Spacial Fic 2PM (ฟิคชั่ววูบ)

ข้อมูลเบื้องต้น

2pm Event

            “เอาละครับ วันนี้เป็นวันแรกเลยนะครับสำหรับการต้อนรับผู้โชคดีในจำนวนแฟนคลับทั้งหมดที่จะได้อยู่ใต้ชายคาร่วมกับทูพีเอ็มเป็นเวลาตลอดหนึ่งเดือนด้วยกัน”

            “ใช่แล้วค่ะ ทราบมาว่าเป็นผู้หญิงด้วยนะคะ น่าอิจฉาจังเลยค่ะ เดี๋ยวเรามาลุ้นไปพร้อมๆ กันนะคะว่าผู้โชคดีคนนั้นคือใคร...”

            สิ้นเสียงเอ็มซีกล้องก็ถูกตัดฉับไปในบ้านของเหล่าไอดอลสัตว์ป่าทั้งหกที่กำลังยืนรอแฟนคลับผู้โชคดีด้วยความตื่นเต้น

            “นี่ชานซอง นายจะดีใจเกินไปแล้วนะ” จุนโฮแซวมักเน่ของวงที่ยืนคอยืดยาวเกือบเทียบเท่ายีราฟในสวนสัตว์

            “พอรู้ว่าเป็นผู้หญิงก็เสริมหล่อตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” จุนเค หรือมินจุนแซวบ้าง ถึงจะเป็นเรื่องจริงแต่ว่าทั้งวงก็เตรียมพร้อมเหมือนกันหมด บ้านช่องสะอาดเรียบร้อยโดยมีคุณฮยองเป็นผู้กำกับในการแบ่งงานเก็บกวาด

            “คุณฮยองก็ตื่นเต้นทำไมไม่แซวบ้าง” ชานซองบุ้ยปากไปทางเจ้าชายไทยที่ยืนจ้องทางเข้าบ้านตาไม่กระพริบ

            “อย่าเบี่ยงกระบอกปืนมาหาพี่ พวกเราก็ตื่นเต้นกันหมดนั่นแหละ” นิชคุณหันมาส่งสายตาพิฆาตให้เหล่าจอมซนในวง คลาดสายตานิดเดียวประตูบ้านหลังน้อยก็เปิดพลั๊วะ! ออกมา

            “อันยองงงง” เสียงหวานใสทักขึ้นขณะมองความวุ่นวายของเหล่าชายหนุ่มตรงหน้า เอาจริงๆ เถอะ เธอพูดเกาหลีได้ไม่มากนักเพราะหัดเรียนในยามว่างตามอินเตอร์เน็ตเท่านั้น

            เหล่าชายหนุ่มหันมามองหน้าเธออย่างตื่นตะลึง แล้วเจ้าพ่อ เอ้ย! เจ้าชายของวงก็ว่าเสียงดุ

            “เรียนจบหรือยัง พ่อแม่อนุญาตก่อนมานี่ไหม” เธอฟังแล้วได้แต่เป่าปากอย่างขัดใจ ไม่รู้ตัวหรอกว่าท่าทางมันจะน่ารักกระแทกใจใครไปบ้างกี่คน

            เอ่อ... อูยองกับจุนโฮหงายท้องไปแล้ว หลังจากนี้จะเกิดกระแสในเหล่าแฟนคลับกันไหมเนี่ย ทำไมทีมงานถึงจับฉลากได้เด็กน่ารักมาร่วมชายคาบ้านได้นะ

            “สวัสดีค่ะ ชื่อคิมนะคะ ยินดีที่ได้พบ ขอเข้าไปนั่งพักสบายๆ ก่อนได้ไหม อุตส่าห์เดินมาตั้งไกลนะคะเนี่ย” ไม่วายบ่นเมื่อเห็นไอดอลในดวงใจยังคงพากันจ้องไม่เลิก

            “อ่า เข้ามาเลย มาเลยคร้าบ” จุนเคผายมือพลางดึงสองหนุ่มให้ลุกขึ้นไปนั่งที่โซฟาดีๆ

            “พวกเราต้องแนะนำตัวอีกไหมละเนี่ย” เป็นชานซองที่เปิดปากหลังเล่นเกมจ้องตากันมาชั่วครู่หนึ่ง

            “แนะนำทำไมคะ คิมเป็นแฟนคลับไม่ใช่หรอถึงได้มานั่งอยู่ตรงนี้ พี่ชานนี่ตลกจัง” เธอย่อชื่อเขาเสร็จสรรพ

            “เดี๋ยวๆ ก่อนอื่นนะเธอเมนใคร” แทคยอนถามด้วยความอยากรู้ล้วนๆ ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย แต่สายตาคนถูกถามก็ไล่ทิ่มแทงทีละคนจนหยุดที่ชายคนหนึ่ง...

