พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #43 : ตอนที่ 42 แตกแยก

ตอนที่ 42

แตกแยก

บนหลังของเทพอสูรพญางูขาวแปดเศียรกลืนสวรรค์ นากามูระเซนโจได้นั่งจิบเหล้าไปพร้อมกับเหม่อมองทิวทัศน์โดยรอบที่พังทลายไปแล้วอย่างสบายใจ

ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องเร่งรีบอะไรอีกแล้ว เพราะเมื่อเมล็ดพันธุ์ปีศาจของเขาแพร่กระจายไปจนทั่วญี่ปุ่นวันนั้นก็จะเป็นวันที่เขาได้ครอบครองญี่ปุ่นไปเองโดยปริยาย

"โอ๊ะ!? นั่นมันกลุ่มของเจ้าอันดะไม่ใช่เหรอ?"

นากามูระเซนโจเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เขามองเห็นกลุ่มคนกว่าห้าร้อยคนที่เจ้าอันดะกำลังนำพามาทางด้านหลังของเขาและเทพอสูร

"เหอะ! มาก็ดีแล้ว!! ก่อนหน้านี้มันดันทำลูกรักของข้าเอาไว้ซะเยอะ นี้ถ้าข้ากับลูกของข้าไม่บาดเจ็บหนักอยู่ละก็ กองกำลังแค่สามพันกว่าคนของมันก่อนหน้านี้คงได้แหลกไปแล้ว!!"

นากามูระเซนโจกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจพร้อมกับซัดชามเหล้าของตัวเองทิ้ง ว่าตามความจริงแล้วตอนนั้นอันดะได้นำพวกนักปราบผีเข้ามาในจังหวะที่เลวร้ายที่สุดของเขาและเทพอสูรเลยก็ว่าได้

เพราะจังหวะที่ทั้งเขาและเทพอสูรกำลังบาดเจ็บหนักอยู่นั้น เจ้าอันดะก็นำพวกของมันเข้ามาตัดหัวของเทพอสูรทิ้งไปกว่าสี่หัว ยิ่งนึกถึงตอนนั้นนากามูระก็ยิ่งรู้สึกโกรธแค้นและไม่พอใจอันดะที่มาตัดหัวลูกรักของตัวเองไปกว่าครึ่งจนลูกรักของเขาต้องใช้เวลารักษาตัวมากกว่าเดิม

"ครั้งนี้ถ้าข้าไม่ได้ลงมือเองคงจะไม่หายแค้น!! ลูกรักของพ่อครั้งนี้ขอพ่อเป็นคนจัดการเอง เจ้าไม่จำเป็นต้องยุ่ง"

นากามูระเซนโจกล่าวเสร็จก็พุ่งไปทางด้านหลังของเทพอสูรที่ซึ่งกลุ่มคนของอันดะกำลังบินตรงเข้ามาด้วยความรวดเร็ว

อันดะผู้นำกลุ่มนั้นหลังจากที่เขาจัดการฆ่าผู้นำของตระกูลอื่นจนหมดสิ้นไปพร้อมกับลูกน้องของพวกมันแล้ว เขาก็สั่งระดมคนอีกครั้งเพื่อเข้าโจมตีเทพอสูรจากทางด้านหลังเพื่อไม่ให้มันได้ทันตั้งตัว

ก่อนหน้านี้ที่เขาพลาดท่าไป เป็นเพราะมีคนของตระกูลอื่นอยู่ร่วมด้วยทำให้เขาไม่สามารถที่จะสั่งการได้อย่างเต็มที่ ทั้งๆที่เขาได้สั่งฆ่าพวกที่ฟื้นขึ้นมาให้หมดแต่พวกมันกลับไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา จนเป็นเหตุให้เขาต้องสั่งล่าถอย

"นี้ถ้าพวกมันเชื่อฟังข้ามากกว่านี้แล้วละก็...เรื่องมันคงจะจบไปแล้ว"

อันดะกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เขาจะต้องถอยหนี ถึงแม้จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างการที่มีผู้ที่ฟื้นขึ้นมาทำร้ายพวกเดียวกัน แต่ถ้าพวกนั้นยอมเชื่อฟังเขาที่เป็นผู้นำมากกว่านี้แล้วละก็ เหตุการณ์ทั้งหมดมันคงจะไม่เป็นอย่างตอนนี้

