Brownie สาวน้อยวัยใส

ข้อมูลเบื้องต้น

 
                      นี่เป็นนิทานเรื่องแรกที่แต่ง ไงก็ช่วยเมนท์ติชมได้นะคะ

เนื้อเรื่อง

          Cake Land อาณาจักรแห่งเค้ก ที่ที่ทุกคนในจักรวาลยอมรับว่า เค้กอร่อยที่สุด ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีสำนักเปิดสอนการทำขนมเค้ก  และที่ดินแดนแห่งนี้ก็มี 2 สำนักที่เลื่องชื่อในเรื่องของขนมเค้ก นั่นก็คือ สำนักขาว และสำนักดำ ทั้ง 2 สำนัก ต่างแก่งแย่งชิงดีกันเพื่อที่จะเป็น "จ้าวแห่งการทำเค้ก" ซึ่งการแข่งขันเพื่อหาจ้าวแห่งเค้กนั้นจะจัดขึ้นทุกๆ 10 ปี ในวันครบรอบการก่อตั้งอาณาจักร ซึ่งเมื่อ 10 ปีที่แล้วนั้น  สำนักขาวเป็นผู้ได้รับชัยชนะ ซึ่งนั่นได้สร้างความแค้นให้กับสำนักดำเป็นอย่างมาก จึงเป็นเหตุให้ฝ่ายดำคอยหาเรื่องฝ่ายขาวอยู่ตลอดเวลา และพยายามหาหนทางที่จะชนะสำนักขาวให้ได้  เพื่อล้างอายที่แพ้สำนักขาว 
       สำนักดำนั่นมั่นใจว่าจะชนะสำนักขาว ด้วยความอัจฉริยภาพในด้านการทำขนมเค้กของทายาทคนสำคัญของสำนักดำ อย่าง ฟัดจ์  แบล็กเทีย เด็กหนุ่มอายุ 15 ปี ผู้มีความสามารถรอบด้านในด้านการทำขนมเค้ก เขาสามารถรังสรรค์เค้กที่ชื่อดูธรรมดา ให้กลายเป็นขนมหวานสุดพิเศษที่มีหน้าตาน่ารับประทาน และยังมีรสชาติที่เอร็ดอร่อยอีกด้วย เขาเป็นความหวังหนึ่งเดียวของ มูส  แบล็กเทีย พ่อของเขาที่พ่ายแพ้ให้กับสำนักขาวเมื่อ 10 ปีก่อน เขาจึงได้รับความกดดันจากพ่อและทุกๆคนในสำนักดำ ตั้งแต่อายุ 5 ปี เพื่อเข้ารับการถ่ายทอดวิชาการทำขนมเค้กจากพ่อของเขาและท่านปู่ผู้เคร่งครัด ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นเด็กที่เงียบขรึม และไม่มีเพื่อนเลยสักคน
        สำนักขาวเองก็มีทายาทผู้รับหน้าที่สืบทอดสำนัก เธอคนนั้น คือ บราวนี่  ไวท์มอส สาวน้อยวัย 15 ปี ลูกสาวคนเดียวของ ชิฟฟ่อน ไวท์มอส  เจ้าสำนักขาว ผู้ได้รับชัยชนะจากการแข่งขันจ้าวแห่งการทำเค้กเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
บราวนี่เป็นเด็กสาวที่สดใส ร่าเริง และมองโลกในแง่ดี แต่เด็กสาวกลับไม่ชอบที่จะทำขนมเค้กเอาซะเลย  ซึ่งนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อของเธอเครียดมาก เพราะไม่ว่าเขาจะบังคับให้ลูกสาวเรียนทำขนมเค้กสักเพียงใด เธอก็จะใช้น้ำตาทำให้เขาใจอ่อนอยู่เสมอ ทักษะด้านการทำขนมเค้กของเธอจึงไม่มีเลย เขาจึงได้แต่หวังว่าข่าวเรื่องลูกสาวของเขาทำอาหารไม่เป็นคงไม่รู้ไปถึงหูของสำนักดำ...
          แต่โชคดีคงไม่เข้าข้างฝ่ายสำนักขาว  เพราะข่าวนี้รู้ไปถึงหูของ มูส  แบล็กเทีย ซึ่งเขาคิดจะใช้เรื่องนี้ให้เป็นประโยชน์ต่อการแข่งขันจ้าวแห่งการทำขนมเค้ก และการได้รับชัยชนะของสำนักดำ เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสินะเพื่อสีสันในการแข่งครั้งนี้

30 วันก่อนการแข่งขัน
          ณ ปราสาทชีสเค้กสตรอเบอรี่.....

