[FIC Harry Potter] Guess! ( Cedric X OC )

ตอนที่ 1 : C H A P T E R. Intro

     ' ผมชอบผู้หญิงไม่ถือตัว กล้าหาญและน่ารักแค่กับผมคนเดียว ถ้าเธอมีน้ำมีนวลหน่อยก็จะดี '

     เสียงกรี๊ดอยู่กับหมอนสีเหลืองลายหมีพูห์ดังอู้อี้ไม่เป็นจังหวะ

     ก็แหงล่ะ.. กรี๊ดเซดริก ดิกกอรี่ พรีเฟ็คท็อปฟอร์มของฮัฟเฟิลพัฟ จะให้เป็นจังหวะได้ไง (แต่จังหวะรักพอก็ได้อยู่)

     เขาทั้งอ่อนโยน สุภาพ มีน้ำใจ หน้าตาหล่อเหลาเอาการ สาวคนไหนไม่ตกหลุมรักก็บ้าแล้ว

     และเธอ..โอลิเวีย ดาร์เรน ก็ตกหลุมที่เซดริก(ไม่ได้)วางไว้เข้าเต็มเปา

     หัวคะมำขึ้นไม่ไหวเลยก็ว่าได้

     " เลิกเอาหน้าถูหมอนและหยุดทำเสียงประหลาดซะที เดี๋ยวเซดริกจะได้มาที่ห้องจริงๆ " แฮนนาห์ อับบอต สาวผมยาวสีทองผู้เป็นรูมเมทเพื่อนสนิทของโอลิเวียเกือบขว้างหนังสือสัตว์วิเศษใส่เตียงข้างๆ ถ้าหากว่าไม่กลัวหนังสือจะอาละวาดซะก่อน 

     นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เกือบจะข้ามวันด้วยซ้ำ ใช่เวลาที่เธอจะต้องมาฟังยัยเพื่อนตัวดีทำเสียงกรีดร้องให้กับบทสัมภาษณ์ของผู้ชายหล่อสุดในบ้านฮัฟเฟิลพัฟซะที่ไหน

     " แฮนนาห์! เธอก็ได้อ่านนี่ เซดริกชอบผู้หญิงไม่ถือตัว กล้าหาญ สเปคแบบนี้มันคือฉันไม่ผิดแน่ " โอลิเวียหลับตาฝันหวานดันหัวตัวเองขึ้นจากหมอน เป็นที่รู้จักของทุกคน กล้าหาญไม่กลัวอันตราย ไม่มีใครรู้จักเธอในแบบอื่นอีกแล้ว

     โอลิเวีย ดาร์เรน คือนักเรียนชั้นปีห้าบ้านฮัฟเฟิลพัฟที่ทุกคนต่างรู้สมญานามของเธอดี ผิวขาวซีด ใบหน้าตกกระ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้ม ชอบเล่นผาดโผนและเป็นที่หนึ่งในวิชาดูแลสัตว์วิเศษ เธอเป็นลูกมักเกิลรักสนุก ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย ใจกว้างเข้ากันได้กับคนทุกประเภท แม้แต่เพื่อนสลิธีรินเธอก็มีคบให้เห็น

     " ถึงจะเหมือนเข้าสเปคแต่เสียใจด้วย เธอมันไม่มีน้ำมีนวล " แฮนนาห์ชี้ไปยังหน้าอกของเพื่อนสาวที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ เสื้อตัวโคร่งบวกกับร่างเล็กทำให้โอลิเวียดูไม่มีส่วนเว้าส่วนโค้งแม้แต่น้อย

     " โห่ ให้เพื่อนได้คิดเข้าข้างตัวเองบ้าง " โอลิเวียพลิกตัวนอนหงายโวยวายใส่คนต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

     " คิดไปเถอะ ยังไงเซดริกก็ชอบโช " แฮนนาห์หมายถึง โช แชง เด็กนักเรียนดีเด่นปีห้าจากบ้านเรเวนคลอ เธอเป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนชาย โชเป็นซีกเกอร์ทีมควิดดิชเช่นเดียวกับเซดริก ทำให้ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีจนมีข่าวลือว่าทั้งคู่กำลังคบกัน

