นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
25,808
ผู้เข้าชมเดือนนี้
77
ผู้เข้าชมรวม
25.8K
หมวด : อดีต ปัจจุบัน อนาคต
อัปเดตล่าสุด : 12 ธ.ค. 54 / 16:32 น.
นิยายตีพิมพ์ รัก พีเรียด ลานนา ล้านนา ระมิงค์ นักรบ เวียงกุมกาม เชียงใหม่ พร้าว เจ้าจันทร์ กาสะลอง วัดช้างค้ำ กานโถม เจ้าสุทโทธัมมิกราช นพบุรีศรีนครพิงค์ .....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
-
~ สัตยาภพ ~
ร่างนี้มอบไว้ให้แผ่นดิน หยดเลือดหลั่งรินมิหวั่นไหว
เป็นหนึ่งนักรบผู้เกรียงไกร ที่มอบหนึ่งหัวใจเพื่อนางเดียว
นวนิยายภาคต่อ สัตยาภพ --บุพนิวาส
Music Playlist at MixPod.com
ผลงานอื่นๆ ของ ~ น้ำฟ้า ~ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ~ น้ำฟ้า ~
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"อยากอ่านหนังสือเล่มนี้ค่าาาา"
(แจ้งลบ)ข้าน้อยมิได้เป็นนักเขียนที่ดี เเละมิได้เป้นนักวิจารณ์ทีี่ดี (เพิ่งรู้ว่าวิจารณ์ใช้ ณ การันต์ ก็ตอนนี้) เเต่ขอวิจารณ์ในฐานะนักอ่านนะคะ เริ่มจากสไตล์ของเรื่องก่อนเลยนะคะ โดยส่วนตัวเเล้วชอบนิยายเเนวกลับชาติมาเกิด (มากๆๆๆๆๆๆ) เพราะว่าไม่ย้อนยุคจนเกินไป เเละไม่ทันสมัยจนเกินไป เป็นการผสมผสานอดีตกับปัจจุบัน สอดแทรกความรู้ได้อย่างมีชั้นเชิง ... อ่านเพิ่มเติม
ข้าน้อยมิได้เป็นนักเขียนที่ดี เเละมิได้เป้นนักวิจารณ์ทีี่ดี (เพิ่งรู้ว่าวิจารณ์ใช้ ณ การันต์ ก็ตอนนี้) เเต่ขอวิจารณ์ในฐานะนักอ่านนะคะ เริ่มจากสไตล์ของเรื่องก่อนเลยนะคะ โดยส่วนตัวเเล้วชอบนิยายเเนวกลับชาติมาเกิด (มากๆๆๆๆๆๆ) เพราะว่าไม่ย้อนยุคจนเกินไป เเละไม่ทันสมัยจนเกินไป เป็นการผสมผสานอดีตกับปัจจุบัน สอดแทรกความรู้ได้อย่างมีชั้นเชิง การเ้ขียนนิยายเเนวนี้มีความยากอยู่ที่การเล่าเรื่อง เพราะจะเล่าเรื่องอย่างไรไม่ให้สับสน เล่าอย่างไรให้ปะติดปะต่อระหว่างภพอดีตเเละปัจุบัน ถ้าเปรียบกับภาพวาด ก็เหมือนภาพวาดที่มีสองเรื่องซ้อนทับกัน เเต่จะวาดอย่างไรให้สมดุล เเละเนียนตา ต้องใช้ศิลปะเเละความตั้งใจอย่างยิ่ง ขอยกนิ้วให้ผู้เขียนสัตยาภพเลยค่ะ ที่ดำเนินเรื่องได้ดีมาก ไม่มีการสับสน ไม่มีการสะดุด อ่านเเล้วไหลรื่นไปตามตัวอักษรเลยทีเดียว เเละสร้างปมได้ชัดเจน พร้อมทั้งคลาบปมได้อย่างสมเหตุสมผล เเละอีกความท้าทางของการเขียนนิยายเเนวนี้ก็คือ "รู้จริงหรือเปล่า?" สัตยาภพให้คำตอบผู้อ่านว่า