ฉู่ลี่เฉียวหนูหนูรองผู้เกียจคร้าน

‘หวังเหวินถิง’ พนักงานสาวในวัยสามสิบ ที่ต้องทนปากกัดตีนถีบอยู่ในโรงงานนรก ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดบ้านเกิด เพราะต้องทนทำงานกับพวกเก่งแต่ปาก แต่ทำงานไม่ได้เรื่อง ใช้ปากทำงานไม่ใช้มือ

         วันๆ ไม่ทะเลาะกับแผนกวางแผนการผลิต ก็ทะเลาะกับแผนกคงคลังสินค้า ตอนมาทำปีแรก ระหว่างทดลองงานร้องไห้ตลอดสี่เดือน แต่ต้องทนเพราะเคยตกงานมาก่อน 9 เดือน กว่าจะได้งานที่โรงงานแห่งนี้ และที่บ้านค่อนข้างยากลำบาก จึงจำใจทำไปก่อน  

         เธอต้องตื่นตั้งแต่ไก่โห่ กุลีกุจรไปขึ้นรถโรงงานและตบตีหาที่นั่งจนได้ไปถึงที่ทำงาน แล้วก็ไปตบตีกับพนักงานในโรงงานที่นับว่ามีดีแค่ปากอย่างเดียว 

         ชีวิตเธอวนลูบซ้ำไปซ้ำมาเช่นนี้จนเชี่ยวชาญ หลังจากไหว้สวยมาสี่เดือน ชีวิตก็พลิกผัน เป็นด่าสวยเมื่อคนมาขึ้นเสียง จนไม่มีใครกล้ามาแหยม 

         ชีวิตมนุษย์เงินเดือนหมื่นแปด แต่ทำงานแปดหมื่น ทำงานราวกับเป็นผู้จัดการ รู้เรื่องราวทุกอย่างของซัพพลายเออร์ ติดต่อตั้งแต่ชั้นล่างยันชั้นบน เพื่อให้ได้ของมาป้อนถึงปากพวกแผนกวางแผน ที่มีคำพูดมาขู่แผนกจัดซื้อได้ทุกวัน

         “ stop line นะ ทำใบ line down นะ charge cost vendor นะ” คำพวกนี้ตามหลอกหลอนเธอตลอดเสมอมา เมื่อแพลนนิ่งส้นตรีน ที่วางแผนตอนเย็นจะเอาของตอนเช้า ซึ่งของบางอย่างต้องนำเข้า มีระยะเวลา 

         “พวกแม่ง...นึกว่ากูเป็นร้านสะดวกซื้อหรือไง จะเอา เดี๋ยวกูไปซื้อเซเว่นให้ก็ได้มั้ง สปริงนำเข้า” หวังเหวินถิงกระแทกโทรศัพท์แล้วสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะคิดหาวิธีการนำของเข้ามาให้ทันสายการผลิต โดยไม่โดนผู้จัดการแผนกจัดซื้อด่า 

         แคว้นถัง ในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังเดินทางมาเยือน อากาศเย็นสบายไม่ร้อนหรือหนาวจนเกินไป คุณหนูรองตระกูลฉู่ผู้ไม่เป็นที่สนใจ เพราะมีรูปร่างอวบกว่าพี่น้องทุกคน และไม่สนใจการงานเกี่ยวกับสตรี เอาแต่กินนอนแล้วก็อ่านหนังสือประโลมโลก บทละคร บทกวีของท่านอาจารย์ต่างๆ 

         ชีวิตนางไร้เรื่องน่าสนใจอันใด เพราะท่านแม่ก็ไม่ใคร่มีใจไยดีนัก ด้วยมีพี่ใหญ่ที่เป็นหญิงงามอันดับหนึ่ง เทียวพาออกงานไปหาคู่ดูตัว และมีน้องสี่ที่เป็นลูกอนุ ที่คอยถากถางทับถมนางเรื่องความงดงาม 

         แต่ทว่านางหาได้สนใจไม่ สิ่งเดียวที่จะสนใจคือกินและนอน จนวันหนึ่งฉู่ลี่เฉียวตกไปในสระบึงบัวอย่างปริศนาแม้ในจวนสกุลฉู่ก็ตาม บ่าวไพร่มากมายแต่ก็ไม่มีใครพบเห็นและนางก็ได้จมน้ำเสียชีวิตทันที 

         ‘นางไม่ได้ตกลงไปเอง แต่มีคนต้องการฆ่านาง’

         น้องสี่ผ่านมาเห็นเข้า ก็ไม่คิดช่วยเหลือ และเดินจากไปโดยทำเป็นไม่เห็นและไม่อยากยุ่งปล่อยให้เป็นเวรกรรม 

         ประจวบเหมาะกับที่หวังเหวินถิง ที่มีเรื่องกับแผนกวางแผน และโดนลอบทำร้ายตายอย่างอนาถข้างถนน โดยไม่มีคนรู้ 

         วิญญาณของนางล่องลอยไป จนมาสะดุ้งอีกครั้งก็พบว่าตัวเองตกไปอยู่ในบึงบัว 

         “ที่ไหน?” 

นี่เป็นคำถามแรกที่นางมาอยู่โลกอดีต โดยที่นางก็ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ จากตอนแรกคิดว่าตัวเองสลบไป 

“คุณหนู... คุณหนู...เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ” 

เสียงคนเอะอะโหวกเหวกโวยวาย ตามด้วยคนแต่งชุดจีนโบราณตามมากันเต็มไปหมด และยกร่างนางขึ้นจากน้ำพาไปยังในบ้านโบราณ แต่ว่าดูใหม่มากเหมือนไม่ใช่บ้านเก่า 

“น้องรอง...พี่รอง...เฉียวเฉี่ยว” ผู้คนมากมายร้องเรียกชื่อใครก็ไม่รู้จนนางเวียนหัวแล้วเป็นลมลงไปอีกครั้ง