[Kancolle Fanfic] In my memory....Ryuujou {Admiral MIDaWAY}

ข้อมูลเบื้องต้น

                                            ทักทายกันหน่อย

                สวัสดีครับผมนาย Middle_Human ครับ หายกันไปนานเลยนะครับกับการเขียนนิยายก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ เข้าเรื่อง นิยายนี้เป็น Fanfic ของเกม Kancolle นะครับ
               เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงครับแค่ใส่บทพูดให้กับสาวเรือรบนิดหน่อย นิสัยตัวละครอาจจะเปลื่ยนไปบ้างก็ขออภัยครับ
               ยังไงก็ตามฝากถึงคนที่เล่นเกมนี้ด้วยนะครับ เลือดแดงแล้วรีบกลับบ้านซะ!!!(แต่กรณีของผมโดนโวะรุมทิ้งระเบิดใส่จนจมครับ)

เนื้อเรื่อง

                   เควสประจำวัน..........ในตอนช่วงแรกๆผมเองก็ไม่ได้ทำพวกเควสแบบนี้เลย จนกระทั่งผมไปดูของรางวัลที่จะได้ซึ่งมันก็คุ้มอยู่ผมจึงเริ่มทำไปเรื่อยๆ

                   “ ท่านผู้การค่ะ จะให้เราไปจมเรือบรรทุกเรือบินของฝั่งศัตรูเหรอโป้ย ”

                   คำพูดลงท้ายที่คุ้นเคย เธอคือยูดาจิ น้องโป้ยของเรานั่นเองแต่ดูเธอจะไม่ชอบที่ผมไปเรียกเธอว่าโป้ย อยู่ต่อหน้าเธอเลยต้องเรียกว่ายูดาจิ

                   “ ใช่แล้วมันเป็นเควสประจำสัปดาห์นะ จมให้ได้ 20 ลำ แต่ค่อยๆทำไปก็ได้ แล้วถ้าเจอของอะไรก็เก็บมาด้วยแล้วกันนะ ”

                   “ รับทราบค่ะ จะไปแล้วนะโป้ย ”

                   ยูดาจิพูดพร้อมเดินออกไปจากห้องของผม

                   “ ท่านผู้การว่ายังไงบ้างค่ะ ยูดาจิ ”

                   “ เขาบอกให้เราไปจมเรือบรรทุกเครื่องบินน่ะโป้ย ”

                   “ งั้นเหรอ ตอนนี้ก็มีอยู่ที่เดียวล่ะนะ ไปกันเลยดีกว่า ”

                   ในขณะที่ผมกำลังนั่งตรวจเช็ดทรัพยากรอยู่ เสียงเตือนว่ากองกำลังหลักกำลังจะออกตัวแล้ว ผมจึงรีบไปเดินดูพวกเธอจากทางหน้าต่าง

                    “ นั้น ท่านผู้การนี่มายืนส่งอยู่ตรงหน้าต่างด้วยล่ะ ”

                    จากระยะนี้ผมไม่ได้ยินว่าพวกเธอพูดอะไรกัน แต่ผมเห็นริวโจโบกมือมาให้ผมอยู่ผมก็โบกมือกลับไปนั้นแหละ และแล้วพวกเธอก็เริ่มออกเรือไปสู่จุดหมายที่ผมได้สั่งการไว้

                    ผู้เข้าร่วมแผนการนี่มี ยูดาจิ ริวโจ อาตาโกะ อาคากิ ทาคาโอะ และ จุนโย หวังว่าพวกเธอจะกลับมาอย่างปลอดภัยนะ

                    เวลาผ่านไป 10 นาที......

                    อินาซึมะได้กลับมาจากการสำรวจทรัพยากรซึ่งผลก็เป็นที่น่าพอใจเธอเอาถังด่วนมาให้ผมตั้ง 2 ถัง พอดีเลยถังด่วนในคลังก็เริ่มหมดแล้วด้วย

                     มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะที่ได้ถังด่วนมาเพิ่ม แต่ทำไม......ผมกลับรู้สึกแปลกๆ มันเป็นลางสังหรณ์ของผู้การอย่างผมจะบอกว่าพวกกองเรือหลักกำลังมีปัญหา....

