[Kancolle Fanfic] In my memory....Ryuujou {Admiral MIDaWAY}
การจากลาเป็นเรื่องที่น่าเศร้าแฟนฟิคนี้เกี่ยวกับการจากไปของริวโจเรือบรรทุกเครื่องบินเบา ผมยังคงจำช่วงเวลา 15 วันที่เราได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยคิดเลยว่าการจากลามันจะเจ็บปวดถึงขนาดนี้
ผู้เข้าชมรวม
297
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
297
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 12 พ.ค. 58 / 16:12 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ทักทายกันหน่อย
สวัสดีครับผมนาย Middle_Human ครับ หายกันไปนานเลยนะครับกับการเขียนนิยายก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ เข้าเรื่อง นิยายนี้เป็น Fanfic ของเกม Kancolle นะครับ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงครับแค่ใส่บทพูดให้กับสาวเรือรบนิดหน่อย นิสัยตัวละครอาจจะเปลื่ยนไปบ้างก็ขออภัยครับ
ยังไงก็ตามฝากถึงคนที่เล่นเกมนี้ด้วยนะครับ เลือดแดงแล้วรีบกลับบ้านซะ!!!(แต่กรณีของผมโดนโวะรุมทิ้งระเบิดใส่จนจมครับ)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เควสประจำวัน..........ในตอนช่วงแรกๆผมเองก็ไม่ได้ทำพวกเควสแบบนี้เลย จนกระทั่งผมไปดูของรางวัลที่จะได้ซึ่งมันก็คุ้มอยู่ผมจึงเริ่มทำไปเรื่อยๆ
“ ท่านผู้การค่ะ จะให้เราไปจมเรือบรรทุกเรือบินของฝั่งศัตรูเหรอโป้ย ”
คำพูดลงท้ายที่คุ้นเคย เธอคือยูดาจิ น้องโป้ยของเรานั่นเองแต่ดูเธอจะไม่ชอบที่ผมไปเรียกเธอว่าโป้ย อยู่ต่อหน้าเธอเลยต้องเรียกว่ายูดาจิ
“ ใช่แล้วมันเป็นเควสประจำสัปดาห์นะ จมให้ได้ 20 ลำ แต่ค่อยๆทำไปก็ได้ แล้วถ้าเจอของอะไรก็เก็บมาด้วยแล้วกันนะ ”
“ รับทราบค่ะ จะไปแล้วนะโป้ย ”
ยูดาจิพูดพร้อมเดินออกไปจากห้องของผม
“ ท่านผู้การว่ายังไงบ้างค่ะ ยูดาจิ ”
“ เขาบอกให้เราไปจมเรือบรรทุกเครื่องบินน่ะโป้ย ”
“ งั้นเหรอ ตอนนี้ก็มีอยู่ที่เดียวล่ะนะ ไปกันเลยดีกว่า ”
ในขณะที่ผมกำลังนั่งตรวจเช็ดทรัพยากรอยู่ เสียงเตือนว่ากองกำลังหลักกำลังจะออกตัวแล้ว ผมจึงรีบไปเดินดูพวกเธอจากทางหน้าต่าง
“ นั้น ท่านผู้การนี่มายืนส่งอยู่ตรงหน้าต่างด้วยล่ะ ”
จากระยะนี้ผมไม่ได้ยินว่าพวกเธอพูดอะไรกัน แต่ผมเห็นริวโจโบกมือมาให้ผมอยู่ผมก็โบกมือกลับไปนั้นแหละ และแล้วพวกเธอก็เริ่มออกเรือไปสู่จุดหมายที่ผมได้สั่งการไว้
ผู้เข้าร่วมแผนการนี่มี ยูดาจิ ริวโจ อาตาโกะ อาคากิ ทาคาโอะ และ จุนโย หวังว่าพวกเธอจะกลับมาอย่างปลอดภัยนะ
เวลาผ่านไป 10 นาที......
