Black and White online นางเอกเทพซ่าตะลุยเกมออนไลน์!!

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 สองพี่น้องตระกูลวิโนร่า

ตอนที่ 1 สองพี่น้องตระกูลวิโนร่า

ฮึบ!

หญิงสาวผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานอันเอ่อล้น กำลังเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางอันสูงชันด้วยความรวดเร็วอันน่าเหลือเชื่อ!

ถึงแม้จะมีเหงื่อไหล่ออกมาท่วมตัว หญิงสาวก็ยังคงวิ่งต่อไปด้วยความเร็วที่คงที่... เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นในการพิชิตยอดเขาที่สูงเสียดฟ้า ซึ่งคนปกติจะใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง!

“ทำเวลาได้ไม่ค่อยดีเท่าไรแฮะ...”

แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ยังคงไม่พอใจกับผลลัพย์ที่ได้ซักเท่าไรนัก

“...ไม่ว่าจะมากี่ครั้ง อากาศข้างบนนี้สดชื่นสุดๆไปเลยนะ…”

หญิงสาวยิ้มอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่สูดอากาศบนยอดเขาสูงที่มีอากาศบริสุทธิ์และเย็นสบาย ทำให้ร่างกายที่กำลังอ่อนล้าจากการวิ่งต่อเนื่องกว่า 2 ชั่วโมง เริ่มฟื้นฟูขึ้นมาอย่างช้าๆ

“...พี่จูนถึงไหนแล้วนะ... คงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกใช่ไหม?”

หญิงสาวไม่ได้มาที่นี่คนเดียว ในความเป็นจริงเธอมากับพี่สาวของเธอ ก่อนที่จะขึ้นมาบนยอดเขาแห่งนี้เธอได้เตรียมตัวให้กับพี่ของเธออย่างดี

“เกลือเอาไว้กินกันเป็นตระคิว น้ำเผื่อพี่จูนหิวระหว่างทาง ข้าวกลางวันก็เช่นกัน น้ำมันมวยเผื่อปวดเมื่อย โลชั่นทากันยุง....ดูเหมือนจะครบแล้วนะ”

เนื่องจากเธอเป็นห่วงพี่สาวของเธอ หญิงสาวจึงเริ่มนึกสิ่งของที่เตรียมใส่กระเป๋าให้กับพี่สาวของเธออีกครั้ง

ในขณะที่ตัวเธอนั้นเตรียมมาเพียงแค่ข้าวกลางวันกับน้ำเปล่าเท่านั้น

ถึงจะเป็นห่วงยังไงเธอก็ยังคงไม่ลงไปหาพี่ของเธอ เพราะเธอรู้ดีว่าเธอเองนั้นขึ้นมาเร็วเกินไปต่างหาก ถ้าหากเกินกว่า 8 ชั่วโมงแล้วซึ่งเป็นเวลาของคนปกติเมื่อไร เธอถึงจะรีบลงไปตามหาพี่ของเธอทันที

ยังมีเวลาอีกซักพักกว่าที่พี่สาวของเธอจะขึ้นมาดังนั้นเธอจึงเริ่มยืดเส้นยืดสายก่อนจะออกกำลังกายเบาๆในขณะที่รอ

 “เฮือก...ม เมย์ ช่วยพี่ด้วยย...”หญิงสาวผมยาวร้องคร่ำคราญในขณะที่พยายามอย่างสุดความสามารถในการพยุงร่างที่ตอนนี้แทบจะลงไปนอนกองที่พื้นขึ้นมาบนยอดเขาได้สำเร็จ

“พี่จูน มาถึงแล้วหรอคะ เก่งมากค่ะ!”

“ว่าแต่...เมย์มาถึงนานรึยังเนี่ย?”

“เพิ่งมาถึงได้ซักพักเองค่ะ”

เธอก็ไม่ได้โกหกหรอก แต่ถ้าเธอบอกพี่จูนไปว่ามาถึงได้สองชั่วโมงกว่าแล้วมีหวังพี่จูนได้หมดกำลังใจแน่นอน...

แต่ถ้าเทียบกับคนปกติพี่จูนก็ถือว่าเป็นยอดมนุษย์เลยล่ะ!

“พี่จูนจะพักก่อนก็ได้นะคะ”เมื่อเห็นพี่จูนทำท่าเหนื่อยขนาดนั้นเลยรู้สึกเป็นห่วง กลัวพี่สาวคนนี้จะเกิดเป็นลมล้มลงไป

“พี่อยากจะนอนพักซักงีบอยู่พอดีเลย... แต่ไม่ได้เตรียมเสื่อมาปูนอนเนี่ยสิ...”

