[FICEXO] ❧ V I R G I N (ChanBaek) ft.exo

ลำดับตอนที่ #1 : ❧ V I R G I N : INTRO

INTRO









 

ภายในห้องสวีทรูมของโรงแรมระดับห้าดาว แสงไฟสลัวๆพร้อมกับเสียงดนตรีคลอเบาๆทำให้บรรยากาศตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นใจสุดๆสำหรับเด็กหนุ่มในชุดม.ปลายที่เริ่มจะหลุดลุ่ยไปตามความต้องการของหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ใต้ร่าง ริมฝีปากอิ่มประกบชิดกับริมฝีปากสีแดงสด ลิปสติกเปรอะเปื้อนเป็นทางยาวแต่เด็กหนุ่มที่กำลังหน้ามืดกับกามอารมณ์หาได้สนใจไม่ ยังคงแลกลิ้นอย่างเร่าร้อน



 

เสียงปากกระกบปากทำให้เกิดเสียงดังในความมืดอย่างน่าอาย มือหนาลูบไล้สะโพกอวบอั้นของสาวเจ้าเนื้อ บีบเค้นจนสมใจจึงเลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองที่เหลืออยู่สองสามเม็ดแล้วโยนไปข้างหลังอย่างไม่ใส่ใจ นาทีนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าร่างขาวอวบตรงหน้าทั้งนั้นละ...



 

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr



 

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในความมืดทำให้เด็กหนุ่มส่งเสียงจิ๊จ๊ะลำคออย่างคนขี้รำคาญแต่ก็ไม่คิดที่จะรับโทรศัพท์ ก้มหน้าลงซุกปลายจมูกโด่งกดไปตามลำคอขาวของคนใต้ร่างอย่างหิวกระหาย



 

“ช...ชานยอลคะ โทรศัพท์คุณดังน่ะคะ” เสียงเล็กสั่นสะท้านตอนที่ถูกอีกคนสัมผัสแต่ก็ไม่วายเอ่ยเตือนออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังสนุกบนร่างกายของตัวเองไม่มีทีท่าจะสนใจ



 

“รู้แล้วน่า..หุบปากแล้วก็ครางดังๆให้ฉันฟังก็พอ!” เสียงทุ้มหนาเอ่ยเสียงขุ่นเมื่อเห็นว่าโทรศัพท์เงียบไปแล้วก่อนจะเอื้อมมือไปปลดซิปกางเกงของตัวเองลง



 

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr



 

“จิ๊...” ชานยอลจิ๊ปากใส่แต่ก็ยังไม่คิดจะรับโทรศัพท์อยู่ดี กลับยื่นมือไปช่วยอีกฝ่ายถอดชุดน่ารำคาญออกมา



 

ชุดบ้าอะไรว้ะถอดยากชิบหาย ทีหลังถ้าคิดจะมาเข้าโรงแรมกับผมก็ใส่ชุดที่มันถอดง่ายๆหน่อยนะเจ๊!









 

หลังจากถอดชุดเสร็จแล้วชานยอลไม่รอช้ารีบดึงชุดชั้นในที่บดบังของสวยงามออกไป แล้วดึงกางเกงซับในของตัวเองลงบ้าง อ่า..ผมไม่เล็กนะครับนี้บอกเลย ชะนีเห็นแล้วกรี๊ดทุกรายอ่ะครับ ไม่อยากจะอวด!



 

เอาละถึงเวลาเปิดซิงอีเจ๊ปากแดงซักที เห็นบอกว่ารอให้ผมเป็นคนเปิดซิงให้ หึ! เป็นไงล้ะ เห็นอย่างนี้ผมอ้ะตัวล่าพรหมจรรย์เลยอ้ะนะ เน้นของใหม่ๆยังไม่เคยใช้งาน นี้ยังมีคนเข้าแถวรอให้คนหล่ออย่างผมเปิดซิงอีกหลายคนนะครับ เจออย่างนี้คนหล่อขอเพลียบ้างไรบ้าง เอาเห้อะตอนนี้ขอทำภารกิจก่อนดีกว่า



 

ชานยอลจับขาของหญิงสาวเกี่ยวเข้าที่เอวของตัวเองเพื่อได้ท่าที่ถนัดที่สุด ใช้นิ้วชี้สอดใส่ไปก่อนเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามันสอดเข้าไปง่ายกว่าที่คิด แต่ก็ไม่คิดอะไรดีซะอีกจะได้ใส่ง่ายๆ แต่มันเริ่มแปลกเมื่อนิ้วที่สองและสามใส่ง่ายเกินไป หลังจากใช้สมองน้อยๆคิดแล้วผลสรุปก็คือว่า..