            “สวัสดีค่ะพี่คุณ ฉันมาแล้ว” เสียงหวานรื่นหูที่เปล่งมาเป็นภาษาบ้านเกิดทำเอาเจ้าชายคุณเกือบช็อค แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือร่างบางโดดกอดหมับเข้าให้เสียแน่นพลางพร่ำเพ้อ

            “อ๊างงงง ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ ฉันนี่โชคดีจริงๆ ดีแล้วที่มาเที่ยวเกาหลี ดีจริงๆ เลย”

            “เดี๋ยวนะ! เธอเป็นคนไทย?” จุนโฮพรวดเข้ามาถาม สำเนียงที่สาวตรงหน้าพูดมาก็คล้ายกับเจ้าชายของวงเขาเสียด้วย

            “ถูกต้องนะคร้าบ” เจ้าตัวลุกออกมาจากตัวพี่คุณสุดหล่อแล้วส่งยิ้มเผล่ให้เมมเบอร์ทุกคนที่ปากอ้าตาค้างกันไปหมด โดยเฉพาะ... นิชคุณ

            “เอาละๆ พี่คุณเลิกช็อคได้แล้ว” อูยองสะกิดแล้วกลับเข้าเรื่องหลักต่อเพราะกล้องกำลังจับภาพของพวกเขาอยู่

            “พรข้อแรกที่จะขอจากพวกเราคืออะไร” หกหนุ่มพูดตามคอนเซ็ปรายการเพื่อแฟนคลับในครั้งนี้ ในใจก็ต่างคิดว่า ไม่มีครั้งหน้าควรจะดีกว่า ไม่รู้จะเซอร์วิสแฟนหรือกลายเป็นแฟนเซอร์วิสกันแน่ เล่นเอาไปแทบไม่เป็นกันเลยทีเดียว

            “นั่นสินะ ในเดือนนี้ที่ฉันอยู่ที่นี่ฉันสามารถข้อพรจากพวกพี่ได้สามข้อ งั้นข้อแรก...” เธอเว้นไว้เพื่อให้ดูตื่นเต้นซึ่งก็ได้ผล เพราะทุกคนต่างรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ แม้กระทั่งพี่คุณเมนเธอเอง คิกๆๆ

            “พวกพี่ต้องช่วยสอนฉันเต้นเพลงของพวกพี่ให้ได้มากที่สุด อ้อ... สอนร้องด้วยก็ดีนะ เพราะเอาจริงๆ ฉันร้องเพลงเกาหลีไม่ได้ ฮ่าๆๆ” คำตอบก็ไม่น่าประหลาดใจเท่าไหร่หากแฟนต่างชาติจะร้องเพลงพวกเขาไม่ค่อยได้ แต่รอยยิ้มแสบๆ นั่นทำให้คันปากกันยุบยิบยังไงไม่รู้

            “แล้วร้องเพลงไหนได้บ้างแล้ว” แทคยอนถาม เขาจะได้จัดตารางถูกว่าควรเริ่มจากตรงไหน

            “ก็... Let it rain ของพี่คุณเพลงนึง” เท่านั้นเองสมาชิกก็พากันหงายหลัง เว้นนิชคุณที่ยิ้มปลื้มปริ่มเพียงลำพัง

            “เอ่อ... ที่จริงเพลงอื่นๆ ก็พอร้องได้นะ ท่อนฮุคนิดๆ หน่อยๆ ไรงี้” เธอขมุบขมิบปากว่าอย่างไม่เต็มเสียง ก็เพราะเธอเป็นแฟนคลับวงนี้ได้ไม่นาน ทั้งๆ ที่พวกเขาก็ดังกันมาตั้งนานแล้ว แล้วที่เธอสนใจวงนี้ก็เพราะมีพี่คุณที่เป็นคนไทยอยู่ด้วยแค่นั้นเอง

            สุดท้ายงานต่างๆ ที่ดูส่วนใหญ่จึงเน้นไปที่พี่คุณคนเดียว...

            “ยังไงเพลงคุณก็เป็นภาษาอังกฤษอยู่ดี มีเพลงเกาหลีเพลงไหนบ้างที่เธอพอจะร้องได้เต็มเพลงน่ะ” จุนเคว่าด้วยประกายตามีความหวัง แม้มันจะดูริบหรี่ทันทีเมื่อฟังประโยคต่อมาก็ตาม

            “ถามจริง”

            “อื้ม!” หกเสียงประสาน

            “ไม่เฟลกันแน่นะ” เธอย้ำ

            “เอ่อ...”

            “บอกมาเถอะ” แทคยอนเร่ง แม้ใจจะฝ่อไม่แพ้เมมเบอร์คนอื่นๆ สรุปนี่แฟนคนนี้มาเพื่อบั่นทอนกำลังใจของพวกเขาหรือเปล่า

            “ง่า... อย่าทำหน้าแบบนั้นกันสิ คิมเป็นนิวฮอตเทสน้า กำลังฝึกหัดอยู่ เอ่อ... ก็มีเพลงที่เพื่อนเคยสอนร้องให้ตอนม.ต้นละนะ แต่ไม่เคยสนใจเพลงเกาหลีก็เลยไม่เคยฟังเพลงอื่น” เหล่าสัตว์ป่าต่างรอฟังอย่างมีหวัง เพราะเจ้าตัวบอกเองว่าตอนม.ต้น งั้นก็คงผ่านมาไม่นาน

            “miracle ของ super junior”

