นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[Fic Yume100] Before Sunset...
ในยามที่ตะวันกำลังจะลาลับขอบฟ้า ขอเพียงเราสองได้อยู่ใต้เงาไม้ท่ามกลางความสุขเช่นนี้.... [Apis x Reith]
ผู้เข้าชมรวม
689
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
689
หมวด : ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
อัปเดตล่าสุด : 18 ก.ค. 59 / 19:54 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ถ้าเป็นไปได้ขอให้ช่วงเวลานี้เดินไปช้าๆ
อยากจะขอยดเวลาอยู่ตรงนี้ให้นานกว่านี้....
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะโอบกอดนายด้วยสองมือนี้
ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะตื่นมาเจอหน้านายทุกๆเช้า
::TALK::
สวัสดีค่ะ! ด้วยความที่ไม่มีใครแต่งคู่นี้เลยจัดซะเองไปเลย55555
ชอบเรธคุงกับอาพิสนะคะ เคมีนางดูเข้ากันดี/////
ถ้า รัก หรือ ชอบสามารถกด Fav Vote หรือแชร์ได้นะคะ<3
WARNING
** ฟิคชายรักชายค่ะ ไม่ชอบไม่ถูกใจขออนุญาตให้กด x ออกนะคะ
** อาจจะหลุดคาแรกนะคะ
** เรทPG13+
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ในอุทยาทบริเวปราสาทออาาัรธีลอร์ แนยาพิษ ปราร่าโปร่บาที่ำลับรรเล่นไวโอลีนลาสวนท่ามลาอาทิย์อัส เสียนุ่มๆอไวโอลีนเิวนให้เหล่าสัว์น้อยเินออมาล้อมรอบร่าโปร่อย่าไม่นึลัว สายลมอ่อนพัเบาๆราวับอบรับในเสียบรรเลอย่าสบ
"เรธ"
น้ำเสียทุ้มัมาามุมหนึ่ออุทยานที่ไม่ไลนัทำให้มือเรียวเลือที่ะหยุบรรเล เหล่าสัว์น้อยวิ่ลับไปที่รัอนหมือนเิมราวับไม่มีอะไรเิึ้น
"อะ...อาพิส??"
ร่าโปร่เอ่ยเรียื่ออีฝ่ายเบาๆ่อนะนั่ลบนท้านั่ราวับเิวนให้อีฝ่ายเินมานั่้วยพร้อมบรรวาเรื่อนรีลบนม้านั่้าๆเพื่อไม่ให้อีฝ่ายเลือไปนั่ในอีม้านั่
"นายนี่เหมือนเิมเลยนะ"
อาพิสแ่นยิ้ม่อนะเินเ้ามาพิ้นไม้้าๆ ร่านั้นหลับาลราวับำลั้อารารพัผ่อนาเรื่อราวปวหัววนอาเียนที่เ้าัวไม่เยินึอบ
"นาย็้วย"
"มีารประุมอยู่ โมาแบบนี้ไม่ลัวโนทำโทษอีหรือไ?"
อาพิสเปิเปลือาเบาๆ่อนะหันไปสบสายาับอีนที่นั่อยู่ บรรยาาศอันสบเียบเเ่ราวับมีอะไรบาแย่าำลัปะทุอยู่้าในใอทัู้่
"ินแล้วล่ะ ไม่อยาะเ้าไปอยู่ในสถานที่ที่ใส่หน้าาเ้าหาันลอหรอนะ"
"หึ..."
อาพิสหย่อนัวลนั่ที่อี้านหนึ่อม้านั่อย่าแ่ม้า่อนะเผยรอยยิ้มเหยียๆอย่าปิออมา
"ว่าแ่ัน อาพิสเอ็ไม่เ้าร่วมนี่"
เรธสวนลับเบาๆ่อนะเผยยิ้มบาๆให้อีฝ่าย ยิ้มในแบบที่อีฝ่ายไม่อบและมัะบออยู่เสมอว่าถ้าอยาะยิ้มริๆ่อยยิ้มออมาไม่ใ่ารฝืน
"ไม่ใ่เรื่ออะไรอนายสัหน่อย"
อาพิสเอียหน้าหลบไปอีฝั่ราวับำลัหนีสิ่ที่อีฝ่ายเอ่ยถาม เรธหัวเราะเบาๆ่อนะหันหน้าลับไปมอบรรยาาศร่มรื่นยามเย็นออุทยาน ้นไม้ที่ราวับำลัยิ้มในทัศนียภาพรหน้า ผืนน้ำนิ่ที่สะท้อนแสยามอัสวนมอ
"นั่นสินะ "
"ทำไมถึอบทำัวแบบนี้ัน?"
อาพิสทำหน้าเสียเนือยๆ่อนที่ะ้อเ้าไปในวาสีอ่อนสวยที่วนึูเ้าไปไม่สิ้นสุ ร่าบาเผลอหัวเราะออมาเบาๆพร้อมยิ้มอย่าอ่อนโยนลับมาให้
"นายเอ็อบไม่ใ่หรอ?"
เรธเริ่ม้นสีไวโอลีน เ่นเียวันับอาพิสที่หยิบฟลุ๊สีทออัวเอึ้นมาร่วมบรรเล
ัหวะ้าเนิบที่แอบูเศร้าสร้อยแ่หามีวามหวับาอย่า่อนลึอยู่อย่าเป็นนัย
"บาที...็อยาะอยู่ับอาพิสให้นานว่านี้นะ"
เรธยิ้มบาๆอย่าเศร้าสร้อย่อนที่ะหันหน้าหลบราวับะปิบัวามรู้สึอนเออย่าไรอย่านั้น ทัู้่วาเรื่อนรีไว้อย่าเบามือ่อนะหันหน้ามาปะทะสายาัน
"หึ...็เยบอแล้วไ"
อาพิส่อยๆเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้แล้ว่อยๆบรรริมฝีปาบาลประทับบนริมฝีปาออีน ริมฝีปาบา่อยๆปรับอศาให้เหมาะและเริ่มรุล้ำเ้าไปอย่าไม่เรใ ร่า้าใ้เปิริมฝีปาอบรับ่อนะ่อยๆวัมือไปโอบรอบท้ายทอยอีนเพื่อรับย้ำรสสัมผัสให้ลึล้ำึ้นไปอี ร่าโปร่เอนลามเเรา้านบน ทอายนอนลบนม้านั่เย็นเียบ่อนที่ริมฝีปาอทัู้่ผละออาันอย่าเเ่ม้าราวับไม่้อารให้เวลาที่ลมหายใอทัู้่้อห่าันมาถึ พลันริมฝีปาบาเียบ็เลื่อนลประทับบริเวลำออน้านล่าทำรอยสีุหลาบสวยบนเนินอาวเนียน เสียหอบเป็น่วๆับเสียหัวใที่เ้นระมทำให้วามรู้สึอทัู้่ยิ่เ่นัึ้นไปอี
"ว่าถ้าเป็นไปไ้...ัน็อยาะพานายไปอาาัรันะแย่แล้ว"
เรธอมยิ้มรับบาๆ่อนะโน้มให้อีฝ่ายเป็นฝ่ายรับสัมผัส่อน ริมฝีปาบาเียบที่ไม่่อยประสีประสาพยายามะบเม้มเอาใ่อนะ่อยๆปรับอศาให้เร่าร้อนมาึ้น มือออาพิส่อยๆลูบไล้ไปามแผ่นอบาอน้านล่านแผ่นอสะุ้ไหวเบาๆอย่าน่ารั
"ยะ...หยุ่อนเถอะอาพิส เี๋ยวมีนเห็นพวเราเ้า"
เรธละริมฝีปาออมาหอบหายใพลาพู้วยเเววาื่นาปิ ร่าโปร่หันมอใบหน้าม้านบนราวับำลัะอ้อนไม่ให้ถูสิโที่ำลัเริ่มระหายลืนิน
"...."
ริมฝีปาออาพิสเลื่อนลมาบเบียริมฝีปาบานุ่มอีรั้ เร่าร้อนนทำให้มือที่เรธอยโอบรัรอบอเปลี่ยนเป็นับบริเวลุ่มผมสีทอแทน ่อนะ่อยๆปล่อยริมฝีปาบาให้เป็นอิสระเพราะร่า้านล่าเริ่มหมอาาศหายใ
"นายไม่อยาให้หยุไม่ใ่หรอ?"
"ะ...แ่.."
ร่าโปร่พยายามเอ่ยปาอบเเ่เพราะใบหน้าที่แ่ำนร้อมรุ่มถึใบหูและสมอที่ถูย้อมไป้วยสีาวโพลนนเเทบไม่สามารถอบลับอะไรไ้
"ันบอทหารไว้เเล้วว่านายบอว่าห้ามใรเ้ามานว่าพวเราะออไป แ่ถ้านายลัวล่ะ็..."
อาพิสระา้อมือบาลมาับพื้นห้าและร่าโปร่เ้าับ้นไม้้าๆ เรธพยายามะิ้นให้หลุพ้นาพันธนาาร เเ่ริมฝีปาออาพิสที่ลมาหยอล้อบริเวลำอทำให้แรที่มีหหายไปเสียหม
"ทำรนี้็ไม่โ่แ้แล้ว"
.
.
.
ภายใ้ร่มเาอ้นไม้ยาวอาทิย์อัส ปราเ้าายอสออาาัรเียัน หาแม้นทั้สออาาัระ้อารแย่ิอำนาและบัลลั์แ่เ้าายทั้สอยัยึำมั่นในรัไม่เสื่อมลาย....
[END]
ผลงานอื่นๆ ของ The white cat... ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ The white cat...
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น