ชะตารักนางเซียน ภาคต้น

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ซื้อนิยายคลิก!!!

นิยาย ตำนานรักดอกเหมย ภาคต้น

นิยาย ตำนานรักดอกเหมย ภาคปลาย ท่านหมอเซียนบุตรชายท่านมาตามหาแล้วขอรับ

...

คำโปรย

ก่อนจะแนะนำตัวละครตามปกติ แบบฉบับของนักเขียน รรไลลาริน ขอนำเสนอเรื่องราวบางอย่างก่อนแล้วกัน

นิยายเรื่องนี้ หาสาระและความเกี่ยวข้องใดๆไม่ได้เลย

ไม่มีฉากอ้างอิง หรือกระทั่งยศศักดิ์ที่ถูกต้อง จากจีนโบราณใดๆ

เพราะนิยายเรื่องนี้คือนิยาย

นิยายที่อยู่ในนิยาย

คำโปรย

'เหมย' ชื่อจีนเห่ยๆ เกร่อไปหมด ทั้งเชื้อสายจีนในประเทศ และเชื้อสายจีนที่โกอินเตอร์ โกอาเซียน ใดๆ แล้วแต่ เหมย ก็เป็นแค่ชื่อโหลๆ อยู่ดี

แต่นางสาวเหมยในที่นี้ ...ถูกดึงข้ามโลกมายังโลกของนิยายที่ตนเองแต่ง ซ้ำร้ายยังถูกผลักให้มาอยู่ในร่างของหญิงอัปลักษณ์ล่มเมืองนามว่า 'เหม่ยเสี้ยว' ที่เป็นตัวเอกของเรื่อง ทำให้นางสาวเหมยต้องพยายามอย่างยิ่งเพื่อหลับหนีออกจากชะตาร้ายกาจที่ตัวเองเขียนไว้!! ให้ได้!!

แนะนำตัวละครหลัก

แม่นางเหมยหญิงอัปลักษณ์ของยุคสมัย ซึ่งความงามคือการโปะหน้าให้ขาววอก ปากแดงเป็นกระจุกอยู่ตรงกลาง คิ้วไม่มี ตาโตเพราะถูกติดไว้ด้วยกาว จนเวลานอนก็ไม่ได้หลับตา เท้าเล็กๆ มือเลฺกๆ เพราะถูกเฉือนเนื้อออก ให้ดูมือเท้าเล็ก เตรียมเป็นหญิงงามกันตั้งแต่เล็กแต่น้อย และเพราะแม่นางเหมย ไม่เคยทำอันใดเหล่านั้นเลย จึงกลายเป็นหญิงอัปลักษณ์ล่มเมืองไปเสียได้

อ๋องเขียว ผู้ชิงตำแหน่งพระเอก นามจริงคือ ต้าจินฟาง แต่เพราะเขานิยมชมชอบสีเขียวเป็นพิเศษ ใครๆก็เรียกขานเขาว่าอ๋องเขียว เป็นพระอนุชาของฮ่องเต้ ซึ่งนิยมประทับอยู่นอกราชฐาน นิสัยเจ้าสำราญ

ลู่หานตง ชายหนุ่มพเนจร เงียบๆไม่ค่อยพูดเท่าใด

จอมปราชญ์แดนใต้ ผู้ได้ชื่อว่ายอดหมอยา ชงอวิ้นอวี้

องค์ชายแปดจิ้นเฟยแห่งแคว้นฉี ผู้เข้าชิงบทพระเอกอันดับหนึ่ง

แต่เรื่องราวไม่ได้เริ่มที่จีน.... 

ทุกอย่างเป็นเพียงนิยาย ที่ยายแก่ขึ้นคานอายุ 53ปี คนนี้แต่งขึ้นทั้งสิ้น

นางสาวเหมย สาวอายุ53ปี ที่อยู่เดียวดายมาจนจะแก่ตาย เพียงเพราะใส่ใจเพียงการพิมพ์นิยาย มีนิยายดังๆ ติดท็อปขายดีมากมาย จนกระทั่งเริ่มถูกขุดคุ้ยบางเรื่อง และเกิดเรื่องแย่ๆมากมาย จนเธอต้องหลบหนีไปเขียนนิยายในที่ห่างไกลผู้คน เพราะคนทั้งโลกร่วมกันแบนเธอ และเริ่มมาก่อกวนไม่ให้เธอเขียนหนังสือได้อีก

แผนที่แผ่นดินใหญ่

.

นิยายเรื่องนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช 2537

ห้ามมิให้ผู้ใดทำการ คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาใจความส่วนใดส่วนหนึ่ง

ไปเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากกระทำการฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดี

โดยมีโทษสูงสุดตามกฎหมาย ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ปี พุทธศักราช2537

โดยไม่มีการยอมความใดใดทั้งสิ้น