ผู้เขียนรู้จริง สืบหาข้อมูลจริง เเละสามารถนำความจริงมาผสานกับจินตนาการที่สร้างให้เหมือนจริง (จนคนอ่านนึกว่าเจ้าศรีธรรมาเเละเจ้าจันทร์มีตัวตนจริงในประวัติืศาสตร์) การใช้ภาษา ก็เรียบง่าย ไม่หวือหวา ไม่ฟุ่มเฟือย อ่านง่ายเป็นที่สุด เเละขอยกนิ้วชมการเขียนบทสนทนาภาษาพื้นเมืองค่ะ ไม่แปร่ง (เขียนแบบนี้หรือเปล่า?) เเละก็ไม่พื้นเมืองจ๋าเกินไป จนคนภาคอื่นอ่านไม่ออก ชมต่อๆ ข้าน้อยชอบบทอัศจรรย์ของเรื่องนี้มาก อารมณ์เหมือนอ่านวรรณคดีเลยค่ะ ที่ไปบรรยายปรากฏการณ์ธรรมชาติเเทน แต่ ในฐานะคนอ่าน ข้าน้อยเห็นว่าบรรยากาศโดยรวมยังไม่เเสดงความเป็นล้านนามากพอ เหมือนบรรยากาศจะะออกเเนวจักรๆวงศ์ๆเสียมากกว่า ยังไม่ได้กลิ่นอายของล้านนาท่าไหร่ ยังเห็นภาพไม่ค่อยชัดนะคะ ทั้งที่พักอาศัย ที่นอนหมอนมุ้ง ศิลปะ ธรรมชาติ สถาปัตยกรรม แหะๆ อีกนิดนะคะ ข้าน้อยรู้สึกว่าความรักของเสมากับระมิงค์ยังไม่เเจ่มชัด จนถึงตอนนี้ข้าน้อยยังไม่เเน่ใจเลยว่าระมิงค์รักเสมาบ้างหรือเปล่า ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่จุใจข้าน้อยเลย 555+ (ชอบเสมาเป็นการส่วนตัว) เเละก่อนสุดท้ายนี้ ขอชมต่อ ข้าน้อยชอบบรรยากาศความรู้สึกของเรื่องนี้มากค่ะ ที่เเสดงถึงความรุ่งโรจน์เเละการล่มสลายของเวียงกุมกาม ขนลุกมากมายเลยตอนที่ระมิงค์พูดถึงเรื่องนี้ ทำให้เเอบน้ำตาซึมเล้กน้อย T_T ใครจะไปรู้ล่ะคะว่าเมืองที่ยิ่งใหญ่จะต้องล่มสลายกลายเป็นเเค่เมืองใต้บาดาลที่ถูกลืม สุดท้ายนี้ รอซื้อหนังสืออยู่นะคะ อิอิ อ่านน้อยลง
The blue rose^_^ | 1 พ.ค. 53
-
33
-
0
คำนิยมล่าสุด
"อยากอ่านหนังสือเล่มนี้ค่าาาา"
(แจ้งลบ)ข้าน้อยมิได้เป็นนักเขียนที่ดี เเละมิได้เป้นนักวิจารณ์ทีี่ดี (เพิ่งรู้ว่าวิจารณ์ใช้ ณ การันต์ ก็ตอนนี้) เเต่ขอวิจารณ์ในฐานะนักอ่านนะคะ เริ่มจากสไตล์ของเรื่องก่อนเลยนะคะ โดยส่วนตัวเเล้วชอบนิยายเเนวกลับชาติมาเกิด (มากๆๆๆๆๆๆ) เพราะว่าไม่ย้อนยุคจนเกินไป เเละไม่ทันสมัยจนเกินไป เป็นการผสมผสานอดีตกับปัจจุบัน สอดแทรกความรู้ได้อย่างมีชั้นเชิง ... อ่านเพิ่มเติม
