อัศวินแห่งรัตติกาล

ลำดับตอนที่ #3 : เข้ากิลด์

        เด็กสาวร่างบางเดินอยู่ที่เมืองหลวงของประเทศเอเธอร์ ที่นี่มีผู้คนเดินกันอย่างขวักไขว่

สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านและร้านขายอาวุธซึ่งเป็นความต้องการของมนุษย์ซะส่วนใหญ่ ตาม

ตัวของของมนุษย์ส่วนมากจะมีอาวุธติดอยู่ตามตัวอาวุธขนาดเล็กบ้างใหญ่บางก็มี บางคนที่ไม่มี

เนื่องจากอาวุธที่มีขนาดใหญ่เกินไปจะถูกเก็บไว้กับมักกรหรือมังกรจะถูกผนึกไว้กับดาบ คนส่วน

น้อยมากที่จะไม่มีมังกรเพราะในประเทศเอเธอร์จะเป็นศูนย์รวมของพวกคนใหญ่คนโต



        เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าหญิงรัชทายาทเริ่มอยากเข้าไปดูอาวุธบ้าง เพราะถ้าหากเธอเรียกอาวุธ

ประจำราชวงศ์ออกมาใช้  มนุษย์คงสงสัยในตัวเธอมิใช่น้อย เด็กสาวร่างบางจึงเดินเข้าไปในร้าน

ขายอาวุธที่มีขนาดใหญ่ปานกลาง เมื่อเดินเข้าไปในร้านใบหน้าเรียวคมกวาดตาหาอาวุธที่ตน

ต้องการก่อนจะเลือกเดินไปยังโซนมีดสั้นที่อยู่ด้านในสุดของร้าน เนวดิวที่พึ่งเสร็จจากการฆ่าคน

ต้องรีบเดินตามผู้เป็นนาย



        "หาอะไรอยู่หรือครับ"บุคคลร่างใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของร้านอ่ยถาม ดวงตาสีฟ้าเย็นชาเย็น

ชาหันไปมอง สีหน้าราบเรียบเหมือนเดิม ทำเอาเ้จ้าของร้านกลัวจนหน้าถอดสี

         

          ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมเรากลัว...



         กลัวว่าสักวันหนึ่งจะต้องตกไปอยู่ในกำมือของผู้หญิงตรงหน้า
       


        "มีดสั้นเกรดA"เสียงหวานเอ่ยอย่างเยือกเย็นสั้นๆ เจ้าของร้านที่ได้ยินจึงรีบไปหามีดสั้นที่

เธอต้องการ หากยังรักชีวิตอยู่
 


        "เจ้าหญิงขอรับ"ระหว่างรอตาแก่เจ้าของร้านองครักษ์ประจำตัวจึงพูดขึ้น"ท่านน่าจะเปลี่ยน

ชื่อนะขอรับหากใช้ชื่อเดิมขอท่านน่าจะตกอยู่ในอันตรายอีกอย่างองค์ราชนีคงไม่ปล่อยให้ท่านอยู่

บนแดนมุษย์แน่นะขอรับ"ผู้เป็นนายขอเขาพยักหน้าพอเข้าใจกัน



          นั่นสินะ หากเราใช้ชื่อเดิมท่านแม่คงไม่ปล่อยเราไว้แน่ เอาชื่อ ' เฟเซีย ' ไปก่อนรึกัน  คิด

แล้วหนักใจการมาโลกมนุษย์วุ่นวายกว่าที่คิด...



          ไม่ทันที่จะคิดจบ ตาแก่เจ้าของร่านก็เดินเข้ามาพร้อมกับมีดสั้นมาหนึ่งเล่ม



           "นี่เป็นมีดสั้นเกรดAที่ดีที่สุดในร้านแล้วครับ ไม่ทราบว่าจะรับไหมครับ? "เด็กสาวดวงตาสี

ฟ้าเย็นชาพยักหน้าก่อนถามราคา



           "เท่าไร"



           "วงพระจันทร์หนึ่งเล่ม ทั้งหมดราคาสี่แสนหกหมื่นการ์ดครับ"จำนวนเงินจำนวนหนึ่งถูกข

วักออกจากเสื้อคลุมสี่น้ำตาลของเฟเซีย หลังจากจ่ายการ์ดเรียบร้อยแล้ว มีดสั้นก็ถูกส่งมายัง

เจ้าของคนใหม่ ดาบจับสีทองสุกถูกแกะสลักเป็นรูปดวงจัทร์ แต่เหมือนเจ้าของจะไม่ได้สนใจกับ

รูปลักษณ์สักเท่าไรขอให้ได้มีใช้ก็พอแล้ว



          หลังจากได้รับเงินทอนแล้ว เด็กสาวร่างบางก็หันหลังเดินออกจากร้านไปโดยมีเนวดิวเดิน

ตามหลังและเสียงกรี้ด



          ...ดูเหมือนองครักษ์ปีศาจตนนี้จะดี้ด้าเกินไปนะ

--------------------------------------------มาต่อค่ะ-----------------------------------------------------

