ถ้าไม่มีเธอฉันคงไม่เจอเขา

เนื้อเรื่อง

นิสา … เด็กนักเรียนอายุ 15 ปี และ เธอได้เรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง อีกไม่กี่อาทิตย์ เธอก็ต้องไปสอบต่อเข้าม.ปลายแล้ว แต่ทว่า เธอยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย …. ตอนนี้นิสาได้เดินไปตามทางฟุตบาทอย่างเรื่อยเปื่อย เพราะว่าเธอยังไม่รู้เลยว่า ใครจะมาติวให้เธอ ระหว่างเธอคิดอยู่นั้น เธอก็นั่งลงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ที่ภูเขาหลังโรงเรียน และเธอก็เผลอหลับไป ระหว่างนั้นได้มีชายแปลกหน้า เข้ามาหาเธอทั้ง ๆ ที่เธอยังหลับอยู่

ชายแปลกหน้า : ใคร ?? มานอนอ่ะไรตรงนี้เนี่ย ?? เดี๋ยวก็หนาวตายหรอก เฮ้อ… อยู่เป็นเพื่อนเค้าดีกว่า

และแล้ว เวลาผ่านไปจนกระทั่งบ่าย 2 ….

นิสา : ฮ้าว !!! เราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ?? เอ๊ะ !! ใครกัน ?

นิสาพูดพร้อมกับก้มลงไปใกล้ ๆ ชายคนนั้น พร้อมกับคนนั้นตื่นขึ้นมา ทำให้นิสาถึงกับสะดุ้งทันที

ชายแปลกหน้า : ตื่นแล้วหรือ ??? หนูน้อยผู้ที่จะฆ่าตัวตาย !?!

นิสา : ฆ่าตัวตาย … ?? เฮ้ย !!! ชั้นไม่ได้จะฆ่าตัวตายนะ

ชายแปลกหน้า : งั้นมานอนในที่หนาว ๆ ทำไม ?? ทะเลาะกับแฟนหรือไง นี่ ๆ ผมจะบอกคุณให้นะครับ ถ้าคุณคิดจะฆ่าตัวตาย ให้ไปทำที่อื่นได้มั้ย ?? เพราะว่า ที่นี่ ๆ ผมชอบมาจริง ๆ

นิสา : ก็บอกแล้วว่าชั้นไม่ได้จะมาฆ่าตัวตาย เผอิญชั้นเครียดเรื่องเรียนนิดหน่อย เพราะไม่มีใครมาติวให้อ่ะ เฮ้อ … กลุ้มใจจัง

ชายแปลกหน้า : ผมติวให้เอามั้ย ??? ตอนที่ผมเตรียมสอบเข้าม.ปลายอ่านะ ผมสอบติด TOP ด้วยแหละ แต่เผอิญว่า ผมร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ก็เลยต้องออกจากโรงเรียน …

นิสา : แน่ใจ ??? ถ้าไม่ค่อยแข็งแรง ทำไมถึงมานอนกลางที่หนาว ๆ แบบนี้เล่า

ชายแปลกหน้า : รู้ด้วยหรือ ?? - -“

นิสา : งั้นขอบคุณนะเรื่องที่จะติวให้ แต่ว่า นายชื่อไรอ่ะ ???

ริว : ผมชื่อ ริว ครับ แล้วคุณหล่ะ ???

นิสา : เราชื่อ นิสา เรียก สั้น ๆ ว่า สาก็ได้ค่ะ

ริว : อืม ๆ ป่ะ ไปกันเลย

นิสา : เฮ้ย !! ไปไหน ??

