คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EPISODE 3 TWIN GUNS THAT NEVER REST
“โทษระดับ A คดีลักทรัพย์สินที่อาจเป็นภัยต่อความมั่นคง” เวลาที่เคยหยุดนิ่งเริ่มเดินอีกครั้งชายผู้ถือปืนคู่ที่กำลังติดต่อกับพวกของเขากำลังยืนอยู่คนกลุ่มหนึ่งที่ถูกเชือกที่โปร่งใสรัดที่ข้อมือข้อเท้าแล้วทางฝั่งที่ติดต่อไปก็พูดกลับมา “รับทราบ จะรับตัวไปเดี๋ยวนี้” “ในที่สุดในจักรวาลนี้ผู้ก่อการร้ายหมดซะทีจะได้ไปทำในสิ่งที่น่าจะทำ” ชายคนนั้นชูแขนขึ้นและบิดไปมาเพื่อผ่อนคลายและพูดต่อ “เอาหละไปเรียนต่อได้ซะที”
“นี่เนมุชั้นอยากจะรู้จริงๆ นะทำไมถึงได้มีลอลเวอร์ 3 คนมารวมอยู่ด้วยกันในโลกเขตเดียวกันได้ แถมยังอยู่ในที่เดียวกันด้วย” ขวัญถามเนมุด้วยสีหน้าที่สงใสในขณะที่พวกเขาอยู่ที่ร้านกาแฟเธอกำลังดูดน้ำจากหลอดอย่างดูไม่ทุกข์ร้อน “ชั้นมาที่นี่เพราะมีเหตุผลหนะแต่เชื่อเถอะชั้นมาดีไม่ได้อยากได้ชีวิตใคร” เนมุก็ตอบด้วยสีหน้าที่ดูเม่อลอย “ช่วงนี้คดีดูน้อยลงไปเยอะเลยนะสังเกตุมั้ย?” เนมุถามต่อ “มั้งนะ... ชั้นเองก็เพิ่งได้ใช้เจ้านี่เองแต่ก็ไม่มีเรื่องอะไรเลย” ขวัญตอบกลับพร้อมกับมองไปที่กำไลของเธอแล้วถามกลับ “แล้วแฟนจะงอยโมเอะนายไปใหนซะหละ” “ไม่รู้ดิคงทำคดีในส่วนของตัวเองอยู่มั้ง? แล้วอีกอย่างนะมีแฟนที่ใหนเขาเอาดาบมาไล่ฟันตั้งแต่วันแรกที่เจอบ้างหละ” เนมุตอบ “อำเล่นน่าอย่าซีเรียสดิ” ขวัญอธิบายด้วยสีหน้ายิ้มนิดๆ
ตูม!!!!
“เสียงอะไรหนะ!?” ขวัญลุกขึ้นพร้อมกับอุทานเมื่อได้ยินเสียงคล้ายกับระเบิดแล้วมองไปที่เนมุและพยักหน้าพร้อมกันเพื่อบอก “ไปกันเถอะ” เมื่อทั้งสองคนวิ่งออกมาก็เจอชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อโค๊ตทั้งตัวค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มควันระเบิดเมื่อเห็นสองคนด้านหน้า “ในที่สุด... พวกลอลเวอร์” เขาเอาดาบเล่มใหญ่สีดำออกมาแสงสีดำที่เปล่งออกมาลากเป็นเส้นวิ่งเข้าหาเนมุกับขวัญ เนมุจึงรีบเตือนขวัญ “ระวังด้วยขวัญท่าทางไอนี่มันจะมาเก็บพวกเราโดยเฉพาะ” “อืม” ขวัญตอบระหว่างดึงอาวุธของเธอขึ้นมาและจ้องไปที่ชายคนนั้น เมื่อชายลึกลับเข้าประชิดตัวเนมุกับขวัญจึงแยกออกกันคนละทางเนมุพยายามยิงปืนของเขาแต่ก็ไม่ได้ระคายผิวชายคนนั้นเลยเหมือนกับมีอะไรคลุมตัวเขาอยู่ "อะไรกันกระสุนเรา... ยิงไม่เข้าเลย... เสียเปรียบชัดๆ" ชายคนนั้นวิ่งเข้าหาเนมุและวาดดาบลงไปอย่างไม่ลังเลเนมุหลบได้อย่างฉิวเฉียดแต่ก็เกิดบาดแผลที่แขนเป็นแนวยาวเมื่อชายลึกลับเห็นเนมุเสียจังหวะจึงเข้าไปจะซ้ำ แต่ขวัญก็เข้ามาปัดดาบออกไปได้ซะก่อนแล้วสวนเข้าหน้าอย่างรวดเร็วแต่เนื่องด้วยที่ว่าไม่ได้เล็งไว้จึงเฉียดไปแค่หมวกที่ติดอยู่กับเสื้อโค๊ตของเขาจนเห็นใบหน้าภายในและนั่นก็ทำให้ขวัญตกใจเป็นอย่างมาก “พ... พี่?” “ชิ...” ชายคนนั้นรีบตีออกห่างและปาระเบิดควัญลงพื้นเมื่อขวัญตามเข้าไปก็พบว่าไม่อยู่แล้ว ขวัญจึงรีบกลับไปปฐมพยาบาลเนมุแล้วรีบพากลับบ้านเมื่อถึงบ้านเนมุจึงเกิดอาการแปลกเดินโซเซผิดปกติหอบหนัก “นี่นายเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ย?” “ชั้นไม่เป็นไรเธอรีบออกไปซะ!” “แต่ว่า!” ขวัญพยายามต่อร้องต่อเถียง “เดี๋ยวนี้!” เนมุตะคอกใส่สุดท้ายขวัญก็เป็นฝ่ายออกไปเมื่อขวัญออกไปจากห้องของเนมุ เนมุจึงหยิบเข็มมาทิ่มที่แขนแล้วดูดบางอย่างออกมาเป็นของเหลวบางอย่างที่สามารถเปลี่ยนสีไปมาได้เองแล้วรีบเอาเข็มนั้นเก็บไว้ในเซฟ "ทำไม... อาการมันหนักขึ้นได้เร็วขนาดนี้...? หรือว่าเพราะตอนที่หมอนั่น...