อินาซึมะได้กลับมาจากการสำรวจทรัพยากรซึ่งผลก็เป็นที่น่าพอใจเธอเอาถังด่วนมาให้ผมตั้ง 2 ถัง พอดีเลยถังด่วนในคลังก็เริ่มหมดแล้วด้วย
มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะที่ได้ถังด่วนมาเพิ่ม แต่ทำไม......ผมกลับรู้สึกแปลกๆ มันเป็นลางสังหรณ์ของผู้การอย่างผมจะบอกว่าพวกกองเรือหลักกำลังมีปัญหา....
ทางด้านกองเรือหลัก
“ ระวัง พวกมันโจมตีมาแล้วส่งเครืองบินไปเร็ว ”
“ รับทราบ ”
ริวโจพูดขึ้นพร้อมกับส่งเครื่องบินไปโจมตีพวกกองเรือของศัตรู
“ มันไม่เหมือนกับตอนโซโลมอนหรอก!!! ”
กองกำลังเครื่องบินของทั้ง 2 ฝั่งเข้าปะทะ แต่มีเครื่องบินทิ้งตอร์ปิโดของฝั่งศัตรูหลุดรอดมาได้ 1 ลำและพุ่งตรงไปทางริวโจ.....
“ ริวโจ!!! ระวัง ”
ตูม!!!!! เสียงระเบิดดังกึกก้อง จนเพื่อนๆในกองเรือหลักต้องหันไปดูอาการริวโจ
“ แย่แล้ว.......ฉันเสียหายเข้าขั้นวิกฤติมากเกินไปแล้ว ”
“ ทุกคนถอยเร็วโป้ย!!! ”
ยูดาจิสั่งให้ทุกคนถอยเพราะเธอเป็นเรือธงในขณะนี้อยู่
“ หยุดเลย ยูดาจิฉันเสียหายแค่คนเดียวเองนะสู้ต่อเถอะ ”
“ แน่ใจนะว่าไหว ”
“ ไหวอยู่แล้ว ”
ริวโจพูดพร้อมกับส่งเครืองบินไปจมเรือฝั่งศัตรูได้สองลำ และเหล่าพวกพ้องก็ได้รุมยิงพวกเรือพิฆาตจนจมไปหลายลำแต่ทว่า.....
“ ระวัง ยังเหลือพวกเหลือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะอยู่ ”
อาคากิพูดขึ้นในขณะที่พวกมันเริ่มส่งเครื่องบินออกโจมตี.....
เครื่องบิน 6 ลำของศัตรูโจมตีริวโจอย่างหนัก……
“ ริวโจ!!! ”
“ ฉันก็แค่.......ก็แค่เหนื่อยนิดหน่อย..........ขอโทษนะ ”
ทางด้านผู้การ
“ แปลก พวกเธอมากันช้าจังเลย ”
ผมพูดในขณะที่นั่งไล่ดูเควสกับข้อมูลพวกสาวเรือรบไปพลางๆ
“ ริวโจ Lv.23 อีก 2 เวลก็จะรีโมเดลได้แล้วสินะ ”
จะว่าไปเมื่อไม่กี่วันก่อนผมก็รีโมเดลโป้ยไปนี่นา ทรัพยากรใช้ประมาณ 100 แล้วพวกเรือบรรทุกเครื่องบินเบาจะเท่าไหร่เนี่ย
‘ กองเรือหลักได้กลับมาแล้ว!!! ’
สิ้นเสียงประกาศโป้ยเดินเข้ามาในสภาพที่ไม่เสียหายอะไรเลยแต่ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นด้วยล่ะ......
ผมกำลังจะเอ่ยปากถามแต่ทว่าเอกสารที่มีข้อมูลริวโจอยู่มันหายไปต่อหน้าต่อตาผม.......หรือว่า.....ไม่......
“ ผู้การค่ะ ริวโจ......จมแล้วค่ะโป้ย ”
………………………….
ริวโจ........จมงั้นเหรอ........