                     ทางด้านกองเรือหลัก

                      “ ระวัง พวกมันโจมตีมาแล้วส่งเครืองบินไปเร็ว ”

                      “ รับทราบ ”

                      ริวโจพูดขึ้นพร้อมกับส่งเครื่องบินไปโจมตีพวกกองเรือของศัตรู

                      “ มันไม่เหมือนกับตอนโซโลมอนหรอก!!! ”

                      กองกำลังเครื่องบินของทั้ง 2 ฝั่งเข้าปะทะ แต่มีเครื่องบินทิ้งตอร์ปิโดของฝั่งศัตรูหลุดรอดมาได้ 1 ลำและพุ่งตรงไปทางริวโจ.....

                      “ ริวโจ!!! ระวัง ”

                      ตูม!!!!! เสียงระเบิดดังกึกก้อง จนเพื่อนๆในกองเรือหลักต้องหันไปดูอาการริวโจ

                      “ แย่แล้ว.......ฉันเสียหายเข้าขั้นวิกฤติมากเกินไปแล้ว ”

                      “ ทุกคนถอยเร็วโป้ย!!! ”

                      ยูดาจิสั่งให้ทุกคนถอยเพราะเธอเป็นเรือธงในขณะนี้อยู่

                      “ หยุดเลย ยูดาจิฉันเสียหายแค่คนเดียวเองนะสู้ต่อเถอะ ”

                      “ แน่ใจนะว่าไหว ”

                      “ ไหวอยู่แล้ว ”

                      ริวโจพูดพร้อมกับส่งเครืองบินไปจมเรือฝั่งศัตรูได้สองลำ และเหล่าพวกพ้องก็ได้รุมยิงพวกเรือพิฆาตจนจมไปหลายลำแต่ทว่า.....

                      “ ระวัง ยังเหลือพวกเหลือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะอยู่ ”

                      อาคากิพูดขึ้นในขณะที่พวกมันเริ่มส่งเครื่องบินออกโจมตี.....

                      เครื่องบิน 6 ลำของศัตรูโจมตีริวโจอย่างหนัก……

                      “ ริวโจ!!! ”

                      “ ฉันก็แค่.......ก็แค่เหนื่อยนิดหน่อย..........ขอโทษนะ ”

                      ทางด้านผู้การ

                      “ แปลก พวกเธอมากันช้าจังเลย ”

                      ผมพูดในขณะที่นั่งไล่ดูเควสกับข้อมูลพวกสาวเรือรบไปพลางๆ

                      “ ริวโจ Lv.23 อีก 2 เวลก็จะรีโมเดลได้แล้วสินะ ”

                      จะว่าไปเมื่อไม่กี่วันก่อนผมก็รีโมเดลโป้ยไปนี่นา ทรัพยากรใช้ประมาณ 100 แล้วพวกเรือบรรทุกเครื่องบินเบาจะเท่าไหร่เนี่ย

                      ‘ กองเรือหลักได้กลับมาแล้ว!!! ’

                      สิ้นเสียงประกาศโป้ยเดินเข้ามาในสภาพที่ไม่เสียหายอะไรเลยแต่ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นด้วยล่ะ......

                      ผมกำลังจะเอ่ยปากถามแต่ทว่าเอกสารที่มีข้อมูลริวโจอยู่มันหายไปต่อหน้าต่อตาผม.......หรือว่า.....ไม่......

                      “ ผู้การค่ะ ริวโจ......จมแล้วค่ะโป้ย ”

                      ………………………….

                      ริวโจ........จมงั้นเหรอ........

