คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : FAKE WEDDING 5 100%
Fake wedding
-5-
เช้าวันเสาร์ที่เงียบสงบ สำหรับใครหลายๆคน คงจะนอนอยู่ที่บ้านแล้วตื่นสายๆ บางคนก็ตื่นแต่เช้าเพื่อออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เช้าวันเสาร์คงจะเป็นสิ่งที่ทุกคนชอบเพราะได้พักผ่อน แต่ว่า…
คงไม่ใช่สำหรับบ้านหลังนี้
“อั่ก! ถีบทำไมวะ” เสียงทุ้มต่ำตะโกนขึ้นมาจากข้างเตียง ก่อนจะหันไปทำหน้านิ่งใส่คนตัวเล็กที่นอนเอาผ้าห่มม้วนตัวเองเป็นก้อนกลมจนเหลือเพียงแต่ตาที่โผล่ออกมา
“ก็นายขึ้นมานอนบนเตียงของฉันอ่ะ!!!” คนตัวเล็กตะโกนเสียงอู้อี้ตอบกลับไป
“ใครขึ้นไปนอนบนเตียงของนาย ดูให้ดีว่าเตียงใครกันแน่”
หัวเล็กหันไปรอบๆเตียงก่อนจะหันไปสำรวจห้องว่าใช่อย่างที่คู่หมั้นของตนบอกไว้หรือเปล่า ก่อนจะหันมายิ้มแหยๆให้คนตัวสูงที่นั่งทำหน้ายุ่งอยู่ข้างเตียง
“เอ่อ แล้วฉันมาอยู่ในห้องนายได้ไง” หันไปถามพร้อมกับค่อยๆโผล่หัวออกมาจากก้อนผ้าห่มผืนใหญ่
“ก็เมื่อคืนหลังจากที่นายสลบไปฉันก็แบกนายกลับมาที่บ้าน แล้วอีกอย่างฉันขี้เกียจเดินไปเดินมาระหว่างห้องนายกะห้องฉัน ก็เลยให้นายมานอนที่ห้องฉันซะเลย”
คนตัวสูงตอบหน้าตายพลางมองคนตัวเล็กที่นั่งหน้าซีดอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ทั้งเช้านี้บนโต๊ะอาหารก็ไม่ต่างอะไรจากสงครามประสาท
มีคนสองคนนั่งคนละฝั่ง ต่างคนต่างมองกันซึ่งก็ไม่รู้ว่ามองเพื่ออะไร
“ป้าแม่บ้านตักข้าวได้เลยครับ”
คนหน้านิ่งหันไปบอกป้าแม่บ้านคนสนิท เพราะเห็นป้าเขายืนดูพวกเขาสองคนทำสงครามประสาทกันอยู่นานหลายสิบนาที สงสารคนแก่ แข้งขาก็ไม่ค่อยจะดียังตองมายืนคอยคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมองเขาอย่างเอาป็นเอาตาย คงเป็นเพราะช่วงที่ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องน้ำเพื่อจะแต่งตัว
ย้อนไปหลังจากที่เซฮุนเข้าห้องน้ำ
หลังจากที่เห็นคนตัวสูงเข้าห้องน้ำไปลู่หานก็ถือวิสาสะลุกขึ้นมาจากเตียง ก่อนเดินไปรอบๆห้องถามว่าทำไมยังไม่กลับห้องตัวเองแล้วไปอาบน้ำน่ะเหรอ เหตุผลง่ายๆอ่ะนะ
เพราะขี้เกียจ
เดินเล่นทั่วห้องจนไปหยุดที่หน้ากระจกบานใหญ่ที่ใช้สำหรับสำรวจตัวเอง ลู่หานเดินไปด้านหน้ากระจกเพื่อสำรวจหน้าตัวเองก่อจะพบว่า
ปากตัวเองบวม
“ป ปากบวมได้ไงแง้”
“ทะ ทำ ไม เราปากบวมอะ”
“โอ้ยยยยยยย มดกัดแน่เลย”
เปล่งเสียงร้องแบบเด็กๆออกมาพร้อมกับเอามือขยุ้มผมตัวเอง
“TwT”
“ทำอะไรน่ะ”
เสียงทุ้มดังขึ้นบนหัวของลู่หานทำให้คนที่กำลังขยุ้มหัวตัวเองอย่าบ้าคลั่งหันกลับไป แต่ว่า
กลับหันไปเจอหน้าอกที่เปียกน้ำของคนที่อยู่ข้างหลังแทน
แม่จ๋า ลู่หานจะตายแล้ว TWT มันเซ็กซี่มากๆเยย *สูดเลือดกำเดา*
“น นาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่"
“มาเมื่อกี้ แต่ก็มาทันตอนที่เห็นคนบ้ากำลังคุยหน้ากระจกคนเดียว”
“ใครคุยหน้ากระจกคนเดียวห้ะ แล้วทำไมนายไม่ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยห้ะ”
“ก็ฉันจะมาเช็ดผมหน้ากระจกก่อนจะไปแต่งตัว ทำไมล่ะ”
“ก ก็ ไม่ได้ทำไม ถ ถามเฉยๆ”
“เหรอ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ เขินเหรอ หืม?”