“ ทำไมยัยนั้นถึงได้จม ”
“ โดนเรือบรรทุกเครื่องฝั่งศัตรูโจมตีค่ะโป้ย พวกเราก็จะถอยแล้วแต่ถูกคุณริวโจห้ามไว้ก็เลย..... ”
ผมสั่งให้เธอหยุดพูดเท่านี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ ริวโจอยู่กับผมตั้งแต่วันที่ 3 ที่ผมเข้ามาในกองเรือนี่ผมผูกพันกับเธอมากตอนที่ต่อได้เธอผมยังดีใจสุดขีดเลย
“ สุดยอดเลย!!!! ริวโจล่ะ!!! ”
“ ผู้การฝากความหวังไว้กับริวโจคนนี้ได้เลย ”
“ งั้นไปเป็นเรือธงเลยนะ ริวโจ ”
“ เดี้ยวสิอยู่ๆก็ให้เป็นเรือธงเลยเหรอแถมยังเป็นเลขาอีกด้วย...... ”
“ เธอจะได้ EXP เยอะๆไงล่ะอย่างน้อยก็คูณ 1.5 เลยนะ ”
“ งั้นเหรอ...... ”
………………………………………
“ นี่ๆผู้การ อยากได้คุณคากะมาร่วมในกองทัพงั้นเหรอ ”
“ อืม ใช่แล้วล่ะ ”
“ แล้วทำไมถึงตั้งชื่อว่า MIDaWAY ล่ะมันลางไม่ดีเลยนะนั่น ขนาดฉันยังรู้สึกแย่เลยนะ ”
“ ที่จริงแล้วคุณอาคากิก็มาถามฉันเหมือนกันนั่นแหละ 55555+ มันเป็นชื่อนามแฝงของฉันนั่นมันมักจะขึ้นหน้าด้วย MID ตอนนั้นฉันบ้าการ์ตูนเรื่องนึงเลยตั้งเป็นแบบนั้นแหละ ”
“ คุณอาคากิถ้าทำตามเควสก็ได้มาแล้วแต่คุณคากะมันต้องต่อนะ แบบนี้จะต่อได้ไหมเนี่ย ”
ผมนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เราเคยคุยกัน พอได้ยินข่าวหัวใจของผมแทบจะสลาย ผู้การคนอื่นจะเป็นแบบผมหรือเปล่านะ
“ โป้ย......เธอเอาสูตรนี่ไปต่อเรือให้หน่อยใช้เครื่องพ่นไฟได้เลย ฉันไม่มีอามรณ์ไปแล้วล่ะ ”
“ ได้ค่ะแต่ว่าอย่าเรียกว่าโป้ยได้ไหมค่ะ ”
“ ขอโทษ แค่อามรณ์เรียกชื่อเธอฉันยังไม่มีเลย ”
“ แต่ว่าเห็นผู้การบอกว่าจะเก็บงบไว้ใช้สร้างยามาโตะไม่ใช่เหรอโป้ย ”
ผมไม่ตอบกลับโป้ย เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำอย่างนี้ทำไม
“ สูตรนี้มัน...... ”
ยูดาจิพูดขึ้นหลังจากออกมาจากห้อง พวกกองเรือหลักที่เหลือจึงรีบเดินมาหายูดาจิทันที
“ ยูดาจิจัง ท่าผู้การเป็นยังไงบ้าง ”
“ ดูเขาจะเสียใจมาก ฉันไม่เคยเห็นผู้การเศร้าขนาดนี้มาก่อนเลยโป้ย.... ”
“ แน่นอนสิ ท่านผู้การสนิทกับริวโจมากเขาก็เลยเป็นแบบนั้น ”
“ แล้วนั้นใบอะไรเหรอ ยูดาจิ ”
ยูดาจิได้อธิบายเกี่ยวกับการต่อเรือในครั้งนี้ สูตรนี้เป็นสูตรที่เขาคนนั้นต่อเรือได้ริวโจขึ้นมาซึ่งเสียทรัพยากรไปค่อนข้างมากในตอนนั้น
“ สูตรนี้ผู้การคิดจะต่อริวโจสินะ ”
จุนโยพูดขึ้น
“ งั้นไปกันดีกว่า ”
เหล่ากองเรือหลักที่เหลือกันเพียง 5 คนได้ไปอู่ต่อเรือ พวกเธอได้ใส่สูตรนั้นแล้วเร่งเวลาในการสร้างและสิ่งที่ได้ก็คือ.....
