บททำ

บทนำ

              สวัสดีครับ ผมชื่อเซกริก วันนี้ก็ไม่ใช่วันเปิดเทอมวันแรก วันนี้ก็ไม่ใช่วันกีฬาสี หรือ แห่เทียน แต่ผมรู้สึกว่ากำลังเบื่อมากๆเลยล่ะ หลังจากที่อาจารย์ประกาศจบทุกคนก็ได้รับเอกสาร พร้อมรายชื่อ 25 รายชื่อ ไม่ใช่รายชื่อเพื่อนในห้องหรือใบทอดผ้าป่า แต่นี่คือ!!! ใบสมัครชุมนุมจริงๆผมคงไม่ต้องมายืนหาชุมนุมไปมาหรอกถ้าไอ้เรียวจิมันไม่ไปต่อยหน้าคนดูแลชุมนุมอย่างอาจารย์โคทาสุที่จะชอบกวนๆนิดๆจนไอ้เรียวจิโมโหเลยฟาดไปสักหมัด 555555 เลยทำให้ผมต้องมารับเคราะห์กรรมของมันด้วยการหาชุมนุมอยู่ในเทอมต่อๆไป

“เฮ้อ......!!” หลังจากที่ผมหาชุมนุมจากตึกนั้นมายังตึกนี้ จนขาแทบลากก็ยังไม่พบชุมนุมที่ไม่เต็ม โอ้ยยยยย ผมยังไม่อยากซ่อมตั้งแต่เทอมแรกนะเฟ้ยยยยยยย!!!! ทำไงดีๆ เพราะไอ้เรียวจิแท้ๆเลย 

และนี่ก็ดันเหลือชุมนุมสุดท้ายแล้วไงชุมนุมที่คิดว่าชาตินี้ก็จะไม่เข้า เป็นชุมนุมที่ตัดทิ้งไปชุมนุมแรก แต่!!!! เมื่อมันเหลือชุมนุมเดียวก็ต้องทำใจ! เอาว่ะ เอาไงเอากัน T-T ผมเดินๆย่อมๆมองๆอยู่หน้าประตู สักพักก็มีคนเปิดประตูออกมา

“เอ่อ...มาทำไรเนี่ย มายืนๆด้อมๆมองๆ เหมือนโจรไปได้ ไหนมีอะไรว่ามาสิ” มีรุ่นพี่คนหนึ่งออกมาเปิดประตู แอบเสียดายที่ไม่ใช่ผู้หญิง T-T  แล้วทำหน้าประมาณมึงเป็นอะไรของมึง 555

“มาสมัครชุมนุมครับ เต็มยัง?” ผมตอบไปเสียงเรียบพลางรอคำตอบ

“อ่อยังไม่เต็มๆ เข้ามาดิๆ กำลังรอเลย ...เฮ้ยมีคนมาสมัครชุมนุมว่ะ เด่วกูไปฉี่แปบ ” พี่คนนั้นพูดก่อนจะเดินชนไหล่ออกไป แต่ที่ผมควรตกใจมากกว่าก็คือ เป็นชุมนุมที่คนน้อยมาก เหมือนที่ผมคาดไว้ แต่ว่าชุมนุมปกติต้องมี 25 คนขึ้นไป แต่นี่ผมเห็นไม่ถึงสิบ แสดงว่าต้องมีคนมีอำนาจอยู่แน่ๆ

“สวัสดี พี่ชื่อซีโร่ดีใจจังที่น้องมา ผู้ชายจะได้เพิ่มพูน 5555555”เสียงพี่คนที่เรียกตัวเองว่าซีโร่กล่าวอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะตบไหล่ผมไปนึงที

“ครับ” ผมตอบพร้อมกับนั่งลงข้างๆพี่เขาและค่อยๆสังเกตในห้อง ห้องนี้มีอุปกรณ์ครบครันเลยครับไม่ว่าจะเป็นพัดลม ทีวี แอร์ ตู้เย็น (มีแต่เบียร์แช่เย็นสารพัดชนิดที่ถูกเปลี่ยนขวดใหม่เพื่อไม่ให้ใครจับได้ และก็ไวน์หายากหลายชนิด) โซฟา หนังสารพัดเรื่อง รวมถึงคอมพิวเตอร์ และแผ่นเกมส์มากมายเรียงเป็นชั้นอย่างสวยงาม นี่มันห้องมั่วสุมชัดๆ 5555555 แล้วก็ยังมีห้องข้างในอีกห้อง คาดว่าน่าจะเป็นห้องจัดรายการ แต่ผิดคาด!!!! เพราะพี่ๆเขาบอกว่ามันคือห้องนอน!!!!!  แล้วก็ห้องจัดรายการจะอยู่ชั้นล่าง ลืมบอกไปว่าชุมนุมประชาสัมพันธ์จะมีบันไดทางขึ้น ขึ้นไปยังที่ทำการชุมนุม ส่วนข้างล่างเป็นอะไรไม่รู้ ก็พึ่งรู้นี่ล่ะ 5555555 หลังจากพี่เขาเม้าส์กันอยู่นานและพี่ที่ไปห้องน้ำก็มากลับมา เขาจึงเปิดประเด็นทันที

