คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EPISODE 8 HEAD HUNTER
“จากนี้จะเป็นการแถลงข่าวของผู้บัญชาการสภาจักรวาล โรเบริ์ต สมิธ นะค่ะ คุณคิดอย่างไรกับการที่ลอลเวอร์เข้าโจมตียานลาดตระเวนของคนเมื่อเดือนเศษที่ผ่านมาค่ะ” ในห้องถ่ายทำรายการข่าวแห่งหนึ่งในจักรวาล A43 หญิงนักข่าวกำลังสัมพาษณ์ชายที่แลดูมีระดับในชุดสูทสีดำพร้อมเข็มกลัดสภาจักรวาล ในเวลาไม่กี่อาทิตย์หลังอามิถูกจู่โจมด้วยพวกอัส “ผมเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันนะครับหลังได้รับข่าวว่าลอลเวอร์เข้าโจมตีพวกเดียวกันเอง ซึ่งตอนนี้ผมเองก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากบอกว่าพวกนั้นได้ตั้งตัวเองเป็นกบฎเรียบร้อยแล้ว แล้วล่าสุดเมื่ออาทิตย์ก่อนเราก็ได้ทราบข่าวมาว่ามีลอลเวอร์ได้เข้าไปในเมืองและทำการทำลายเพื่อแย่งชิงทรัพยากร...” “ฮึ ข่าวอะไรโกหกทั้งเพ เห็นๆ กันอยู่ว่าพวกนั้นโจมตีเราก่อนแถมยังจะลักพาตัวอีก” บรานโด้นั่งคิดด้วยความโกรธขณะนั่งดูโทรทัศน์ในห้องอาหารของโรงเรียน “ตกเย็นวันนั้นเมื่อบรานโด้กำลังจะกลับบ้านก็มีผู้หญิงไปรอเขาหน้าโรงเรียนในการแต่งตัวแบบวัยรุ่น “ไงบรานโด้ไม่ได้เจอกันนานนะ” เขามองหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาที่กดดัน “เธอ... มาเรีย เวโรนีก้า... มาทำอะไรที่นี่” มาเรียเดินเข้าไปใกล้บรานโด้และพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ไม่เอาหน่า อย่าเรียกแบบห่างเหินอย่างนั้นสิ อย่างน้อยเราก็เคยร่วมงานกันนะ” “ชั้นเลิกแล้ว แล้วจะไม่กลับไปหามันอีก” เมื่อบรานโด้พูดจบเขาก็เดินสวนทางกับมาเรียไปทันทีแต่เมื่อมาเรียหันมาพูดเรื่องของเธอบรานโด้ก็ต้องหันกลับไป “ชั้นหนะอยากจะรู้เรื่องของ เนมุ เชอร์วอเซอร์ ชั้นได้ยินว่านายเกี่ยวข้องกับเขา ยังไงหรอ?” “เพื่อนร่วมงาน... เธอต้องการอะไรจากเขา...” “ก็ชั้นถูกว่าจ้างมาให้ฆ่าเขาหนิ” บรานโด้หันกลับมาพูดด้วยสายตาอาฆาต “ถ้าเธอเข้ามายุ่งเรื่องของชั้นมากกว่านี้ อย่าหาว่าไม่เตือน” เมื่อบรานโด้เดินละสายตาไปมาเรียก็คิดในใจ “ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ นายเนี่ย เอาเถอะแต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว” มาเรียหยิบเอาเครื่องบางอย่างออกมาบนจอของมันมีรูปตราโรงเรียนของพวกเนมุอยู่เมื่อเธอทำบางอย่างกับเครื่องนั่นเสร็จเธอก็เดินกลับไป “ถ้าอยากจับเสือ ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ”
