ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Bad Guys...คนใจร้าย! EP.05 กำเริบ...
EP.05 ำเริบ...
" แบมแบมรับ ื่นนอนไ้เเล้วเ็ี้เา "
" อืมมมม~ " ใรมาเรียผมเนี่ย ำลันอนฝันีอยู่เียว ผมลืมาึ้นมา่อนะยี้มันเบาเบา หืม? ถึเเล้วหรอ...
" ถึเเล้วรับ " พี่เเ็สันอบผมอย่าับอ่านใผมไ้ ่อนะยิ้มให้ผม้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเหมือนุพ่อ
" อบุรับ " ผมยิ้มลับ เเล้วเอื้อมมือไปเปิประูรถ่อนะเินลารถ ผมโบมือให้พี่แ็สัน่อนะเินเ้าึไปเรียน เสียุบิบ นินทา ็ยัมีเหมือนเิม ผมะทำัวให้ินนะรับ...
" นาย? " หืม? พอผม้าวึ้นบรรไไปไ้ 1 ั้น ็มีเสียเรียมาา้าหลั ผมหันลับมาู่อนที่อบาผมเริ่มร้อนผ่าวอีรั้...เพราะเานนั้นือ ิมยูยอม
" อะ...อืม " ผมอบพร้อมับยิ้มบาๆ้วยร้อยยิ้มที่เศร้าหมอ
" เป็นไรรึเปล่า หน้าูีๆนะ " ยูยอมเินึ้นมาประิผม่อนะเอามือเเะหน้าผาผมอย่าอ่อนโยน วามทรำในอีอผมผุึ้นมาอีรั้...ยูยอม ผู้ายที่เเสนอ่อนโยนนนั้น ถ้าอนนี้เาำผมไ้สัเสี้ยววินาที็ีสินะ...
" ไม่เป็นไรหรอ..อะ เอ่อ อบในายมานะ ยู...เอ่อ ิมยูยอม " ผมเือบพลั้ปาเรียื่อนรหน้า้วยวามเยินอีรั้่อนะนึึ้นไ้ว่าอนนี้มันไม่ใ่เเล้ว ไม่มียูอีเเล้ว
" อืม ั้น็ี เออ ว่าเเ่นายื่ออะไรนะ? " ยูยอม้มหน้าลมาถามผม่อนะทำหน้าาสสัย
" ัน...แบมแบม ัน์พิมุ ภูวุล แบมแบม...บะ อ๊ะ! " ผมำลัะพูเน้นำเพื่อรื้อฟื้นวามทรำอร่าสู ผมมั่นใยูยอมเาไม่สามารถลืมผมไ้หรอ ยัไภายใ้ิสำนึอนเรามัน้อมีวามทรำหลเหลืออยู่บ้าแหละ แ่พอผมำลัะพูื่ออีรั้็มีมือหนามาระาผมเ้าหาัว่อนะบีบ้อมือผมเเรึ้นเรื่อยๆ
" พะ...พี่มาร์ แบมเ็บนะ! " ผมบอนัวสูที่เอาเเ่ใ่อนะแะมืออเาออ แ่มันลับไม่ไ้ผล...
" ิะทำอะไร...?! " พี่มาร์้อผม้วยเเววาโรธ ่อนะบิ้อมืออผมเพื่อเ้นเอาำอบ
" ผม...โอ๊ย..! พี่มาร์ปล่อยแบม่อน แบมเ็บ " ผมพู่อนะใ้มืออี้าีลไปที่เเนอร่าสู ไ้โปร ปล่อยผม...
" ันบอแล้วใ่ไหม!! เวลาอยู่่อหน้าัน อย่าทำเป็นสำออย.. ันไม่อบ!! " พอพูบร่าสู็บิ้อมือผมอีรั้...ผมหันไปมอยูยอมที่ยืนูเหุาร์รหน้า้วยสีหน้านิ่ เเววาวนั้น...ผมไม่อบที่เาเย็นาเเบบนี้เลยริๆ
" พี่มาร์...แบมไม่ไ้สำออย ฮึ... " อนนี้ทั้วามเ็บปวที่้อมือเเละวามเ็บปวที่ใมันทำให้น้ำาอผมเริ่มไหลออมา ผมไม่อบเลยริๆที่้อมาเเสวามอ่อนแอ่อหน้าผู้นแบบนี้ ผมเป็นเเบมเเบมที่เ้มเเ็...ผม ไม่อ่อนเเอ แ่ทำไมอนนี้มันเ็บปวเหลือเิน ม่าม๊ารับ...แบมิถึม่าม๊าั
" หึ! ร้อไห้อย่านั้นหรอ ี! ร้อเ้าไป ร้อว่าะายเลยนะ!! " เสียนี้ทำให้ผมเริ่มสะอื้นอีรั้ ผมไม่อบถููถู ผมไม่ใ่นแบบนั้น ผมไม่ไ้อยาะร้อไห้...แ่พอมอยูยอมเเล้วน้ำาอผมมัน็ทะลัึ้นมาเรื่อยๆ ผมเ็บปว ทุรั้ที่ผมโนหาเรื่อเาะมาปป้อผมเสมอ แ่อนนี้ ไม่...