            เหล่าสมาชิกพากันหงายหลังอีกรอบเมื่อฟังคำตอบเสร็จ มีอยู่คนเดียวที่ฉุกใจคิดได้

            “เดี๋ยวๆ นั่นมันเพลงเมื่อสิบปีที่แล้วไม่ใช่หรอ” ชานซองท้วง ทำให้คนตอบนั่งนิ่งพลางนึกพร้อมนับนิ้ว

            “เอ... ก็ถูกแล้วนี่ สิบปีที่แล้วไง”

            “ห๋า... นี่เธออายุเท่าไร่กัน ดูยังไงก็ไฮสคูล ไม่ก็เพิ่งจบ” อูยองขมวดคิ้วมุ่นพลางจ้องคนประหลาดเบอร์หนึ่งตรงหน้า

            “พี่อูยองเพ้ออะไรน่ะ คิมอ่อนกว่าพี่ปีเดียวเอง ยี่สิบสี่แล้ว ทำไมหรอ” คำตอบที่ได้เรียกสีหน้าช็อคโลก ดูท่างานนี้ทูพีเอ็มจะเจอศึกหนัก แต่ก็ช็อคได้ไม่นาน เมื่อหันไปมองเจ้าชายของวงทียังดูหน้าเด็กที่สุดไม่เปลี่ยนแปลง

            “คนไทยหน้าเด็กเบบี้เฟรชกันทุกคนเลยหรอ” เหล่าเมมเบอร์ต่างล็อคคอนิชคุณมาเค้นถาม แม้ตอนเจอแฟนๆที่ไทยจะเห็นหน้าค่าตากันมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยรู้ว่าใครอายุเท่าไหร่

            “อันนี้ก็ตอบยากนะ” คุณว่าพลางเหลือบไปมองตัวแสบที่ส่งยิ้มพลางโบกมือมา

            “พกบัตรประชาชนมารึเปล่า เอามาเช็คดูก่อนว่าไม่ได้อำเล่น” นิชคุณแบมือรอให้สาวเจ้ายู่ปากใส่ไม่ชอบใจ

            ก็รูปในบัตรน่าเกลียดจะตาย โทษใครไม่ได้ดันถ่ายตอนตัดผมสั้นประชดชีวิตเอง จำใจต้องหยิบบัตรประจำตัวประชาชนให้พี่คุณสุดหล่อเมนตัวเองไปดู

            แต่ไอ้ท่าก้มดูบัตร เงยมองหน้า ก้มดูแล้วเงยมาหลายๆ รอบของคนพวกนี้นี่ทำเอาของขึ้นเหมือนกันนะ

            อยากจะหัวเราะก็เชิญย่ะ ฮึ!

            “อายุจริงซะด้วย” แทคยอนพึมพำเสียงค่อนข้างดังไปหน่อย คนหูดีเลยย้ำเข้าให้

            “ย้ำเรื่องนี้กับผู้หญิงมันเสียมารยาทนะพี่แทค ฉันเรียนจบตรีมาตั้งสองปีแล้วก็ต้องอายุเท่านี้แหละ มาตรฐานชาวไทยสุดๆ” เธอว่าพลางทำแก้มป่องบอกให้รู้ว่าเนี่ย งอนแล้วนะ ย้ำอายุกันจัง

            แต่ท่าทางเหล่านั้นกลับทำให้ไอดอลสัตว์ป่าผ่อนคลาย พากันหัวเราะชอบใจในแฟนคลับแสนประหลาดของพวกเขา

            เอ่อ... ของนิชคุณคนเดียวนี่หว่า!

            “แล้วเรียนจบมาตั้งสองปีไม่ทำงานหรอ” ชานซองถามด้วยความสนใจ พวกเขาวันๆ ก็มีแต่ซ้อม ทำงาน แล้วก็งาน จะคุยกับแฟนคลับขนาดนี้ไม่เคยมีหรอก

            “ลาออกมาไม่กี่วันนี่แหละ เกลียดขี้หน้าเจ้านาย” แต่คำตอบที่ได้แบบตรงสุดขั้วก็เล่นเอาเมมเบอร์สะอึก เกิดไปสะกิดต่อมอะไรแม่คุณเข้าจะโดนตะโกนคำว่าเกลียดใส่หน้าไหมเนี่ย

            “พอก่อนเถอะ แยกกันไปพักก่อนไหม พรุ่งนี้พวกเราไม่มีงานค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่า” นิชคุณปิดแถลงการณ์ในวันนี้เพราะดูท่าแฟนคลับเขาจะเหนื่อยเพราะการเดินทางพอสมควร เขาเข้าใจหน้าเหวี่ยงๆ แบบนี้ดี เหมือนตอนที่เชอรีนใกล้สอบไม่มีผิด

ว่าแล้วก็คิดถึงน้องสาว

            เธอผงกหัวรับพลางแบกเป้เตรียมไปตามทางที่เมเนเจอร์เงาชี้บอก แต่ประโยคแสนคุ้นก็ออกจากปากสุดหล่อของเธอ

            “กินข้าวมาหรือยังคะ” ให้สาวเจ้ายิ้มกว้างก่อนรีบตอบ

            “กินแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่คุณไปพักเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน บั้ยบาย” เธอตอบรับอีกฝ่ายด้วยภาษาไทยเช่นกันแล้วเดินยิ้มแป้นไปตามทางเดิน เอาจริงๆ ที่หลงรักผู้ชายคนนี้ก็เพราะประโยคนี้ด้วยนี่แหละ เดินผ่านพารากอนเมื่อปีที่แล้วได้ยินเข้าพอดีเลยติดตามมาตั้งแต่ตอนนั้น ยิ่งมาย้อนดูคลิปเก่าๆ อย่างรายการ WGM ยิ่งหลงรักเข้าไปใหญ่ จะมีผู้ชายแสนสุภาพบุรษคนไหนที่เทคแคร์ผู้หญิงได้ดีขนาดนี้อีก ยิ่งติดตามดูผลงานต่างๆ ก็ยิ่งชอบ ถึงขั้นเก็บเอาไปนอนฝันก็บ่อย

            ก็แหม... เธอชอบผู้ชายพูดจาคะขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่นา

            เห็นท่าว่าตัวเองจะเป็นเอามากเนี่ยแหละ เลยตัดสินใจมาตามหาหัวใจถึงเกาหลี คิกๆๆ แล้วแจ๊คพ็อตก็หล่นใสหัวโครมใหญ่ เมื่อ Thx Fans รอบนี้จัดเต็มกว่าทุกครั้งให้หนึ่งรายชื่อจากแฟนคลับทั่วโลกมาใช้ชีวิตอย่างใกล้ชิดกับพวกเขาตั้งหนึ่งเดือน

            แม้จะเมนพี่คุณ แต่เมมเบอร์คนอื่นๆ ก็น่ารักดีนะ แหะๆ

Lala lallalla lalla Pretty baby~ lala lallalla lalla Be my lady~

เสียงฮัมเพลงดังอยู่ไม่ไกล มาพร้อมกลิ่นหอมฉุนน้อยๆ ที่ปลุกเหล่าสัตว์ป่าผู้หิวโหยให้แซะตัวเองออกจากที่นอนโดยที่นิชคุณไม่ต้องไล่ปลุกเช่นปกติ

“อ้าว ตื่นกันแล้วหรอคะ งั้นนั่งเลยๆ เสร็จพอดี” เสียงใสว่าแล้วจัดแจงอาหารที่ทำแบ่งเป็น 7 ส่วนอย่างเท่าเทียม โปะด้วยไข่ดาวค่อนสุกคนละใบ

“แท่แด้น... กะเพราไก่ไข่ดาวมาแล้วจ้า” จัดแจงเสิร์ฟเรียงคิวโดยมีตัวเองปิดท้าย ต้องขอบคุณฝีมือในการทำอาหารที่พอจะมีอยู่บ้างจากเหตุการณ์เขื่อนแตกครั้งใหญ่ ที่ตัวเองจำใจต้องเป็นแม่ครัวจำเป็นร่วมสองเดือน

“อ่า... ไม่เผ็ดเลยแฮะ” สิ้นเสียงเหล่าสัตว์ป่าหันมามองเป็นตาเดียว

“พี่ว่านี่มันก็เผ็ดแล้วนะ” นิชคุณที่ชอบกินเผ็ด แต่เผ็ดของเขาคงคนละสายพันธุ์กับเธอ

“ที่ทำนี่กลัวพวกพี่กินไม่ได้หรอก นั่นไม่เรียกเผ็ดเลย นู่นๆ ยังมีพริกปั่นไว้อีกเป็นกำ ปกติถ้าเผ็ดต้องใส่หมดกำเลยนู่น” คำตอบด้วยหน้าตาจริงจังเล่นเอาชานซองหน้าเหวอ

ต่อให้เขาจะกินเผ็ดแค่ไหนก็คงไม่สู้ด้วยหรอก...

“อาหารไทยอร่อยตลอดกาล” แทคยอนพูดพลางยิ้มเยิ้ม มีอูยอง จุนโฮ จุนเคผงกหัวรับอย่างเลื่อนลอย

“เฮ้อ... ไม่หร่อยเลย เดี๋ยวมานะ” ว่าแล้วแม่ครัวหัวป่าก็ลุกขึ้นตั้งกระทะ ใส่น้ำมันเล็กน้อย ตักพริกที่ปั่นรวมกับกระเทียมไว้อีกสองช้อน แล้วเทข้าวลงไปคลุกผัดใหม่โดยแยกไข่ดาวเมื่อครู่ออกมาก่อน เคาะกระทะอีกทีสองทีเจ้าตัวก็ตักใส่จานท่ามกลางดวงตาที่เบิกกว้างของผู้ชม

“ฮ้า... นี่สิ ถึงจะเรียกผัดกะเพรา” เจ้าตัวเอ่ยเสียงหวาน ตักคำแล้วคำเล่าดูน่าอร่อย “จะลองชิมกันมะ” เอ่ยชวนท่ามกลางสายตาทูพีเอ็มมุง