โจมตีเรา...” เนมุคิดในใจด้วยความหมดแรง ทางด้านขวัญที่รออยู่ด้านนอกก็ได้แต่นั่งคอยและนึกเรื่องชายลึกลับ “พี่... นั่นคือพี่จริงๆ หรอ ทำไมหละ” จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูขวัญจึงเดินไปดู “ใครค่ะ?” “เอ่อนี่ใช่บ้านของเนมุหรือเปล่าครับ” “อ่อใช่ค่ะเดี๋ยวจะไปตามให้นะค่ะ” เมื่อขวัญเดินไปที่หน้าห้องเนมุก็ได้ลองเรียก “เนมุ... มีคนมาหาหนะจะให้เข้ามามั้ย?” “เดี๋ยวชั้นออกไปเองไม่เป็นไรละ” เมื่อเนมุเดินออกมาจากห้องและเปิดประตูให้คนที่มาทั้งสองฝ่ายก็ดีใจ “เฮ้! ไงเนมุไม่เจอกันนาน” ชายหนุ่มต่างชาติใส่แว่นในชุดลำลองเข้ามาทักทายเนมุอย่างสนิทสนม “นึกว่าใครบรานโด้เองหรอเข้ามาดิ อูย เจ็บๆ” “นายไปเจออะไรมาวะแผลใหญ่น่าดูเลย” “เข้ามาเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” เมื่อบรานโด้เข้ามาในบ้านเนมุก็ได้เล่าเรื่องให้ฟังเมื่อบรานโด้ได้ยินอย่างนั้นจึงได้หยิบแฟ้มเล่มหนึ่งขึ้นมาและเปิดให้ดูแต่ก่อนเปิดก็ได้ถามเนมุเกี่ยวกับขวัญ “เธอเองก็เป็นลอลเวอร์ใช่มั้ย? เพราะถ้าคนธรรมดาเห็นแฟ้มนี้ชีวิตคงไม่ปกติสุขแน่” ขวัญตอบด้วยการพยักหน้าและแนะนำตัวเอง “ชั้นชื่อขวัญนะ พรขวัญ ภัคดีภูมิ” เมื่อพูดชื่อตัวเองจบบรานโด้ก็ชักปืนคู่ของเขาขึ้นมาและจ้องด้วยสายตาที่จะปลิดชีพทุกเมื่อเนมุจึงรีบพยายามพูด “เฮ้ๆ นี่มันเรื่องอะไรกันค่อยๆ คุยกันก็ได้บรานโด้” บรานโด้ไม่ฟังและเริ่มซักถาม “เธอเกี่ยวข้องยังไงกับพี่ชายเธอขวัญ” “เดี๋ยวนะ นี่นายรู้จักพี่ชั้นหรอ ตอนนี้เขาอยู่ที่ใหน?” ขวัญรีบถามกลับเมื่อได้ยินเรื่องพี่ชายตัวเอง “ตอบคำถามชั้นมา เธอมีความเกี่ยวข้องยังไงกับ ปธานิน ภัคดีภูมิ? เมื่อไม่นานมานี้เขาได้ไปก่อเรื่องไว้ที่จักรวาล F77 ที่ชั้นเพิ่งทำงานเสร็จมาโดยการยุยงและทำร้ายผู้คุมพื้นที่ภายในจักรวาลเป็นผู้ต้องหาระดับ S ไม่กี่คนที่มีอยู่” บรานโด้พูดและเอามือหนึ่งเก็บปืนและเปิดแฟ้มให้ขวัญดู “ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พี่ยังมีชีวิตอยู่” ขวัญพูดอย่างสิ้นหวังเมื่อมองแฟ้มแล้วเนมุก็แทรกขึ้นมา “เถอะน่าบรานโด้ขวัญไม่ทำอะไรไม่ดีหรอกน่า” บรานโด้ยังไม่เชื่อและถามต่อ “ชั้นจะเชื่อได้ยังไง” “ขวัญไม่ฆ่าชั้นตอนมีโอกาส...” เมื่อเนมุพูดถึงขนาดนั้นบรานโด้ก็ลดปืนลงและเริ่มพูดดีๆ กับขวัญ “โอเค... เอาเป็นว่าชั้นขอโทษละกัน ยุคนี้ต้องระวังตัว แม้แต่ลอลเวอร์ด้วยกันยังไว้ใจไม่ได้เลย” “อืมชั้นเข้าใจชั้นเองก็ประหลาดใจเหมือนกันที่เห็นพี่อีกครั้ง...” ขวัญก้มหน้าและพูดอย่างเบาๆ
จักรวาล X??
ชายลึกลับที่ทำร้ายพวกเนมุเดินอยู่กลางเมืองบ่นรำพึงอยู่คนเดียวและเอามือชกกำแพง “ขวัญ... นี่เธอ...” จากนั้นก็มีคนติดต่อมาหาเขา “นึกไม่ผิดจริงๆ น้า... คนอย่างนายเนี่ย” “ขอโทษครับจะไม่ให้มีอีกครั้งที่สอง...”
ความคิดเห็น