ถึงแม้จะเป็นยอดเขา แต่ก็เป็นบริเวณที่ไม่มีต้นไม้ขึ้น มีเพียงพื้นที่ๆเป็นทรายกับต้นไม้แห้งๆ และก้อนหินแข็ง เท่านั้นที่อยู่รอบๆบริเวณ

การที่จะนอนลงกับพื้นทรายในขณะที่ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ...มีหวังทรายติดเต็มตัวแน่นอน... แล้วอีกซักครู่หลังจากพักเหนื่อยเสร็จแล้ว เธอและพี่สาวก็จะลงจากภูเขาแล้ว เพราะฉะนั้นการที่ลงไปในเมืองโดยที่มีทรายติดตามตัวอีกทั้งยังมีเหงื่อโชกตัวแบบนี้ เป็นสิ่งที่ไม่น่าพึงประสงค์สำหรับพี่สาวเธอแน่นอน

ก้อนหินยิ่งแล้วใหญ่ เพราะอากาศข้างบนนั้นเย็นมาก ทำให้ก้อนหินนั้นเย็นไปด้วย การนอนลงบนหินที่เย็นแบบนั้น จะทำให้ป่วยก็ไม่แปลก แถมยังไม่สบายตัวอีกด้วย

ต้นไม้ก็เป็นตัวเลือกที่ดี แต่ดูเหมือนการพักผ่อนด้วยการพิงลงไปกับต้นไม้จะไม่ค่อยสบายเท่าไรนัก

เธอคิดได้ดังนั้นจึงตัดสินใจอะไรบางอย่างก่อนที่จะยิ้มออกมา

“พี่จูนจะนอนหนุนตักก็ได้นะคะ”

พี่จูนมองหน้าน้องสาวสลับกับขาของเธอไปมาชั้นไปมา ท่าทางอันเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้งดังกับไม่เคยมีมาก่อน

“ถ้าเมย์ว่าอย่างนั้นพี่ก็ไม่เกรงใจล่ะ!”พี่จูนยิ้มกว้างก่อนที่จะเอนหัวนอนลงบนตักอย่างอารมณ์ดี

“พี่จูนทะลึ่งแล้ว อย่านอนคว่ำสิค่ะ!”น้องสาวดีดไปที่หน้าผากของพี่เธอเบาๆ เพื่อบอกว่าการเล่นเมื่อซักครู่นี้ไม่สร้างสรรเท่าไรนัก ก่อนจะทำหน้าดุซ้ำไปอีกทีเพื่อยืนยันสิ่งที่เธอต้องการจะบอก …พี่สาวของเธอก็จับหน้าผากที่โดนดีดปอยๆด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะหัวเราะแห้งๆออกมา

“พี่ขอพักซักงีบล่ะเมย์...”

“พี่ก็อย่าเผลอนอนนานไปนะคะ เดี๋ยวขาหนูจะเป็นตระคิวเอา…”

เธอมองใบหน้าของพี่สาวเธอที่กำลังหลับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนก่อนจะลูบหัวพี่ของเธอเบาๆอย่างหยอกล้อ

พี่สาวของเธอก็ไม่ถือสา ก่อนจะหลับตาพริ้ม

เธอกับพี่สาวนั้นสนิทกันมาก เนื่องจากพ่อแม่ของทั้งสองคนในตอนนี้ก็จากไปแล้วจากอุบัติเหตุรถยนต์ที่ไม่คาดคิด ดังนั้นคนที่เป็นทั้งพ่อแม่ พี่สาว และเพื่อนของเธอ ก็คือพี่สาวเพียงคนเดียวที่อยู่ตรงหน้านี้

ถ้าถามว่าเธอเหงาไหมที่ไม่มีพ่อกับแม่... จะเป็นการโกหกตัวเองเกินไปหน่อยถ้าจะบอกว่าไม่เหงา หากแต่ช่องว่างตรงนั้นได้ถูกพี่สาวที่เธอเคารพรักมากคนนี้เติมเต็มไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในวันที่เธอเสียพ่อแม่ของเธอไปเหมือนกับโลกทั้งใบได้แตกสลาย เป็นวันเดียวกับวันเกิดของเธอ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดใจมากที่มันเกิดเหตุขึ้นหลังจากที่พ่อแม่ของเธอออกจากบ้านไปเพื่อซื้อของขวัญให้กับเธอ