เป็นนิชคุณที่ทดลองคนแรก แล้วรีบยกน้ำซดเสียหมดแก้ว ก่อนจะเผลอบ่นเป็นภาษาไทย “นั่นมันเผ็ดมากเลยนะ ตายๆๆ กินเข้าไปได้ยังไงเนี่ยคะ” คนอื่นเลยลองตักคละนิดละหน่อยแต่ปฏิกิริยานี่แทบไม่ต่างกันเลย

“เห๋... ก็ปกตินะ ที่บ้านน่ะทำเผ็ดกว่านี้อีก ก็กินกันได้นะ เว้นพ่อกับน้องสะใภ้แค่สองคนเอง” เจ้าตัวเอียงคอมองปากแดงๆ หน้าแดงๆ ของแต่ละคนแล้วกลั้นขำ ลิ้นไอดอลจะสู้ลิ้นสามัญชนได้ไง

“เคยดูในยูทูปเห็นบอกชอบกินน้ำแตงโมปั่น ไปจัดการกันเองในตู้นะคะ มีอยู่สามเหยือกน่ะ” ว่าแล้วแม่ครัวก็เดินตัวปลิวไปอาบน้ำแต่งตัว

เอ่อ... สภาพหนังหน้าสดเมื่อกี้คงไม่ได้เอาออกอากาศหรอกใช่ไหม? แต่ไม่เป็นไร ปกติก็ไม่แต่งหน้าอยู่แล้ว คงไม่แย่กว่าเดิมเท่าไหร่หรอก

เธอไม่ใช่คนสวย มีข้อดีแค่หน้าเด็กกว่าอายุไปเยอะแค่นั้น ความขาวนี่พี่คุณกินขาด ตาก็เรียวยาว เอ่อ... ตาตี่นั่นแหละ แต่เห็นแบบนี้มันก็มีสองชั้นนะ จมูกก็ยังพอมี แต่ไม่โด่งอ่ะ อันนี้แหละที่เสียใจ ส่วนคิ้วบางๆ นี่ก็มานะทาน้ำยาปลูกมันขึ้นมาจนพองามและ ขอบคุณคนสร้างน้ำยาปลูกคิ้วอย่างมากมาย

แต่งตัวเสร็จด้วยเสื้อแขนยาวตัวหนามีฮู้ดสีแดงแปร๊ด นี่ก็อีกอย่างที่ชอบพี่คุณ ก็แหม สีแดงนี่สีนำโชคของเธอเลยนะ กางเกงวอมขายาวสีขาวถูกหยิบมาสวมลวกๆ อากาศที่นี่หนาวกว่าไทย แล้วเธอก็ไม่คุ้นชิน แต่งตัวแบบนี้ปลอดภัยกับสุขภาพที่สุด

ร่างเล็กเดินลัดเลาะมาที่โถงกลางตามเสียงคุยจ้อกแจก อีกมือก็เอาผ้าขยี้ผมสีชอคโกแลตครึ่งชมพูครึ่งที่เพิ่งทำก่อนมาเกาได้ไม่นาน ใบหน้าทาครีมเรียบร้อยตบด้วยแป้งเด็กเบาๆ ตามความเคยชิน แล้วมองหาที่หย่อนก้นตัวเองต่อ

“ทำไมผมเปียกแบบนี้คะ ไม่เช็ดให้แห้งก่อนออกมา” พี่คุณว่าด้วยภาษาบ้านเกิด สายตาแกมดุนิดหนึ่งส่งมา พลางเดินมาแย่งผ้าเช็ดผมก่อนลงมือเช็ดให้อย่างเบามือ

อื้อหืออออออ ก็แบบนี้ไงถึงได้หลงหัวปักหัวปำ

“คุนนี่ หว่านสเน่ห์อีกแล้วน้า” จุนเคว่าหน้างอง้ำ แค่นี้แฟนก็หลงหัวปักหัวปำแล้ว จะใจดีไปไหน กะให้คนหลงทั่วบ้านเมืองเลยหรือไงก็ไม่รู้

“เฮ้อ... ก็เพราะพี่คุณเป็นแบบนี้ไงคะ พวกแฟนๆ เลยไปไหนกันไม่รอด” คิมบ่นพึมพำแต่พอให้คนที่บริการเธออย่างดีข้างหลังได้ยิน

“ก็ดีแล้วนี่คะ ไปไหนไม่รอดจะได้รักพี่คนเดียวไง”

“งื้ออออ พูดงี้เป็นลมตายกันพอดี” ว่าพลางทำท่าเป็นลมประกอบเสร็จสรรพ แล้วพากันหัวเราะร่าอยู่สองคน

“เฮ้ๆ จะคุยอะไรกันให้พวกเรารู้เรื่องบ้างสิ” แทคยอนเริ่มประท้วง ให้คนรอบข้างที่อยากรู้อยากเห็นไม่แพ้กันพากันช่วยซ้ำ

“ใช่ๆ ภาษาอังกฤษก็ยังดี” จุนเคว่า ตาก็ค้อนปะหลับปะเหลือกใส่พ่อเทวดาของวง

“ทำไมต้องภาษาอังกฤษละครับ โห่...” แต่ชานซองไม่ค่อยยอม เพราะพูดภาษาอังกฤษเขาก็ฟังไม่ถนัดอยู่ดี “น้องเขาก็พูดเกาหลีได้ดีออก”