จากจำนวนสามพันกว่าคนเหลือเพียงแค่ห้าร้อยกว่าคนและทั้งหมดนั้นก็เป็นคนของตระกูลชิชิโดทั้งสิ้น

"เหอะ!! ถ้ารู้อย่างนี้ข้าน่าจะสั่งฆ่าพวกมันไปให้หมดตั้งแต่แรกจะได้ไม่ต้องให้พวกมันมาสร้างความอับอายให้กับข้าแบบนี้"

อันดะคิดว่าตอนนี้ภาพที่น่าอับอายของเขาในขณะหลบหนีนั้นมันคงจะถูกถ่ายทอดไปทั่วประเทศแล้ว ดังนั้นครั้งนี้เขาเลยต้องมาแก้ตัวใหม่และจัดการกับเทพอสูรที่อยู่ตรงหน้านี้ให้ได้เพื่อกอบกู้ชื่อเสียงของเขาและตระกูลชิชิโด

และเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์เหมือนก่อนหน้านี้ ครั้งนี้เขาเลยเอาแต่คนในตระกูลมาเพื่อที่จะได้สั่งฆ่าทันทีที่พวกเขาเปลี่ยนกลายเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่คน

บึม!!!!

เสียงระเบิดอัดอากาศที่ดังขึ้นตรงหน้า ทำให้ขบวนของอันดะจำเป็นต้องหยุดชะงัก และพอคลื่นฝุ่นจากการระเบิดหายไป พวกอันดะก็มองเห็นชายคนหนึ่งที่กำลังยืนขวางทางพวกเขาอยู่อย่างโอหัง

"แกเป็นใครถึงได้มาขวางทางพวกข้าแบบนี้!!"

อันดะกล่าวพร้อมกับชี้ดาบไปทางนากามูระเซนโจ ดูท่าแล้วไม่ว่านากามูระเซนโจจะพูดอะไรอันดะคงจะจัดการลงดาบตัดคอของเขาอย่างแน่นอน

"เหอะ!! ข้าคือนากามูระเซนโจ ผู้ที่ควบคุมเทพอสูรตัวนี้อยู่ยังไงล่ะ"

คำพูดของนากามูระทำให้ทุกคนในกลุ่มของอันดะถึงกับตกตะลึง แต่ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ส่งเสียงหัวเราะกันออกมา

"ฮ่าๆๆๆ  ท่าทางมันจะบ้าจริงๆว่ะ ที่คิดว่าตัวเองสามารถควบคุมปีศาจได้"

"ฮ่าๆๆๆๆ ท่าทางจะใช่ เพราะในโลกนี้แม้แต่เด็กเพิ่งเกิดก็ยังรู้เลยว่าปีศาจนะมันควบคุมไม่ได้"

เสียงหัวเราะของพวกลูกน้องทำให้อันดะแสยะยิ้มออกมา

"หึ! ตอนแรกข้านึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นคนบ้า ไปพวกเราไม่ต้องไปสนใจมัน มันเป็นคนบ้า"

อันดะพูดเสร็จก็นำกลุ่มลูกน้องของเขาบินผ่านตัวนากามูระไป รอยยิ้มที่น่ารังเกียจและเสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่ไม่น่าฟังระหว่างที่พวกเขาบินผ่านไปนั้นทำให้นากามูระถึงกับโกรธจนควันออกหู

"เพราะอย่างนี้ไงล่ะ!! ข้าถึงได้เกลียดพวกแกทุกคนเจ้าพวกนักปราบผีสมองลิงเอ้ย!! ข้าคิดถูกจริงๆที่จะลบพวกมันให้หายไปจากโลก!!"

กล่าวเสร็จนัยน์ตาของนากามูระก็เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับพลังกดดันของเขาที่มีมากขึ้นตามลำดับ

"ใช่แล้ว!! ไม่ต้องไปรอแล้ว...ข้าจะลบพวกมันให้หายไปด้วยตัวข้าเอง!!"

