันจะพลาดได้อย่างไร  ฉันเริ่มช่วยแก้วกับปอมโดยการปรับเปลี่ยนความเข้าใจของคนทั้งคู่เสียใหม่  แล้วค่อยสร้างความกล้าให้กับปอมเพื่อให้ปอมบอกรักแก้วอีกครั้ง  และทำให้แก้วยอมบอกเลิกแทนให้ได้  
       เหตุการณ์ต่างๆกำลังไปได้สวยจนปอมกับแก้วมาสานความรักกันต่อและเริ่มคบกัน  ฉันน่าจะดีใจกับผลงานของตัวเองเหมือนงานอื่นๆ  แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆอย่างนี้ก็ไม่รู้  อาจเป็นเพราะความเหงาที่เพิ่งเลิกกับแฟนเก่าก็ได้  ถ้าหากเป็นแบบนั้นก็ดีแต่มันไม่ดีตรงที่ฉันเพิ่งสังเกตตัวเองและเริ่มสงสัยว่าตัวเองเริ่มชอบปอมเข้าแล้ว  พอรู้ตัวก็กลัวใจตัวเองเหลือเกิน  รู้สึกผิดที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปชอบแฟนเพื่อน  คนของเพื่อน  โดยไม่ระวังตัวเลย  ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้อีกเลยจะทำยังไงดีนะ  แต่ก็นั่นแหละมันไม่ใช่ปัญหาเลย  เพราะความอ่อนไหวของฉันมันทำให้ฉันเป็นอย่างนี้  ฉันมาคิดดูอีกทีมันคงเป็นเพียงแค่ความรู้สึกที่อยากจะหนีและลืมแฟนเก่าให้ได้  เลยหาที่พึ่งและที่พึ่งที่บังเอิญผ่ามาพอดีก็คือปอม  ดีแล้วที่เป็นแค่นั้นถ้าหากมันเกินกว่านั้นเราคงไม่กล้ามองหน้าแก้วอีก  เหตุการณ์นั้นทำให้เราขยาดการเป็นแม่สื่อให้เพื่อนไปเลย  แต่ก็ยังเลิกไม่ได้หรอก  เพราะแก้วกับปอมแม้จะรักกันดีแต่ก็มีบางทีที่ทะเลาะกันอยู่  เขาสองคนล้วนเป็นเพื่อนรักที่เราต้องช่วยให้เขามีความสุขให้ได้  ดีใจที่ไม่ได้คิดกับปอมเกินเพื่อน  และก็จะไม่เผลอใจอย่างนั้นอีก  เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ล่ะ  แม้ตอนนี้จะยังปลื้มปอมอยู่  แต่ที่รู้ๆคือเราจะไม่มีวันปล่อยความคิดให้เป็นแบบเดิมเป็นแน่
       ตอนนี้เราลืมแฟนเก่าได้แล้ว  และยังไม่รู้ว่าความรักครั้งใหม่จะระบมแบบเดิมรึเปล่า  แต่ที่แน่ๆจะไม่มีวันชอบแฟนเพื่อนอีกแล้ว  ความรักครั้งใหม่ขอให้เจอแต่เรื่องดีๆ  ไม่รู้ว่าจะมีได้ไหม  ขอให้เราเจอบ้างแล้วกัน  ถ้าเป็นอย้างนั้นคงมีแต่ความสุขมากเลยใช่ไหม  แล้วคุณล่ะคิดเหมือนฉันรึเปล่า  ว่าแต่..คุณเคยเป็นแบบฉันในแบบเดียวกันบ้างรึเปล่า