“แค่พอได้ค่ะ เพิ่งหัดไม่กี่เดือน ไม่ถนัดเท่าภาษาไทยหรอกค่ะ ยิ่งภาษาอังกฤษยิ่งไม่คล่องไปใหญ่” คิมเปรยให้ฟังด้วยสำเนียงเกาหลีชัดถ้อยชัดคำ ถ้าคำพื้นฐานก็พูดได้อยู่หรอก แต่บางคำมันยากไปจนต้องนึกคำเลี่ยงๆ ให้ปวดหัวเล่นนี่สิ

“พวกนายก็รอดูซับเอาในเว็บสิ” นิชคุณปรายตามองสมาชิกแต่ละคนด้วยท่าทีที่เหนือกว่า แอบสนุกเล็กๆ ที่มีเขาคนเดียวในหมู่เมมเบอร์ที่ฟังภาษาไทยออก

ดีจริงๆ ที่แฟนรอบนี้เป็นคนไทย

“เชอะ! คุณฮยองก็งี้แหละ ว่าแต่น้องคิมชอบทำอาหารหรอครับ” อูยองค้อนขวับใส่พี่รอง แล้วหันเหเปลี่ยนเรื่องไปคุยกับตัวเอกของเรียลนี้แทน

“ไม่ได้ชอบค่ะ แค่จำเป็นต้องทำกินเอง ถ้าอยากกินหลายๆ อย่างเราก็ต้องทำให้ได้หลายๆ อย่างด้วยใช่ไหมละคะ” คิมพูดหน้าหงอยๆ เอาเข้าจริงเธอไม่ชอบการทำงานบ้านเลยสักนิด แต่ที่ทำเพราะมันต้องทำต่างหาก

อะไรที่ชอบนะหรอ... กินกับนอนไง!

“ไม่ต้องห่วงเลยเรื่องกินเนี่ย อยู่ที่นี่มีพี่คุณตามใจเรื่องนี้แน่นอน คิกๆๆ” จุนเคบอกเสร็จก็หัวเราะร่วนเคล้าเสียงเมมเบอร์คนอื่นรวมถึงตัวคนที่ถูกพาดพิงด้วย

“ถ้าพี่คุณจะตามใจคิมเหมือนพี่ชาน พี่โฮ พี่อูด้งนะ คิมได้กลายเป็นหมูงานนี้แน่ๆเลย” เธอก็แกล้งบ่นไปตามเรื่อง เพราะได้ยินกิตติศัพท์ความตามใจน้องของพี่คุณมากอย่างโชกโชน นี่แหละพ่อเทวดาเมนของเธอ โอ้ยยยย หลงแรงอะ

“ดีแล้วค่ะ กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ” นิชคุณว่าพลางยีหัวแฟนคลับที่พวกเขารู้สึกสนิทด้วยในเวลาไม่นาน เอาเข้าจริงเธอเหมือนน้องสาวของพวกเขาเลยก็ว่าได้ อีกอย่าง...

“มื้อกลางวันนี่คิมจะทำให้พวกพี่กินอีกมั้ยอ่ะ” ชานซองส่งสายตาถามอย่างมีความหวัง ให้จุนโฮยกมือโบกลงกลางกบาลมักเน่ของวงอย่างแรง

“ไอ้หมี เห็นแก่กินอีกแล้วนะ คิดจะใช้น้องทำอาหารให้กินรึไง” จุนโฮที่แม้จะติดใจฝีมือแม่ครัวตัวน้อย แต่ก็หมั่นไส้ชานซองที่เห็นแก่กินจนเกินงาม

“นูนอก็ น้องทำอร่อยจะตาย หรือว่านูนอไม่อยากกินละ” ชานซองคลำหัวตัวเองป้อยๆ ตบมาได้แสกกลางเลยนะ ฮือออออ

“กะ ก็อยาก แต่ไอ้หมี น้องเป็นแฟนคลับเรานะ ไม่ใช่แม่ครัว” จุนโฮส่งสายตาเขียวปั้ดใส่ชานซองที่พยายามหว่านล้อมเขาเข้าพวก

“พอแล้วค่า ถ้ามีอะไรที่พอทำได้เดี๋ยวคิมทำให้กินอยู่แล้วนะไม่ต้องห่วง อย่าเพิ่งเบื่อก็แล้วกันนะคะ” สาวน้อยหนึ่งเดียวในบ้านว่าพลางขยิบตาให้ สิ้นคำชานซองก็โห่ร้องอย่างดีใจที่จะได้กินของอร่อยๆ ทุกวัน

“วันนี้พวกพี่ว่าง คิมอยากไปไหนมั้ยครับ” อูยองถาม เพราะส่วนมากชาวต่างชาติมาที่นี่ก็มาเที่ยวพักผ่อนกันทั้งนั้น

“ไม่หรอกค่ะ ขออยู่บ้านเฉยๆดีกว่า” เธอตอบพลางคว้าหมอนอิงใกล้ๆมาซุกเล่น

“อ้าว ทำไมละครับ มาที่นี่ก็เพราะอยากมาเที่ยวไม่ใช่หรอ” มินจุนเป็นอีกคนที่สงสัย ถ้าจำไม่ผิดคือน้องว่างงานก็เลยได้โอกาสมาเที่ยวแล้วร่วมกิจกรรมได้รางวัลมาถ่ายรายการกับเรา