วันต่อมาบรานโด้ได้นั่งอยู่ในห้องเรียนอย่างสบายใจในช่วงเช้าอันแสนสงบเขาเอาขาทั้งสองข้างพาดไปที่เก้าอี้ข้างๆ “นายหนินิสัยเหมือนเดิมเลยนะต้องแต่อยู่ที่ Z01 แล้วนะ” “อะไร! มาเรีย ทำไมเธอ!?” บรานโด้สดุ้งตื่นเมื่อเห็นมาเรียยืนอยู่ด้านหน้าเขาในชุดนักเรียนหญิงของโรงเรียนเขา “ง่ายนิดเดียว... ก็แค่ปลอมบัญชีเข้าโรงเรียนก็แค่นั้น... นายเองก็เคยทำแถมกับบริษัทขนาดใหญ่ด้วย” “ชั้นพูดกี่ครั้งแล้วว่าชั้นไม่อยากพูดถึงมันอีก” บรานโด้พยายามเดินหนีแต่มาเรียก็พยายามกับมือรั้งเอาไว้บรานโด้จึงหันมาพูดด้วยสีหน้าที่ดูจิตตก “หยุดเถอะ ชั้นไม่ต้องการจะเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว ไม่อยากเห็นแม้แต่หน้าเธอด้วย” มาเรียค่อยๆ ปล่อยมือออกด้วยความรู้สึกผิดหวังแล้วบรานโด้ก็ออกจากห้องไป
ในช่วงเย็นของวันนั้นเมื่อเนมุกำลังจะกลับเธอก็เห็นมาเรียกำลังเก็บเอกสารคนเดียวอยู่หน้าโรงเรียนเขาจึงเข้าไปช่วย มาเรียเห็นอย่างนั้นจึงขอบคุณตามมารยาท “ขอบใจนะ นาย?” “เนมุ... เนมุ เชอร์วอเซอร์” “อ่อเนมุสินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะชั้นมาเรีย สนใจจะไปกินข้าวกับชั้นมั้ยชั้นทำอร่อยนะ” “เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่านะ หญิงกับผู้ชายไปกันคงไม่เหมาะเท่าไร...” เนมุเริ่มปฏิเสธและคิดในใจว่ามันมีบางอย่างแปลกๆ แต่ก็ยังไม่ทำอะไร “มาน่าๆ วันนี้ชั้นเพิ่งสมัครงานเองนะอยากให้เพื่อนลองชิมหน่อย...” “งาน?” “อืม! ใช่แล้วหละคงไม่คิดว่าชั้นจะลากนายไปบ้านจริงๆ ใช่มะ?” ด้วยคำพูดนั้นเนมุจึงยอมโดนลากแต่โดยดีเข้าไปในเมืองเมื่อมาถึงเนมุก็ถึงกับอึ้งกับร้านอาหารของมาเรีย ซึ่งที่จริงเป็นภัตตาคารระดับ 5 ดาว “โอ้โห! นี่เธอทำงานที่นี่จริงๆ หรอเนี่ย!” “แน่นอนจ๊ะ VIP 2 ที่ค่า~” เมื่อเธอพาเนมุไปยังห้อง VIP ซึ่งล้อมรอบด้วยกำแพงผ้ากับพื้นที่เป็นพรมสุดหรู ภายในมีโต๊ะหินอ่อนกับเก้าอี้ที่มีเบาะสีแดงที่ยังดูใหม่เอี่ยม ก็มีเชฟคนหนึ่งเดินมาหามาเรียเองและถามด้วยน้ำเสียงที่ดูยินดี “โอ้ว คุณหนูครับ วันนี้พาคู่เดทมาด้วยหรอครับ?” “ไม่ใช่ซะหน่อยลุง มาวันนี้ชั้นลงครัวเองเดี๋ยวขอยืมผ้ากันเปื้อนหน่อยนะ “ครับผมคุณหนู” เมื่อเนมุเห็นการพูดคุยของมาเรียกับเชฟเขาจึงเริ่มคิด “ท่าทางมาเรียคงไม่ใช่คนทั่วไปสินะ” เมื่อผ่านไปราว 20 นาทีมาเรียพร้อมกับพนักงานก็ยกอาหารมาเสริฟให้บนโต๊ะอย่างเบ็ดเสร็จมาเรียถอดผ้ากันเปื้อนของเธอออก เธอนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหน้าของเนมุ “เชิญเลยเนมุไม่ต้องเกรงใจ ชั้นเลี้ยง” เมื่อเนมุได้เริ่มทานไปซักพักเขาก็เริ่มรู้สึกแปลกขึ้นไปอีกจึงเริ่มถามตรงๆ “อาหารอร่อยมากเลยนะ แต่เธอ... ต้องการขออะไรชั้นหรือเปล่า?” มาเรียยิ้มและพูดตอบ “นายนี่ดูคนง่ายจังนะ เอาไว้พูดหลังทานเสร็จได้มั้ย?” “อ...