คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP.02 – มารยา
EP.02 – มารยา
“ฮือ...รุ่นพี่คะ! มารีนโดนผู้หญิงพวกนั้นรุมทำร้ายค่ะ!” ได้โอกาสบีบน้ำตาฟ้อง พร้อมทั้งชี้นิ้วเรียวไปทางสี่สาว
“จริงเหรอ?” ชายหนุ่มหน้าตาดีหนึ่งในสมาชิกสภาเอ่ยถามพลางจ้องสี่สาวราวกับต้องการคำตอบ
“ไม่จริงนะคะ!” สาวหน้าหวานทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอ “พวกเราไม่ได้ทำร้ายเธอนะคะรุ่นพี่...”
เธอเดินเข้ามาใกล้กลุ่มรุ่นพี่สมาชิกสภาสูงสุดแล้วก้มหน้าอธิบายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือท่ามกลางความเห็นใจของทุกคนรอบตัว น้ำตาเม็ดเล็ก ๆ ไหลลงข้างแก้มเรียกความสงสารจับใจให้กับผู้พบเห็น
“เธอต่างหากล่ะคะที่ทำร้ายผู้หญิงคนนี้...” นิ้วเรียวชี้ราเชลแล้วก้มหน้าอธิบายต่อ “ฉันทนมองเฉย ๆ ไม่ได้เลยเข้ามาช่วย... แล้ว... แล้วเธอก็ทำร้ายฉันค่ะ.. ฮึก”
“โอ๋ ๆ อย่าร้องนะ... ไม่เป็นไรแล้ว ๆ” สาวน้อยน่ารักเดินเข้ามาประคองเธอแผ่วเบาพลางลูบแผ่นหลังเพื่อปลอบโยน การกระทำของเธอเรียกรอยยิ้มจากรุ่นพี่สมาชิกสภาหลายคนเลยทีเดียว ผู้หญิงที่มีจิตใจอ่อนโยนแบบนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ ในยุคสมัยแบบนี้
“ไม่จริงนะคะ! นังนั่น! คือ... ฉันหมายถึงผู้หญิงคนนั้นถีบฉันจนล้ม ไม่เชื่อก็ลองถามทุกคนดูสิคะรุ่นพี่” มารีนยังคงไม่ยอมแพ้ แม้จะแอบหวั่นใจที่เห็นรอยยิ้มชื่นชมและเอนเอียงไปทางสี่สาว แต่เธอจะไม่ยอมเป็นฝ่ายผิดคนเดียวแน่ ๆ
“เธอทำร้ายผู้หญิงคนนี้จริงหรือเปล่า?” คราวนี้เป็นเสียงจากสาวสวยหนึ่งในสมาชิกสภาถามขึ้นบ้าง เธอสบสายตานิ่งเรียบของสาวสวยเย็นชาเพื่อรอฟังคำตอบ
“...ใช่”
บรรยากาศรอบตัวเงียบลงอีกครั้งเมื่อเธอตอบกลับด้วยวลีสั้น ๆ เรียกสายตาพึงพอใจในคำตอบจากทุกคนในทันที
มารีนยกยิ้มสะใจรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงเข้าไปหากลุ่มรุ่นพี่สมาชิกสภาสูงสุดนับสิบคน หากกลับไม่มีใครสนใจเธอสักนิด เพราะสายตาทุกคนตอนนี้มองตรงไปทางสี่สาวราวกับพึงพอใจอะไรบางอย่าง
“เห็นไหมคะรุ่นพี่ พวกนั้นคิดจะทำร้ายฉันจริง ๆ”
“สมควรโดน... เพราะเธอคิดจะทำร้ายฉันก่อน” น้ำเสียงวีนเหวี่ยงดังขึ้นจากสาวสวยนัยน์ตาคมเฉี่ยว เธอจิกตามองผู้หญิงเจ้ามารยาอย่างนึกรังเกียจ “หมาลอบกัด...”
“กรี๊ด! แกด่าใครเป็นหมายะ! นังบ้า!”
มารีนถึงกับชี้หน้าด่าอย่างลืมตัว ริมฝีปากสีแดงสดยกยิ้มสะใจที่ทำลายมารยาสาไถยของผู้หญิงตรงหน้าได้ เธอเชิดหน้าขึ้นด้วยมาดดุจนางพญาก่อนจะกดสายตาเหยียดต่ำมองมารีนอีกครั้ง
“พวกลอบกัดทีเผลอเนี้ย ถ้าไม่เรียกว่าหมาแล้วจะให้เรียกว่าอะไร....เหี้ยเหรอ?”
“กรี๊ดดดดดด! แก!!!”
มารีนทำท่าจะพุ่งเข้าทำร้ายสาวสวยเจ้าของวาจาร้ายกาจ ทั้งสี่สาวจึงขยับตัวเข้าหากันราวกับพร้อมจะช่วยกันจัดการ หากมารีนคิดจะทำร้ายใครสักคนจริง ๆ พวกเธอไม่ยอมยืนอยู่เฉย ๆ แน่
แปะ! แปะ! แปะ!
เสียงปรบมือของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังของกลุ่มคณะสภานักศึกษาสูงสุดชะงักการกระทำของทุกคนในทันที รุ่นพี่สมาชิกสภานับสิบคนต่างพากันเปิดทางให้แก่ผู้มาใหม่ รอยยิ้มพออกพอใจปรากฏขึ้นบนริมฝีปากหนา เขาหยุดปรบมือไปแล้ว หากยังคงส่งแววตาชื่นชมให้สี่สาวเช่นเดิม
“สวัสดีครับท่านอธิการฯ” หนุ่มหล่อหนึ่งในสมาชิกสภาทักขึ้น เขาขยับตัวเข้ามายืนด้านข้างชายวัยกลางคนที่ยังดูหนุ่มจนเกินวัย แม้อายุจะเกือบเลขห้าแต่ใบหน้าและรูปร่างยังดูอ่อนเยาว์ราวกับหนุ่ม ๆ อายุสามสิบต้น ๆ
“เอ่อ... ท่านอธิการฯคะ พอดีมีการเข้าใจผิดกันนิดหน่อยน่ะค่ะ ถ้ายังไงเชิญ...”
“ไม่เอาน่า...” รองประธานสภาคนสวยยังพูดไม่ทันจบ ท่านอธิการบดีก็รีบพูดขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีสุด ๆ เขามองสี่สาวน้องใหม่ตรงหน้าชั่วครู่ก่อนจะหันกลับมาหาชายหนุ่มข้างกายที่รั้งตำแหน่งประธานสภานักศึกษาสูงสุดคนปัจจุบัน “ผมพร้อมจะคัดเลือกตำแหน่งแล้วนะ พวกคุณเริ่มงานเลยไหม?”
“เอ่อ... แต่เรายังไม่ได้ทดสอบกันเลยนะครับ” ประธานสภาชี้แจงตามความเป็นจริง อย่าว่าแต่ยังไม่ได้เริ่มทดสอบเลย แม้แต่เริ่มเปิดงานก็ยังไม่ได้ทำ
“อ้อ ไม่ต้อง ๆ ผมมีไว้ในใจแล้ว หรือพวกคุณไม่เชื่อสายตาผม?” ท่านอธิการฯเลิกคิ้วขึ้นสูง
“เอ่อ ไม่ใช่นะครับ! ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะรีบไปเปิดงานให้เลยนะครับ เชิญท่านอธิการฯด้านนี้เลยครับ” ประธานสภานักศึกษาผายมือไปทางเวทีหน้าห้องประชุม ท่านอธิการบดีพยักหน้าแล้วหันมาหาสี่สาวอีกครั้ง
“พวกคุณตามผมมาด้วยนะ” เขาออกคำสั่งแล้วทำท่าจะเดินก่อนชะงักอีกครั้งแล้วหันไปทางยิหวา “คุณด้วยนะ เชิญตามผมมาทั้งห้าคนเลย”
สี่สาวหันมองหน้ากันงุนงง พวกเธอสบตากันไปมาโดยไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งรุ่นพี่สมาชิกสภาคนหนึ่งเดินมาเรียกให้พวกเธอขึ้นไปยืนบนเวที และเพียงเวลาไม่นานข้างกายเธอก็เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษาที่โดนประกาศเรียกชื่อให้ขึ้นมายืนด้านบนกว่าสิบชีวิต
การ์ดสีดำถูกยื่นมาตรงหน้าของทุกคนบนเวที สี่สาวหลุบตามองขณะรับมันมาถือเอาไว้ในมือ ตอนนี้พวกเธอมั่นใจเกินกว่าครึ่งแล้วว่าพวกเธอคงได้รับเลือกให้มารับตำแหน่งในฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของสภาแน่ ๆ
“เอาล่ะครับ ตอนนี้ทุกคนได้รับการ์ดกันครบแล้วนะครับ ผมจะขอให้ทุกคนเปิดการ์ดในมือออกมาอ่านนะครับ ในนั้นจะเขียนชื่อฝ่ายที่ได้รับผิดชอบ รวมถึงโค้ดเนมที่จะอยู่ติดตัวเราไปตลอดระยะเวลาที่ดำรงตำแหน่งในสภานะครับ” เสียงพิธีกรหนุ่มกล่าวขึ้นทำให้ทั้งห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบสงบลงทันที “และสำหรับปีนี้ท่านอธิการบดีได้ให้เกียรติมาเป็นประธานในการคัดเลือกครั้งนี้ด้วยนะครับ เนื่องจากปีนี้สมาชิกสภาของเราว่างถึงสิบเอ็ดตำแหน่ง และโค้ดเนมสำหรับปีนี้ก็คือชื่อของ 'เหล้า' นะครับ ขอเชิญท่านแรกเปิดการ์ดในมือแล้วอ่านออกเสียงให้ทุกท่านทราบได้เลยครับ”
ไมค์ตัวน้อยยื่นมาตรงหน้าของผู้ชายหล่อน่ารักคนหนึ่งซึ่งยืนตรงหัวแถวพอดี ผู้ชายคนนั้นเปิดการ์ดในมือและอ่านออกเสียงด้วยรอยยิ้ม
“ฝ่ายสืบสวนสอบสวน โค้ดเนม 'มาตินี่' ครับ”
ความคิดเห็น