" ผมอโทษ... " ผมไ้แ่ล่าวอโทษออไป ผมไม่รู้อนนี้ผมำลัทำอะไร สมออผมมันเบลอไปหม...
" เฮ้ย! ไอ่นนั่นนะ อยาไ้เ็นี้ไหม? " พี่มาร์เรียนัวสูร่าบึนนั่น่อนะผลัผมให้ไปหาเา
ปึ...
ร่าอผมนเ้าับแผออันเเ็เเร่นั้นอย่าเเร่อนะ ล้มลไปอับพื้น มันเหมือนเมื่อวานไม่มีผิ...
" ะเอาไปทำอะไร็เเล้วเเ่นายนะ! ฝาัาร้วย... " พี่มาร์พูบอผร่าบึที่ยืนอยู่้าผม ่อนะมอมาทาผมเเละเเสยะยิ้มอย่าเยือเย็น น้ำาอผมไหลพรา ทำไม้อทำันถึนานี้...บอผมสัำไ้ไหม ผม้อลับ้วยเเววาที่ัพ้อที่สุ ่อนะเลื่อนสายาไปหายูยอมที่อนนี้็ยัยืนนิ่อยู่อย่านั้น มอูผม้วยแววาเยเมย...เป็นห่วแบมัหน่อยะไ้ไหม ิมยูยอม...
" ไ้เลย มาร์... " ผู้ายร่าบึพูึ้น่อนะใ้มือิหัวผมึ้นมา ผมอยาร้อแ่มันร้อไม่ออ...พี่เเ็สัน พี่หายไปไหน
" ปล่อยผมเถอะนะ ฮึ... " ผมพูพร้อมทั้น้ำา ผมเ็บ
" เ็น้อย นายยัไม่รู้ัันีพอสินะ เมื่อมีอเล่นมาวาอยู่้าหน้านะ ถ้ามันไม่เเหลนไม่เป็นิ้นเป็นอันนะ ันไม่ปล่อยมันไว้หรอ นายทำให้นที่ันรัถูรถนใ่ไหม...แบมแบม! " พูเเล้วผู้ายร่าบึ็เหวี่ยผมลไปับพื้นอีรั้ ่อนะึ้นมาร่อมัวผมไว้
เพี๊ยะ!!
ผมถูบ...ใ่ ผมถูบ หน้าผมหันไปทา้ายอย่าเเร ผมไม่ไหวเเล้ว...ผม...
" แบมแบม...!!! " นั่นเสียอยูยอมใ่ไหม...ผมีใัเลยรับ แ่อนนี้ผมไม่ไหวเเล้ว......
[Yugyeom Part]
ผมมอูนัวเล็ถูพี่ายอผมรัแ ทำไมผมถึอยาเ้าไป่วย...วามรู้สึนี้...ทำไม แบมแบมนายเป็นใรันเเน่ บอันมาหน่อยไ้ไหม ทำไมันถึอยาปป้อนาย ทำไมันถึเ็บแทนนายไ้นานี้...
ร่าอแบมแบมถูผู้ายร่าสูนนั้นเหวี่ยลพื้นอย่าเเร นัวเล็อนนี้ล้มลบนพื้นอย่าเหนื่อยเเร ่อนหน้าะีเผืออย่าเห็นไ้ั เาึ้นร่อมแบมแบม่อนะพูถึผม...