“พี่ชื่อซีโร่ ส่วนไอ้ที่ไปห้องน้ำมามันชื่อคาทามะ แล้วสองคนนั้นชื่อ อายาโนะ กับมินาโอะ ส่วนสาวสวยสองคนนั้นชื่อ พี่คานะ กับ พี่นามิ และสาวแว่นทั้งสาม ชื่อ อานะ มาริโกะ และก็ซากุระ ส่วนน้องคนนี้ชื่อ เซกริกนะ” หลังจากพี่เขาแนะนำเสร็จผมก็เริ่มหันไปมองทีละคน ทุกคนสวยหล่อกันหมด อย่างพี่ซีโร่เขาดูเป็นผู้ชายขี้เล่น ผมยาว หน้าเรียว ตัวสูง เป็นผู้ชายเซอร์ๆน่ารัก ส่วนพี่คาทามะดูเป็นคนแบดบอย ดูขรึมๆ แต่ก็พูดนะ จะพูดเฉพาะมีสาระหรืออยากถาม ใส่ต่างหูข้างนึง หัวเกรียน กันหน้า และดูจะดื้อๆหน่อย ไม่ยอมใคร ต่อมาเด็กตัวเล็กๆชื่อ อายาโนะ ดูหน้าทะนุถนอมที่สำคัญน่ารัก เฟรนลี่ช อบคุย ส่วนพี่ที่ชื่อคานะกับนามิ สวยมากๆแต่งหน้าทาปากคนนึงจะดูจิกๆหน้าจะจิกตาจิกมากครับ แต่สวย ส่วนอีกคนดูเซ็กซี่หน้าจิกเหมือนกันแต่จะยิ้มน่ารักๆเวลาใครมอง ดูทำงานทำการดีถึงแม้จะไม่เหมาะกับบุคลิก ชอบเม้าท์มอยซอยเก้าตามภาษาผู้หญิง และสาวแว่นทั้งสามหน้าตาเหมือนกันเพราะใส่แว่นคนนึงจะอวบๆขาวๆหน้าเอ๋อๆหน่อยชื่ออานะ แต่ยังมีเค้าความสวยอยู่ อีกคนก็ดูโทรมๆเหมือนอดนอน ชื่อมาริโกะแต่ก็ยังหน้าตาดีมากๆ (เคยเห็นตอนถอดแว่นครับสุดยอด!) และคนสุดท้ายชื่อซากุระคับคนนี้น่ารักคับดูเป็นผู้หญิงหวานๆยิ้มนิดๆเหมือนจะขึ้อายแต่เก่งการพูดมากๆ ส่วนคนสุดท้ายที่สุดครับเธอชื่อมินาโอะคนนี้บอกเลยว่าเธอไม่พูด แต่เธอดูดีมีครบทุกอย่างครับ ทั้งสวยทั้งน่ารัก หน้าตาเหมือนตัวการ์ตูนญี่ปุ่นที่ผมเคยดู ชอบอ่ะคับ แต่เธอไม่พูดเลย (ว้าๆๆๆๆ เสียดาย) แต่ผมอยากรู้จักเธอมากกว่าคนอื่นๆ ไม่เสียดายแล้วครับที่อยู่ชุมนุมนี้ ถ้ามีคนนี้อยู่ผมคงมาอยู่นานล่ะ อย่างงี้เขาเรียกว่ารักแรกพบหรือเปล่าน้า~~

“ดีจังที่มีคนมาอยู่ใหม่ ว่าไหมมินาโอะ”เธอพูดกับเพื่อนสุดน่ารักของเธอที่ไม่มีวี่แววจะพูดอะไร 

“อืม”คำสั้นๆแต่ก็ น่ารัก!!! >/////////< เสียงน่ารักแบบในการ์ตูนไม่มีผิด แต่ขัดกับหน้าที่ไม่มีสีสันและเรียบเฉยเอามากๆ

