หม้ายสาว พราวเสน่ห์

คำโปรย

“เจ้ามันสตรีวิปลาส แต่งงานได้สี่วันกลับยื่นหนังสือหย่าให้ข้า” 

“ก็เพราะว่าข้ามีสามีแบบนี้อย่างไร จึงได้ขอหย่า หากไม่อยากตายเร็ว รีบลงนามในหนังสือหย่าเสีย!”

เกริ่นนำ

แม่สามีที่ว่าร้าย ต้องพ่ายแพ้ให้กับลูกสะใภ้อย่างจ้าวกุ้ยหลิน เมื่อลูกสะใภ้สุดแสบ ไม่ชอบฝีปากแม่สามี

วัน ๆ เอาแต่เหน็บแนม พ่นคำพูดไม่น่าฟัง เหยียดหยามกำพืดชั้นต่ำของนาง มีหรือจ้าวกุ้ยหลินจะยอม

น้ำแกงไก่ นางก็จัดการเชือดเองกับมือ ไก่ตัวนั้นมิใช่ไก่ธรรมดาแต่เป็นเจ้าบ่าวไก่ของนางที่ถูกส่งเข้าพิธีแทนเจ้าบ่าวตัวจริงและนางก็บังเอิญทำรองเท้าตกลงไปในถ้วยน้ำแกง พูดมากไปหน่อยน้ำลายก็ลงไปอยู่ในถ้วยน้ำแกงเสียอย่างนั้น

จ้าวกุ้ยหลิน ไม่นึกว่าแม่สามีจะชอบ ยกซดน้ำแกงไก่สูตรพิเศษจนหมดถ้วยทีเดียว ใครจะร้ายกาจเผ็ดร้อนเหมือนนางกันเล่า

วาจายอกย้อน ดูเชือดเฉือนอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละแต่อย่างใด

หย่าเป็นหย่า ในเมื่อนางมีมือมีเท้า เหตุใดจะต้องทนอยู่ด้วย

เรื่องย่อ

จ้าวกุ้ยหลิน แต่งงานวันแรก สามีไม่เข้าหอ วันที่สองเขาไม่มาพบหน้า วันที่สามเขาแต่งภรรยาเข้ามาอีกคน เป็นเช่นนี้แล้วจะให้นางทนได้อย่างไรกัน วันที่สี่นางเดินไปเรือนของเขา ยื่นหนังสือหย่าให้ทันทีทันใด

 “เจ้ามันสตรีวิปลาส แต่งงานได้สี่วันกลับยื่นหนังสือหย่าให้ข้า”

 “ก็เพราะว่าข้ามีสามีแบบนี้อย่างไร จึงได้ขอหย่า หากไม่อยากตายเร็ว รีบลงนามในหนังสือหย่าเสีย!”

จ้าวกุ้ยหลิน เติบโตมาด้วยคำสอนที่แสนจะประหลาดนัก เพราะท่านแม่ของนางเป็นสตรีข้ามภพมา ดังนั้นจึงสอนสั่งนางว่า บุรุษก็เหมือนของหวาน บางครั้งกินไปแล้วก็ไม่ถูกปาก แต่จะให้ถูกปากจะต้องเป็นคนเลือกเอง

แต่ทว่าชีวิตของจ้าวกุ้ยหลินอาภัพยิ่งนัก มารดาจากไปด้วยโรคร้ายทอดทิ้งนางให้อยู่กับบิดาเพียงแค่สองคนเท่านั้น ความคิดของนางจึงแตกต่างจากสตรีทั่วไป

มารดาสอนสั่งนางในแนวคิดสมัยใหม่ เช่นนั้นแล้วสตรีเช่นจ้าวกุ้ยหลินจึงไม่คิดจะพึ่งพิงสามีที่ไม่เห็นความรักของนาง

นิสัยของจ้าวกุ้ยหลินไม่เหมือนใคร นางฝีปากจัดจ้านนัก เอาเรื่องเป็นไหน ๆ ทั้งเตะทั้งต่อยได้หมด เพราะท่านแม่ของนางเป็นคนสอนเองกับมือ นางจึงมีความคิดที่จะประหลาดพิกล

“อยู่ไปไม่มีความสุข ก็แค่หย่าเท่านั้นก็จบ ในเมื่อมีผัวไม่เอาไหนเห็นแก่ตัวแบบนี้ อยู่ไปก็โง่นะสิ ข้าจะเป็นหม้ายสาวพราวเสน่ห์ มีผัวแบบเจ้า สู้ดีข้าไปหาผัวใหม่ดีกว่า คอยดูเถิด ข้าจะมีผัวให้ดีกว่าคนชั่วช้าอย่างเจ้า”

 แคว้นโจว

เปิดเสรีการค้าขายกับต่างชาติ ดังนั้นขนบธรรมเนียมจึงมิได้เคร่งครัด สตรีแต่งงานรับสามีเข้าจวนมิใช่เรื่องแปลกประหลาด สตรีแต่งงานมีสามีได้มากกว่าหนึ่งมิใช่สตรีมากราคะ บุรุษแต่งงานมีภรรยาได้หลายคน ดังนั้นสตรีเองก็ไม่แตกต่างกัน นั่นคือความเสมอภาค เท่าเทียมกัน

และอีกอย่าง สตรีที่แต่งงานแล้วจะใช้แซ่ของตนเองหรือเปลี่ยนมาใช้แซ่ของสามีย่อมได้มิได้บีบบังคับ ส่วนใหญ่สตรีที่แต่งงานก็พร้อมใจเปลี่ยนใช้แซ่ของสามี หากเพียงแค่บุตรที่คลอดออกมาจากสตรีที่แต่งงานแล้ว มีกฎมณเฑียรบาลของแคว้นตั้งเอาไว้ว่าจะต้องใช้แซ่ของสามีเท่านั้น