Lawer2014

ลำดับตอนที่ #9 : EPISODE 9 BIGINNING OF THE END

ในเช้าวันที่แสนสดใสอากาศอุ่นกำลังดีดวงอาทิตย์กำลังค่อยๆ ขึ้นจากขอบฟ้าแสงพาดผ่านตัวขวัญที่กำลังเดินไปโรงเรียนตามเดิมเหมือนทุกๆ วันถึงแม้วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เธอและเพื่อนของเธอจะได้เรียนนั่นือวันปิดภาคเรียน

                “ขวัญ...” เสียงเรียกที่ดังมาจากด้านหลังเธอและเมื่อเธอหันกลับไปเธอก็ถึงกับอึ้งนิ่ง “พี่...พี่นิน” เมื่อชายผู้ที่ดูตกยากชุดมีเพียงกางเกงขายาวเสื้อยืดและชุดคลุมซึ่งก็คือพี่ของขวัญค่อยๆ เดินเข้าหา ขวัญจึงชักดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปทาง นินทันที “หนูไม่กลัวหรอกนะค่ะ” “จะทำอะไรก็เชิญตอนนี้พี่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวก rioter แล้ว” “หมายความว่าไง?” “พวกมันจับได้ว่าพี่เป็นสปายแล้วไล่ตามพี่แทบทุกจักรวาล” “สปาย? ให้ใคร...?” “บอกไม่ได้ แต่วันนี้พี่คงทำได้แค่เตือนถ้าพี่ไปบอกพวกนั้นโดยตรงคงไม่เชื่อแน่ พี่เลยอยากฝากขวัญไปเตือนพวกนั้นหน่อย” “เรื่อง? แล้วทำไมถึงบอกไม่ได้ว่าพี่ทำงานให้ใคร” “ถ้าบอกตอนนี้พวกเธอคงได้เจอสงครามจริงๆ แน่ ส่วนเรื่องที่จะเตือนไปบอกเนมุ เชอร์วอเซอร์ว่าให้หยุดใช้ intercept ซะไม่งั้นตัวตนเขาจะหายไปตลอดกาล ถือว่าพี่เตือนแล้วนะ” เมื่อลมพัดมาเพียงใบไม้ผ่านหน้าของขวัญไปตัวของนินก็หายไปแล้ว “ตัวตน... จะหายไป?”

            ตลอดทั้งวันก็ได้มีการจัดงานเลี้ยงจบการศึกษารุ่นของเนมุทุกคนล้วนแต่งตัวตามความชอบเมื่อถึงช่วงบ่ายชวัญก็ได้ขึ้นไปพูดสุนทรพจน์ “ขอบคุณเพื่อนๆ น้องๆ และอาจารย์ทุกทุกท่านที่มาร่วมแสดงความยินดีในการจบการศึกษาในรุ่นของพวกเรานะค่ะ พวกเราก็ได้ร่วมงานภายในโรงเรียนกันมากมาย ได้ร่วมสุข-ทุกข์ด้วยกัน ขอขอบคุณทุกคนมากค่ะ จากนี้ก็ขอให้ทุกคนสนุกกันให้เต็มที่นะค่ะ ขอบคุณค่ะ” ทุกคนปรบมือให้กับขวัญที่ค่อยๆ เดินลงมาจากเวที