ราชาลูฟัส ราชาแห่งความเฮฮาผู้นำแห่งอาณาจักรได้เรียกตัวจ้าวสำนักทั้งสองมาพบเพื่อบอกกฎ-กติกาการแข่งขันในปีนี้..
     ราชาลูฟัส : 555 พวกเจ้าทั้งสองมากันแล้วสินะ 
     มูส&ชิฟฟ่อน : พะยะค่ะ ฝ่าบาท
     ชิฟฟ่อน : ว่าแต่ ฝ่าบาท เกล้ากระหม่อมอยากรู้จริงๆเลยว่ากติกาเป็นอย่างไร
     ราชาลูฟัส : 555 ชิฟฟ่อน เจ้าอย่าได้ใจร้อนไปเลย ข้าว่าเจ้าต้องชอบใจแน่ๆ กับกฎในปีนี้
     มูส : ใช่ เจ้ารู้รึเปล่า  กฎ-กติกาในปีนี้ ข้าได้ถวายคำปรึกษาแก่พระราชาด้วยนะ
ชิฟฟ่อนมองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของมูส ด้วยความตกใจและอยากรู้ เขาอยากรู้จริงๆว่า จิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์อย่างมูสวางแผนจะทำอะไรอยู่อีก และมันจะส่งผลร้ายต่อสำนักขาวของเขาถึงเพียงไหน เขาจึงถามพระราชาทันทีว่า
     ชิฟฟ่อน : ฝ่าบาท กระหม่อมอยากรู้ถึงกติกาการแข่งขัน ฝ่าบาทจะช่วยตรัสบอกพวกเราได้ไหม พะยะค่ะ
     ราชาลูฟัส : 555 ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้วล่ะ ชิฟฟ่อน แฮ่มม..แฮ่ม เอาให้เป็นทางการหน่อยล่ะกันนะ กติกาปีนี้ คือ ทั้งสองสำนักจะต้องส่งทายาทที่จะเป็นผู้สืบทอดรับตำแหน่งเจ้าสำนักในอนาคต มาเป็นผู้เข้าร่วมการแข่งขัน เป็นไงล่ะ กติกานี้ คงถูกใจเจ้าซินะ ชิฟฟ่อน ถึงได้อ้าปากค้างขนาดนั้นห่ะ 555
     ชิฟฟ่อน : อ่อ ใช่เลย พะยะคะ กระหม่อมรู้สึกดีใจที่ฝ่าบาททรงให้โอกาสการแข่งขันกับทายาทของกระหม่อมและมูส งั้นกระหม่อมขอตัวลาก่อน พะยะค่ะ 
     มูส : โธ่..โธ่..ชิฟฟ่อน  เจ้าจะรีบไปสอนเทคนิคให้กับลูกสาวของเจ้ารึไง  อย่าเพิ่งรีบไปเลย...นานๆที จะได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท ทำไมเจ้าไม่อยู่ต่อล่ะ ??
     ราชาลูฟัส : เจ้าอยู่ต่อเป็นเพื่อนข้าเถอะนะ ช่วงอาหารเย็น ข้าอยากให้เจ้าอยู่กับข้า เจ้าก็รู้ดีนี่ว่าโอรส และธิดาของเราก็ไม่อยู่ เราเหงา เราอยากมีเพื่อนกินข้าว
     ชิฟฟ่อน : ตกลง พะยะค่ะ 
ชิฟฟ่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว เขาเหลือบมองใบหน้าของมูสด้วยความแค้นใจด้วยรู้ว่ามูสรู้ความลับของเขาที่ และแอบสงสัยในใจว่าทำไมมูสถึงรู้??

ณ สำนักดำ
      มูส : 555 นี่แหละ คือโอกาสของเรา จงคว้าฝันเอาไว้---- 555 
      เอลีน : ท่านเจ้าสำนัก มีข่าวดีอะไรเหรอค่ะ ถึงได้ร้องเพลงไม่หยุดตั้งแต่กลับมาจากพระราชวัง
      มูส : ก็ไม่มีอะไรมากหรอกเอลีน ว่าแต่เจ้าฟัดจ์มันไปอยู่ไหนซะล่ะ ข้าตั้งใจว่าจะบอกข่าวดีนี้ให้มันฟังเป็นคนแรก
      เอลีน : เอลีนก็ไม่ทราบเหมือนกันเจ้าค่ะ เพราะศิษย์พี่ฟัดจ์สั่งไม่ให้เอลีนตามเขาไป
      มูส : อ่อ งั้นเหรอ แสดงว่าถ้ามันอยากกลับ มันก็คงกลับมาเอง ไม่ต้องเป็นห่วงมันมากนักหรอก
      เอลีน : ไม่ห่วงไม่ได้ เจ้าค่ะ เพราะพี่ฟัดจ์เป็นของเอลีน ท่านเจ้าสำนักอย่ามอบพี่ฟัดจ์ให้ใครนะเจ้าค่ะ เอลีน หวง
      มูส : 555 งั้นเจ้ากลับบ้านซะเถอะนี้ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวท่านรัฐมนตรี จีนัส แรงเลอก์ พ่อของเจ้าจะเป็นห่วง
      เอลีน : ค่ะ ท่านเจ้าสำนัก งั้นเอลีนกลับก่อนนะคะ 
      มูส : คราวหลังเจ้าเรียกข้าว่าท่านลุงล่ะกัน จะได้ฟังดูสนิทสนม