“ก็อาทิตย์แรกคิมก็เที่ยวเล่นจนทั่วที่อยากไปแล้ว เลยไม่มีที่ให้ไปอีก นี่ก็กะว่าไหนๆก็มีที่พักฟรีแล้ว ขอกินๆ นอนๆ อยู่บ้านดีกว่า” เหตุผลของคนตัวเล็กทำให้เหล่าสัตว์ป่ายิ้มกว้าง

“ระวังจะอ้วนนะคะ กินๆ นอนๆเนี่ย” นิชคุณอดไม่ได้ที่จะแซว พอเห็นอีกฝ่ายส่งค้อนมาให้จนแก้มป่องก็หัวเราะชอบใจ

“เอาอีกแล้วๆ เข้าโลกส่วนตัวกันอีกแล้ว เชอะ!” แทคยอนแกล้งทำเป็นงอน แม้จะแอบน้อยใจนิดหน่อยที่สองคนไทยชอบพากันคุยในภาษาที่ตัวเองไม่รู้เรื่อง

“คุงคุงอ่า บอกว่าอย่าคุยภาษาไทยกันไง” มินจุนถลามาเกาะหลังนิชคุณ ให้คนโดนเกาะปรายตามองปรามๆ อายุไม่น้อยกันแล้ว เขาก็ไม่ค่อยอยากจะแฟนเซอร์วิสสักเท่าไหร่ มันยังไงๆไม่รู้

แต่หารู้ไม่ว่าแฟนเซอร์วิสนี่อาหารตาชั้นยอดของฮอทเทสเลยล่ะ โดยเฉพาะไทยฮอทเทสที่นั่งมองตาเยิ้มอยู่นี่

“อ๊า.... คิมคุณ.... ฟินนนนนนน” เสียงหวานใสครางออกมาแผ่วเบา แต่แม้จะเบาพวกผู้ชายหูดีทั้งหลายก็ได้ยินชัดต่างหันควับมามอง

“อย่าบอกนะว่า...” นิชคุณพึมพำเสียงแผ่ว

“คิกๆๆ นั่นละค่ะ” คิมตอบรับไม่วายชูนิ้วให้พร้อมพยักหน้ายืนยันว่าพวกคุณน่ะคิดถูกต้องแล้ว

เหล่าสัตว์ป่าต่างพากันถอนหายใจ ทำไม๊ทำไมจะหาฮอทเทสปกติๆ นี่มันช่างเย็นกว่างมเข็มในทะเลเสียอีก

“น้องคิมชิปคู่ไหนไว้ครับ คู่พี่กับคุงคุงใช่มั้ยอ่า” มินจุนมีท่าทีกระตือรือร้นถามกว่าใครเพื่อน เรียกความสนใจจากบรรดาสมาชิกที่เหลือ

“อะไรกันมินจุน น้องอาจจะชิปคู่สุดฮอตอย่างฉันกับคุณก็ได้” แทคยอนยกยิ้มกวนให้มินจุน เพราะเขาไปที่ไหนก็มักเห็นป้ายเชียร์แทคคุณน่ะเยอะสุด หึหึ

“อย่าประมาทนะครับ ของผมกับพี่คุณก็มีไม่น้อยหน้าพี่แทคยอนนะ” อูยองแทรกบ้าง เขาเองก็เห็นทั้งป้ายคุณด้ง คุณยอง นับกันก็ไม่น้อยกว่าป้ายแทคคุณหรอก

“เราไม่ร่วมวงดีกว่าเนาะนูนอ ยังไงบ้านชิปก็มีแต่คู่เราสองคนอยู่แล้ว” ชานซองสะกิดจุนโฮที่ผงกหัวรับ เพราะนี่ไปที่ไหนก็เจอแต่ป้ายชานนูนอ ไม่ก็ชานโฮ อ้อ... นานๆ ทีจะเจอป้ายแทคชานให้สะดุ้งเล่นละนะ

“หึหึหึ ไม่ต้องเดากันหรอกค่ะเพราะคิมน่ะ...” สาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวกระตุกยิ้มอีกทีก่อนต่อคำ “ออลชิปเปอร์ค่ะ”

“เหวอ!!!!!” เสียงประสานกันของผู้ชายทั้งหกเรียกรอยยิ้มขำบนใบหน้าหวานได้ดีทีเดียว

ก็เธอออลชิปจริงๆ นี่ เห็นใครอยู่กับพี่คุณก็อดฟินไม่ได้สักที สงสัยเลือดสาววายในตัวจะเข้มข้นเกินไปหน่อย

“ไหนๆ ชิปยังไงคะ อธิบายหน่อย” นิชคุณเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ก่อนเพื่อน แล้วเอ่ยถามให้หายข้องใจ ‘เขาจะไปชิปกับคนอื่นได้อีกหรอ เหอๆ’

