พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #63 : ภาค2 ตอนที่5 การประชุมนักเรียน

ภาค2 ตอนที่5 การประชุมนักเรียน

หลังจากนั้นการเรียนก็เป็นไปตามปกติ จนมาถึงช่วงบ่ายที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมต่างๆของชมรมก็ได้มีเสียงประกาศจากสภานักเรียนดังขึ้นทั้งอาคารเพื่อให้นักเรียนทุกระดับชั้นไปรวมตัวกันที่ห้องประชุม

“เรียกประชุมนักเรียน? หรือว่าจะเกี่ยวกับเรื่องพิธีรับน้อง”

เมื่อคิดได้อย่างนั้นฮาสึโนะก็เดินตามหลังนักเรียนคนอื่นๆไปยังห้องประชุมด้วย เพราะเธอเองก็อยากรู้เรื่องพิธีรับน้องของโรงเรียนสอนปราบผีด้วยเช่นกัน

พอฮาสึโนะมาถึงห้องประชุม เธอก็เห็นนักเรียนชั้นปีอื่นๆที่มายืนอยู่ในห้องประชุมกันก่อนแล้ว รวมถึงพวกอากาเสะที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่บนเวทีพร้อมกับสภานักเรียนชั้นปีอื่น

จากที่ฮาสึโนะมองดูรอบๆตัวแล้ว บางคนก็ดูตื่นเต้น บางคนก็ดูหดหู่ พวกที่ดูตื่นเต้นส่วนมากก็จะเป็นพวกนักเรียนปี5ที่ดูเหมือนกับจะไม่สามารถเก็บอาการตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ได้

ส่วนพวกที่มีอาการหดหู่มากๆก็ดูเหมือนจะเป็นพวกนักเรียนปี2 ที่ดูจะหดหู่กว่านักเรียนปีอื่นๆเอามากๆ

“ดูเหมือนว่าพวกปี2จะมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับพิธีรับน้องสินะ”

ในระหว่างนั้นเองฮาสึโนะก็ได้ยินพวกนักเรียนปี2ที่ยืนอยู่ในแถวใกล้ๆพูดคุยกันมาเข้าหูอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“นี่!...พวกปี1มันดูเหมือนจะไม่เดือดร้อนอะไรกันเลยนะ”

“เฮ่ย...พวกมันก็เหมือนกับพวกเราเมื่อก่อนนั่นแหละ อย่าไปสนใจเลย พวกไม่เคยถูกน้ำร้อนลวกก็เป็นแบบนี้แหละ”

“อืม...มันก็ถูกของนายนะ แต่ว่าปีนี้นายมีแผนการอะไรดีๆหรือเปล่า?”

“นายนี้มันก็ถามอะไรแปลกๆนะ? พวกปี2อย่างเราจะไปทำอะไรได้นอกจากหลบหนีและซ่อนตัว”

“งั้นมันก็ไม่ต่างอะไรจากปีก่อนนะสิ”

“ต่างแน่นอน เพราะปีนี้พวกเรามีหนูขาวปี1ที่จะมาแทนที่พวกเรายังไงล่ะ”

“อ่า!! นั่นสินะ ฉันเองก็ลืมมันไปซะสนิทเลย ฮ่าๆๆๆ”

หลังจากที่ได้ฟัง ฮาสึโนะก็รู้สึกไม่ดีกับพิธีรับน้องนี้ขึ้นมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้

“หนูขาวอย่างงั้นเหรอ? ฟังดูไม่ค่อยดีเลยแฮะ”

จังหวะนั้นเองการประชุมก็ได้เริ่มต้นขึ้นตรงตามเวลาที่ได้ประกาศเอาไว้

“สวัสดีเพื่อนๆนักเรียนปราบผีทุกคน ผมซาโต้ ฮิโรชิ ประธานนักเรียนชั้นปีที่5 ขอขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมในการมาประชุมกันในครั้งนี้ หลายคนอาจจะรู้อยู่แล้วว่าที่เรามาประชุมกันในครั้งนี้เพื่ออะไร

แต่บางคนก็อาจจะยังไม่รู้ ซึ่งก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงซะผมก็มีหน้าที่ที่จะต้องบอกให้ทุกคนรู้อยู่ดี

ที่เรามาประชุมกันในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะประกาศว่าเราจะมีพิธีรับน้องกันในคืนนี้ บางคนอาจจะยังสงสัยว่าทำไมเราถึงมาจัดกันเอาป่านนี้ ก็เพราะที่ผ่านมาเรามีเหตุการณ์มากมายที่จำเป็นต้องเลื่อนพิธีรับน้องออกไปอย่างช่วยไม่ได้