ข้าน้อยมิได้เป็นนักเขียนที่ดี เเละมิได้เป้นนักวิจารณ์ทีี่ดี (เพิ่งรู้ว่าวิจารณ์ใช้ ณ การันต์ ก็ตอนนี้) เเต่ขอวิจารณ์ในฐานะนักอ่านนะคะ เริ่มจากสไตล์ของเรื่องก่อนเลยนะคะ โดยส่วนตัวเเล้วชอบนิยายเเนวกลับชาติมาเกิด (มากๆๆๆๆๆๆ) เพราะว่าไม่ย้อนยุคจนเกินไป เเละไม่ทันสมัยจนเกินไป เป็นการผสมผสานอดีตกับปัจจุบัน สอดแทรกความรู้ได้อย่างมีชั้นเชิง การเ้ขียนนิยายเเนวนี้มีความยากอยู่ที่การเล่าเรื่อง เพราะจะเล่าเรื่องอย่างไรไม่ให้สับสน เล่าอย่างไรให้ปะติดปะต่อระหว่างภพอดีตเเละปัจุบัน ถ้าเปรียบกับภาพวาด ก็เหมือนภาพวาดที่มีสองเรื่องซ้อนทับกัน เเต่จะวาดอย่างไรให้สมดุล เเละเนียนตา ต้องใช้ศิลปะเเละความตั้งใจอย่างยิ่ง ขอยกนิ้วให้ผู้เขียนสัตยาภพเลยค่ะ ที่ดำเนินเรื่องได้ดีมาก ไม่มีการสับสน ไม่มีการสะดุด อ่านเเล้วไหลรื่นไปตามตัวอักษรเลยทีเดียว เเละสร้างปมได้ชัดเจน พร้อมทั้งคลาบปมได้อย่างสมเหตุสมผล เเละอีกความท้าทางของการเขียนนิยายเเนวนี้ก็คือ "รู้จริงหรือเปล่า?" สัตยาภพให้คำตอบผู้อ่านว่า ผู้เขียนรู้จริง สืบหาข้อมูลจริง เเละสามารถนำความจริงมาผสานกับจินตนาการที่สร้างให้เหมือนจริง (จนคนอ่านนึกว่าเจ้าศรีธรรมาเเละเจ้าจันทร์มีตัวตนจริงในประวัติืศาสตร์) การใช้ภาษา ก็เรียบง่าย ไม่หวือหวา ไม่ฟุ่มเฟือย อ่านง่ายเป็นที่สุด เเละขอยกนิ้วชมการเขียนบทสนทนาภาษาพื้นเมืองค่ะ ไม่แปร่ง (เขียนแบบนี้หรือเปล่า?) เเละก็ไม่พื้นเมืองจ๋าเกินไป จนคนภาคอื่นอ่านไม่ออก ชมต่อๆ ข้าน้อยชอบบทอัศจรรย์ของเรื่องนี้มาก อารมณ์เหมือนอ่านวรรณคดีเลยค่ะ ที่ไปบรรยายปรากฏการณ์ธรรมชาติเเทน แต่ ในฐานะคนอ่าน ข้าน้อยเห็นว่าบรรยากาศโดยรวมยังไม่เเสดงความเป็นล้านนามากพอ เหมือนบรรยากาศจะะออกเเนวจักรๆวงศ์ๆเสียมากกว่า ยังไม่ได้กลิ่นอายของล้านนาท่าไหร่ ยังเห็นภาพไม่ค่อยชัดนะคะ ทั้งที่พักอาศัย ที่นอนหมอนมุ้ง ศิลปะ ธรรมชาติ สถาปัตยกรรม แหะๆ อีกนิดนะคะ ข้าน้อยรู้สึกว่าความรักของเสมากับระมิงค์ยังไม่เเจ่มชัด จนถึงตอนนี้ข้าน้อยยังไม่เเน่ใจเลยว่าระมิงค์รักเสมาบ้างหรือเปล่า ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่จุใจข้าน้อยเลย 555+ (ชอบเสมาเป็นการส่วนตัว) เเละก่อนสุดท้ายนี้ ขอชมต่อ ข้าน้อยชอบบรรยากาศความรู้สึกของเรื่องนี้มากค่ะ ที่เเสดงถึงความรุ่งโรจน์เเละการล่มสลายของเวียงกุมกาม ขนลุกมากมายเลยตอนที่ระมิงค์พูดถึงเรื่องนี้ ทำให้เเอบน้ำตาซึมเล้กน้อย T_T ใครจะไปรู้ล่ะคะว่าเมืองที่ยิ่งใหญ่จะต้องล่มสลายกลายเป็นเเค่เมืองใต้บาดาลที่ถูกลืม สุดท้ายนี้ รอซื้อหนังสืออยู่นะคะ อิอิ อ่านน้อยลง
The blue rose^_^ | 1 พ.ค. 53
-
33
-
0
ความคิดเห็น