นากามูระเซนโจพูดเสร็จก็หันไปมองพวกอันดะที่กำลังบินผ่านไปข้างหลังด้วยสายตาที่เคียดแค้นความแค้นจากการโดนดูถูกเหยียดหยามและโดนไล่ฆ่าเมื่อ100ปีก่อนของตระกูลนากามูระจะต้องได้รับการชำระล้าง

ด้วยความโกรธ นากามูระเซนโจหันกลับหลังและตะโกนใส่พวกคนของตระกูลชิชิโดที่กำลังบินผ่านไปด้วยเสียงที่ดังสนั่น

"พวกแก!! บังอาจมาหัวเราะใส่ข้านากามูระเซนโจ ข้าจะให้พวกแกได้ทรมานก่อนจะกลายเป็นทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของข้า"

ว่าแล้วนากามูระเซนโจก็ตวัดนิ้วมือทั้งห้าของตัวเองไปทางกลุ่มคนของตระกูลชิชิโดที่กำลังบินผ่านไป

เปลี้ยๆ!! เปลี้ยๆ!! เปลี้ย!! 

เสียงเสียดสีของอากาศดังขึ้นเป็นจำนวนห้าครั้งตามนิ้วมือพร้อมกับคนของตระกูลชิชิโดจำนวนห้าคนที่แขนขาขาดกันไปคนละอย่าง

"อ้ากกกกก!!"

เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของทั้งห้าคนนั้นทำให้ขบวนทัพของอันดะที่กำลังเคลื่อนที่ไปหาเทพอสูรถึงกับหยุดชะงัก พวกเขาต่างก็มองไปทางนากามูระเซนโจด้วยความสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมพวกนั้นถึงได้แขนขาขาดกันไปคนละทิศคนละทางแบบนั้น

และในระหว่างที่ทุกคนกำลังมึนงงสับสนกันอยู่นั้น นากามูระเซนโจก็ตวัดนิ้วชี้ของตัวเองขึ้น

เปลี้ย!!

เสียงเสียดสีของอากาศดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของชายคนหนึ่งที่อยู่ดีๆก็เสียแขนและขาไปอย่างละข้างพร้อมๆกัน!!

"อ้ากกกก!!!"

เสียงกรีดร้องที่ดังกังวานของเขานั้นทำให้นักปราบผีตระกูลชิชิโดถึงกับชักดาบของตัวเองออกมา

"แกตาย!!!"

ตอนนี้ไม่มีใครติดใจสงสัยอีกแล้วว่ามันเป็นฝีมือของใคร เพราะเมื่อกี้พวกเขาทั้งหมดก็ได้เห็นกับตาของตัวเองไปแล้วว่าใครเป็นคนทำร้ายพวกเขาให้แขนขาขาด

"พวกเราฆ่าไอบ้านั่น!! แก้แค้นให้กับพวกเราที่สูญเสียแขนขาไป!!"

"ฆ่ามัน!! จับมันมาแยกออกเป็นชิ้นๆ!!"

"ใช่แล้ว!! พวกเราอย่าปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่อีกต่อไป"

เมื่อเห็นประกายตาของคนทั้งหมดที่เปลี่ยนไป นากามูระเซนโจก็แสยะยิ้มออกมาด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด

"ต้องแบบนี้สิ!! เข้ามากันให้หมดเจ้าพวกสมองลิง!! ข้าจะสั่งสอนพวกแกเองว่าใครกันแน่ที่เป็นคนบ้า!! ฮ่าๆๆๆ"

เสียงหัวเราะของนากามูระเซนโจดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องของกลุ่มคนที่เข้ามาโจมตี ทุกครั้งที่เขาตวัดนิ้วมือไปบนอากาศ เสียงเสียดสีของอากาศก็จะดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนจากกลุ่มคนของตระกูลชิชิโด

และถึงแม้ว่าพวกคนของตระกูลชิชิโดจะพยายามโจมตีนากามูระเซนโจด้วยเพลงดาบและเวทโจมตีระยะไกลยังไงก็ไม่สามารถที่จะเจาะผ่านพลังคุ้มกายที่อยู่รอบๆตัวของนากามูระเซนโจไปได้เลยแม้แต่น้อย

ต่างกับนากามูระเซนโจที่สามารถตัดพวกเขาออกเป็นชิ้นๆทั้งๆที่เวทป้องกันและพลังคุ้มกายของพวกเขายังคงทำงานอยู่ 

