ลูกไม้

ลู กไ ม้ ร่ ว งหล่นลงเเนบพื้น
ขณะต้นสั่นสะอื้นด้วยฝนหนาว
ความคุ้นเคยเช่นนี้มาอีกคราว
ต่างคุ้นชินความปวดร้าวมายาวนาน
เ ข า นั่ ง ม อ งต้นไม้ข้างชายคา
ขณะใต้เปลือกตาสั่นสะท้าน
"มรดกตกทอด"ที่ยาวนาน
ไหลผ่านทุกงานของหัวใจ
เ ป็ น เ ช่ น นี้มากี่กาลเเล้วหนอ
ที่ต้องจากให้รอเพื่อเติบใหญ่
เพิ่มรอยเหี่ยวย่นอย่างจนใจ
กับสังคมสาไถยข้างในตน
เ ข า ถ อ น หายใจพร้อมลุกยืน
หยิบลูกไม้บนพื้นที่ร่วงหล่น
ค่อยค่อยบรรจงปลูกท่ามสายฝน
หวังให้เจ้ายืนต้นจนเติบใหญ่

"วันเเม่"
พ.นมกร
12/ส.ค/61