เรื่องเล่าจากชาวฝัน..(ภาคต่อเส้นบางๆ ที่ขวางกั้น)

เนื้อเรื่อง

เป็นเพียงตำนาน..จากดินแดนห่างไกล...
ซึ่งอาจบอกเล่าความในใจ..ฝากไปถึงเธอ...



เรื่องเล่าจากชาวฝัน

ณ  ริมฝั่งน้ำใหญ่ และไหลเชี่ยวกราด  กระแสสายน้ำปะทะโขดหินน้อยใหญ่ตามลำน้ำกระเซ็นซ่านรุนแรงดุดัน จนดูน่ากลัวว่า..หากสิ่งมีชีวิตใด ๆ พลาดพลั้งตกลงไปในสายน้ำหฤโหดนี้ ก็อาจจะถูกกระแทกและบดขยี้จากสายน้ำกับโขดหินเหล่านั้น จนร่างแหลกละเอียดเป็นแน่

แม่น้ำสายนี้เปรียบเสมือนปราการกั้นกลางระหว่างแดนฝันกับแดนมนุษย์ มิให้ประชากรในแดนของตนข้ามอาณาเขตแห่งความแตกต่างไปหากันได้  แดนฝันมีหน้าที่ก็แค่เพียงแบ่งปันความฝันให้แก่มวลมนุษย์ ตามบัญชาของสวรรค์ที่ลิขิตไว้ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าผู้ใดสร้างบุญหรือกรรมไว้มากน้อยเพียงไร  แต่ก็ยังมิวายที่ความบังเอิญหรือโชคชะตา จะนำพาหนุ่มสาวจากทั้งสองดินแดนมาพบ และเกิดความรักต่อกัน คู่แล้วคู่เล่า ที่มิอาจทนต่ออำนาจแห่งอารมณ์ปรารถนาต่างมุ่งหวังจะข้ามฝั่งไปหากัน บางคู่แค่เพียงย่างเหยียบลงสู่ผืนน้ำก็ถูกดูดกลืน และจมดิ่งหายไปโดยมิได้ร่ำลากัน  และบางคู่ก็อาจฝืนกระแสน้ำไปได้ด้วยแรงแห่งรักจนสามารถเอื้อมมือถึงกัน แต่ก็เสมือนว่าสวรรค์จะเมตตาให้เพียงแค่นั้น เพราะหลังจากนั้นทั้งคู่ก็สิ้นเรี่ยวแรงที่จะฝืนทนทานต่อแรงปะทะของกระแสน้ำได้อีกต่อไป  และจบชีวิตลงพร้อมกันด้วยความยินดี

ในวันหนึ่งหญิงสาวจากแดนฝัน ได้เดินทางมาที่ริมฝั่งน้ำอันโหดร้ายนี้ด้วยความใคร่รู้ว่าเหตุใด ความรักจึงมักทำให้ผองเพื่อนในดินแดนแห่งตนดื้อรั้นที่จะนำชีวิตมาทิ้งไว้ในแม่น้ำแห่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า  และในเวลานั้นเองหญิงสาวก็ได้มองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังส่งยิ้มไกล ๆ ให้เธอจากอีกฝั่งน้ำเบื้องหน้า  ดูเหมือนเขาพยายามกล่าวคำทักทายต่อเธอ แต่เสียงนั้นก็อยู่ไกลนักบวกกับเสียงของกระแสน้ำที่อื้ออึงด้วยความแรง จึงทำให้เธอไม่ได้ยินเสียงใด ๆ จากเขาผู้นั้นเลย  ทั้งสองจึงพยายามส่งภาษากายทั้ง มือ รอยยิ้ม และสิ่งของที่พอจะใช้สื่อความหมายได้  ต่างฝ่ายต่างเข้าใจในความหมายที่สื่อถึงกัน   วันแล้ววันเล่าที่ทั้งสองเพียรมาพบและพูดคุยกัน  ณ ริมฝั่งน้ำนั้น

จากความผูกพันที่เกิดขึ้นในใจ  บ่อยครั้งที่ทำให้ทั้งสองกระวนกระวายใจที่มิอาจได้ใกล้ชิดและเคียงข้างกัน  จนอยากจะฝ่ากระแสแห่งน้ำไปหากันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทั้งสองรู้ดีว่าคงมีความเป็นไปได้เพียงน้อยนิด เพราะตราบนับวันเวลาที่ผ่านมา..ยังไม่มีคู่ใดที่รอดพ้นจากห้วงน้ำแห่งนี้  ทั้งสองจึงตัดสินใจว่า  พวกเขาจะเดินทางไปพร้อมกันตามทิศทางแห่งกระแสน้ำ  เพื่อสักวันหนึ่งหากเขาทั้งสองมีความมุ่งมั่นและอดทนเพียงพอ  สามารถเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางแห่งสายน้ำนี้ได้ในวันใด   วันนั้น..พวกเขาก็จะได้อยู่เคียงข้างกันดังใจปรารถนา...ตลอดไป...

ขอแนบแก้ม แกมกับลม ที่พรมพริ้ว
ช่วยพัดปลิว ลิ่วลอยไป ในฟากฟ้า
แล้วหอบส่ง ลงข้างใคร ที่ไกลตา
ให้กลิ่นแก้ม แย้มนิทรา คราเดียวดาย

ขอฝากเสียง สำเนียงหวาน ผ่านสายน้ำ
ไหลเลาะลำ นำไมตรี ที่มั่นหมาย
ยามสายน้ำ ยามสายลม ห่อห่มกาย
คือมนต์ร่าย พรพรายพรั่ง เพราะหวังดี

ขอส่งแรง แห่งห่วงใย ไปกับเมฆ
ช่วยสรรเสก ไล่เภทภัย ให้ไกลหนี
อธิฐาน ผ่านจันทร์งาม ยามราตรี
ดูแลเขา ให้ฉันที..ห่วงเหลือเกิน...


ปตารมินทร์ / คนห่างไกล..ในแดนฝัน