สาวสปอร์ทกับหนุ่มไฮโซ

ข้อมูลเบื้องต้น

การที่เธอโดนจับคลุมถุงชนให้ธอแต่งงานกับใครก็ไม่รู้  แม้หน้าตาของเค้าเธอก็ยังไม่เคยเห็นเลย  เพราะยังนี้ไงที่ทำให้เธอไม่อยากกลับบ้าน ทั้งๆที่อยากกลับใจจะขาด แต่ถึงเธอจะไม่กลับไปเจอหนุ่มหน้ามนสุดหล่อคนนั้นนะ(คู่มั่น) เค้าก็ต้องมาหาเธออยู่ดี แต่ว่าทั้งคู่ไม่เคยเห็นหน้าและรู้จักกันมาก่อน ก้เลยมาเจอกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทั้งคู่ก็แอบปิ๊งกันเล็กน้อยเลยหาข้ออ้างหลีกเลี่ยงการแต่งงานครั้งนี้

เนื้อเรื่อง

         อากาศยามเช้ากับผู้คนที่เร่งรีบไปทำงาน แต่มันกลับหม่นหม่องกับเธอซะเหลือเกิน เช้านี้เธอต้องไปสมัครงานอีกตามเคย

“ฮึ โธ่เอ๊ยไอ้โรคจิตเห็นฉันเป็นตัวอะไร ฉันมาสมัครงานนะไม่ได้มาขายตัว” เธอเดินบ่นพึมพำออกมาจากบริษัทแห่งหนึ่ง 3 วันมาแล้วที่เธอออกไปสมัครงานตามโรงแรมต่างๆ แต่เธอก็ยังไม่ได้งานเลย

“เฮ้ย แล้วฉันจะกินอะไรดีละเดือนนี้ พิชซ่า รึว่าสปาเก็ตตี้ ดีละ” เธอนั่งประชดตัวเองอยู่ในบ้าน

“ไม่รู้แหละพรุ่งนี้ฉัน จะไม่ยอมแพ้อะไรอีกแล้ว ฉันต้องหางานให้ได้ สู้ๆ”

         กรี้ง ๆ กรี้ง

“ฮัลโล แม่เหรอค่ะ  อะไรน่ะจะให้หนูกลับอเมริกาเหรอ หนูไม่เอาด้วยหรอก อยู่เกาหลี ก็ดีอยู่แล้ว หนูสบายดีออก แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอก ยังไงหนูก็ไม่กลับถ้า พ่อยังจะให้หนูแต่งานกับลูกชายเพื่อนพ่อนะ”

“แต่ว่า ฮัล โ” ดูเหมือนว่าแม่เธอจะบอกอะไรสักอย่าง เธอวางสายไปเฉยเลย

“พ่อนะ พ่อ  หนูไม่กลับหรอก เฮ๊ย”

         เธอออกไปเดินเที่ยวข้างนอก วันนี้ดูเหมือนว่าหิมะจะตก “ว้าว สวยจังเลย โอ๊ะโอ มีตุ๊กตาหิมะด้วย แหมน่ารักจริงๆเลยน่ะ”

“เฮ๊ยเป็นอะไรไปล่ะ คิม หน้าตาแกดูไม่ได้เลยว่ะ”

“ป่าวหรอก ฉันเซ็งๆ น่ะ”

“อ๋อ ไอ้เรื่องที่ ทางบ้านแกจะให้แกแต่งงานนะเหรอ อือ... แต่ฉันก็ไม่เห็นด้วยกับแกว่ะ สมัยนี้ยังมีการคลุมถุงชนกันอีกเหรอเนี่ย ถ้าเป็นฉันก็คงเป็นเมือนแกนั่นแหละ”

“เฮ๊ย..............”

“ถอนหายใจมากๆ เดียวก็แกเร็วหรอก”

“ช่างฉันเถอะนา อยากรู้จริงๆ เลย ยัยบ้านั่นจะอยู่ส่วนไหนของเกาหลี”

“โอ๊ย นี่นายมีตาบ้างรึป่าว ฮ่ะ ไม่เห็นรึไงมี คนกำลังเดินมา เอาขามาดักไว้อย่างนี้หาเรื่องกันรึไง”

              โอ๊ะ โอ ไม่น่าเชื่อเลยค่ะคุณผู้ชม ขา ทั้งสองคนมาป๊ะกันโดยปังเอิน แล้วเรื่องวุ่นๆอะไรจะเกิดขึ้นไปดูกันต่อเถอะค่ะ I0I