     
             "เจ้าหญิงขอรับ"เมื่อเดินห่างออกจากร้านออกจากร้านมาพอประมาณแล้วเสียงหนุ่มจึง

เอ่ยขึ้น"รับประทานอาหารกลางวันก่อนจะดีไหมขอรับ" ตลอดเวลาที่มาถึงแดนมนุษย์ไม่มีตอน

ไหนที่เขาจะไม่หิวเลย
             


            รอยยิ้มถูกคลี่ออกมาบนหน้าของคนที่เป็นองค์รักษ์ เมื่อ'เจ้าหญิง'ของเขาพยักหน้าตกลง

ก่อนจะเดินไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ใกล้ที่สุด เมื่อเข้าไปในร้านแล้วเท้าไปไวกว่าสมอง หญิง

ร่างบางเป็นอันนั่งอยู่ที่กลางร้านเรียบร้อยแล้ว ไม่ใช่ว่าอยากเด่นอะไรนักแต่เพราะที่นั่งข้างหลังถูก

จับจองกันหมดแล้ว หากยังไม่รีบนั่งเดี๋ยวหมาก็ได้แย่งไปหรอก
             


           "ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ"พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม เด็กสาวจึงสั่งอาหารและไม่

ลืมที่จะเผื่อไปถึงเนวดิวด้วย เมื่อพนักงานเดินออกไปได้สักพัก เด็กหนุ่มผมสีเงินที่นั่งห่างออกไป

สองโต๊ะจึงเดินเข้ามา        
             


            "เฮ้! นายคนนั่นนะ"เพราะผ้าคลุมสีน้ำตาลที่เฟเซียใส่คลุมไว้เลยทำให้ดูเป็นผู้ชาย เด็ก

สาวจึงหันหน้าไปมองชาย



            หนุ่มตรงหน้า เล่นทำให้เขาถึงกับอึ้งกับใบหน้าของเธอ ผมสีฟ้ายาวถึงกลางหลัง คิ้วโก่ง

ได้รูปดวงตาสีฟ้าที่ดูเรียบเฉยเลื่อนลงมาเป็นริมฝีปากอมชมพูระเรื่อ ใบหน้าเรียว

คมรับกับจมูกที่โ่ด่งเป็นสันเปรียบเสมือนนางฟ้าดีๆนี่เอง ผ่านไปเกินนาทีชายหนุ่มตรงหน้าก็ยังคง

อยู่นิ่ง ริมฝีปากถูกอ้างกว้าง 
               


           "อะแฮ่ม"เนวดิวต้องออกเสียงเล็กน้อยเพราะความหวงเจ้าหญิงของเขาแต่เด็กสาวร่าง

บางชินกับการถูกจ้องมองมานานแล้ว เพราะเธอคือเจ้าหญิง เจ้าหญิงที่สูงศักดิ์และขณะเดียวกัน

เธอเองก็เป็นนักฆ่าที่สูงส่งเช่นกัน!
           


          "เอ่อ ขอโทษ...ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้ชายสักอีก"เพราะหายจะอาการอึ้งได้ไม่นานทำให้

วางตัวไม่ค่อยถูกนัก
               


         "ไม่เป็นไร"เสียงเย็นเยือกเอ่ยสั้นๆ สร้างความหวาดกลัวให้กับชายตรงหน้ามิใช่น้อยแต่

เพราะเขาเป็นนักรบ... เขาจะต้่องไม่กลัวอะไรกับแค่ผู้หญิงคนเดียว
               


           "แล้วนายมีอะไรกับฉันล่ะ"เมื่อเห็นชายตรงหน้าเงียบไปนานเธอจึงต้องเอ่ยขึ้นอีก ดวงตา

สีเขียวมรกตแสดงถึงความมั่นใจและความตลก อาจจะเป็นบุคคลน่ากรี้ดสำหรับสาวๆอีกก็ได้


          "ฉันพึ่งลองสร้างกิลด์ใหม่นะ กำลังกากพอใช่ได้เลยแหละ55555 ฉันก็เลยต้องการคนเพิ่ม

นะ เพื่อจะแข่งกะ..."
                 


           "แล้วถ้ากิลด์เราชนะฉันจะได้อะไร"ไม่ทันคนตรงหน้าจะพูดจบ สาวผมฟ้าึจึงแย่งพูดขึ้น
                 


            "เซอร์ไพรส์! ถ้าเธอจะตอบตกลงเข้ากิลด์ฉันแล้วฉันจะบอก "ใบหน้าหล่อคมดูเจ้าเลห่ขึ้น

เจ้าหญิงปีศาจในคราบเด็กสาวธรรมดาหันไปถามองครักษ์ เมื่อเห็นเนวดิวพยักหน้าตกลงจึงหันไป

หาชายผมเงิน
         


              "ฉันตกลง"เสียงเย็นเอ่ย เรียกรอยยิ้มจากชายตรงหน้าได้ไม่น้อยกับเสียงที่น่าถีบ...
                   