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีชายคนหนึ่งพยายามที่จะสร้างกำแพงเวทป้องกันด้านหน้าอย่างเต็มกำลังเมื่อเห็นนากามูระเซนโจกำลังตวัดนิ้วมือมาทางเขา และนั่นก็ทำให้เขากลายเป็นคนโง่อีกคนหนึ่งที่สูญเสียแขนและขาไปทั้งๆที่กำแพงเวทของเขายังคงกางค้างอยู่ด้านหน้า

"ฮ่าๆๆๆ เจ้าพวกลิงสมองกลวงมีดีแค่ปากกันหรือยังไง? กระจอกสิ้นดี!! ถ้าพวกแกมีฝีมือได้เท่าฝีปากที่เห่าหอนกันเมื่อกี้นี้สักครึ่งหนึ่งแล้วละก็ พวกแกอาจจะพอทำให้ข้าต้องขยับแขนอีกข้างก็เป็นได้"

ใช่แล้ว!!....มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก เพราะตอนนี้นากามูระเซนโจนั้นกำลังใช้แขนข้างเดียวในการต่อสู้กับกลุ่มคนของตระกูลชิชิโดที่ถือว่าเป็นสุดยอดของกองกำลังนักปราบผีในปัจจุบันและพวกเขาก็มีมากกว่าถึงห้าร้อยคน

ห้าร้อยต่อหนึ่ง มันช่างเป็นจำนวนที่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย แต่จะพูดยังไงได้ในเมื่อจำนวนคนกว่าห้าร้อยนั้นกำลังถูกลดจำนวนลงไปเรื่อยๆด้วยตัวคนๆเดียว

คำพูดที่แดกดันและน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วเหมือนกับเอาขี้มาสาดใส่หน้านั้น ทำให้คนของตระกูลชิชิโดถึงกับหน้าขึ้นสีและอยากที่จะฆ่านากามูระเซนโจให้ตายอยู่ตรงนั้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจจะเปลี่ยนเรื่องที่ตอนนี้พวกเขากำลังโดนทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียวไปได้

"พวกเจ้าหลีกไป!! ข้าอันดะจะเป็นคนสังหารมันเอง!!"

อันดะกล่าวเสร็จก็ชักดาบตรงเข้าหานากามูระเซนโจทันทีด้วยความรวดเร็วราวกับเงา

เปรี้ยง!!

ท่าชักดาบตัดภูผาของอันดะที่เคยใช้ได้ผลอยู่ทุกครั้งนั้นกลับระเบิดขึ้นกลางอากาศเสียงดังเมื่อชนเข้ากับวิชาของนากามูระเซนโจที่ใช้ท่วงท่าในการตวัดฝ่ามือและนิ้วในการโจมตี

วิชาที่นากามูระเซนโจใช้นั้นแม้แต่อันดะที่อยู่ในแวดวงนักปราบผีมานานก็ยังไม่เคยเห็น ระยะทำการของวิชาเองเขาก็อ่านไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

และต่อให้ใช้เวทป้องกันหรือพลังคุ้มกายก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะแค่ชายตรงหน้าวาดนิ้วหรือฝ่ามือผ่าน พวกเขาก็เท่ากับถูกตัดแขนตัดขาตามเส้นแนวที่เขาวาดผ่านไปแล้ว

อันดะมองแล้ววิชาของเขากับชายตรงหน้าก็ค่อนข้างที่จะคล้ายกัน แต่ของอันดะนั้นสามารถป้องกันได้ถ้ามีเวทป้องกันที่ทรงพลังพอ เพราะการโจมตีของอันดะนั้นเป็นแบบตรงไปตรงมาด้วยการสร้างคมมีดอากาศที่มีความรวดเร็วสูงและตัดผ่านไปด้านหน้าแบบตรงๆ ซึ่งถ้าศัตรูรู้ตัวก่อนว่ากำลังจะถูกฟันก็จะสามารถป้องกันได้ส่วนหนึ่งทันที ดังนั้นทุกครั้งที่อันดะจะทำการโจมตี เขาก็จะทำให้ศัตรูเผลอและลืมตัวซะก่อนที่จะโจมตี

แต่วิชาของนากามูระนั้นไม่ใช่ เพราะเขาสามารถตัดทะลุกำแพงเวทเข้าไปได้เลยโดยที่กำแพงเวทนั้นไม่ได้รับความเสียหายอะไร ต่างกับคนที่อยู่ด้านหลังกำแพงที่ถูกตัดแขนขาทิ้งไปอย่างทุกข์ทรมาน

ลูกเล่นที่ไม่เป็นไปตามทฤษฎีและแบบแผนนั้น ทำให้พวกนักปราบผีของตระกูลชิชิโดที่ถูกฝึกมาแบบถูกต้องตามแบบแผนของตระกูลใหญ่นั้นกลายเป็นคนโง่ไปเลยเมื่อเจอกับวิชาของนากามูระเซนโจ

"แก!!"