" .....นายทำให้นที่ันรัถูรถนใ่ไหม...แบมแบม! "
แบมแบมเี่ยวอะไรับที่ผมโนรถน นัวเล็เี่ยวอะไร้วย...ร่าสูเื้อมมือบที่แ้ม้าวาอแบมแบมอย่าเเรนร่าเล็ที่นอนราบับพื้นเริ่มหมเเร แบมแบมยมือึ้นมาุมที่หน้าอ้า้าย้าเเละแสสีหน้าถึวามเ็บปว ร่าเล็เริ่มนิ่วหน้าอีรั้ เป็นอะไร? ทำไมผมุ้นๆับอาารแบบนี้ เหมือนเยเห็นมา่อน เหมือนผมเยูเเลเามา่อน
" แบมแบม...!!! " ผมเรียนัวเล็่อนะวิ่รไปยัร่าเล็ที่นอนุมหน้าอ้า้ายนั่น้วยวามเ็บปว ทำไมผม้อวิ่เ้าไป...ทำไม...ผม็ไม่เ้าใัวเอเหมือนัน แ่ิใ้สำนึผมสั่ให้ทำแบบนั่น...
" ยู...ฮึ...แบมเ็บั " ร่าเล็เอ่ยึ้นมา้วยน้ำเสียที่ฟัูเเล้วเ็บปวเหลือเิน น้ำาไหลนอหน้าีเผือนั่นอย่า้าๆ ผมรีบอุ้มนัวเล็ไปที่รถทันที ่อนะสาร์ทรถไปโรพยาบาลให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
" นายอทนไว้นะแบมแบม นาย้อุยับัน่อน อย่าพึ่นอนหลับนะ แบมแบมไ้โปรอทนันอยารู้วามริ " ผมหันไปุมมือนัวเล็ไว้เพื่อให้ำลัใ ผมมั่นใ แบมแบมือนเียวที่พร้อมะบอทุอย่าวามทรำอผมที่หายไป วามทรำที่ผิอยาะิถึมัน ผมอยาไ้วามทรำนั้นลับืนมา...นาย้ออทนนะ แบมแบม
" ยู ฮึ...อ๊ะ...แบมเ็บ ฮือออ " ร่าเล็ส่เสียเรียผม่อนะัว้วยวามเ็บปว
" ันะอยู่้านาย อทนไว้นะ ถึโรพยาบาลแล้ว " ผมบอนัวเล็้วยวามเ็บปวไม่แพ้ัน ผมเลี้ยวรถเ้าโรพยาบาล่อนที่พยาบาลและุหมอะวิ่เ้ามาห่ามเเบมเเบมลารถ และแบึ้นเียนอนทันที
" ยู...นายรอัน้วยนะ ห้ามทิ้ัน ฮึ! เ้าใไหม ห้ามทิ้ัน " ร่าเล็ับมือผมและพูออมา
" ไ้แบมแบม ันะรอนาย! " ร่าเล็ถูเ็นเ้าไปในห้อ ICU ทันที ผมที่ยืนอยู่หน้าห้อ็ล้มัวล่อนะนึถึหน้านัวเล็อีรั้...มันุ้นมา ันะรอฟัำอบานายนะแบมแบม...
[Mark Part.]
ผมมอูร่าเล็ที่ถูเร็นบนั่นอย่าสะใ หึ นอย่านายมันสมวรเเล้วละ แบมแบม... ร่าเล็เอื้อมมือุมหน้าอ้า้ายเอาไว้่อนหน้าีเผือนั่นะแสถึวามเ็บปว...ผมมอูอย่าใ ทำไมถึเป็นแบบนั้น หัวใอผมระุวูบ ผมไม่ไ้ทำเินไปใ่ไหมรับ?
" แบมแบม....!!! " น้อายอผมวิ่เ้าไปหานัวเล็อย่ารวเร็ว ทำไมปิิริยาอยูยอมถึไ้เป็นแบบนี้ ไหนบอำใรไม่ไ้....
แบมแบมเริ่มับที่หน้าอ้า้ายอัวเอเเน่นยิ่ึ้น สีหน้าที่แสถวามเ็บปวนั่นเริ่มยิ้มออมาเมื่อยูยอมวิ่เ้าไปหา ยูยอมอุ้มเเบมเบมไว้ในอ้อมอ่อนะวิ่ไปยัรถสปอร์ันามนั่นเเละมุ่หน้าพาแบมแบมไปโรพยาบาลทันที
ผมไม่ไ้ทำับนัวเล็เินไปใ่ไหมรับ?...
ผมรีบวิ่ไปยัลานอรถเเละสาร์ทรถไปามร่าสูทันที สีหน้าที่เ็บปวนั่นอเเบมเเบมยัรารึอยู่ภายในใอผม ผมอโทษ...
[End]
" อืมมมม~ " ใรมาเรียผมเนี่ย ำลันอนฝันีอยู่เียว ผมลืมาึ้นมา่อนะยี้มันเบาเบา หืม? ถึเเล้วหรอ...
