คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : ภาค2 ตอนที่14 ผู้ก่อการร้าย 3
ภาค2 ตอนที่14 ผู้ก่อการร้าย 3
ในระหว่างที่เรนอิจิและท่านนายกกำลังหลบหนีอยู่นั้น ทางด้านผู้ก่อการร้ายก็ได้เข้าควบคุมจุดสำคัญต่างๆของโรงแรมได้มากขึ้นเรื่อยๆแล้ว
“หัวหน้าระเบิดได้ติดตั้งเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
หนึ่งในผู้ก่อการร้ายโทรกลับมารายงานหัวหน้าทันทีที่เขาติดตั้งระเบิดที่ทางลงบันไดและลิฟต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ดีมาก!! ทำการจุดระเบิดได้เลย”
“ครับหัวหน้า”
ว่าแล้วเสียงของระเบิดก็ดังขึ้นต่อเนื่องไปทั่วทั้งโรงแรมทันที
ตูม!! ตูมๆๆๆ!!
เสียงระเบิดดังไปทั่วพร้อมกับบันไดหลายชั้นที่พังทลายลงและลิฟต์ทั้งหมดที่ตกลงสู่เบื้องล่าง
“เอาล่ะ ทีนี้ฉันอยากรู้จริงๆว่าพวกแกจะหนีฉันไปไหนได้อีก”
พูดเสร็จหัวหน้าผู้ก่อการร้ายก็ยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน เพราะการล่าและฆ่ามนุษย์นั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาเชี่ยวชาญอยู่แล้วนั่นเอง
“บ้าจริง!! ทางลงของเราถูกตัดขาดแล้ว”
เรนอิจิและคนอื่นๆมองดูบันไดทางลงที่ขาดหายไปหลายชั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก
“ลิฟต์เองก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทำงานแล้วด้วย”
หนึ่งในบอดี้การ์ดพยายามกดลิฟต์ที่อยู่ใกล้ๆ แต่มันก็ดูเหมือนจะไม่ทำงานแล้ว
“มีทางลงทางอื่นอีกไหม?” เรนอิจิถาม
“ฉันว่ามันคงจะถูกระเบิดไปหมดแล้วล่ะ”
หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดตามความคิดเห็นของเขา เพราะถ้าเป็นเขาเขาจะระเบิดทางลงทั้งหมดทิ้งไม่มีเหลือ
“ถ้าอย่างงั้นพวกเราคงจะหมดทางหนีแล้วสินะ”
“ไม่พวกเราจะหนีขึ้นไปข้างบนกัน ฉันได้ติดต่อฮ.ให้มารับแล้ว อีกไม่นานก็คงจะมาถึง”
หัวหน้าบอดี้การ์ดตอบพร้อมกับวิ่งนำหน้าทุกคนขึ้นไปชั้นบน
“พวกมันอยู่นั่น!! ตามไปอย่าให้หนีไปได้!!”
เสียงร้องตะโกนดังขึ้นมาจากทางด้านหลังพร้อมกับบอดี้การ์ดที่ได้หันกลับไปยิงต่อสู้กับผู้ก่อการร้ายทันที
ปังๆๆๆ!!