เมื่อเห็นว่านากามูระเซนโจสามารถป้องกันท่าฟันของเขาได้อย่างง่ายดาย เขาก็ถึงกับพุ่งเข้าหานากามูระเซนโจอีกครั้งด้วยความโมโห

"แกอย่าอยู่เลย!! ท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศ!!"

ว่าแล้วอันดะก็จัดการฟันด้านหน้านากามูระหนึ่งครั้งเพื่อสร้างคลื่นดาบตัดอากาศ ก่อนที่เขาจะโผล่ขึ้นจากข้างหลังนากามูระเซนโจและฟันอีกครั้งเป็นดาบที่สองในเวลาเดียวกัน ดาบที่สามฟันจากด้านซ้าย และดาบที่สี่ฟันจากด้านขวา

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

เสียงดังสนั่นฟ้าหลังจากที่คลื่นดาบทั้งสี่นั้นเข้าปะทะกันตรงจุดที่นากามูระเซนโจยืนอยู่

อันดะแสยะยิ้มออกมาทันที ท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศนั้นนับว่าเป็นท่าไม้ตายของเขาที่ไร้ผู้ต้านทานมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ทุกครั้งที่เขาใช้ท่านี้ศัตรูย่อมต้องถึงคราวจบสิ้น

ดังนั้นทุกครั้งที่เขาใช้ท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศเสร็จเขาจึงไม่เคยหันกลับไปมองดูผลงานของตัวเองเลยสักครั้ง

แต่ในขณะที่อันดะกำลังจะเก็บดาบเข้าฝักของตัวเองเหมือนเวลาปกติอยู่นั้น ลูกน้องของเขาก็ร้องตะโกนขึ้นมาก่อน

"ท่านอันดะข้างหลัง!!"

ถึงแม้ว่าอันดะจะไม่พอใจเสียงของลูกน้องที่ตวาดเสียงใส่ แต่เขาก็ยอมหันกลับไปมองข้างหลังตามคำพูดของลูกน้องคนนั้น

"นั่นมันอะไรกัน!!"

อันดะกล่าวออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นบาเรียทรงกลมสีดำที่ถูกกางอยู่รอบตัวของนากามูระเซนโจ

"หึ! ตอนแรกข้าก็นึกว่าผู้นำตระกูลใหญ่จะมีอะไรดีๆกับเขาบ้าง แต่ที่แท้ก็เป็นขยะเหมือนๆกัน"

นากามูระยืนกอดอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา เขารู้สึกเจ็บปวดใจอยู่ไม่น้อยที่ไปตั้งความหวังเอาไว้กับผู้นำตระกูลใหญ่อย่างอันดะว่าจะสามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสี

"เอาล่ะ...ข้าเริ่มเบื่อพวกเจ้าละ จะทำอะไรต่อไปดีนะ.."

เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้อ่อนแอถึงเพียงนี้นากามูระเซนโจก็ถึงกับหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อ ถึงแม้ว่าตอนแรกเขาจะโกรธพวกอันดะมากที่มาทำร้ายเทพอสูรของเขา แต่ตอนนี้อารมณ์โกรธเหล่านั้นได้หมดไปแล้วหลังจากที่เขาได้ลงไม้ลงมือกับพวกอันดะจนเป็นที่พอใจ

"แก!!!"

อันดะรู้สึกโกรธมากที่นากามูระเซนโจทำราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ตั้งแต่ที่เขาได้ขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูลชิชิโดเขาก็ไม่เคยโดนใครดูถูกเท่านี้มาก่อน

เพราะศักดิ์ศรีของหนึ่งในผู้นำตระกูลใหญ่นั้นทำให้ไม่มีใครสามารถจะมาดูถูกเขาได้

"แกอย่าอยู่เลย!!"