                      “ ทำไมยัยนั้นถึงได้จม ”

                      “ โดนเรือบรรทุกเครื่องฝั่งศัตรูโจมตีค่ะโป้ย พวกเราก็จะถอยแล้วแต่ถูกคุณริวโจห้ามไว้ก็เลย..... ”

                      ผมสั่งให้เธอหยุดพูดเท่านี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ ริวโจอยู่กับผมตั้งแต่วันที่ 3 ที่ผมเข้ามาในกองเรือนี่ผมผูกพันกับเธอมากตอนที่ต่อได้เธอผมยังดีใจสุดขีดเลย

                      “ สุดยอดเลย!!!! ริวโจล่ะ!!! ”

                      “ ผู้การฝากความหวังไว้กับริวโจคนนี้ได้เลย ”

                      “ งั้นไปเป็นเรือธงเลยนะ ริวโจ ”

                      “ เดี้ยวสิอยู่ๆก็ให้เป็นเรือธงเลยเหรอแถมยังเป็นเลขาอีกด้วย...... ”

                      “ เธอจะได้ EXP เยอะๆไงล่ะอย่างน้อยก็คูณ 1.5 เลยนะ ”

                      “ งั้นเหรอ...... ”

                      ………………………………………

                      “ นี่ๆผู้การ อยากได้คุณคากะมาร่วมในกองทัพงั้นเหรอ ”

                      “ อืม ใช่แล้วล่ะ ”

                      “ แล้วทำไมถึงตั้งชื่อว่า MIDaWAY ล่ะมันลางไม่ดีเลยนะนั่น ขนาดฉันยังรู้สึกแย่เลยนะ ”

                      “ ที่จริงแล้วคุณอาคากิก็มาถามฉันเหมือนกันนั่นแหละ 55555+ มันเป็นชื่อนามแฝงของฉันนั่นมันมักจะขึ้นหน้าด้วย MID ตอนนั้นฉันบ้าการ์ตูนเรื่องนึงเลยตั้งเป็นแบบนั้นแหละ ”

                      “ คุณอาคากิถ้าทำตามเควสก็ได้มาแล้วแต่คุณคากะมันต้องต่อนะ แบบนี้จะต่อได้ไหมเนี่ย ”

                      ผมนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เราเคยคุยกัน พอได้ยินข่าวหัวใจของผมแทบจะสลาย ผู้การคนอื่นจะเป็นแบบผมหรือเปล่านะ

                       “ โป้ย......เธอเอาสูตรนี่ไปต่อเรือให้หน่อยใช้เครื่องพ่นไฟได้เลย ฉันไม่มีอามรณ์ไปแล้วล่ะ ”

                       “ ได้ค่ะแต่ว่าอย่าเรียกว่าโป้ยได้ไหมค่ะ ”

                       “ ขอโทษ แค่อามรณ์เรียกชื่อเธอฉันยังไม่มีเลย ”

                       “ แต่ว่าเห็นผู้การบอกว่าจะเก็บงบไว้ใช้สร้างยามาโตะไม่ใช่เหรอโป้ย ”

                       ผมไม่ตอบกลับโป้ย เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำอย่างนี้ทำไม

                       “ สูตรนี้มัน...... ”

                       ยูดาจิพูดขึ้นหลังจากออกมาจากห้อง พวกกองเรือหลักที่เหลือจึงรีบเดินมาหายูดาจิทันที

                       “ ยูดาจิจัง ท่าผู้การเป็นยังไงบ้าง ”

                       “ ดูเขาจะเสียใจมาก ฉันไม่เคยเห็นผู้การเศร้าขนาดนี้มาก่อนเลยโป้ย.... ”

                       “ แน่นอนสิ ท่านผู้การสนิทกับริวโจมากเขาก็เลยเป็นแบบนั้น ”

                       “ แล้วนั้นใบอะไรเหรอ ยูดาจิ ”

                       ยูดาจิได้อธิบายเกี่ยวกับการต่อเรือในครั้งนี้ สูตรนี้เป็นสูตรที่เขาคนนั้นต่อเรือได้ริวโจขึ้นมาซึ่งเสียทรัพยากรไปค่อนข้างมากในตอนนั้น

                       “ สูตรนี้ผู้การคิดจะต่อริวโจสินะ ” 

                       จุนโยพูดขึ้น

                       “ งั้นไปกันดีกว่า ”

                       เหล่ากองเรือหลักที่เหลือกันเพียง 5 คนได้ไปอู่ต่อเรือ พวกเธอได้ใส่สูตรนั้นแล้วเร่งเวลาในการสร้างและสิ่งที่ได้ก็คือ.....