อืม” เมื่อทั้งสองทานจนเสร็จมาเรียจึงเริ่มตอบคำถาม “ใช่ชั้นมีเรื่องจะขอนายหน่อยมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากใจอะนะ” “แล้วมันคืออะไรหละ?” “คือชั้น... เป็น....” “เป็นอะไร?” “ชั้นเป็นแฟนเก่าของบรานโด้หนะ...” “วอทเดอะฟ...” เนมุแทบตกเก้าอี้เมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ จากปากของมาเรียที่กำลังหลบสายตาแล้วเขาก็เริ่มถามต่ออย่างไม่ช้า “เดี๋ยวๆ เธอไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย?” “ไม่ได้ล้อเล่นนะ! จริงๆ แต่ประเด็นหลักมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น” “แล้วประเด็นคือ?” “ตอนนี้ ศัตรูอันดับหนึ่งของบรานโด้มันกลับมาแล้ว” “ศัตรู? อันดับ 1?” “ใช่แล้วมันคือคาออส โพโลซอฟ ได้โปรดเถอะ!... ช่วย บรานโด้ด้วยถึงแม้สิ่งที่ชั้นจะทำไปในอดีตมันเลวร้ายแต่ชั้นก็ยังรักหมอนั่นอยู่ ได้โปรดเถอะลอลเวอร์!” มาเรียผู้ดูเข้มแข็งก้มลงกราบเท้าเนมุ และอ้อนวอนทั้งน้ำตา เนมุจึงรีบยกตัวเธอขึ้นและค่อยๆ พูด “ใหนเธอลองเล่ามาสิ ว่ามันเป็นใครแล้วทำไมถึงต้องมาขอร้องลอลเวอร์อย่างพวกเรา...?” “ที่จริงชั้นก็เองก็ไม่รู้อะไรมาก เรื่องมันเริ่มจากเมื่อคืนก่อน คาออส มันโทรมาหาชั้นว่าจ้างให้ชั้นมาฆ่านายเนมุ เชอวอเซอร์ โชคดีที่มันไม่รู้ว่าชั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับบรานโด้” “แล้วทำไมต้องเป็นชั้นหละ? ทำไมถึงไม่พุ่งเป้าไปที่บรานโด้ โอ้ว...ไม่นะ... มาเรียลุกขึ้น! เราต้องรีบไปเดี๋ยวนี้!” “ท...ทำไมหละ...” “ตามมาเหอะน่า!” ทั้งสองคนวิ่งออกไปจากร้านได้ไม่นานก็เห็นแสงคล้ายแสงจากระเบิดออกมาจากใจกลางเมืองเนมุจึงพูดขึ้น “เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย” “คิดอะไร?” มาเรียถามขึ้นด้วยความสงใสอย่างมากเนมุจึงตอบพร้อมกับวิ่งต่อ “ที่จริงมันรู้เรื่องเธอทั้งหมด และต้องการกันเธอ ออกจากบรานโด้รวมถึงชั้นด้วยเพราะชั้นมี intercept mode อยู่ยังไงหละตอนนี้ก็เหลือแค่มันกับบรานโด้” เนมุยกกำไลขึ้นมาแล้วเริ่มติดต่อกับลอลเวอร์คนอื่นๆ “ถึงลอลเวอร์ทุกคนในแถบนี้เกิดเหตุร้ายที่ใจกลางเขตดินแดง กรุงเทพมหานครคนร้ายไม่ทราบจำนวณ” เมื่อเนมุกับมาเรียมาถึงก็สายไปแล้วบรานโด้นอนนิ่งพร้อมกับบาดแผลเต็มตัวแล้วมีคนนั่งยองอยู่ด้านข้างพร้อมกับปืนยาวที่มีดาบที่เป็นเหล็กร้อนอยู่ที่ปลายกำลังคุยกับบรานโด้ “นายยังจำชั้นได้มั้ยบรานโด้ เอ็นโซ... ตอนที่นายยิงชั้นหัวแว่งไปเนี่ยตอนนี้ชั้นกลายเป็นไอตัวประหลาดก็เพราะแก ตอนที่ชั้นยังเป็นนักล่าหัวเหมือนกับแก... มันเป็นช่วงเวลาอันหอมหวาน... กำไรเงินทองไหลมาเทมาแต่แกก็ทิ้งมันไปพร้อมกับแฟนของนาย ใช่มั้ยมาเรีย?” ชายซึ่งมีหน้าครึ่งหนึ่งเป็นเหล็กลุกขึ้นและจ้องมองมาที่มาเรียกับเนมุด้วยสายตาที่ดูบ้าคลั่งแล้วมาเรียจึงพูดขึ้น “นี่แกรู้ได้ยังไง! แต่ยังไงก็เถอะ... ทั้งหมดนั่นแกทำตัวแกเองคาออส! แกละเมิดกฎการเป็นนักล่า!” “กฎ? ของนักล่า? น่าขำสิ้นดี รู้จักมั้ยไม่มีสัจจะในหมู่โจรหนะ”
เมื่อ 1 ปีก่อน
“คาออสหยุดซะนายกำลังทำลายศักดิ์ศรีของนักล่าอยู่นะ” “ศักดิ์ศรีงั้นหรอ!! แกกล้าเรียกสิ่งที่เราทำว่าเป็นศักดิ์ศรีงั้นหรอ!! มือที่เปื้อนเลือดพวกนี้เนี่ยนะ! บอกชั้นสิบรานโด้!” คาออสที่ถือมีดอยู่ในมือกำลังตะคอกเสียงใส่บรานโด้ที่กำลังจ่อปืนใส่เขา ข้างๆ คาออสมีคนที่นอนแน่นิ่งอยู่พร้อมกับแผลมีดแทง “นายก็รู้ว่านักล่าจะไม่ฆ่าถ้าไม่ได้ว่าจ้าง!” บรานโด้ตะโกนตอบ “แต่ไอพวกนี้มันทำลายโลกของชั้นมันพรากทุกสิ่งไป! มันควรจะได้มีชีวิตอยู่หรอ!” เมื่อคาออสจะวิ่งเข้าหาบรานโด้เพื่อทำร้ายบรานโด้จึงเหนี่ยวไกของปืนเขา กระสุนพลังงานโดนเข้าที่หัวเป็นแผลขนาดใหญ่คาออสเอามือของเขาปิดแผลไว้และบรานโด้ก็ได้ทิ้งท้ายก่อนจะยิงอีกนัดเพื่อฆ่าคาออสทิ้ง “นายหนะไม่ใช่คาออสคนเดิมที่ชั้นรู้จักอีกต่อไปแล้ว... ลาก่อนคู่หู... อั๊ก!” บรานโด้โดนมาเรียเอาหินทุบหัวจนสลบ “หนีไป... หนีไปซะแล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก!”
ปัจจุบัน
“รู้มั้ยระบบหมอใต้ดินก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ ถ้าไม่ติดที่ว่า งกยาชา แล้วตอนนี้ชั้นก็ได้โอกาสใหม่ที่จะกลับมาล้างแค้นเจ้าบรานโด้นั่นคือการได้เข้าร่วม rioter และเผาพวกลอลเวอร์ให้สิ้นซาก!” คาออสง้างมือที่ถือปืนของเขากำลังจะเอาดาบที่ปลายปืนจะแทงเข้าที่หัวของบรานโด้ “intercept confirm Nemu Zerwarzer” เนมุได้เข้าสู่โหมด intercept และเอาดาบของเขาเข้าขวางไว้ทันที คาออสยิ้มและดึงมีดของเขาออกจากปืนเขาโยนปืนทิ้งจากนั้นมีดของเขาจากที่เคยสั้นก็ยืดยาวขึ้นมาเอง “ชั้นจะแสดงให้เห็นพลังของ gasite! คอยดูซะพวกลอลเวอร์!” ทั้งสองต่อสู้กันอยู่ท่ามกลางโกดังเก็บน้ำมันที่มีน้ำมันไหลออกมาและติดไฟอยู่เรื่อยๆ เหมือนทั้งสองคนอยู่ในสงครามเดือด “ไม่เลวเลยพวกลอลเวอร์! แสดงให้ชั้นเห็นสิพลังจินตนาการของพวกแกหนะ!” “................”