“ใครเขินนายกัน ห้ะ หลงตัวเองว่ะ”
“อ่อ ไม่หวั่นไหวจริงๆเหรอ”
เซฮุนว่าขึ้นพลางค่อยใช้มือทั้งสองข้างยันโต๊ะเครื่องแป้งหน้ากระจกไว้ ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กเพื่อที่จะแกล้ง
“ก็เออสิ แล้วหน้าอ่ะจะเข้ามาใกล้ทำไมห้ะ!”
“หึ”
เซฮุนปล่อยมือที่ยันโต๊ะไว้กลับมายืนตัวตรงเหมือนเดิมก่อนจะเดินไปที่ห้องแต่งตัว ทิ้งให้ลู่หานยืนหน้าแดงอยู่คนเดียวหน้ากระจก คนตัวเล็กที่ใบหน้าแดงทั้งหน้า แก้มร้อน หน้าร้อนไปหมดเพราะความเขิน
“ไอ้บ้า โอเซฮุน ฮืออออออออ”
กลับมาปัจจุบัน
ป้าแม่บ้านตักข้าวใส่จานให้ทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในโหมดต่างคนต่างกิน โดยเฉพาะลู่หานที่กำลังนั่งกินอย่างรวดเร็วเพราะความหิว ลืมเรื่องสงครามประสงประสาทไปหมด ตากวางยังคงสนใจเพียงแค่อาหารบนโต๊ะ ไม่ได้สังเกตุอะไรรอบข้างเลยขนาดเซฮุนหยุดทานอาหารแล้วนั่งมองอย่างเดียว ยังดูไม่สึกอะไรเลย ดูมีความสุขกับการกินดี
ส่วนลู่หานที่กำลังเคร่งเครียดกับการยัดข้าวเข้าปากนั้น ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ไม่รู้สึกแม้คนตัวสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามนั้นกำลังมองภาพเขาพร้อมกับยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์ของเซฮุนดังขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ลู่หานเงยหน้าขึ้นมาสนใจเขาเลย เขาละสายตาออกมาจากร่างเล็กตรงหน้าก่อนจะควักเอาโทรศัพท์ที่มีคนโทรเข้ามา ก่อนจะพบว่าคือคุณแของเขาเอง
เซฮุนลุกออกมาจากห้องทานอาหาร ก่อนจะรับโทรศัพท์
“ฮัลโหลครับ”
“เซฮุนนาวันนี้ว่างไหมลูก” เสียงเป็นแม่ดังขึ้นจากปลายสาย เสียงที่ติดจะอ้อนอย่างนั้นสงใสคงจะมีธุระอะไรให้ทำแน่
“ก็ว่างครับ”
“ทั้งวันรึเปล่า”
“ทั้งวันครับ แม่บอกผมมาเถอะครับว่าจะให้ผมทำอะไร”
“วันนี้แม่มีไปทำสปาอ่ะจ่ะแต่ว่าแม่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีประชุมที่บริษัทตอนบ่ายหนึ่ง เซฮุนนาไปแทนแม่ได้ไหมลูก”
“ได้สิครับ”
“ขอบคุณมากจ้ะ แม่รักลูกนะ”
“ครับ”
“เอ้อ แล้วก็ฝากบอกหนูลู่หานด้วยนะจ้ะว่าแม่คิดถึง”
“ครับ แค่นี้ก่อนนะครับเดี๋ยวผมต้องไปเตรียมตัว”
“จ้ะ แค่นี้นะจ๊ะ”
......
talk:
สั้นงับ
เปลี่ยนละ งับวันอาทิตย์น้า
คอมเม้นคนละนิด คนแต่งมีความสุขน้าา
แท็ก#ฟิคฟวดฮฮ ทวิต@mhkxx00
# Shalunla
ความคิดเห็น