Relationship สายใยแห่งความทรงจำ - นิยาย Relationship สายใยแห่งความทรงจำ : Dek-D.com - Writer
×

    Relationship สายใยแห่งความทรงจำ

    ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ได้พบกับผู้ชายหล่อลากที่บอกว่าตัวเองคือเพื่อนสนิทของฉันทั้งๆ ที่ฉันจำอะไรไม่ได้ แต่ทำไม ปากเขาบอกว่าเพื่อนแต่แววตามันมีอะไรที่มากกว่านั้นล่ะ?

    ผู้เข้าชมรวม

    99

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    99

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  24 พ.ย. 55 / 23:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แถ่นแท้นนน~ วิ่งมานิ่มๆ เปิดเรื่องใหม่หน้าตาเฉย เอาน่าๆ ขอแปะไว้กดดันตัวเองหน่อยแล้วกัน ท่าทางแฟนตาซีมันจะตึงมือเกินไปผ่อนๆ กลับมาเขียนรักผสมแฟนตาซีนิดๆ เหมือนเดิมดีกว่า~

    ก่อนอื่นขอย้ำก่อนนะคะว่านิยายเรื่องนี้ 'ไม่ดราม่า' อาจจะมีเล็กๆ ให้จี๊ดใจเล่นๆ แต่ไม่ได้ดราม่าจัดหนักอะไรมากมายแน่นอน (เพราะส่วยตัวก็ไม่ชอบ 555 ) ถ้าทำให้ใครไม่พอใจหรือไม่ชอบก็ขออภัยมา ณ โอกาส นี้ด้วยนะคะ // แต่ได้โปรดอ่านมันต่อไปเถอะนะคะ T^T

    มีอีกเรื่องอยากถามคือ อยากให้ใส่อีโมฯรึเปล่าคะ? ใส่ไม่ใส่ดีหว่า... (จะมีใครตอบมั้ยนี่)


    ...ข้าจะให้ชีวิตมนุษย์แก่เจ้า...

     ..ช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ ข้าอนุญาตให้เติมเต็มความปรารถนาได้สามประการ..

     ...ความปรารถนา ที่จะเป็นความฝันที่เดิมพันด้วยชีวิตมนุษย์ของเจ้าเอง...

     ...เอาล่ะ ความฝันแบบไหนล่ะที่เจ้าอยากจะทำให้เป็นความจริง?...

    (เกริ่นอันนี้ไม่เกี่ยว แต่ก็มีส่วนไม่น้อย~)

     

    ฉันลืมตามองเพดานสีขาวอย่างงงๆ ที่นี่ที่ไหน? แล้ว... ฉันเป็นใครหว่า?
    ภาพสุดท้ายที่จำได้คือ เด็กผู้ชายคนหนึ่ง ผมสีเทา ตาสีน้ำตาล หน้าตาดู... บรรยายไม่ถูก เหมือน...ไม่ใช่มนุษย์โลก
    "นา นาฟื้นแล้ว"
    ใครคือนา? ฉัน?
    "นี่ดินเองไง เพื่อนสนิทของนา นา ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าแกล้งเธอเลย ขอโทษนะขอโทษ"
    เพื่อนสนิท? ฉันมองตาเขาอย่างงุนงง ผมสีเทาตาสีหน้ำตาลเหมือนเด็กคนนั้นไม่มีผิด แต่ฉันจำได้ว่าเด็กคนนั้นชื่อแลมบ์นี่นา แต่ผู้ชายคนนี้บอกว่าชื่อดิน คงจะคนล่ะคนกันมั้ง?
    ดินดึงมือฉันไปแนบแก้มของเขา แววตาทอประกายปวดร้าวออกมาอย่างชัดเจนเมื่อได้ยินคำถามของฉัน
    "นาย เป็นเพื่อนฉันจริงๆ หรอ?"
    ทำไมฉันรู้สึกว่า ไม่เห็นความห่วงใยแบบเพื่อนในแววตาของเขานะ มันเหมือนคนที่กำลังถูกความรักกัดกินหัวใจ เหมือนทุกข์ทรมานเพราะไม่อาจรักได้? เขา...ใช้สายตาแบบนั้นมองมาที่ฉัน...


    "นา กินเค้กช็อกโกแลตมั้ย นาชอบมันมากนะ นี่ของโปรดเลยแหละ"
    ดินทำท่าทางร่าเริงใส่ฉัน แต่พอเห็นฉันพยักหน้าแต่สีหน้าไม่ได้แสดงอะไรออกมาก็หน้าเจื่อนลงไปเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปสั่งเค้กช็อกโกแลตให้ฉัน
    ใจจริงฉันอยากบอกเหลือเกินว่าฉันจำเขาได้ตั้งนานแล้ว ความรักในตัวก็จำมันได้แล้ว นอกจากนี้มันยังเพิ่มพูนมากกว่าเดิมด้วย แต่ฉันพูดออกไปไม่ได้ ถ้าฉันพูดไป... นายจะเปลี่ยนไปแน่ๆ เพราะอย่างนั้น...
    ขอยื้อให้เป็นแบบนี้ไปอีกสักนิดเถอะนะ แค่วินาทีเดียวก็ยังดี...
    ขอโทษจริงๆ...


    เอ๊ะ ทำไมได้กลิ่นดราม่า? 555

     


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น