                       “ เอ๋!? ”

                       กลับไปที่ห้องผู้การ

                       ให้ตายเถอะ.......รู้สึกผมจะทำใจไม่ได้เลยกับการจากไปของริวโจ มันหมดแรงไม่อยากจะทำอะไรพอต่อเรือเสร็จไปนอนดีกว่า

                       ‘ นี่ๆ ท่านผู้การทำไมถึงมาเป็นผู้การเหรอ ’ ภาพในอดีตโผล่เข้ามาภายในหัวของผม

                       ‘ เพราะฉันชอบพวกเธอล่ะมั้ง ’

                       ‘ เอ๋......เป็นเหตุผลที่ไม่มีแรงจูงใจที่ดีเลยน่ะค่ะเนี่ย ’

                       ‘ 5555555+ แต่ฉันชอบพวกเรือบรรทุกเครื่องบินที่สุดแล้วล่ะ ’

                       ‘ ถ้างั้นก็ดูแลพวกเขาดีๆนะผู้การ MIDaWAY ’

                       อ่านั้นสินะ.........

                       ก็อกๆๆๆๆ “ ขออนุญาตค่ะโป้ย ”

                       โป้ยเปิดประตูเดินเข้ามาและคนที่ตามเธอมาก็คือ.......คุณคากะ

                        “ เรือบรรทุกเครื่องบินคากะค่ะ คุณคือผู้การของฉันอย่างนั้นเหรอ? ถ้างั้นฉันคาดหวังในตัวคุณอยู่นะคะ ”

                        “ เช่นกันครับ คุณคากะ ยูดาจิเรียกทุกคนในกองเรือหลักเข้ามาหน่อยคุณคากะก็ไปกับยูดาจอนะ ”

                        “ …….รับทราบค่ะ ”

                        ยูดาจิเดินออกมาจากห้องพร้อมกับคุณคากะและพวกกองเรือหลักก็รีบเดินมาหาทันที

                        “ แปลกมากเลยค่ะโป้ย ”

                        “ ยังไงเหรอยูดาจิ”

                        จุนโยถามยูดาจิที่ทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่

                        “ ท่านผู้การเขาน่ะอยากให้คุณคากะมาเข้าร่วมมากเลยน่ะสิ แต่เขากลับนิ่งเฉยมากตอนเจอคุณคากะโป้ย ”

                        “ ก็ไม่แปลกนี่ คุณริวโจพึ่งจากไป ถึงคุณคากะจะมาก็ไม่ทำให้ผู้การกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก ”

                        อาคากิพูดขึ้นอย่างช้าๆพร้อมกับจ้องมองบานประตูของห้องผู้การ

                        “ จริงสิ ผู้การเรียกพวกเราให้เขาไปข้างในล่ะโป้ย ”

                        “ งั้นก็เข้าไปกันเถอะ ”

                        ..............................

                        เวลาผ่านไปได้สักพักโป้ยก็เดินกลับมาพร้อมกับพวกกองเรือหลัก

                        “ ท่านผู้การค่ะ พามาแล้วค่ะโป้ย ”

                        “ ที่ฉันเรียกทุกคนมาก็เพราะมีเรื่องจะบอกตั้งใจฟังให้ดีนะ ”

                        พูดจบผมหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกและเริ่มพูดออกไป

                        “ พวกเราจะเดินหน้าต่อไป และถ้าใครเสียหายไม่ว่ายังไงก็ต้องถอยทัพกลับมาเข้าใจนะ แล้วก็ฉันไม่อยากจะเสียพวกเธอไปแม้แต่คนเดียว....... ”

                        ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ผมแค่อยากจะรักษาสัญญาที่ริวโจให้ไว้จนถึงที่สุด มันอาจจะยากแต่ผมจะทำมันให้ดีที่สุด

In my memory

Ryuujou Lv.23

วันที่ได้พบกัน : 28/04/2558 เวลา : ไม่แน่ชัด

วันที่จากกัน : 12/05/2558 เวลา : 02.55 น.

ขอบคุณมากสำหรับ 15 วันที่ได้อยู่ด้วยกัน......