แล้วทำไมถึงไม่ยกเลิกมันไปซะเลยล่ะ? ผมก็ต้องขอบอกว่าเพราะพิธีรับน้องนั้นได้รับการสืบทอดกันมาอย่างต่อเนื่องและมันก็มีประโยชน์หลายอย่าง เช่นการทำให้ทั้งชั้นปีสามัคคีกัน แล้วก็เป็นการฝึกซ้อมก่อนการแข่งขันประจำปีของสมาพันธ์โรงเรียนสอนปราบผีนานาชาติด้วย

ซึ่งรุ่นพี่เองก็จะช่วยฝึกอบรมให้กับรุ่นน้องด้วยความเต็มใจ และนั่นก็จะทำให้รุ่นน้องได้รู้จักกับหน้าตาของพวกรุ่นพี่ทั้งที่อยากจะจดจำหรือไม่ก็ตาม

แต่ที่สำคัญที่สุดก็คงจะเป็นเพราะรุ่นพี่หลายคนเป็นห่วงรุ่นน้องเป็นอย่างมากและไม่ต้องการให้พิธีรับน้องนี้หายไป และจากผลการสำรวจที่ทางเราได้มาก็มีเกินกว่าครึ่งที่ไม่ต้องการให้ยกเลิกพิธีรับน้องในปีนี้ไป

เอาล่ะ! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลามากเกินไปกว่านี้ ผมจะขออธิบายข้อกำหนดของพิธีรับน้องในปีนี้กันเลย

พิธีรับน้องจะเริ่มตั้งแต่เวลา6โมงเย็นไปจนถึง6โมงเช้าเป็นเวลา12ชั่วโมง ทุกคนจะได้รับแจกกำไลข้อมือที่เป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของทางสมาพันธ์ ซึ่งมันจะช่วยป้องกันผู้สวมใส่ตามระดับพลังงานที่มีอยู่ในกำไลข้อมือนี้”

ว่าแล้วฮิโรชิก็โชว์กำไลข้อมือสีขาวที่มีแถบพลังงานสีเขียวอยู่ให้ทุกคนดู

“น้องอากาเสะ รบกวนหน่อยสิ” ฮิโรชิขอความช่วยเหลือจากอากาเสะ

“ได้ค่ะ รุ่นพี่” ว่าแล้วอากาเสะก็ยิงเวทไฟใส่รุ่นพี่ฮิโรชิที่ไม่ได้ทำการร่ายเวทป้องกันตัวเอาไว้

ปัง!!

เวทไฟแตกกระจายทันทีที่ถูกตัวของรุ่นพี่ฮิโรชิ ทั้งๆที่รุ่นพี่ฮิโรชิไม่ได้ทำการร่ายเวทป้องกันตัวเองเอาไว้เลย แต่เวทไฟของอากาเสะก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับรุ่นพี่ได้

รุ่นพี่ฮิโรชิชูแถบพลังที่ลดลงของกำไลข้อมือให้ทุกคนดูพร้อมกับพูดต่อ

“ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่ากำไลข้อมือนี้ทำงานยังไง แล้วถ้าแถบพลังงานนี้หมดก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง เพราะผู้สวมใส่จะถูกส่งไปยังห้องพยาบาลทันทีถ้าเขาอยู่ภายในเขตโรงเรียนหรือพื้นที่พิเศษของสมาพันธ์

ซึ่งเขาจะไม่มีบาดแผลอะไรเลยแม้แต่น้อย ไม่เหมือนกับแต่ก่อนที่จะต้องได้รับบาดเจ็บก่อนถึงจะถูกส่งไปยังห้องพยาบาล และนี่ก็จะทำให้เราสามารถออกไปต่อสู้ได้ทันทีเพียงแค่ชาร์จพลังงานเข้าไปในกำไลข้อมือใหม่เท่านั้น

และนี้ก็ทำให้พวกเราไม่จำเป็นต้องนอนรอการรักษาอยู่ในห้องพยาบาลให้เสียเวลากันอีกต่อไป พวกเราทุกคนสามารถออกไปลุยกันต่อได้โดยทันทีที่ชาร์จพลังงานเข้าไปในกำไลข้อมือเสร็จ”

หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของรุ่นพี่ฮิโรชิ พวกนักเรียนชั้นปี2ก็ถึงกับหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม ส่วนพวกนักเรียนปี4และปี5นั้นก็ถึงกับยิ้มจนปากแทบฉีกไปถึงใบหูกันเลยทีเดียว

“นรกแล้วไงล่ะ!!” หนึ่งในรุ่นพี่ปี2พูดออกมาอย่างลืมตัว

“ทำไมเหรอครับ ไม่จำเป็นต้องเจ็บตัว ไม่จำเป็นต้องรักษา มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?” หนึ่งในรุ่นน้องชั้นปีที่1ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ไก่อ่อนอย่างนายอาจจะยังไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะเมื่อนายผ่านคืนนี้ไปได้ นายก็จะโตเป็นผู้ใหญ่เอง” รุ่นพี่ปี2พูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวให้กับรุ่นน้องที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย