ใครว่าผมกวน

"ไอ้บิม กินอะไรวะ"

"กินข้าว"

"เออไอ้ห่า ยืนร้านข้าวคงกินก๋วยเตี๋ยวมั้ง"

"อ้าวป้า มีก๋วยเตี๋ยวด้วยหรอครับ?"

"ไอ้บิมมมมมม"

"ไอ้บิม ไหนของฝากเปิดเทอมกูอ่ะ?"

"อ่ะ ตามที่สั่ง"

"เดี๋ยวนะไอ้บิม มันใช่หรอวะ?"

"ใช่สิ ก็มึงบอกว่าฝากซื้อสะตอ กูหายากมากเลยนะเว้ย ถึงขั้นต้องฝากเพื่อที่ใต้ซื้อมาให้"

"บิม บ้านมึงอยู่เชียงใหม่ กูฝากซื้อสตรอว์เบอรี่เว้ย ไม่ใช่สะตอ"

"บิม กินมั้ย"

"ไม่เอาอ่ะ เราไม่ค่อยชอบกินไอ้ไม่มีความรู้สึกธรรมชาติ"

"หืมมม? คืออะไรหรอ?"

"ก็ชาเขียวไง"

"บิม -_-"

     สวัสดีครับ ผม นายวรินทร์ เกียรติวราสกุล เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ของมหาลัยหนึ่งย่านนครปฐม คณะอักษรศาสตร์ ใครๆก็ว่าผมกวนตีน แต่ทำไมเขาถึงคิดแบบนั้นกันนะ?

     สวัสดีครับ ผม นายก้องเกียรติ วิรักขณาบริพัฒน์ นักศึกษาชั้นปีที่ 5 คณะแพทย์ศาสตร์ ชีวิตผมมันดีอยู่แล้ว แต่พอได้รู้จักกับคนคนหนึ่งมียิ่งดีเข้าไปใหญ่เลย

"จะเป็นอะไรมั้ย ถ้าพี่จะขออะไรน้องอย่างหนึ่ง"

"อะไรหรอครับ"

"พี่ขอคอนแทรคส์หน่อยได้มั้ย"

"อ้อ ไม่ได้หรอกครับ"

"ทำไมล่ะครับ"

"ผมไม่ใส่คอนแทรคส์ครับ สายตาผมดี ไม่ต้องใส่แว่นเลยด้วย"

"ไอ้บิ๊มมมมม -_-"

 

"พี่ก้องครับ บิมซื้อของที่พี่บ่นว่าอยากกินเมื่อวานมาด้วย"

 "ไหนหรอครับ พี่ขอดูหน่อยสิ เอ๊ะ! บิมครับมีเต้าทึงด้วยหรอ"

"ก็เมื่อวานพี่ก้องบ่นว่าอยากกินเต้าทึง"

"เอ่อ พี่บอกว่าอยากกินต้มตำลึงนะ"

ปล. ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยเด้อออออ เรื่องก่อนหน้านี้แต่งต่อไม่ได้เพราะลืมพล็อตที่จะวางไว้หมดเลย แต่มาเริ่มกันใหม่ด้วยเรื่องนี้ละกันเนอะ

ปล2. อิเมเมจขอไม่แปะนะ เพราะหาคนที่จะมาเป็นอิมเมจไม่ได้ ดังนั้นนึกถึงใครก็เอามาเป็นอิเมจกันเองเด้อ5555555555555