คนไร้เงา

เนื้อเรื่อง

คุณเคยรู้สึกไร้ตัวตนไหม

เหมือนตัวเองเป็นอากาศ

บางที่เหมือนอยู่คนเดียว

เหมือนคนไร้เงา

แม้แต่ที่มีแสงเจิดจ้า

ปานใด

ก็ไม่สามารถเห็นเงาตัวเองได้

บางทีรู้สึกว่างเปล่าราวกับ

ตัวเองไม่มีตัวตนอยู่จริงในโลกนี้

ตอนที่เดินผ่านผู้คนมากมาย

แต่กลับเหมือนมีแค่สายลมเบาๆๆพัดผ่าน

ในยามที่ฝนตกก็อยากจะปล่อยน้ำตาให้ไหลไปพร้อมกับสายฝน

สายตาผู้คนบางก็ทำร้ายให้เจ็บปวดเหลือเกิน

สายที่เฉยชาและเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง

ภายใต้รอยยิ้มที่ซ่อนปลายมีดที่แสนคมกริบ

ทุกประโยดทิ่มแทงและบาดลึกจนเกินเยียวยา

น้ำใจที่เหมือนมหาศาลแต่ที่จริงแห้งเหือดไปนานแสนนาน

ยามที่เดินผ่านไปในที่ต่างชั่งไร้ความอบอุ่น

ราวกับโลกนี้ไม่มีแสงตะวันอีกแล้ว

ไม่รู้ว่าความเจ็บปวดมากมายมาจากไหน

ถาโถมราวกับพายุที่ไม่มีวันหมดสิ้น

เหมือนโลกนี้ได้แตกสลายไปจากชีวิต

ไม่มีตัวตน ไม่มีแม้เงาที่คอยติดตามตัว

ไม่มี  ไม่มี ไม่มี...