ริว : ห้องสมุดไง ไปกันเหอะน่า …

และแล้ว ทั้ง 2 ก็ได้ไปห้องสมุดกัน … และทั้งสองก็ติวกันอย่างสนุกสนาน

นิสา : ริว … อ้าว หลับซะงั้น ฮ้าว !! เราหลับมั่งดีกว่า เริ่มง่วงแล้ว

นิสา จึงหลับไป ผ่านไป 2 ชั่วโมง นิสาก็ได้ตื่นขึ้นมา พร้อมกับเห็นริวกำลัง อ่านหนังสืออยู่

นิสา : ตื่นแล้วเหรอริว ต๊าย !!! ใส่แว่นด้วย เด็กเรียนจริง ๆ

ริว : อย่าแซวได้ม่ะ ?? อายนะ !?! สา กลับกันเถอะ ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วนะ อากาศยิ่งเย็นลง ๆ

นิสา : ไปก็ได้ ป่ะ

ทั้ง 2 จึงกลับบ้านกัน และทุก ๆ วัน ทั้ง 2 ก็จะมาติวแบบนี้ทุก ๆ แล้วความสัมพันธ์ของทั้ง 2 ก็ก่อตัวขึ้นแบบเงียบ ๆ ถ้าวันนั้น ทั้ง 2 ไม่ได้เจอกัน เรื่องก็คงจบ โดยไม่รู้ว่า ทั้ง 2 รักกัน … จนมาวันหนึ่ง

นิสากำลังเดินไปหาริว อยู่ ๆ นิสาก็เดินสะดุดขาตัวเอง ทำให้ริวต้องมารับตัวนิสา

ริว : เป็นไรมากหรือเปล่าเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ๆ ๆ ๆ

นิสาก็ได้เดินหนีริวไป …

ริว : เฮ้ย !! เดี๋ยวซิ เป็นอะไร ทำไมต้องหลบหน้าเนี่ย ??

นิสา : เปล่า

ริว : มีอะไรก็บอกกันซิ เป็นแบบนี้ ผมห่วงนะ

นิสา : เพราะอะไร ??

ริว : ก็เพราะ …. “ ผมรักคุณ “

“ ผมรักคุณ “

นิสา : ….. ???

ริว : บอกได้มั้ย เพราะอะไร ถึงต้องหลบหน้าผม ???

นิสา : ก็เพราะ “ ชั้นรักนายไงหล่ะ ชั้นรักนายไงหล่ะ “ แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย“ ชั้นรักนายไงหล่ะ ชั้นรักนายไงหล่ะ “ แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

นิสา : เปล่า

ริว : มีอะไรก็บอกกันซิ เป็นแบบนี้ ผมห่วงนะ

นิสา : เพราะอะไร ??

ริว : ก็เพราะ …. “ ผมรักคุณ “

นิสา : ….. ???

ริว : บอกได้มั้ย เพราะอะไร ถึงต้องหลบหน้าผม ???

นิสา : ก็เพราะ “ ชั้นรักนายไงหล่ะ ชั้นรักนายไงหล่ะ “ แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย“ ชั้นรักนายไงหล่ะ ชั้นรักนายไงหล่ะ “ แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

แย่จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่รัก แต่ก็ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย

ริว : งั้นผม ก็แปลกกว่าน่ะสิ ผมรักสา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า น้ำเสียง เป็นยังไง หรือ่า ตาของ สาเป็นสีอะไร

นิสา : ^_^ จริงหล๋อ ??

ริว : จริงน่ะสิ สา หันมานี่หน่อยสิ

นิสา : ( แชะ !!! ) ว๊าย !! ทำอะไรกับรูปนั้นอ่ะ TT_TT

ริว : ผมจะเอารูปนี้ไปบอกน้องผมว่า นี่คือคนสำคัญของผมยังไงหล่ะ สา !! ตั้งแต่วันนี้ไป อีก 3 วันก็จะสอบแล้ว ผมว่า เราอย่าเพิ่งมาพบกันเลย เพราะว่า จะทำให้เสียสมาธิเปล่า ๆ พอรู้ผลสอบแล้ว เราค่อยมาเจอกันนะ แล้ววันนั้น ผมจะเอาช่อดอกไม้ ไปให้คุณ

นิสา : ค่ะ สาจะรอ … งั้น สาขอแว่นตาของคุณนะ ( ดึงแว่นตาไป )

ริว : ……+++(ยิ้ม)