“ขอโทษ เป็นอะไรบ้างรึป่าว”

“ก็เจ็บน่ะสิ ถามได้ ขอโทษแล้วก็แล้วไป อย่าให้เจออีกน่ะ”

“โอ โห ผู้หญิงอะไรว่ะตัวเล็กกะติ๊ดเดียว หน้าตาก็สวย แต่ดุชะมัดเลย”

“ช่างเถอะ นา ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กกะติ๊ดเดียว”

“เอ๊า รีบกินเข้าเถอะ พรุ้งนี้ ฉันต้องทำงานวันแรก”

“ครับเจ้านาย เออ แต่ว่าผู้หญิงที่แกต้องแต่งงานด้วยจบบริหารการโรงแรมนี่นา สงสัยฉันว่าจะทำงานที่ไหนสักแห่ง ในเกาหลีนี่แหละ”

“อือ คงจะเป็นอย่างที่แก ว่านั่นแหละ งั้นฉันไปน่ะ”

“เออ พรุ้งนี้แกอย่ามาสายล่ะ”

“ฮึ วันนี้ฉันต้อง ได้งานทำ ที่นี่ให้ได้”

              เธอมาถึงบริษทของ พ่อหนุ่ม ไฮโซรูปงามคนนั้นก็คนที่เธอเดินสะดุดขาเมื่อคืนนี้แหละค่ะ แหม โลกช่างกลมซะเหลือเกินน่ะค่ะ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าคนที่เธอสะดุดขา แล้วโวยวายซะพักใหญ่เมื่อคืนนี้เป็นผู้สัมภาษณ์แล้วก็เป็นเจ้าของบริษท

“เชิญ นั่งรอตรงนี้ก่อนน่ะค่ะ ผู้จักการยังมาไม่ถึงทีค่ะ”

“ตรงนี้เหรอค่ะ ค่ะๆ หึย สาธุคงจะไม่เจอผู้จัดการโรคจิต อีกน่ะขอให้ฉันได้งานทำทีเถอะ  เอ่อ คุณค่ะห้องน้ำไปทางไหนค่ะ”

“เลี้ยวซ้าย แล้วเดินตรงไปค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“สวัสดีค่ะ ผู้จัดการ”

“วันนี้ มีผู้สัมภาษณ์เข้าทำงานใช่มั้ย” 

“ใช่ ค่ะ”

“ยังไม่มาเหรอ นี่ก็ถึงเวลาแล้ว อือ งั้นผมเข้าไปรอในห้องน่ะ ถ้าเค้ามาเชิญเข้าไปได้เลย”

“ค่ะ”

              ทั้งคู่คลาดกันเพียงนิดเดียวแหมถ้าเจอหน้าจะเป็นยังไงเนี่ย แล้วเธอจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าคนที่สัมภาษณ์เธอจะเป็น เทพบุตรรูปงามคนนั้น

“คุณ ค่ะ เชิญเข้าด้านในเลยค่ะ”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเทนนิส ค่ะ ”

“นั่งลง สิ”

“ค่ะ”

“คุณ จบการจัดการโรงแรมมาโดยตรงเลยใช่มั๊ย”

“ค่ะ”

“แล้วคุณถนัดงานด้านไหนล่ะ”

“คือ ฉันถนัดด้าน ภาษาค่ะ ฉันพูดได้สามภาษาค่ะ”

“แล้วคุณ พูดภาษาอะไรได้บ้างล่ะ”

“ก็ อังกฤษ เกาหลี แล้วก็ จีน ค่ะ”

“งั้นดีเลย ผมรับคุณเข้าทำงาน แต่งานแรกของคุณก็เป็นล่ามแปลภาษาเหลีให้ผมก็แล้วกันบ่ายนี้ผมจะไปเจอลูกค้า เพราะภาษาเกาหลีผมฟังได้นิดหน่อยไม่ค่อยถนัดนัก”

“ได้ค่ะ ฮ่ะ นาย”

              พอเทพบุตรสุดหล่อพูดจบเค้าก็หันหน้ามาป๊ะกับเธอ ทั้งสองคนตกใจมาก โดยเฉพาะ ยัยเทนนิส เพราะเธอไม่คิดเลยว่าจะมาเจอคนที่เธอโวยวายใส่ไปเมื่อคืนที่นี่ และที่สำคัญยังเป็นเจ้านายเธออีก แต่ สำหรับ คิม เทพบุตรสุดหล่อคนนั้นถึงจะตกใจยังไง เค้าก็ยังเก็บอาการเค้าก็ไม่คิดเลยว่าจะมาเธอที่นี่