ว่าแล้วอันดะก็พุ่งตัวเข้าหานากามูระเซนโจอีกครั้งพร้อมกับฟันด้วยท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศที่เป็นท่าไม้ตายของเขา

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

เสียงดังเกินขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่แล้วเมื่ออันดะมองไปยังตรงกลางเขาก็ยังเห็นนากามูระเซนโจที่ยังยืนกอดอกอยู่ในบาเรียทรงกลมสีดำเหมือนเดิม

"แกอย่ามาทำเป็นเมินข้านะ!!"

ท่าทางที่ไม่สนใจไยดีของนากามูระเซนโจนั้นทำให้อันดะกัดฟันกรอดด้วยความโมโหและจัดการใช้ท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศอีกครั้ง

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

และเมื่อเห็นว่านากามูระเซนโจที่อยู่ตรงกลางบาเรียทรงกลมสีดำยังไม่เป็นอะไรอีกเหมือนเดิม อันดะก็ใช้ท่าฟันตัดภูผาสี่ทิศอีกครั้ง อีกครั้ง.... อีกครั้ง.... แล้วก็อีกครั้ง

"เฮ่อ...เจ้านี้มันน่ารำคาญจริงๆ"

เสียงดังที่เกิดขึ้นรอบๆตัวทำให้นากามูระเซนโจถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"เอาแบบนี้นะ เดี๋ยวข้าจะใช้ให้พวกที่เคยเป็นลูกน้องของเจ้ามาเล่นด้วยก็แล้วกัน"

พอนากามูระเซนโจพูดเสร็จ พวกลูกน้องของอันดะทั้งหมดก็เริ่มมีท่าทีแปลกๆได้จากเดิม พวกเขาเอามือกุมหน้าอกของตัวเองด้วยความเจ็บปวด เพราะเริ่มมีรากไม้โผล่ขึ้นมาทิ่มแทงภายนอกร่างกายของพวกเขา

แต่ถึงอย่างนั้นก็มีคนจำนวนหนึ่งที่สามารถสะกดและทำลายมันลงได้ก่อนที่มันจะเข้าควบคุมร่างกายของพวกเขา

"เฮ้ย...ให้ตายสิ เพราะแบบนี้ไงข้าถึงไม่อยากจะใช้ให้มันเร่งการเจริญเติบโตสักเท่าไร"

นี้นับว่าเป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่งของเมล็ดพันธุ์ปีศาจ เพราะถ้ามันยังไม่แข็งแรงเท่ากับร่างกายที่มันอาศัยอยู่แล้วละก็ มันจะสามารถถูกทำลายได้ถ้ามันแสดงตัวออกมาก่อน

แต่ถึงอย่างนั้นก็มีเกินครึ่งที่พ่ายแพ้และถูกเมล็ดพันธุ์ควบคุม และพอเอามารวมกับพวกชิชิโดที่เสียแขนขาไปก่อนหน้านี้ มันก็มีจำนวนมากกว่าพวกอันดันที่เหลือเพียงแค่ร้อยกว่าคน

"เอาเล่นกันต่อใช้สนุกนะ"

นากามูระพูดเสร็จก็ถอยหลังออกห่างเพื่อที่เขาจะได้ดูเรื่องสนุกๆนี้ได้อย่างชัดๆ

"แก!! เจ้านากามูระ!!"

อันดะกล่าวเสร็จก็พยายามพุ่งตัวเข้าหานากามูระเซนโจอีกครั้ง แต่แล้วเขาก็โดนสกัดด้วยพวกที่เคยเป็นลูกน้องของเขา

"พวกแกอย่ามาขวางข้า ถอยไป!!"

อันดะพยายามสั่งผู้ที่เคยเป็นลูกน้องของเขา แต่สิ่งที่เขาได้รับก็มีเพียงแค่เสียงแปลกประหลาดที่คุ้นหูเสียงหนึ่งเท่านั้น

"เคี๊ยกๆๆ"

"พวกแก!!"

เมื่อได้ยินเสียงนั้นอันดะก็รู้ทันทีว่าพวกนี้ไม่ใช่ลูกน้องของเขาอีกต่อไปแล้ว และพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นศัตรูของเขาแล้ว

"ย้าก!! พวกแก"

อันดะและคนที่เหลือพยายามต่อสู้ แต่ด้วยจำนวนที่มากกว่าถึงสี่เท่าทำให้พวกเขาโดนกดดันมากขึ้นเรื่อยๆ

"อ้ากกก!!"