อีก2 อาทิตย์ต่อมา … วันนี้เป็นวันรู้ผลสอบ …

นิสา : ว๊าว !!! ติดด้วยแหละ วันนี้จะเจอริวแล้ว ทำตัวให้สวย ๆ หน่อย อิอิ

ว๊าย !! ขอโทษค่ะ (นิสาเดินชนคนอื่น )

ชายแปลกหน้า : ไม่เป็นไรครับ

นิสา : ( ดูเลขที่ของชายแปลกหน้า ) เลขที่ติดกับเราเลย … ขอแสดงความยินด้วยน๊า ที่สอบผ่านเหมือนกัน ไปล่ะ

ชายแปลกหน้า : ….. ++

และแล้ว นิสาจึงไปรอริวที่หน้าโรงเรียน แต่ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ริวก็ไม่มาซักที ….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

3 เดือนผ่านไป …

นิสา : ขอโทษนะคะ ชั้นยังไม่พร้อมที่จะคบกับใคร ..!?!

ชายแปลกหน้า : เฮ้อ … คนที่ 6 แล้วนะเนี่ย ไม่รู้ซะบ้างเลยว่า สาเป็นแฟนใคร ???

นิสา : ( สะดุ้ง พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ ) รัน … ชั้นไม่ได้เป็นแฟนเธอนะ

รัน : ไม่ต้องอายหรอกที่รัก

นิสา : ( ผัวะ !!) ชั้นไม่ใช่ที่รักนะ

นิสาก็วิ่งเข้าห้องไป …

เพื่อน : สา เป็นอะไร ?? หน้างอ เชียว รันไปแกล้งอะไรอีกหล่ะ ???

นิสา : ก็มันบอกว่า เราเป็นแฟนมันง่ะ TT_TT

เพื่อน : เหอะๆ - -“ แล้วรันอยู่ไหนแล้วหล่ะ

นิสา : ฝังไปแร่ะ >_<

เพื่อน : โหดจัง อิอิ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น นิสาจึงเดินมาหน้าโรงเรียน …

นิสา : เฮ้อ … เราเหมือนคนบ้าเลย ต้องมารักษาสัญญาบ้า ๆ เนี่ย อีกนานมั้ย กว่าเราจะลืม ริว ( ร้องไห้ ) อ๊ะ … คนที่ไม่อยากเจอที่สุด ต้องมาเห็นน้ำตาเราด้วยเนี่ย ???

รัน : ( นั่งข้าง ๆ สา ) จะร้องก็แล้วแต่นะ เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อน

นิสา : อือ นี่ ๆ เพราะอะไรเหรอ นายถึงมาชอบเรา ???

รัน : ก็เพราะวันดูผล เธอเป็นคนมาแสดงความยินดีกับเรามั้ง เพราะที่บ้าน มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยน่ะ

นิสา : เหรอ ..++ ต๊าย … นายเขินเป็นกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย ???

รัน : แน่นอนสิ เธอ คนนะ แต่ สา ถ้ามีเรื่องอะไร ก็บอกผมได้นะ ผมจะยืนข้างสาตลอดเวลา

นิสา : อือ

ทั้ง 2 จึงมาสนิทกัน และแล้ววันหนึ่ง …

รัน : Hi .. !!! มายด์ ดาร์ลิ้งค์

นิสา : เหอะๆ หวัดดีจ๊ะ

ทั้ง 2 จึงเล่นไปเล่นมา จนของของรันหล่น

นิสา : อ๊ะ ขอโทษ เดี๋ยวเราช่วยเก็บนะ ( พร้อมกับหยิบรูปรูปหนึ่งขึ้นมา ) เอ๊ะ !! นี่มันรูปที่ริวถ่ายนิ รัน …!! รูปของริว มาอยู่ที่รันได้ยังไง

รัน : ( ดึงรูปจากมือนิสา ) เปล่า ไม่รู้จัก รูปนี้ ได้มาจากคนรู้จัก

นิสา : นายต้องรู้จักสิ

รัน : ก็บอกว่า ไม่รู้จักยังไงเล่า !!