“ตายแล้ว เทนนิส แย่แน่เลย ทำไมเธอโชคร้ายยังนี้เนี่ย ไม่เจอตาบ้าโรคจิตก็มาเจอคนที่ฉันเพิ่งจะต่อว่าเค้าไปเมื่อคืนน้สงสัยเค้าเห็นแล้ว อดได้งานอีก แน่เลย โฮ๊ยแล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้”

              เธอบ่นพึมพำในใจด้วยความผิดหวัง เธอคิดเองเออเอง ว่าเค้าจะไม่รับเธอทำงานอีกแน่เพราะเธอเพิ่งโวยวายใส่เค้าเมื่อคืนนี้

“บ่ายนี้ คุณต้องไปเจอลูกค้ากับผม เตรียมตัวตัว”

“ฮะ นี่ เค้ารับฉันเข้าทำงานเหรอเนี่ย ฝันไปรึป่าวเนี่ยเรา”

              เธอยืน อึ้งแน่นิ่งอยู่พักใหญ่ เพราะเธอไม่คิดว่าเค้าจะรับเธอเข้าทำงาน

“นี่ คุณ เป็นอะไรไปรึป่าว”

“อ๋อ ป่าวค่ะ ฉันไปได้แล้วใช่มั๊ยค่ะ งั้นไปล่ะค่ะ”
"ฮัลโล เออฉันเอง"
"ว่าไง มีอะไร แกถึงโทรหาฉัน นี่มันยังไม่เที่ยงเลยน่ะเว๊ย จะชวนฉันไปกินข้าวแล้วรึไง"
"นี่ ผู้หญิงตัวเล็กกะติ๊ดเดียวของแก น่ะ คนที่พวเราเจอเมื่อคืนนี้ไง"
"ทำไมเหรอ"
"ก็เธอมาสมัครงานที่นี่นะสิ"
"จริงเหรอ ว่ะ แล้วเค้าสอบสัมภาษณ์งานผ่านป่าว"
"ผ่านสิ ดูท่าทางเธอจะมีความสามารถมากเลยทีเดียว"
               สงสัยจะแอบคิดมิดีมิร้าย เฮ๊ย ไม่ใช่ค่ะสงสัยพ่อหนุ่มสุดหล่อไอโซคนเนี่ย จะแอบชอบเธอรึป่าวค่ะเนี่ย รึว่าเค้าจะมีแผนอะไร โอะโอ ลืมไปเลยค่ะ เทพบุตรสุดหล่อคนเนี่ย มีนาม ว่า ดงซิน ค่ะ เป็นลูกครึ่งเหมือนกับแม่สาว เทนนิส นี่แหละค่ะ
"เย๊ ไชโย ฉันได้งานทำแล้ว มื้อนี้แนจะกินอะไรดีน๊า"
               เธอเข้ามาดีใจในห้องน้ำจนทำให้คนในห้องน้ำตใจคิดว่าเธอเป็นบ้าไปแล้วแน่เลย อยู่ดีๆก็มาตะโกนดีใจ
"ขอโทษค่ะ"(ดีใจมากปหน่อย)
"ว้า นี่ใกล้บ่ายแล้ว ไปหาเจ้านายดีว่า ไม่ใช่สิ ผู้จัดการ อิอิ"
               ขณะที่เธอเดินไปหาผู้จัดการที่ให้งานเธอทำ เธอก้ดันเดินไปชนกับ เพื่อนของผู้จัดการคนนั้นไง เค้ามีนามว่า สุเมธ (ชื่อ โค-ตร เชยเลย)
"โอะ เดินยังไงไม่เห็นรึไง คนเดินอยู่นะ"
               เมือเธอเงยหน้าขึ้นไปมองเธอก็..
"ขอโทษค่ะ"
               เธอคิดในใจว่าต้องตายแน่เลย ไปโวยวายใส่ เพื่อนผู้จัดการ
"นี่ ไม่เป็นไรหรอก"
"ไม่เป็นไรจริงๆเหรอค่ะ"
"อือ แล้วเพื่อนฉันล่ะ"
"อ๋อ ผู้จัดการเหรอค่ะ ดิฉันกำลังจะไปหาอยู่พอดีเลยค่ะ เพราะต้องไปหาลูกค้ากับผู้จัดการค่ะ"
"เอา เหรอ งั้นไปพร้องกันน่ะ"
"ค่ะ"