 

อีเจ๊ปากแดงแม่.งไม่ซิงครับ!! =[]=







 

โถ้ววววววววว เดี๋ยวปั๊ดถีบตกเตียงเลยเจ๊!!!!!!!



 

ชานยอลขมวดคิ้วอย่างขัดใจแต่เมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้วคงจะหยุดไม่อยู่แล้วละ ไม่ซิงก็ช่างแม่.งขออย่าหลวมก็พอ




 

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr




 

“โว้ยยยย แม่ใครตายตอนนี้วะเชี้ย!” ชานยอลขยี้หัวตัวเองไปมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างๆเตียงมาดูรายชื่อคนโทรเข้า



 

ชิบหายแม่กูเอง -_____________________________-



 

“ยอบอเซโยครับ” ชานยอลข่มความหงุดหงิดไว้แล้วเอ่ยเสียงเรียบออกไป มืออีกข้างก็อุดปากอีเจ๊ปากแดงนี่ไปด้วยเผื่อเผลอพูดแทรกขึ้นมาจะซวยเอา



 

(แม่โทรไปตั้งหลายครั้งแล้วทำไมไม่รับสายห้ะน้องปาร์ค!!!!!!) เสียงที่ดังกว่าร้อยแปดสิบเดซิเบลทำให้ชานยอลรีบยกมือถือออกห่างจากหูตัวเอง ก่อนจะแนบไปใหม่อีกครั้ง



 

“น้องปาร์คไม่ได้ยินโทรศัพท์นี่ครับ...ว่าแต่แม่โทรมามีไรอ้ะ”



 

“แม่ก็แค่จะถามว่าน้องปาร์คอยู่ไหนเท่านั้นละ ทำไมมันเงียบๆ”



 

“อ๋อ น้องปาร์คอยู่โรง...เรียนน่ะแม่ โรงเรียนๆๆ” เกือบบอกโรงแรมไปแล้วมั้ยล้ะ ยังดีที่ตากลมโตสวยคมดั่งพญาอินทรี(เว่อร์)เหลือบไปเห็นนาฬิกาซะก่อน



 

นี่มันพึ่งจะบ่ายกว่าๆเองง่ะ ชานยอลก็แค่โดดออกมาตอนช่วงพักเที่ยงนี่เอง แต่แปลก…ปกติแม่ก็ไม่เคยโทรมาเช็คแบบนี้นิ เมื่อสมองอันชาญฉลาดดั่งอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์(ปล่อยมันเพ้อไป)คิดได้ดังนั้นจึงรีบถามคนในสายกลับไปทันที



 

“แม่โทรหาน้องปาร์คเวลาเรียนทำไมอ้ะ เนี้ยน้องปาร์คกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดยุ๊งยุ่งน่ะครับแม่” ตอแหลพอเป็นพิธี



 

(ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แม่แค่จะบอกว่าเรื่องที่แม่จะหาคนดูแลให้น้องปาร์คอ้ะแม่หาได้แล้วนะ)



 

“คนดูแล?” ชานยอลทวนคำอย่างงงๆ แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อสามวันก่อนแม่ของเขาเปรยๆกับเขาว่าจะหาคนดูแลมาให้ประมาณว่าหาแฟนมาให้นั้นแหล้ะหรืออีกนัยหนึ่งคือหาคนมาคอยควบคุมพฤติกรรมไงล้ะ ไม่รู้ว่าเพื่อนแม่คนไหนไปเม้าว่าเจอผมที่โรงแรมตอนเวลาเรียน อย่าให้รู้นะ!



 

(ใช่จ้ะ รีบกลับมาบ้านไวๆนะน้องปาร์ค เดี๋ยวแม่ส่งรูปหนูแบคกี้ไปให้ดูในไลน์นะจ้ะ)



 

แบคกี้ ? ชื่อผู้หญิงเดี๋ยวนี้มันแปลกๆเน้อะ



 

“โอเคครับแม่...” ชานยอลได้แม่ส่งเสียงอ่อยๆกลับไปก่อนจะกดวางสาย







 

“อู้อี้ๆๆๆ” แรงดิ้นจากคนใต้ร่างทำให้ชานยอลนึกขึ้นได้ว่าเอามืออุดปากอีกคนไว้อยู่จึงรีบปล่อยทันทีก่อนจะขาดใจตายไปซะก่อน มือของเขาใช่เล็กที่ไหนละ



 

ตึ๊ง!