              "เย้!!!!"เมื่อปลายเสียงหายไป เขาก็ตกเป็นเป้าสายตาประชาชนที่น่าสมเพชสำหรับเฟ

เซียไปเรียบร้อยแล้ว"พรุ่ง นี้ทีหน้าลานน้าพุ สิบโมงตรงนะ!" เมื่อจบเสียงร่างของเขาก็หายไปเสีย

แล้วหากอยู่ต่อคงมีความกล้าพอสมควรนั่นแหละ 
                   


             เด็กสาวเมื่อเห็นชายหนุ่มนิรนามออกไปแล้วจึงเรียกพนักงานเพื่อคิดเงินก่อนจะจ่าย

การ์ดและเดินออกมานอกร้านก่อนจะเงยหน้าดูท้องเมื่อเห็นตะวันทำท่าจะลับฟ้าไปสองร่างเดินจึง

ต้องรีบตะเวนหาโรงแรมที่ใกล้ตามาที่สุดแต่ก็ไม่มี

สงสัยจะได้กางหนังสือพิมพ์มาเป็นที่นอนอีกแล้วสิ เฮ้อ แม้จะหนักใจแค่ไหนหากชีวิตคนๆหนึ่ง

ต้องหายไปเพราะพวกมนุษย์พวกนี้เธอก็พร้อมจะลุกขึ้นสู้เสมอ!!

           
 --------------------------------------------------มาต่อค่ะ-----------------------------------------------------               

 

              เมื่อตะวันลับฟ้าไปเริ่มเข้าูสู่ช่วงเวลาแห่งการหลับใหล แสงไฟจากที่พักแต่ละหลังเริ่ม

หายไปทีละนิด...ทีละนิดจนเกือบจะหมดเมือง แต่สายตาอย่างเจ้าหญิงปีศาจคงไม่จำเป็นต้องใช่

แสงไฟเลยสักนิดเพราะเธอคือนักฆ่า นักฆ่ามักมีระบบประสาทดีกว่าคนทั่วไป โดยเฉพาะกับนักฆ่า

อันดับต้นๆ อย่างเฟเซีย...นักฆ่าอันดับสอง!ต่อให้มืดมิดขนาดไหนก็ยังสามารถเพ่งมองจนได้
           


            เบาเท้าย่องเบาอยูบนหลังคาที่พักของมนุษย์ตนหนึ่ง เบา...เบาจนเสียงยุงบินยังจะดัง

กว่าเสียงอีก ส่วนเนวดิวนั่งรออยู่ในตรอกใกล้กับร้านอาหารเมื่อครู่นี้ มือข้างหนึ่งสะบัดผ้าคลุมออก

ทำให้เกิดเสียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีมนุษย์ตนไหนได้ยินปากอมชมพูระเรื่ออ้างกว้างเล็กน้อยก่อนจะ

ตะโกนสุดเสียง
             


               "เอลเดว!!!"
             


                กรี๊ช!!
               


               ไม่นานเสียงมังกรตัวหนึ่งก็ดังขึ้น
               


               วูบ!!
             


              ร่างของมันปรากฏอยู่บนท้องฟ้า ดวงตาสีน้ำตาลวาบวับอยูาในความมืด เกล็ดสีดำมัน

วาว กรงเล็บขนาดใหญ่ที่แหลมคมหากโดนจิกเข้าไปไม่ตายสงบก็ศพไม่สวย ปีกใหญ่ยักษ์ของมัน

ถูกกางออกสามารถปิดดวงจันทร์สีเหลืองนวลไว้จนมิดมันร่อนลงตรงหน้าอย่างนิ่มนนวล
             


               มังกรที่ควรอยู่คู่เคียงเจ้าหญิงองค์นี้ต้องเป็นมังกรที่แข็งแกร่ง! 
               


               มังกรอัศวินแห่งแสงจันทรา!!
             


              ดวงตาสีน้ำตาลชาชวนหลงใหลนั้นมองคนตรงหน้าก่อนจะก้มหัวลงเพื่อเป็นการเครา

พนายน้อย ทุกคนรู้ดีว่ามังกรตรงหน้าเฟเซียนั้นไม่เคยยอมก้มหัวให้ใครนอกจากเจ้านายของมัน

เธอเหยียดยิ้มขณะที่อัศวินวินจันทรามองเธอ ร่างสางรีบกระโดดเข้าตรงกลางหลังของมังกรอย่าง

แผ่วบางก่อนจะสะบัดผ้าคลุมที่ตนใส่ออก
               


              เมื่อ 'นายน้อย' ขึ้นมาเรียบร้อยแล้วมีหรือที่อัศวินแห่งแสงจันทราจะนิ่งเฉย ปีกคู่ใหญ่ถูก

กางออกอีกครั้งหนึ่งก่อนจะกระพือพาร่างบางไปยัังที่ที่ต้องการก่อนที่พวกมนุษย์ที่น่าสมเพชใน

ความคิดของเฟเซียจะออกมาให้เธอสังหารอีกครั้ง!!

 ------------------------------------------------------------จบ!!

15-20 ไรเตอร์ไปเยอรมัน ห่างกันไปสักพักอย่าว่ากันนะเด้อ

               
                 
                  

            

             
่่่



:) Shalunla