     " เธอกำลังยุให้ฉันแตกคอกับเด็กเรเวนคลอ " โอลิเวียเบะปาก ถึงเธอจะชอบเซดริกแต่มิตรภาพระหว่างเพื่อนก็สำคัญที่สุด พ่อของเธอที่เป็นมักเกิลได้สอนมาอย่างนี้

     " ก็มันจริง " แฮนนาห์เอามือยันหัวขึ้นนอนตะแคงข้างปะทะสายตากับเพื่อน " เซดริกที่ทุกคนแขวนไว้บนหิ้ง เขาไม่ลงมาคบกับคนธรรมดาแบบเราหรอก เลิกหวังได้แล้ว "

     " เธอรู้จักคำว่าหิ้งได้ยังไงน่ะ " โอลิเวียขมวดคิ้ว..สงสัยว่าเธอคงพูดคำนี้เข้าหูเพื่อนสนิทพอดี ปกติมันถูกใช้แต่ในโลกมักเกิลไม่ใช่หรอ?

     " ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาตอบคำถาม กรุณาปิดไฟนอนและอย่าเปิดประตูไปห้องครัวตอนกลางคืน มันเสียงดัง " แฮนนาห์ใช้มืออีกข้างชี้ไปที่ประตู โอลิเวียที่นอกจากจะตัวสูงแค่ไหล่เธอและไม่มีส่วนเว้าโค้งแล้ว เจ้าเพื่อนคนนี้ยังชอบใช้ขาสั้นๆวิ่งไปที่ครัวตอนเที่ยงคืนเพื่อหาอะไรลงท้องอีกด้วย 

     ซึ่งมันแปลกไปจากวิถีชีวิตของเธอ ตระกูลอับบอตไม่มีนโยบายให้ลูกหลานหาอะไรกินตอนกลางคืน ถ้ารู้สึกหิวก็ให้อดทนข่มตาหลับไปรอทานมื้อเช้าเอา

     " คืนนี้ไม่ขอนอนล่ะ " คนตัวเล็กที่ถูกปรามไม่ให้ออกห้องทำหน้างอ ก็ได้ ไม่ไปหาอะไรกินก็ได้

     เธอถือหนังสือพิมพ์ที่มีหน้าเซดริกแปะไว้กับบทสัมภาษณ์ขึ้น ก่อนเอามาจูบซ้ำหลายๆรอบ

     ให้ตายสิ โอลิเวียรู้สึกว่าตัวเองกำลังเข้าข่ายเป็นโรคจิต จูบตัวจริงไม่ได้ก็ขอจูบรูปแล้วกัน จะจูบอยู่แบบนี้ทั้งคืนไม่ให้ตัวเองได้หลับเลย ก็นะ..คนมันกำลังหวีดผู้ชาย

     " พรุ่งนี้ภาคเช้ามีเรียนปรุงยา ฉันคิดว่าเซดริกคงตื่นไปกินข้าวที่ครัว " สาวผมทองพูดขึ้นหลังเห็นเพื่อนสนิทมีท่าทีเกินเยียวยา

      โอเค หลับก็หลับ  โอลิเวียตัดสินใจกอดหนังสือพิมพ์ไว้แนบอกก่อนยัดตัวเองลงผ้าห่มตามเพื่อนไป

     พรุ่งนี้ค่อยแหกขี้ตาตื่นเช้าไปหวีดเซดริกตัวจริงก็แล้วกัน

END OF CHAPTER I

TALK.

ใครมีฟิลลิ่งเดียวกับโอลิเวียขอปรบมือค่ะ

ปลุกจิตวิญญาณตามกรี๊ดผู้ของทุกคนออกมา

เรื่องนี้เนื้อหาจะไม่หนักเพราะไรท์ขี้เกียจเขียนให้มีปม

ฟิคเรื่องนี้แต่ละตอนจะอัพไม่ยาวเท่าไหร่เพราะขี้เกียจแต่ง

แถมอาจจะไม่ฟิคเวลาอัพด้วย ถ้าว่างเมื่อไหร่จะมาแต่งให้นะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมั่กๆ -/\- กราบงามๆเลยเจ้าค่ะ

เรื่องคำผิดจะพยายามดูไม่ให้มีเล็ดลอดไปนะคะ 

ถ้าคำตกหล่นตรงไหนก็ต้องขออภัยด้วย เจอกันตอนหน้าครัช~