ยัยหน้าหล่อตัวร้ายกับชายคิแห่งราชวงค์ลิง

      อันยองฮาเซโยทุกคน นี้เป็นเรื่องแรกที่เราแต่งเอง  มีไรคอมเมนต์ได้เต็มที่เลยเราจะเอาไปแก้ไข    ขอบคุณนะที่หลงเข้ามานะ   정말 감사합니다

                                         
                                                              




                                           "มาแล้วครับ "  
 
              
               แล้วประตูบานที่ฉันทั้งทุบทั้งแตะบานนี้ก็เปิดออกมาพร้อมชายหนุ่มร่างสูง สวมเสื่อกล้ามสีดำ เผยให้เห็นกล้ามแข็นที่ดูจะแข็งแรง ผิวของเขาเป็นสีขาวคร่ำนิดๆเหมือนคนที่ออกแตดแต่ก็ยังขาวเอามากๆ เขาสวมกางเกงผ้าขายาวสีน้ำตายเข้ม  ดวงตาเรียวยางมีแววขำนิด คิวดำไม่หนาและไม่บางเข้ากับใบหน้าเรียวยาวเป็นรูปหัวใจ ผมดำสนิทที่ดูยุ่งๆ แต่ก็ดูดีเอามากๆ จมูมโด่งได้รูปสวยเข้ากันริมฝีปากแดงที่กำลังยิ้มให้ฉันอยู่ขณะนี้   นี้มันเทพบุตร หรือเทวดาจากสวรรค์กันแน้   O ๐ O 
            
                อ๊ากกกกกกกกกกกกก ยิ้มแบบนี้นายเอามีดมาแทงฉันให้ตายไปเลยดีกว่า !!!!!!!!!!!!!  จะไม่ให้ฉันตกใจยังไงไหว ก็ผู้ชายเจ้าของร้อยยิ้มพิฆาตนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือคิมคิบอม ลินน้อยหมายเลขสิบสองแห่งราชวงค์เฮสเจที่ฉันคลั่งแบบสุดๆอะ    > ///////////// <    ฉันที่ได้แต่ยึนตัวแข็งทึ้อจองหน้าเข้าแบบนั้น ทำอะไรไม่ถูก จนเขา ยกมือสะกิตแขนฉัน ดึงเบา นั้นแหละฉันถึงรู้สึกตัว 
      
                             " นาย เป็นไรหึปล่าว ไม่สบายเหรอ "         คิบอมที่ขยับมาอยู่ตรงหน้าฉัน เอียงคอถามด้วยความสงสัย   พร้อมกับใช้สองมือจับหัวไหล่ฉันเขย่า    ' - ' ! '' ''
                        
                                " อ่อ   เอ่อ  ไม่เป็นไรครับขอบคุณ "                เขาเป็นห่วงฉันด้วย อ๊ากกกกกกกกกกกกก >  /////////////  <            เขาจับหัวไหล่ฉันด้วยยยยยยยยยยยยย    > ///////////// <   
                             
                            " ทั้งหมดสี่พันห้าร้อยวอนครับ "         ฉันพูดพร้อมกับเปิดเอาชาจังมยอง [ หมี่ดำที่เห็นในหนังบ่อยๆอะ ]  ส่งให้คิบอม     
                     คิบอมรับจานชาจังมยองจากฉัน เขายังยิ้มไม่หุบกันท่าทางเก้ ๆ กาง ๆ กัง ๆ ของฉัน พอรับไปแล้วคิบอมก็หันหน้าไปในห้องก่อนจะตะโกนเสียงดังว่า
       
                   " พี่ฮีซอล สีพันห้าร้อยวอนครับ "     คิบอมพูดแล้วหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง    แล้วก็มีผู้ชายผมสีทองยาวระต้นคอคนหนึ่งเดินสวนคิบอมออกมา  มันทำให้ฉันถึงกับตะลึงอาปากค้างไปเลยทีเดียว
   
                  "อะ  เงิน ขอบใจนะ "     ฮีซอลพูด เขาจองมาที่ฉันก่อนจะหัวเราะใสแล้วเปิดประตูดังปัง
   
                โอ๊ย  คุณพระ คุณเจ้าช่วยลูกด้วย ฉันจะเป็นลม  ฉันยืนตัวแข็งอยู่อยางนั้นประมาณสามสิบวินาทีจึงซุดตัวนั่งลงเอาหลังพิงประตูไว้ ก็ตอนนี้ขาฉันไม่มีแรกขึ้นมากดื้อๆ  ฉันยกมือขึ้นมาหยิกที่แก้มเบาๆ แต่มันก็ทำให้ฉันร้ว่าเหตุกาลที่พึ่งจะผ่านไปนี้มันเป็นเรื่องจริง  ฉันไม่ได้ฝันไป  ๐ . ๐
              ฉันได้เจอเขาแล้ว  คิมคิบอม ผู้ชายที่ฉันตกหลุมรักตั้งแต่ครั่งแรกที่ได้เห็นรูปเขาจากนิตยาสารเอเชียฉบับหนึ่งเมื่อสามปีที่แล้ว    ฉันดีใจจังเลยดีใจที่สุดฉันได้เจอเขาแล้ว   ^ ๐ ^   เจอตัวจริงของเขาแล้ว  ความร้อนของฝ่ามือที่จับหัวไหล่ฉันเมื่อครู่นี้ มันยังไม่จางหายไปเลย   แต่สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจมากกว่าการได้เจอคิมคิบอมก็คือ    คิมฮิซอลที่เดินสวนออกมาต่างหากก็เขาเล่นใส่แค่บ๊อกเซอร์ลายกระตายสีแดงแค่ตัวเดียว !!!!!!!!!!!!!!!   O ๐ O  !!! ^^
                    
                             친구영원히 
          Ever Lasting Friend