Emperors Wasteland ดินแดนจักรพรรดิรกร้าง

สิ่งมีชีวิตหลากหลายพันธุ์ชีวิตถูกทอดทิ้งให้ปากกัดตีนถีบอยู่ในดินแดนที่สัตว์ร้ายอาศัยอยู่ เมื่อเวลาผ่านไปสิ้งมีชีวิตก็เริ่มมากขึ้นความอดอยากที่มาจากการขาดความรู้ในการหาอาหารสิ่งมีชีวิตส่วนมากจึงมีรูปร่างที่พร้อมแห้งจะมีบางเผ่าพันธุ์ที่เพียงมีกระแสพลังเวทย์ผ่านเข้าสู้ร่างกายก็ทำให้พวกนั้นมีชีวิตอยู่ได้เผ่าพันธุ์ เผ่าพันธุ์ที่ว่าได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกรักของธรรมชาตินั่นก็คือ เอลฟ์ แต่นั่นก็อาจเป็นอีกเหตุผลที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ครอบครองผู้ใช้เวทมนไม่พอใจการมีอยู่ของเผ่าพันธ์ุเอลฟ์จึงได้ทำการขับไล่โดยการกดดันอาณาเขตของป่าที่ค่อยๆบีบให้ถอยออกไปจนถึงเขตรกร้าง 

หากถามว่าทั้งที่เอลฟ์ที่มีพลังมากมายทำไมไม่ตอบต่ออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ คงต้องพูดว่าแม้เอลฟ์จะมีพลังชีวิตมากมายแต่ก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่รักสงบมากเช่นกัน

แต่ว่าในตอนนี้เอลฟ์ที่ถูกขับไล่มานาน300ปี ! ! ! กลับเห็นเหล่าสิ่งมีชีวิตร่วมโลกตายจากไปแต่ละวันแม้อาหารจะมีอยู่แต่มันก็ไม่เพียงพอต่อประชากรหากเปรียบเทียบกับอาหารที่อมีอาตราส่วนประชากรที่ต้อการอาหาร30กับอาหารที่มีเพียง5นั่นเท่ากับว่าการตายของสิ่งมีชีวิตดินแดนรกร้างส่วนมากล้วนมาจากการขาดอาหาร

“เอาละพวกเราในนามสิ่งมีชีวิตในดินแดนรกร้างวันนี้เราจะทำการใช้พลังเวทย์เพื่อทำการเคลื่อนย้ายพวกเราทุกคนไปยังดินแดนที่มีอาหารและเมื่อเวลาที่เหมาะสมเราจะทำการบุกพวกจักรวรรดิที่ยิ่งยโสพวกนั่นและทำให้มันรู้ว่าพวกเราทุกคนต้องทนทุกข์แค่ไหน”

ราชาแห่งพงไพรเอ่ยขึ้นมาเรืองนี้เขาได้พูดคุยกับบรรดาหัวหน้าเผ่าทุกเผ่าแล้ว แม้อดีตแต่ละเผ่าอาจจะเคยบาดหมางกัน หากว่าเมื่อทุกคนเยียบย่างเข้ามาในดินแดนแห่งนี้กับสามัคคีกันได้อย่างหน้าเหลือเชื่อ 

"เฮ้ๆๆ"

เสียงก้องกังวาลของสิ่งมีชีวิตรกร้างมันเป็นเสียงที่มีแต่ความอัดอั่รตันใจ

“หากใครต้องการจะไปโปรดช่วยส่งมอบพลังของเจ้าแม้เพียงเล็กน้อยมันก็จะทำให้อนาคตของพวกเราสดใสขึ้นได้”

ราชาแห่งออร์คกล่าวขึ้นมาด้วยความพูดที่มีความหวัง

หลังจากนั่นพลังมากมายก็มารวมกันในแท่นศิลาแสงค่อยสว่างขึ้นสายตาของหลากหลายสายพันพ์มองความหวังที่จะพาพวกเขาไปในที่ดีๆ แต่มันกลับ!!!!!…………..