" ถึเเล้วรับ " พี่เเ็สันอบผมอย่าับอ่านใผมไ้ ่อนะยิ้มให้ผม้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเหมือนุพ่อ
" อบุรับ " ผมยิ้มลับ เเล้วเอื้อมมือไปเปิประูรถ่อนะเินลารถ ผมโบมือให้พี่แ็สัน่อนะเินเ้าึไปเรียน เสียุบิบ นินทา ็ยัมีเหมือนเิม ผมะทำัวให้ินนะรับ...
" นาย? " หืม? พอผม้าวึ้นบรรไไปไ้ 1 ั้น ็มีเสียเรียมาา้าหลั ผมหันลับมาู่อนที่อบาผมเริ่มร้อนผ่าวอีรั้...เพราะเานนั้นือ ิมยูยอม
" อะ...อืม " ผมอบพร้อมับยิ้มบาๆ้วยร้อยยิ้มที่เศร้าหมอ
" เป็นไรรึเปล่า หน้าูีๆนะ " ยูยอมเินึ้นมาประิผม่อนะเอามือเเะหน้าผาผมอย่าอ่อนโยน วามทรำในอีอผมผุึ้นมาอีรั้...ยูยอม ผู้ายที่เเสนอ่อนโยนนนั้น ถ้าอนนี้เาำผมไ้สัเสี้ยววินาที็ีสินะ...
" ไม่เป็นไรหรอ..อะ เอ่อ อบในายมานะ ยู...เอ่อ ิมยูยอม " ผมเือบพลั้ปาเรียื่อนรหน้า้วยวามเยินอีรั้่อนะนึึ้นไ้ว่าอนนี้มันไม่ใ่เเล้ว ไม่มียูอีเเล้ว
" อืม ั้น็ี เออ ว่าเเ่นายื่ออะไรนะ? " ยูยอม้มหน้าลมาถามผม่อนะทำหน้าาสสัย
" ัน...แบมแบม ัน์พิมุ ภูวุล แบมแบม...บะ อ๊ะ! " ผมำลัะพูเน้นำเพื่อรื้อฟื้นวามทรำอร่าสู ผมมั่นใยูยอมเาไม่สามารถลืมผมไ้หรอ ยัไภายใ้ิสำนึอนเรามัน้อมีวามทรำหลเหลืออยู่บ้าแหละ แ่พอผมำลัะพูื่ออีรั้็มีมือหนามาระาผมเ้าหาัว่อนะบีบ้อมือผมเเรึ้นเรื่อยๆ
" พะ...พี่มาร์ แบมเ็บนะ! " ผมบอนัวสูที่เอาเเ่ใ่อนะแะมืออเาออ แ่มันลับไม่ไ้ผล...
" ิะทำอะไร...?! " พี่มาร์้อผม้วยเเววาโรธ ่อนะบิ้อมืออผมเพื่อเ้นเอาำอบ
" ผม...โอ๊ย..! พี่มาร์ปล่อยแบม่อน แบมเ็บ " ผมพู่อนะใ้มืออี้าีลไปที่เเนอร่าสู ไ้โปร ปล่อยผม...
" ันบอแล้วใ่ไหม!! เวลาอยู่่อหน้าัน อย่าทำเป็นสำออย.. ันไม่อบ!! " พอพูบร่าสู็บิ้อมือผมอีรั้...ผมหันไปมอยูยอมที่ยืนูเหุาร์รหน้า้วยสีหน้านิ่ เเววาวนั้น...ผมไม่อบที่เาเย็นาเเบบนี้เลยริๆ
" พี่มาร์...แบมไม่ไ้สำออย ฮึ... " อนนี้ทั้วามเ็บปวที่้อมือเเละวามเ็บปวที่ใมันทำให้น้ำาอผมเริ่มไหลออมา ผมไม่อบเลยริๆที่้อมาเเสวามอ่อนแอ่อหน้าผู้นแบบนี้ ผมเป็นเเบมเเบมที่เ้มเเ็...ผม ไม่อ่อนเเอ แ่ทำไมอนนี้มันเ็บปวเหลือเิน ม่าม๊ารับ...แบมิถึม่าม๊าั
" หึ! ร้อไห้อย่านั้นหรอ ี! ร้อเ้าไป ร้อว่าะายเลยนะ!! " เสียนี้ทำให้ผมเริ่มสะอื้นอีรั้ ผมไม่อบถููถู ผมไม่ใ่นแบบนั้น ผมไม่ไ้อยาะร้อไห้...แ่พอมอยูยอมเเล้วน้ำาอผมมัน็ทะลัึ้นมาเรื่อยๆ ผมเ็บปว ทุรั้ที่ผมโนหาเรื่อเาะมาปป้อผมเสมอ แ่อนนี้ ไม่...