                “อะไรหนะ!” ประตูห้องโถงถูกพังผู้คนเริ่มแตกตื่นผู้ที่เดินเข้ามาในประตูคือเซอรานโน่ที่มาพร้อมกับอัสอีกเป็นร้อยรอบโรงเรียน” เนมุวิ่งออกมาและตะโกนไปทางเซอรานโน่ “นายเองสินะที่อยู่เบื้องหลังอัส!”                          “นายคือเนมุ เชอร์วอเซอร์สินะ ส่งตัวชาล์ลอต กริเบลล์คืนมาซะ เพราะชาล์ลอต เป็นอาวุธที่ร้ายแรง ไม่งั้นจะถือว่าพวกแกประกาศสงคราม” เนมุทำปากแข็งไม่ยอมพูด เซอรานโน่จึงชี้ไปทางเนมุและกลุ่มคนด้านหลังเขา “ไม่เห็นโลงไม่สำนึก พวกมันประกาศสงคราม... ฆ่ามันให้หมด...” พวกอัสนับร้อยเข้ามาในห้องประชุมผู้คนนอกจากพวกเนมุวิ่งหนีตายจากกระสุนปืนของพวกอัสที่ยิงกราดอย่างไม่เลี้ยง มีคนโดนลูกหลงมากมาย “หยุดนะว้อย! คนพวกนี้ไม่เกี่ยว!” “ในสงครามย่อมมีการเสียสละ... และคนที่ทำให้พวกนั้นต้องเสียสละคือพวกแกลอลเวอร์” เซอรานโน่พูดด้วยสายตาที่เย็นชา เนมุจึงโกรธจัดและจะเปลี่ยนเป็น intercept ทันที “หยุดก่อนเนมุอย่าใช้นะ” ขวัญวิ่งเข้ามาห้าม “ทำไมหละ!?” “เชื่อชั้นเถอะ” “โธ่เว้ย...” เนมุจึงบุกเข้าไปทั้งที่มีเพียงปืนเดิมของเขา เขาบุกฝ่าเข้าไปและค่อยๆ ไล่ยิงทีละตัวเข้าที่จุดอ่อน “น่าสนใจนะที่นายหาจุดอ่อนของพวกมันเจอ แต่ว่า...” เซอรานโน่เอากำไลบางอย่างขึ้นมาใส่และ เริ่มกดบางอย่างบนกำไลนั้น “เนมุ... เหมือนพ่อนายไม่มีผิดเลยนะ บ้าดีเดือดจนวินาทีสุดท้าย” “นายพูดอะไร?” พวกอัสเริ่มก่อตัวขึ้นมาใหม่และทิ้งแกนพลังงาน “นายอยากรู้อะไรมั้ยเกี่ยวกับพ่อและแม่นายที่ R32?” “แกรู้งั้นหรอ...?” “แน่นอนและหวังว่านายจะได้รู้เร็วๆ นี้นะเนมุ เชอร์วอเซอร์...” จากนั้นเซอรานโน่ก็หายตัวไปพร้อมกับอัสของเขา “หายไปแล้ว...” “เนมุๆ!” อามิวิ่งเข้ามาหาอย่างลุกลน “มีอะไรอามิ” “ชาล์ลอตหายตัวไป!” “แย่ละ! เจ้าเซอรานโน่มันได้ตัวไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”

จักรวาล A00

“ช...ชั้นอยู่ที่ใหน...” ชาล์ลอตตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่เป็นห้องดูหรูหราราวกับครึหาสของเจ้าหญิง “ตื่นแล้วหรือครับนายหญิง...” ชายผู้หนึ่งในชุดสูทพ่อบ้านเดินเข้ามาในห้องที่เธอเพิ่งฟื้นขึ้นมา เขามองมาที่ชาล์ลอต “กระผมชื่อ ซิกฟรีด เกลซ่า จะเป็นผู้นำนายหญิงไปเองครับ” “ไปใหน? อ๊ากกกกกก!” ชาล์ลอตเกิดอาการปวดหัวอย่างมากจนคุกเข่ากับพื้น แต่ซิกฟรีดก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด “พวกคุณทำอะไรกับชั้น!!” “ไม่ต้องห่วงครับเราแค่จัดเตรียมอะไรนิดหน่อย ความเจ็บปวดนั่นเป็นเพียงผลข้างเคียงเท่านั้น” ในหัวของชาล์ลอตรู้สึกเหมือนมีความทรงจำเพิ่มเติมเข้ามา “ภาพพวกนี้มันอะไรกัน! ทำไมมันเข้ามาอยู่ในหัวชั้นได้... น...นี่มัน...” “คงจะเข้าใจแล้วสินะครับ... ว่านายหญิงหนะสำคัญกับพวกเรามากแค่ใหน” “.............” “อีก 20 นาทีผมจะมารับช่วยเปลี่ยนชุดด้วยครับผมได้จัดเตรียมไว้แล้ว” เมื่อพูดจบซิกฟรีดก็ออกจากห้องไป