“5555 อย่างนี้ต้องฉลอง!”พี่ซีโร่พูดขึ้นก่อนจะตบไหล่ผมอีกป๊าบ! พูดเฉยๆก็ได้พี่ - -*

“ที่ไหนดี อ๋อ! ไปผับของที่รักสิ หรูดีสนุกด้วย” พี่คานะพูดแล้วหันไปทางพี่คาทามะ

“ใช่ๆมันส์มากก งั้นเราไปแต่งตัวกันเหอะ วันนี้ต้องสวยกันทุกคนนะจ้ะ เตรียมหน้าไว้ให้ละเลงได้เลย เด่วขอไปแต่งตัวแป๊บ ป้ะๆคานะ” พี่นามิชวนเพื่อนไปยังห้องน้ำที่ติดกับห้องนอนของที่นี่ทันที

“โอ้ยยยยย ไม่อาววววว” 4 คนพูดขึ้นพร้อมกันอย่างโอดครวญ แต่คนน่ารักของผมนี่สิกับไม่พูดสักนิดเลย ฮือๆ T-T

“สองคนนี้ทำไรไม่เคยปรึกษาเราเลยอ่ะ 55555 งั้นเอาเป็นว่าเจอกันที่ผับนะเด่วพี่ส่งรถไปรับ เออๆเซกริก งั้นเด่วพี่ไปส่งแกเลยล่ะกัน จะได้ไปบอกคนขับรถถูก ป้ะๆ เจอกันนะสาวๆ เจอกันไอ้ซี” พูดๆจบก็หยิบกระเป๋าแล้วพาผมไปขึ้นรถทันที รถพี่เขาเป็นรถสปอร์ตสีดำคันสวย ดูท่าจะแรงน่าดู 55555 พอขึ้นรถไปพี่เขาก็เปิดประเด็นคุยอย่างจริงจังทันที

“แกชอบยัยมินาโอะใช่ไหม ฉันเห็นแกมองหลายรอบแล้ว” พี่เขาพูดอย่างจริงจังด้วยสีหน้านิ่งๆแต่ตาก็ยังคงมองข้างหน้าอยู่

“เอ่อพี่คงคิดมาก....” 

“แน่ใจ?” ยังไม่ทันพูดต่อเขาก็ตัดบททันที

“ครับ”

“พี่ไม่ชอบคนโกหกเท่าไหร่หรอกนะ แต่ว่ายัยมินาโอะน่ะเป็นแฟนเก่าของซีโร่ แต่กำลังจะเป็นคู่หมั่นกันในไม่ช้า เพราะฉะนั้นอย่าคิดจะชอบเด็ดขาด เด่วจะเจ็บซะเปล่าๆ”

“ทำไมถึงจับคู่เขาแบบนั้นล่ะครับ!? แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า ไม่มีทางกลับมารักกันได้หรอกครับ! ส่วนเรื่องที่เธอกำลังจะมีคู่หมั่นเรื่องนั้นผมจะถามเธอเอง แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะชอบเธอ”ผมเริ่มโมโหทันที

  “มาแปบเดียวก็อยากมีเรื่องซะแล้วเหรอ คิดเหรอว่าคนอย่างเขาจะชอบเธอ” พี่เขาถามกลับแววตาเริ่มปนโกรธนิดๆ รถเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ผมไม่รู้แต่ผมจะพยายาม และพี่ก็ไม่มีทางจะขวางผมด้วย!!!”

เอี๊ยด!!!~~~~~

รถเบรกอย่างรุนแรงและกะทันหันจนหัวผมชนเข้ากับกระจกอย่างจัง เลือดเริ่มทยอยหลั่งไหลออกมา แต่ก็ยังลุกได้ เพราะแค่หัวแตกนิดหน่อย

“อยากเจ็บก็ตามใจ! แต่คนอย่างมินาโอะจะทำให้คนๆนึงสามารถเจ็บเหมือนตายได้ ด้วยความเย็นชา และคำพูดของเธอ!!! ” พูดจบพี่เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะขับรถต่อ ระหว่างทางมีแต่ความเงียบ และ เงียบเท่านั้นที่เห็นได้ชัดจนถึงที่หมาย ผมลงจากรถและปิดประตูรถดังปัง! ทำไมต้องว่าเธอด้วยการที่เธอนิ่งๆเงียบๆแล้วเธอผิดอะไร ทำไมต้องห้ามกัน ไอ้รุ่นพี่เฮงซวย!!!!!