 

เสียงเตือนโปรแกรมไลน์ดังขึ้นมาทำให้ชานยอลรีบเปิดเข้าไปดูทันที ก็เห็นรูปคนที่แม่บอกว่าจะส่งมาให้ดูหน้า อื้อหื้อออ อีอ้วนเตี้ยนี้เป็นใคร เดี๋ยวนะ ไหนแม่บอกว่าจะหาคนดูแลให้เขาไง สภาพแบบนี้ให้มันไปดูแลตัวเองก่อนดีกว่ามั้ย และที่สำคัญมันเป็นผู้ชาย! ไม่ๆๆ มันไม่ใช่ผู้ชายมันเป็น 'ตุ๊ด' ต่างหากละ



 

นี่แม่คิดอะไรของแม่เนี้ย หาเมียตุ๊ดให้ลูกชายสุดหล่อเนี้ยนะ? โว้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!









 

“ชานยอลขา..” ชานยอลเหลือบตามองตามเสียงก็เห็นว่าเจ๊ปากแดงกำลังกัดปากอ่อยเขาสุดฤทธิ์ แต่ตอนนี้ชานยอลไม่หลงเหลืออารมณ์หื่นกามใดๆทั้งสิ้น หมดอารมณ์ตั้งแต่เห็นหน้าบวมๆของอีตุ๊ดนั้นล้ะ



 

“ขาซ้ายขาขวาครับเจ๊! ไปใส่เสื้อผ้าไปฉันหมดอารมณ์ละ อ่อ! ทีหลังไม่ซิงก็บอกก่อนนะ ฉันจะได้ไม่ต้องตื่นเต้นเก้อ!” ชานยอลโบกมือไล่แล้วตัวเองจึงหยิบชุดนักเรียนมาใส่บ้าง



 

“ชานยอลคนบ้า!!!” หลังจากเจ๊ปากแดง(จนป่านนี้ละยังไม่รู้ชื่อเจ๊แกเลย)ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก็หันมาด่าเขาพอเป็นพิธีแล้วรีบวิ่งแจ้นออกจากห้องไป



 

ชานยอลทรุดตัวนั่งลงกับเตียงพร้อมกับหยิบมือถือรุ่นที่มีผลไม้ชนิดหนึ่งเป็นพรีเซนเตอร์ขึ้นมาดูรูปที่แม่ส่งมาอีกครั้ง พยายามมองให้ผอมก็แล้ว สวยก็แล้ว มองยังไงๆมันก็เป็นอีตุ๊ดอ้วนเตี้ยคนนึงอยู่ดี T0T









 

ผมเป็นแค่เด็กม.ปลายที่มีอนาคตแสนสดใส ผมควรมีอิสระสิ แล้วทำไม! ทำไมแม่ต้องเอาอีอ้วนเตี้ยนี่มาควบคุมพฤติกรรมด้วยอ่า น้องปาร์คไม่ดีตรงไหน น้องปาร์คทำไรผิด น้องปาร์คไม่ยอมนะแม่~









 

..............................



 

- TALK -

เปิดเรื่องมาเหมือนจะตื่นเต้น สุดท้ายก็แป๊ก 55555
เรื่องนี้น้องปาร์คอายุ16นะฮ้ะ พึ่งขึ้นม.ปลายมาสดๆร้อนๆ
ส่วนเรื่อง NC ตามชื่อเรื่องนั้นละ น้องปาร์คนักล่าเวอร์จิ้น -...-
เดี๋ยววิธีอ่านฉากจุบุกันก็เดี๋ยวบอกอีกทีนะ อย่ารีบ5555

ลาด้วยคติประจำตัวน้องปาร์คนะครัช :
There is nothing so sweet as your virgin.
ไม่มีสิ่งใดจะหอมหวานเท่ากับความบริสุทธิ์ของคุณ บายส์~


#ฟิคเวอร์จิ้น







 

:)  Shalunla