จักรวาล A07

ครืนนนนน! เสียงดังขึ้นกลางเรือนจำกลางลอลเวอร์ ที่จองจำนักโทษที่ลอลเวอร์จับมาได้ “กันประตู 3 ไว้แยกกำลังไป” เสียงค่อยๆ ดังขึ้นและถี่ขึ้นจนถึงประตูเหล็กที่ รปภ. เฝ้าและเตรียมพร้อมจะยิงทุกเมื่อ “เปิด!! ชั้นบอกให้เปิดไง!!” ประตูค่อยๆ บุบเมื่อเสียงผู้หญิงคนหนึ่งค่อยๆ ดังขึ้น จนประตูพังลง “เดี๋ยวๆ ลดอาวุธก่อน! ทำไมพวกคุณถึงบุกเข้ามาแบบนี้หละครับ? แค่แสดงตัวว่าเป็น ลอ...” อาสึนะกับพวกลอลเวอร์ทั้งหมดรวมถึงพวกเนมุเดินเข้ามาในเรือนจำเธอเดินเข้าหาหัวหน้ารปภ. และกระชากเสื้อเข้าหา “ห้องบังคับการไปทางใหน?” “ต...ตรงไปเลี่ยวซ้ายค้าบ” อาสึนะปล่อยเสื้อของหัวหน้า รปภ. และเดินผ่านไปเมื่อโจนส์ที่เดินตามมาเดินผ่านเขาก็บอกกับหัวหน้า รปภ. “วันนี้เจ๊แกเขาหัวเสียมากหนะอย่าใส่ใจ” เมื่อพวกอาสึนะเดินไปตามทางที่บอกก็เจอห้องที่ข้างในเป็นทางยาวมีภาพโฮโรแกรมนับร้อยวนเวียนอย่างช้าๆ เป็นภาพของจักรวาลอื่นๆ ในขณะที่คนอื่นค่อยๆ เดินผ่านทางยาวนั้นอาสึนะก็เดินแบบรีบๆ เข้าไปหาเก้าอี้ตัวหนึ่งที่อยู่ใจกลางห้อง “ปานาสต้า ชั้นขอใบผ่านเข้า A00 หน่อยพร้อมกับคนพวกนี้ด้วย” เก้าอี้หันมาที่อาสึนะคนที่นั่งอยู่เป็นชายใส่แว่นผอมๆ ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น เขามองที่อาสึนะด้วยสายตาที่ไม่เกรงกลัวเลย “ทำไมผมต้องทำด้วยครับคุณอาสึนะ โคโคโร่...” “จักรวาลกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ พวก rioter ได้ตัวชาล์ลอต กริเบลล์ ไปแล้วนายจะให้ชั้นยืนเฉยๆ อีกหรอ!” “โอ้... นายคนข้างหลังนั่นเนมุ เชอร์วอเซอร์ใช่มั้ย?” เนมุพยักหน้า แต่อาสึนะไม่สนใจเธอจับเก้าอี้ของปานาสต้าและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก “อย่ามานอกเรื่อง...บอกชั้นมาว่าจะไปที่ A00 ได้ยังไง” “ผมก็บอกคุณไปชัดแล้วหนิครับว่าเราทำไม่ได้ A00 เป็นสถานที่คุ้มกันพิเศษไปได้เฉพาะคนมีอธิพล ที่จริงพวกคุณไม่น่าเข้ามาในนี้ได้ด้วยซ้ำ... แต่ว่าถ้าติดสินบนก็อีกเรื่องนะ” “ชั้นไม่มีเงินจะให้แกหรอกนะ” “ใครบอกชั้นจะเอาเงินหละ เนมุ อามิ อยู่ที่นี่หน่อยที่เหลือ ออกไปให้หมด” อาสึนะดูท่าจะไม่ค่อยพอใจเท่าไรแต่ก็ยอมออกไปพร้อมกับคนอื่นจนเหลือแต่ อามิ กับ เนมุ “คุณต้องการอะไรจากพวกเราหรือครับ?” “ช่วยเล่าเรื่องในวันที่ R32 ล่มสลายให้หน่อยสิ” อามิกับเนมุมองหน้ากันโดยความรู้สึกลังเลใจ แล้วอามิก็ได้ถามขึ้น “ทำไมหละค่ะ ทั้งที่คุณก็รู้ทุกเรื่อง” “เป็นคำถามที่ดี... ชั้นจะตอบให้ เมื่อตอนที่ R32 กำลังจะล่มสลายจู่ๆ ชั้นก็เจอคลื่นสัญญานที่สามารถรบกวนระบบถ่ายทอดสดของเรือนจำนี้ได้ ชั้นไม่คิดหรอกนะว่าสิ่งที่ชั้นประดิษฐ์มันขึ้นจะมีความผิดพลาดได้ เมื่อลองตรวจสอบมันมีความถี่ที่สูงมากและความหนาแน่นรวมถึงมีพลังงานในตัว มันแผ่ออกมาจากบ้านเกิดของเธออามิ ที่ประเทศญี่ปุ่นเมืองโอซาก้า ส่วนเธอเนมุพ่อของเธอได้อยู่ในเหตุการณ์นั้น ชั้นเลยอยากรู้ว่าทำไม... ถึงได้มีพลังงานมหาศาลขนาดนั้นออกมาได้ พอจะตอบได้มั้ย?” เนมุยิ้มนิดหน่อยเขาส่ายหัวไปมาเขายกแขนซ้ายขึ้นมาแล้วเขาก็เปิดแขนข้างนั้นภายในเป็นเครื่องจักรบางอย่างที่บรรจุ imaginary liquid ไว้อามิตกใจจนพูดไม่ออก ปานาสต้าเองก็มีความรู้สึกที่คาดไม่ถึงเช่นกัน “อืม... นึกไม่ถึงเลยแหะนายเคยเป็นพวก rioter สินะหรือพ่อนาย?”

“พ่อผม... เขาเคยทำการวิจัยร่วมกับเซอรานโน่ครับ...”