“พวกมันมาแล้ว!! รีบพาตัวท่านนายกล่วงหน้าไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันจัดการทางนี้เอง”
หนึ่งในห้าบอดี้การ์ดเลือกที่จะอยู่รั้งท้ายเพื่อถ่วงเวลาให้ทุกคนได้หลบหนีกันไปก่อน
“ลำบากนายแล้ว”
เพื่อนบอดี้การ์ดของเขาไม่ได้พูดอะไรมาก และรีบพาตัวท่านนายกและคนอื่นๆหลบหนีขึ้นบันไดไปทันที
“หวังว่าเราจะรอดกลับไปได้นะ”
บอดี้การ์ดพูดให้กำลังใจตัวเอง ก่อนที่เขาจะหันกลับไปยิงต่อสู้กับพวกผู้ก่อการร้ายอย่างดุเดือด
ทางด้านตำรวจเองเมื่อได้รับข่าวว่ามีผู้ก่อการร้ายบุกยึดโรงแรมกลางกรุงโตเกียวก็ได้ส่งกองกำลังมาปิดล้อมโรงแรมเอาไว้ทันที
“เห… ดูเหมือนว่าแขกรับเชิญของเราก็มากันแล้วสินะ”
หัวหน้าผู้ก่อการร้ายมองดูรถตำรวจที่อยู่ข้างล่างแล้วก็ยิ้ม
“หวังว่าพวกมันจะทำให้พวกเราสนุกกันได้บ้างนะ ไม่อย่างงั้นงานนี้คงจะน่าเบื่อแย่”
ว่าแล้วหัวหน้าผู้ก่อการร้ายก็หันกลับไปสั่งการลูกน้องต่อทันที
“เฮ้ยพวกแก!! เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับให้พร้อม แขกของเรามาแล้ว”
พูดเสร็จพวกลูกน้องของเขาก็ต่างโห่ร้องกันออกมาอย่างคึกคัก
“เฮ!! เยี่ยมเลยจะได้ฆ่าสักที นั่งรอจนเบื่อแล้ว”
“ไปๆๆ ฉันอยากจะรู้แล้วว่าพวกตำรวจญี่ปุ่นมันจะมีฝีมือกันสักแค่ไหนเชียว”
“อืม… ฉันว่ามันน่าจะเป็นเทศกาลยิงไก่ซะมากกว่ามั้ง ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นมานับกันเลยว่าใครจะยิงไก่ได้มากกว่ากัน”
ว่าแล้วพวกผู้ก่อการร้ายในห้องจัดเลี้ยงก็เตรียมตัวออกไปรับมือกับตำรวจญี่ปุ่นกันอย่างสนุกสนาน
“ส่วนแก แก แก แล้วก็แก ตามฉันมา เราจะขึ้นไปล่าตัวเป้าหมายกัน”
หัวหน้าผู้ก่อการร้ายชี้ไปยังลูกน้องทั้งสี่คนเพื่อให้พวกเขาติดตามไปล่าตัวเป้าหมายที่หลบหนีขึ้นไปข้างบน เพราะหลายนาทีแล้วลูกน้องของเขาก็ยังไม่สามารถจับตัวเป้าหมายได้สักที ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะขึ้นไปจัดการมันด้วยตัวเอง
ทางด้านเรนอิจิและคณะของท่านนายก ตอนนี้พวกเขาก็กำลังพากันวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมๆกับพวกผู้ก่อการร้ายที่กำลังวิ่งไล่หลังกันมาแบบติดๆ
“แฮกๆๆ ฉัน...ฉันจะไม่ไหวแล้ว”
หลังจากที่วิ่งขึ้นบันไดมามากกว่า20ชั้นในที่สุดหนึ่งในคณะของท่านนายกก็เริ่มที่จะทนไม่ไหวและก้าวขาไม่ออกแล้ว
“อดทนหน่อยครับ อีกสองสามชั้นพวกเราก็จะถึงดาดฟ้าแล้ว ที่นั่นจะมีฮ.มารับแล้วพวกเราก็จะได้หนีออกไปจากที่นี่กัน”
หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดให้กำลังใจ พร้อมกับให้ลูกน้องของเขาช่วยลากคนที่เริ่มเดินไม่ไหวแล้วขึ้นไปด้วย
ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นพวกเรนอิจิก็ได้ขึ้นมาจนถึงดาดฟ้า
“เอาล่ะเฝ้าประตูทางขึ้นเอาไว้ อย่าให้พวกมันขึ้นมาได้ เพราะอีกเดี๋ยวก็จะมีฮ.มารับพวกเราแล้ว”
พูดไม่ทันขาดคำก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์บินตรงมาทางดาดฟ้าของโรงแรม
“เฮ!! พวกเรารอดแล้ว”
“ทางนี้พวกเราอยู่ทางนี้!!”
คณะของท่านนายกต่างก็โบกมือกันอย่างดีใจในขณะที่เฮลิคอปเตอร์บินเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังดีใจอยู่นั่นเองก็ได้มีจรวดบินเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์จนมันระเบิดกลายเป็นดอกไม้ไฟกลางอากาศ
ตูม!!!
การระเบิดของเฮลิคอปเตอร์ทำให้ท่านนายกและคณะถึงกับหน้าซีด
“ไม่นะ ไม่...มันจะต้องไม่เป็นอย่างงี้!!”
“โอ้พระเจ้า!!”
“มันจบแล้ว!! พวกเราจบแล้ว”
ทุกคนต่างมองดูซากเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังตกด้วยความสิ้นหวัง เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ได้ แต่ตอนนี้มันได้กลายเป็นเศษซากไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วพร้อมๆกับความหวังของพวกเขา
ความคิดเห็น