“ เอ๋!? ”
กลับไปที่ห้องผู้การ
ให้ตายเถอะ.......รู้สึกผมจะทำใจไม่ได้เลยกับการจากไปของริวโจ มันหมดแรงไม่อยากจะทำอะไรพอต่อเรือเสร็จไปนอนดีกว่า
‘ นี่ๆ ท่านผู้การทำไมถึงมาเป็นผู้การเหรอ ’ ภาพในอดีตโผล่เข้ามาภายในหัวของผม
‘ เพราะฉันชอบพวกเธอล่ะมั้ง ’
‘ เอ๋......เป็นเหตุผลที่ไม่มีแรงจูงใจที่ดีเลยน่ะค่ะเนี่ย ’
‘ 5555555+ แต่ฉันชอบพวกเรือบรรทุกเครื่องบินที่สุดแล้วล่ะ ’
‘ ถ้างั้นก็ดูแลพวกเขาดีๆนะผู้การ MIDaWAY ’
อ่านั้นสินะ.........
ก็อกๆๆๆๆ “ ขออนุญาตค่ะโป้ย ”
โป้ยเปิดประตูเดินเข้ามาและคนที่ตามเธอมาก็คือ.......คุณคากะ
“ เรือบรรทุกเครื่องบินคากะค่ะ คุณคือผู้การของฉันอย่างนั้นเหรอ? ถ้างั้นฉันคาดหวังในตัวคุณอยู่นะคะ ”
“ เช่นกันครับ คุณคากะ ยูดาจิเรียกทุกคนในกองเรือหลักเข้ามาหน่อยคุณคากะก็ไปกับยูดาจอนะ ”
“ …….รับทราบค่ะ ”
ยูดาจิเดินออกมาจากห้องพร้อมกับคุณคากะและพวกกองเรือหลักก็รีบเดินมาหาทันที
“ แปลกมากเลยค่ะโป้ย ”
“ ยังไงเหรอยูดาจิ”
จุนโยถามยูดาจิที่ทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่
“ ท่านผู้การเขาน่ะอยากให้คุณคากะมาเข้าร่วมมากเลยน่ะสิ แต่เขากลับนิ่งเฉยมากตอนเจอคุณคากะโป้ย ”
“ ก็ไม่แปลกนี่ คุณริวโจพึ่งจากไป ถึงคุณคากะจะมาก็ไม่ทำให้ผู้การกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก ”
อาคากิพูดขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับจ้องมองบานประตูของห้องผู้การ
“ จริงสิ ผู้การเรียกพวกเราให้เขาไปข้างในล่ะโป้ย ”
“ งั้นก็เข้าไปกันเถอะ ”
..............................
เวลาผ่านไปได้สักพักโป้ยก็เดินกลับมาพร้อมกับพวกกองเรือหลัก
“ ท่านผู้การค่ะ พามาแล้วค่ะโป้ย ”
“ ที่ฉันเรียกทุกคนมาก็เพราะมีเรื่องจะบอกตั้งใจฟังให้ดีนะ ”
พูดจบผมหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกและเริ่มพูดออกไป
“ พวกเราจะเดินหน้าต่อไป และถ้าใครเสียหายไม่ว่ายังไงก็ต้องถอยทัพกลับมาเข้าใจนะ แล้วก็ฉันไม่อยากจะเสียพวกเธอไปแม้แต่คนเดียว....... ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ผมแค่อยากจะรักษาสัญญาที่ริวโจให้ไว้จนถึงที่สุด มันอาจจะยากแต่ผมจะทำมันให้ดีที่สุด
In my memory
Ryuujou Lv.23
วันที่ได้พบกัน : 28/04/2558 เวลา : ไม่แน่ชัด
วันที่จากกัน : 12/05/2558 เวลา : 02.55 น.
ขอบคุณมากสำหรับ 15 วันที่ได้อยู่ด้วยกัน......
ผลงานอื่นๆ ของ ~ปลายไผ่~ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ~ปลายไผ่~
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น