นิสา : อ่าอือ …++

หลังเลิกเรียน สาก็ได้ตามรันไป เพื่อจะได้รู้สาเหตุของรูปนี้ จนกระทั่ง ถึงสุสาน

นิสา : เอ๊ะ !! รันมาที่นี่ ทำไมนะ

รัน : ( พึมพำ อยู่คนเดียว ) เฮ้อ … โดนเห็นรูปจนได้ ตั้งแต่นี้ไป ก็ต้องรอว่าจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

นิสา : รัน !!!

รัน : สา ตามมาทำไม ( พร้อมกับหันไปดู )

นิสา จึงเห็นป้ายหลุมศพหลุมหนึ่ง ซึ่งสลักป้ายชื่อว่า ริว คาร์เซิร์น

นิสา : ริว … ( พร้อมกับเป็นลม )

รัน : พี่ครับ กำลังของผมยังไม่สามารถให้เธอไม่ร้องให้ได้เลย

และแล้ว นิสาก็ตื่นขึ้นมา ….

รัน : สา ตื่นแล้วหรือ ?? คือว่า พี่เขาฝากรูปนี้ไว้ให้เรา ก่อนที่เขาจะสิ้นใจ เขาฝากให้เราดูแลเธอ …

นิสา : งั้น ไอ้ที่บอกว่า รักเรา มันก็ไม่จริงน่ะสิ ต่อไปนี้ ไม่ต้องมาดูแลเราหรอกนะ ( วิ่งหนี )

รัน : เฮ้อ …

ตอนเข้าเรียน …

เพื่อน : ไมเดี๋ยวนี้ รันไม่เห็นมาอยู่ใกล้ ๆเลยหล่ะ ทะเลาะกันเหรอ

นิสา : เปล่าหรอก เค้าไม่จริงจังมั้ง อย่าไปคิดเลย

เพื่อน : อือ

นิสา ก็ได้เดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปกินน้ำ เธอจึงได้เดินสวนกับรัน โดยที่รันไม่ได้หันมามองเลย

นิสา : เค้าคงทำตามคำสั่งริว เฮ้อ … ทำไมในหัวเราถึงมีแต่เรื่องรันนะ เฮ้อ … เอาแว่นของพี่ชายเค้าไปคืนดีกว่า

นิสาจึงเดินเข้าห้องไป

นิสา : รัน … อ่ะ แว่นตาริวน่ะ คืนนะ ( ยิ้ม )

รัน : อือ สา …!!

นิสา : หือ ??

รัน : คือว่าพื้นตรงนั้นมันต่างระดับกันน่ะ

นิสา : ว๊าย !! TT_TT

รัน : เป็นไรมากป่ะเนี่ย ???

นิสา : ไม่เป็นไร ๆ ( เหมือนริวเรย TT_TT )

รัน : สา …!! ผมรักคุณนะ

นิสา : ……..+++

นิสา : สาก็รักรัน ริวต้องโกรธแน่ ๆ เลย ที่เป็นแบบนี้

รัน : พี่เค้าไม่โกรธหรอก เชื่อรันสิ เฮ้อ … อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ต่อไปนี้ รันจะดูแลสาเอง

นิสา : ค่ะ

ทั้ง 2 จึง ตกลงไปเป็นแฟนกัน จนมาวันหนึ่ง ที่สวนสาธารณะ

รัน : นี่ไง คาร์เนชั่น สีชมพู ที่พี่ชอบ

นิสา : เฮ้อ … สาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ ริวเลย

รัน : ( ยิ้ม ) สา คงจะไม่ค่อยมีใครพูดกันหรอกนะ คือว่า … อย่าลืมพี่เลยน่ะ

นิสา : ………+++

นิสา : ไม่ลืมหรอก ^_^

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End

“ เธอพบกันครั้งแรก ในอากาศที่หนาวเหน็บ และมาเจอกันอีกครั้งใน อากาศที่ร้อน ทำให้เธอได้เกิดความรักกันขึ้น ถ้าเรื่องไม่เป็นแบบนี้ มันอาจจะจบลงด้วยที่ว่า เธอทั้ง 3 จะไม่รู้เลยว่า พวกเธอรักกัน ….”
The End