" ผมอโทษ... " ผมไ้แ่ล่าวอโทษออไป ผมไม่รู้อนนี้ผมำลัทำอะไร สมออผมมันเบลอไปหม...
" เฮ้ย! ไอ่นนั่นนะ อยาไ้เ็นี้ไหม? " พี่มาร์เรียนัวสูร่าบึนนั่น่อนะผลัผมให้ไปหาเา
ปึ...
ร่าอผมนเ้าับแผออันเเ็เเร่นั้นอย่าเเร่อนะ ล้มลไปอับพื้น มันเหมือนเมื่อวานไม่มีผิ...
" ะเอาไปทำอะไร็เเล้วเเ่นายนะ! ฝาัาร้วย... " พี่มาร์พูบอผร่าบึที่ยืนอยู่้าผม ่อนะมอมาทาผมเเละเเสยะยิ้มอย่าเยือเย็น น้ำาอผมไหลพรา ทำไม้อทำันถึนานี้...บอผมสัำไ้ไหม ผม้อลับ้วยเเววาที่ัพ้อที่สุ ่อนะเลื่อนสายาไปหายูยอมที่อนนี้็ยัยืนนิ่อยู่อย่านั้น มอูผม้วยแววาเยเมย...เป็นห่วแบมัหน่อยะไ้ไหม ิมยูยอม...
" ไ้เลย มาร์... " ผู้ายร่าบึพูึ้น่อนะใ้มือิหัวผมึ้นมา ผมอยาร้อแ่มันร้อไม่ออ...พี่เเ็สัน พี่หายไปไหน
" ปล่อยผมเถอะนะ ฮึ... " ผมพูพร้อมทั้น้ำา ผมเ็บ
" เ็น้อย นายยัไม่รู้ัันีพอสินะ เมื่อมีอเล่นมาวาอยู่้าหน้านะ ถ้ามันไม่เเหลนไม่เป็นิ้นเป็นอันนะ ันไม่ปล่อยมันไว้หรอ นายทำให้นที่ันรัถูรถนใ่ไหม...แบมแบม! " พูเเล้วผู้ายร่าบึ็เหวี่ยผมลไปับพื้นอีรั้ ่อนะึ้นมาร่อมัวผมไว้
เพี๊ยะ!!
ผมถูบ...ใ่ ผมถูบ หน้าผมหันไปทา้ายอย่าเเร ผมไม่ไหวเเล้ว...ผม...
" แบมแบม...!!! " นั่นเสียอยูยอมใ่ไหม...ผมีใัเลยรับ แ่อนนี้ผมไม่ไหวเเล้ว......
[Yugyeom Part]
ผมมอูนัวเล็ถูพี่ายอผมรัแ ทำไมผมถึอยาเ้าไป่วย...วามรู้สึนี้...ทำไม แบมแบมนายเป็นใรันเเน่ บอันมาหน่อยไ้ไหม ทำไมันถึอยาปป้อนาย ทำไมันถึเ็บแทนนายไ้นานี้...
ร่าอแบมแบมถูผู้ายร่าสูนนั้นเหวี่ยลพื้นอย่าเเร นัวเล็อนนี้ล้มลบนพื้นอย่าเหนื่อยเเร ่อนหน้าะีเผืออย่าเห็นไ้ั เาึ้นร่อมแบมแบม่อนะพูถึผม...
" .....นายทำให้นที่ันรัถูรถนใ่ไหม...แบมแบม! "
แบมแบมเี่ยวอะไรับที่ผมโนรถน นัวเล็เี่ยวอะไร้วย...ร่าสูเื้อมมือบที่แ้ม้าวาอแบมแบมอย่าเเรนร่าเล็ที่นอนราบับพื้นเริ่มหมเเร แบมแบมยมือึ้นมาุมที่หน้าอ้า้าย้าเเละแสสีหน้าถึวามเ็บปว ร่าเล็เริ่มนิ่วหน้าอีรั้ เป็นอะไร? ทำไมผมุ้นๆับอาารแบบนี้ เหมือนเยเห็นมา่อน เหมือนผมเยูเเลเามา่อน
" แบมแบม...!!! " ผมเรียนัวเล็่อนะวิ่รไปยัร่าเล็ที่นอนุมหน้าอ้า้ายนั่น้วยวามเ็บปว ทำไมผม้อวิ่เ้าไป...ทำไม...ผม็ไม่เ้าใัวเอเหมือนัน แ่ิใ้สำนึผมสั่ให้ทำแบบนั่น...