หนึ่งในนั้นถูกแทงพร้อมกับร้องออกมา ตัวเขาที่ได้กำจัดเมล็ดพันธุ์ในตัวไปแล้วกำลังถูกรากไม้จากเมล็ดพันธุ์ของคนที่แทงแทรกซึมเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง

ภาพนั้นทำให้คนทั้งหมดที่เห็นต่างก็หวาดกลัว เพราะไม่นานหลังจากนั้นชายคนนั้นก็กระอักเลือดออกมาจนคอพับ และพอเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งเขาก็ได้กลายเป็นพวกมันไปซะแล้ว

"ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว ขอโทษด้วยนะ"

หนึ่งในนั้นที่ใช้พลังจนหมดกล่าวออกมาด้วยเสียงที่หอบสั่น ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเชือดคอตัวเองตายเพื่อที่จะไม่ต้องกลายเป็นพวกมัน

และการกระทำของเขาคนนั้นก็ทำให้สถานการณ์เลวร้ายขึ้นไปอีกเมื่อมีคนคิดที่จะหนีจากพวกมันด้วยการฆ่าตัวตาย

ซึ่งหนึ่งต่อสี่ก็แทบที่จะไม่มีทางสู้แล้ว แต่พวกเขากลับมีความคิดจะฆ่าตัวตายดีหรือไม่อีกก็ยิ่งทำให้คมดาบของพวกเขาแย่ลง และถูกกดดันให้ไปรวมกันอยู่ตรงกลางมากขึ้น

การโดนล้อมจากทุกทิศทางนั้นทำให้อันดะกลายเป็นบ้า!! เขาฆ่าแล้วก็ฆ่าผู้ที่เคยเป็นลูกน้องของตัวเองจนทั้งตัวกลายเป็นสีเลือด

"พวกแก!! พวกแก!! จงตายซะให้หมด!!"

ภาพคมดาบที่อันดะใช้สังหารพวกที่เคยเป็นคนในตระกูลชิชิโดนั้น ทำให้พวกลูกน้องของเขาบางคนถึงกับตัวสั่น เพราะบางทีอีกไม่นานเขาอาจจะเป็นหนึ่งในนั้นที่โดนอันดะฆ่าให้ตายอีกครั้งเหมือนกับพวกที่ถูกอันดะตัดหัวอยู่ในตอนนี้ก็เป็นได้

นากามูระที่กำลังมองดูพวกอันดะอยู่ตลอดเวลานั้น เมื่อเห็นว่าอันดะยังแรงดีไม่มีตก เขาก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไร

"รู้สึกว่ามันจะแรงดีเหลือเกินนะเจ้าอันดะนั่น จะเอายังไงกับมันดีนะ..."

นากามูระเซนโจพยายามคิดอยู่สักครู่ก็มีความคิดดีๆออกมาจนทำให้มุมปากของเขายิ้มขึ้นสูง

"เอาล่ะพวกแกจงฟังให้ดี ถ้าใครฆ่าเจ้าอันดะได้ ข้าจะไว้ชีวิตคนๆนั้น!!"

เสียงร้องที่ตะโกนดังของนากามูระเซนโจนั้น ทำให้ทุกคนที่กำลังต่อสู้อยู่ได้ยินกันอย่างชัดเจน และยิ่งเห็นว่าพวกที่ถูกเมล็ดพันธุ์ควบคุมอยู่นั้นไม่ยอมโจมตีพวกเขาต่อ และยืนตั้งดาบอยู่เฉยๆตรงหน้า ก็ยิ่งทำให้น้ำหนักในคำพูดของนากามูระเซนโจนั้นมีมากขึ้น

ต่างกับอันดะที่ตอนนี้กำลังถูกรุมมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกที่ถูกเมล็ดพันธุ์ควบคุมนั้นไม่จำเป็นต้องเข้าไปสู้กับลูกน้องของอันดะที่ยืนอยู่เฉยๆอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพวกมันจึงสามารถแบ่งกำลังมารับมือกับอันดะได้มากขึ้น

"เอารีบตัดสินใจซะ ข้าให้เวลาพวกเจ้าอีก10วินาทีในการคิด"

ว่าแล้วนากามูระเซนโจก็เริ่มนับถอยหลัง และยิ่งตัวเลขต่ำลงมากขึ้นพวกเขาที่เหลือรอดอยู่ก็ยิ่งหนักใจมากขึ้น

"4...ถ้าพวกเจ้าไม่ยอมรับโอกาสนี้ก็อย่าหาว่าข้าไร้น้ำใจก็แล้วกัน 3...."