“ก็หลักๆ เลยคิมก็ชอบคู่แทคคุณ” คำตอบที่เรียกรอยยิ้มกว้างจากแทคยอนจนหางตาปรากฏรอยย่นอยู่เป็นจำนวนมาก “แล้วก็คู่คิมคุณ” มินจุนได้ฟังก็ยิ่งโอบกอดนิชคุณเข้าไปอีก จนหัวเล็กๆ ซุกซบอยู่ตรงอกกว้างให้คนที่กำลังอธิบายมองตาโต เลือดกำเดาพาลจะไหลออกมาให้ได้ จนนิชคุณต้องตีมือแล้วปรายตามองเตือน

“คู่ชานคุณนี่คิมก็ชอบนะคะ” เมื่อหมดอาหารตาเธอก็เล่าต่อ จนคนที่โดนจับคู่กับเขาไปทั่วอดไม่ได้ที่จะขัด

“ทำไมพี่ไปคู่กับเขาหมดเลยละครับ แล้วยังต้องเอาชื่อพี่ไปอยู่ข้างหลังอีก” นิชคุณไม่ทันเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเมมเบอร์คนอื่นๆ ขณะที่ตัวเองถาม

“ก็แหม... พี่คุณออกจะเหมาะสมกับตำแหน่งเคะด้วยในหน้าแสนโมเอ้มากๆ เลยนี่คะ” เท่านั้นเองนิชคุณก็มองอีกฝ่ายตาค้าง

นี่ใจคอกะจะให้เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่คนเดียวเลยใช่มั้ย?

“แล้วนี่พี่ยังต้องคู่ใครอีกมั้ยครับเนี่ย” นิชคุณถามต่อเสียงเจื่อน ทั้งๆที่เขาก็ออกจะแมน กล้ามก็ใหญ่ ทำไมต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบด้วย

“ก็มีนะคะ อย่างคู่คุณด้งนี่ก็ใช่ คุณโฮนี่ก็ด้วย คิมเอาพี่คุณมาชิปกับทุกคนเลย” คำตอบต่อมาทำให้นิชคุณใจชื้นขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบเสมอไป

ไม่ใช่ละ!!

“มีคู่ใครอีกมั้ยครับ” จุนโฮถามลุ้นๆ มันต้องมีสิน่า คู่ที่พวกแฟนๆ ชอบติดแท็กให้เขาน่ะ

“มีแน่นอนค่า ไม่ว่าจะเป็นชานนูนอ คิมด้ง หรือว่าแทคคุณคิม คิกๆๆ” เสียงใสว่าพลางหัวเราะ ให้บรรดาหนุ่มๆ พากันประมวลผลคำสุดท้าย

แทคคุณคิม?

“เฮ้ย!!!!!”

“นะ น่า น่ากลัวเกินไปแล้ว” ชานซองเป็นคนแรกที่พึมพำออกมา ให้จุนโฮที่ปากอ้าตาค้างพูดอะไรไม่ออกนอกจากพยักหน้าเห็นด้วย

“ไม่คิดว่าไทยฮอทเทสจะร้อนแรงขนาดนี้” อูยองมองไทยฮอทเทสคนที่ว่าตาลอยๆ เหมือนคนสติยังไม่กลับเข้าร่างเท่าไหร่ ต่างกับอีกสองคน...

“คุณต้องเป็นของฉัน” แทคยอนว่าพลางดึงแขนนิชคุณจนปลิวมาอยู่บนตักเขา

“ไม่! คุงคุงต้องเป็นของฉัน” มินจุนว่าพลางถลาเข้าไปกอดนิชคุณแน่น

“อ๊า.... ฟินนนนนนน” ปล่อยให้คนก่อความวุ่นวายมองทั้งสามตาเยิ้มเลื่อนลอย

“หยุดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!” นิชคุณว่าด้วยเสียงดังและเย็นชา เขาไม่ใช่สิ่งของที่คนนู้นจะลากไป คนนี้จะลากมานะ ก่อนจะปรายตาไปมองคนก่อเหตุที่กำลังมองมาด้วยประกายตาระยิบระยับ

“ชะอุ้ย! สงสัยองค์ดาร์คจะลง แหะๆ” คิมแอบสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหาซอกหลืบยัดตัวเองเข้าไปอยู่ให้พ้นสายตาพ่อเมนสุดสวย เอ้ย... หล่อ

“คุงคุง คือว่า...” มินจุนพยายามจะง้อ แต่

“พอๆ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันจะไปนอน แล้วก็อย่าให้เห็นว่าทะเลาะกันไร้สาระอีกนะ ไม่งั้นละก็....” นิชคุณพูดทิ้งท้ายแล้วเดินเข้าห้องนอนไป ทิ้งแมวและแพนด้าให้นั่งหงอยคอตกอยู่สองคน โดยมีฉากหลังเป็นเมมเบอร์อีกสามคนที่สติหลุดไปแล้ว

คิมมองตามหลังนิชคุณไปจนกระทั่งประตูห้องปิด ก่อนจะเบนสายตามามองสมาชิกที่เหลือ ดูท่าว่าเธอจะกลายเป็นตัวป่วนอย่างแท้จริง เฮ้อ....