เธอที่ยังคงเด็กอยู่รอที่บ้านกับพี่สาวของเธอก่อนจะได้รับโทรศัพย์จากน้าของเธอที่อยู่ปลายสาย น้ำเสียงของน้าของเธอในวันนั้นเธอยังจำได้ดี น้ำเสียงอันสั่นเครือพร้อมกับแจ้งข่าวการจากไปของพ่อแม่ของเธอ

รถยนต์ที่หลุดลงข้างทางสภาพบุบยู่ยี่ไม่มีชิ้นดี พร้อมกับไฟไหม้รถทั้งคัน แม้แต่ร่างของพ่อแม่เธอยังหาไม่เจอ

โลกทั้งใบของเธอได้แตกสลาย เด็กน้อยวัย 10ปี ที่อยู่ในครอบครัวที่แสนอบอุ่นมาโดยตลอด....

วันนั้น...ทุกอย่างได้พังทลายลงไปไม่มีชิ้นดี...

พี่สาวของเธอที่เห็นน้องสาวอยู่ๆก็ลงไปนั่งด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เสียงทั้งหมดได้หายไปไม่มีแม้แต่เสียงร้องออกมาแม้จะเสียใจอย่างสุดซึ้ง ...พี่สาวของเธอเดินไปรับโทรศัพย์หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่ปลายสายพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง

เธอก็ทราบดีว่าพี่สาวของเธอเองก็เสียใจมากเช่นกัน

แต่สิ่งที่พี่สาวของเธอกล่าวกับเธอในวันนั้น ทำให้เธอนั้นยังคงจดจำได้จนถึงวันนี้

‘เมย์.... ถึงแม้จะทดแทนกันไม่ได้... แต่เมย์ยังคงเหลือพี่อยู่! เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรนะ! พี่อยู่ตรงนี้แล้ว! พี่จะปกป้องเมย์ด้วยทุกอย่างที่พี่มี!’น้ำเสียงอันสั่นเครือ แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าที่พยายามกลั้นน้ำตาของพี่จูน

ถึงแม้ตัวเองจะมีสภาพไม่ต่างจากตัวเธอเท่าไรนัก แต่พี่สาวของเธอก็รู้ดีว่าตัวของเธอเองนั้นจะต้องโทษตัวเองจากการจากไปของพ่อแม่ของเธอแน่นอนเพราะฉะนั้นในเวลานั้นพี่สาวของเธอจึงพยายามปลอบใจเธอด้วยทุกอย่างที่มี

พี่สาวของเธอพยายามอย่างเต็มความสามารถที่จะเป็นที่พึ่งของเธอในวันที่โหดร้ายที่สุดวันนั้น... ถ้าหากที่พึ่งพิงของเธอมีสภาพไม่ต่างจากตัวเธอล่ะก็คงจะเป็นที่พึ่งพิงไม่ได้ เพราะฉะนั้นพี่จูนจึงพยายามกลั้นน้ำตาสุดชีวิต

ใบหน้ากับคำพูดในวันนั้นยังคงดังกึกก้องในความทรงจำ

ในวันนี้ก็เช่นกัน เพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ พี่สาวของเธอจึงยกเลิกงานทุกอย่างเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ

วันเกิดของเธอ เป็นทั้งวันเกิดและวันไว้อาลัยให้กับพ่อแม่ของเธอเช่นกัน

เธอจึงเสนอที่จะเดินทางมายังยอดเขาแห่งนี้ ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในประเทศของเธอในขณะนี้ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับท้องฟ้ามากที่สุด... พ่อกับแม่ของเธอที่อยู่บนฟากฟ้าจะได้หมดห่วงเมื่อเห็นตัวเธอกับพี่สาวที่ตอนนี้กำลังสุขสบายดี...

ช่วงวันหยุดปกติเธอก็จะมาที่ยอดเขาแห่งนี้ด้วยตัวคนเดียวเป็นประจำอยู่แล้ว แต่วันนี้พิเศษหน่อยตรงที่มีพี่สาวของเธอติดมาด้วยนั่นเอง

ทั้งๆที่ไม่ชอบการออกกำลังกายถึงขนาดนั้นแท้ๆ

พอคิดแบบนั้นก็อดอมยิ้มไม่ได้

จูนนี่ พี่สาวของเมย์ กับเมอาร์ ตัวเอกของเรื่อง