" ยู...ฮึ...แบมเ็บั " ร่าเล็เอ่ยึ้นมา้วยน้ำเสียที่ฟัูเเล้วเ็บปวเหลือเิน น้ำาไหลนอหน้าีเผือนั่นอย่า้าๆ ผมรีบอุ้มนัวเล็ไปที่รถทันที ่อนะสาร์ทรถไปโรพยาบาลให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
" นายอทนไว้นะแบมแบม นาย้อุยับัน่อน อย่าพึ่นอนหลับนะ แบมแบมไ้โปรอทนันอยารู้วามริ " ผมหันไปุมมือนัวเล็ไว้เพื่อให้ำลัใ ผมมั่นใ แบมแบมือนเียวที่พร้อมะบอทุอย่าวามทรำอผมที่หายไป วามทรำที่ผิอยาะิถึมัน ผมอยาไ้วามทรำนั้นลับืนมา...นาย้ออทนนะ แบมแบม
" ยู ฮึ...อ๊ะ...แบมเ็บ ฮือออ " ร่าเล็ส่เสียเรียผม่อนะัว้วยวามเ็บปว
" ันะอยู่้านาย อทนไว้นะ ถึโรพยาบาลแล้ว " ผมบอนัวเล็้วยวามเ็บปวไม่แพ้ัน ผมเลี้ยวรถเ้าโรพยาบาล่อนที่พยาบาลและุหมอะวิ่เ้ามาห่ามเเบมเเบมลารถ และแบึ้นเียนอนทันที
" ยู...นายรอัน้วยนะ ห้ามทิ้ัน ฮึ! เ้าใไหม ห้ามทิ้ัน " ร่าเล็ับมือผมและพูออมา
" ไ้แบมแบม ันะรอนาย! " ร่าเล็ถูเ็นเ้าไปในห้อ ICU ทันที ผมที่ยืนอยู่หน้าห้อ็ล้มัวล่อนะนึถึหน้านัวเล็อีรั้...มันุ้นมา ันะรอฟัำอบานายนะแบมแบม...
[Mark Part.]
ผมมอูร่าเล็ที่ถูเร็นบนั่นอย่าสะใ หึ นอย่านายมันสมวรเเล้วละ แบมแบม... ร่าเล็เอื้อมมือุมหน้าอ้า้ายเอาไว้่อนหน้าีเผือนั่นะแสถึวามเ็บปว...ผมมอูอย่าใ ทำไมถึเป็นแบบนั้น หัวใอผมระุวูบ ผมไม่ไ้ทำเินไปใ่ไหมรับ?
" แบมแบม....!!! " น้อายอผมวิ่เ้าไปหานัวเล็อย่ารวเร็ว ทำไมปิิริยาอยูยอมถึไ้เป็นแบบนี้ ไหนบอำใรไม่ไ้....
แบมแบมเริ่มับที่หน้าอ้า้ายอัวเอเเน่นยิ่ึ้น สีหน้าที่แสถวามเ็บปวนั่นเริ่มยิ้มออมาเมื่อยูยอมวิ่เ้าไปหา ยูยอมอุ้มเเบมเบมไว้ในอ้อมอ่อนะวิ่ไปยัรถสปอร์ันามนั่นเเละมุ่หน้าพาแบมแบมไปโรพยาบาลทันที
ผมไม่ไ้ทำับนัวเล็เินไปใ่ไหมรับ?...
ผมรีบวิ่ไปยัลานอรถเเละสาร์ทรถไปามร่าสูทันที สีหน้าที่เ็บปวนั่นอเเบมเเบมยัรารึอยู่ภายในใอผม ผมอโทษ...
[End]
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
***แบมเป็นโรหัวใ...ไรท์ทำไมเเ่ให้แบมรันทั 555 น้อยูำไ้สัทีเถอะ มาปป้อแบมแบมาพี่มาร์นบ้านี่ไ้เเล้ว รู้สึว่าอนแ็ะมีเยอะว่ามาร์อีนะ นี่ฟิ MarkBam ริเหย๊อออ ? ริเสะ เี๋ยวพี่มาร์็มา 555 ิามอน่อไป้วยเน้อ ฮิฮิ
เม้นหน่อย อุอิ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น