ในระหว่างที่ 2 คนนั้นกำลังสู้กันมาเรียก็เข้าไปพยุงบรานโด้ขึ้นมา บรานโด้พยายามรวมสติและหันไปมองทาง มาเรีย “มาเรียชั้นบอกแล้วไง... ว่าอย่ามายุ่ง...” “ชั้นขอโทษชั้นไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ ตอนนั้นที่ชั้นช่วยเขาชั้นนึกว่าทุกอย่างจะจบ แต่ว่า... เอ๋!” มาเรียทึ่งเมื่อเห็นบรานโด้ยืนได้เองหน้าตาเฉยแล้วโอบเอวของมาเรียเข้าหา ทั้งสองใกล้ชิดกันมากแล้วบรานโด้ก็เริ่มอธิบาย “นั่นแหละที่ชั้นอยากได้ยิน รู้มั้ยแค่คำขอโทษสั้นๆ” “เดี๋ยวนะงั้น...แสดงว่านาย...” “ใช่ ชั้นไม่เคยโกรธเธอเลย ไว้จบเรื่องนี้มาคุยกันต่อ เดี๋ยวมานะ” บรานโด้วิ่งตามเนมุเข้าไปเมื่อเจอคาออสเขาจึงตะโกน “เฮ้ย! คาออส!” คาออสค่อยๆ หันหลังมา “หืม? นี่แกยังไม่ตายอีกหรอบรานโด้” “รู้มั้ยคาออสนายกับชั้นหนะมีเหมือนกันทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่นายทิ้งมันไป” “พล่ามอะไรของนายวะ” “เผอิญว่าสิ่งที่นายทิ้งไปหนะมันสำคัญที่สุดด้วยสิ” “deadly shower!” หลังเสียงที่ดังขึ้นก็มีเข็มยาวนับพันมาล้อมตัวคาออสไว้เป็นเหมือนคุกบรานโด้เงยหน้าขึ้นไปบนตึกและเห็นขวัญกับชาล์ลอตที่กำลังนั่งสบายอยู่บนหลังคา "ใจมากขวัญ! เห็นมั้ยคาออสนี่คือสิ่งที่หายทิ้งมันไป!” อามิกับเนมุเดินมาด้านหลังคาออส คาออสตกใจมาก “นี่พวกแกมาจากใหนเยอะแยะเนี่ย! แล้วพวก rioter ที่มากับชั้นมันหายหัวไปใหน หมด!” “อ่อพวกนั้นหนะหรอ เละบ้างวิ่งหนีหางจุกตูดไปบ้างอะนะ” อามิกับเนมุเอาการ์ดของทั้งสองแสกน “exceed charge…” ทั้งสองง้างแขนข้างที่ถือดาบทำท่าจะฟันเข้าไปที่คาออส “มือแกมันเปื้อนเลือดแล้วบรานโด้! เลือดที่ไม่มีทางล้างออก!” เนมุกับอามิฟันเข้าที่กลางตัวของคาออสเมื่อตัวของคาออสระเบิดบรานโด้เห็นบางอย่างแปลกๆ กระเด็นออกมาเขาเดินเข้าไปดู มันเป็นลูกแก้วเล็กๆ มีโลหะรอบ “นายหนะทิ้งทั้งเพื่อน และความเป็นมนุษย์ไปแล้ว คาออส ลาก่อนเพื่อนยาก” เขาโยนลูกแก้วนั่นขึ้นฟ้าแล้วเอาปืนยิงทิ้ง “ถึงพวก rioter… ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยในสิ่งที่พวกแกทำ”
วันต่อมาในช่วงเวลากลับบ้านวันนี้พวกเนมุ อามิ บรานโด้ ขวัญ ชาล์ลอต ได้กลับกันอย่างพร้อมหน้าเมื่อเดินออกมาหน้าประตูโรงเรียนก็เจอมาเรียยืนรออยู่ บรานโด้จึงเดินเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล “ไงมาเรีย” “อืม...” เนมุทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และพูดลอยๆ “ขอให้สนุกเน้อทั้งสองคนไปละพวกเรา” บรานโด้หันกลับมาและพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ “จะไปใหนก็ไปเนมุ” “คือ... ชั้นขอโทษนะที่ทำให้เรื่องมันใหญ่โตขนาดนี้” “ที่จริงชั้นเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน ถ้าตอนนั้นชั้นไม่หันปืนไปทางเขาคงไม่เป็นแบบนี้... แต่ชั้นก็ไม่เสียใจที่เคยมีหมอนั่นเป็นเพื่อนนักล่า” “หนิ บรานโด้...” “หืม? อุก...!” มาเรีย กอดบรานโด้เบาๆ “ชั้นเองก็คิดว่าจะเลิกเป็นนักล่าแล้วหละ” “งั้นหรอ... แล้วเธอจะหาเงินจากใหนหละ” “ชั้นคงคิดว่าจะทำงานในภัตตาคารของลุงไปหนะแหละ แล้วก็นะ...” “หืม...?” “นายจะช่วยกลับมาคบกับชั้นอีก... จะได้มั้ย?” “ฮึ... ถ้าเธอไม่กลัวตายก็ลองดูอีกซักรอบจะเป็นไรไป” “เชื่อเถอะ... ชั้นไม่กลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว”
ความคิดเห็น