นากามูระทำน้ำเสียงให้ฟังดูน่าเสียดาย แต่ในใจของเขากลับกำลังตื่นเต้นกับคำตอบที่กำลังจะได้รับว่าจะออกมาทางไหน เพราะไม่ว่าจะเป็นทางไหนมันก็เป็นละครเวทีที่น่าดูชมอย่างยิ่ง

ถึงแม้ว่าตอนนี้นากามูระเซนโจจะดูเหมือนมีความสุขมากสักแค่ไหน แต่พวกที่ยืนแสดงอยู่บนเวทีตอนนี้นั้นไม่ได้มีความสุขตามเขาไปด้วยเลยแม้แต่น้อย และพอนากามูระนับถึง2พวกเขาก็เริ่มจับดาบขึ้นมาอย่างไม่ไว้ใจกัน ไม่ใช่จับดาบขึ้นมาเพื่อเตรียมต่อสู้เหมือนตอนแรก

"1..."

"ชีวิตของอันดะต้องเป็นของฉัน!!"

ว่าแล้วหนึ่งในนั้นก็ชักดาบพุ่งเข้าหาอันดะทันที แต่แล้วเขาก็ถูกเพื่อนรักแทงเข้าข้างหลังอย่างจัง

"กะ...แกยังจะปกป้องมันอีกเหรอ!! แกไม่รู้หรือว่าเพราะมันพวกเราจึงต้องมาตายกันที่นี่" คนที่ถูกเพื่อนรักแทงพยายามกล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวด

"รู้สิ... เพราะงั้นข้าจึงฆ่าแกเพื่อจะเอาสิทธิ์ที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวนั่นยังไงล่ะ"

คำกล่าวของเขาคนนั้นทำให้ทุกคนเข้าใจกันจนหมด และรีบแย่งกันเข้าไปฆ่าอันดะ

"แก!! อย่ามาขวางข้านะ!! สิทธิ์ที่จะรอดชีวิตต้องเป็นของข้า!!"

และไม่พูดเปล่าเขาจัดการฟันคนที่นำหน้าอยู่ทันทีอย่างไม่มีความลังเลใจ

"แกเอง!! ก็เหมือนกัน!!"

และแล้วคนข้างหลังก็ฟันเขาต่ออีกที เพราะเห็นว่ามันกำลังขวางทางเขาอยู่เช่นกัน

"แก!!"

คนที่ถูกฟันหันหลังกลับมาด้วยความโกรธแค้นและลงมือต่อสู้ด้วยทันที และนั่นก็ไม่ใช่ที่เดียวที่เกิดการต่อสู้กันเอง ทั่วทั้งโดยรอบคนของตระกูลชิชิโดกลับหันดาบเข้าฟันกันเอง และเมื่อเห็นใครที่จะเข้าใกล้อันดะพวกเขาก็จะรวมใจฆ่าคนๆนั้นก่อนเพื่อน

การกระทำของพวกนั้นทำให้นากามูระถึงกับตกใจ เพราะเขาเองก็ไม่ทันได้คิดว่าพวกมันจะเล่นฆ่ากันเองแบบนี้

"ให้ตายสิ!! แล้วแบบนี้จะมีคนได้เข้าไปฆ่าเจ้าอันดะไหมเนี้ย"

ว่าแล้วนากามูระเซนโจก็ถึงกับเหนื่อยใจ เพราะความจริงแล้วเขาต้องการใช้ให้พวกมันไปช่วยกันรุมเจ้าอันดะมากกว่า

"อืม...แต่ว่าแบบนี้มันก็ไม่เลวเหมือนกัน"

กล่าวเสร็จนากามูระเซนโจก็แสยะยิ้มที่มุมปาก เพราะยังไงซะเขาก็กะว่าจะไม่ปล่อยให้ใครเหลือรอดชีวิตไปได้สักคนอยู่แล้ว เพราะอย่างนั้นการกระทำของพวกชิชิโดในตอนนี้ก็เท่ากับการเร่งเวลาตายให้ตัวเองชัดๆ