Real !!!+ เรื่องจริงคือ....กูงอนมึงครับ!!! [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

 

                                          Talk and Warning

๑.   นี่เป็นเรื่องของเพื่อนสามคนที่ช่วยกับแต่ง ทบทวน ตรวจสอบ(ในชั่วโมงเรียน กรุณาอย่าทำตามเพราะมันไม่ดี) ที่ฝากมาลงนะคะ

๒.   จุดประสงค์เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ชายรักชาย ถึงจะมีnormal นิดหนึ่งก็เถอะ

๓.   จากข้อ ๒ เมื่อรู้แล้ว และรับไม่ได้ ขอความกรุณากด x สีแดงด้านบนข้างขวานะคะ

๔.   ข้อสุดท้าย ที่แต่งออกมาเพราะอยากให้ทุกคนอ่านอย่างมีความสุข และเนื้อเรื่องดีไม่ดี หรือจะติชมอย่างไร ช่วยเม้นเป็นกำลังใจ เม้นติชมกันด้วยนะคะ
ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านที่เม้นค่ะ ^^

                                                                                       By:

                                                                     (ไม่ประสงค์ออกนาม๑)
                                                                     (ไม่ประสงค์ออกนาม๒)
                                                                     Amethyst Rose[เรียกรูเมะก็ได้]

 

เย็นนี้กูไปกับครอบครัวนะ มุงกลับเองนะเฟิร์ส

เออๆ เดี๋ยวกลับเองก็ได้ ก็มึงไปกับครอบครัวนี่

.

.

ร่างสูงของใครบางคนกำลังยิ้มแย้มหัวเราะพูดคุยอย่างสนุกสนาน โดยด้านข้างมีหญิงสาวร่างอรชรนั่งเทียบ ช่างเป็นภาพที่สวยงาม

หากแต่ไม่ใช่สำหรับใครอีกคน...

 หึ! ครอบครัว! แล้วคนสวยข้างมึงนั้น..แม่มึงเหรอ!!!! มุงเจอกูแน่โอ!!

  พี่สองคนนั้นเป็นแฟนกัน!!

จริงๆนะ มีคนเห็นน่ะ

เห็นว่าเคยไปเดินเดทกันด้วย ฉันมีรูป!

ถ้าเป็นจริง ไม่ว่ามีผู้หญิงที่ไหนมายุ่งกับพวกพี่

พวกหนูก็จะช่วยกันปกป้องพวกพี่เอง~ >O<

Woww~ เรื่องแบบนี้ หนูละชอบ! >//<

เนื้อเรื่อง

 ซุบซิบๆๆ จ้อก แจ้ก ~

เสียงพูดคุยดังสนั่นลั่นภายในห้องสี่เหลี่ยมแห่งหนึ่งในโรงเรียนเอกชน OF high school โรงเรียนเอกชนชื่อดัง อันดับติดท็อปเท็นของประเทศ นักเรียนชื่อว่าเป็นเด็กเรียบร้อย พูดเพราะ เรียนดี กีฬาเด่น ที่สำคัญ...หน้าตาดี! (เพียงส่วนใหญ่เท่านั้น)

            ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ไม่มีข้อเสียออกมาให้ด่างพล่อยให้ผู้คนภายนอกให้เห็นเลย แต่...ใครจะรู้เล่าว่า โรงเรียนนี้มันเป็นอย่างไร นอกจากผู้ที่เข้ามาอยู่แล้ว~

แต่แปลกจริงหนอ ทำไมถึงมีเสียงพูดคุยกันได้ ในเมื่อเวลานี้ เป็นเวลาของการเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้ แล้วพอหมดคาบก็จะกลับบ้านกัน..

เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว

“เอาล่ะนักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีประชุม ช่วยอยู่กันแต่ในห้องด้วยนะ อย่าออกไปเดินเล่นที่ไหนนะจ๊ะ ไม่งั้น...พวกเธอตกวิชาฉันทั้งห้อง!!!”

“เฮือก!”ทั้งเรียนทั้งห้องถึงกับสะดุ้งกับคำพูดของครูสุดน่ารักแต่โหด

 เพราะคำพูดทั้งหมดนั้น ทำให้นักเรียนชั้นม.4 ห้อง B  ต้องมาอดทนอยู่ในห้องกัน แต่ก็ไม่วายพูดคุยกันซะ เสียงดังสนั่น ก็อย่างว่าอะนะ..ครูเขาสั่งห้ามออกนอกห้อง แต่ไม่ได้ห้ามให้คุยให้เล่นนี้ จริงมั้ย?? ฮิฮิ ^^

ปัจจุบัน...

 “นี่! จริงเหรอเนี่ย แกพูดจริงเหรอ! ปริ๊น”เสียงของสาวน้อยเจ้าของเส้นผมยาวถึงกลางสีดำสนิท ถูกไฮไลท์ด้วยสีแดงไวน์และสีม่วง(ไม่ผิดกฎเหรอนั้น ร.ร.เค้าแค่หน้าม้ายังไม่ให้ตัดเลยTT//We)  ที่สามารถมิกซ์ให้เข้ากันได้ดี เข้ากับรูปใบหน้าของเธอ น้ำเสียงของเธอแสดงออกมาถึงความตกใจกับคำพูดของเพื่อนเธอหรือ “ปริ๊น” อย่างเห็นได้ชัด

“จริงซิ! แล้วปริ๊นจะโกหกน้ำแข็งทำไมล่ะจ๊ะ”หญิงสาวเจ้าของชื่อว่า “ปริ๊น” หรือคนในโรงเรียนรู้จักกันในนามว่า “ปริ๊นเซส” สาวน้อยตากลมใส่แว่น ใบหน้าขาวน่ารัก เรียบร้อยเป็นที่หนึ่ง พูดเพราะไม่เป็นรองใคร เสียงเงี้ย~ หวานมาก~ พูดตอบเพื่อนเจ้าของชื่อ “น้ำแข็ง”

“จริงๆนะ น้ำแข็ง ฉันก็เห็นมาเหมือนกันนะ เชื่อเถอะ” อีกหนึ่งสาวผู้เดินเข้ามาใหม่ หรือที่ถูกเพื่อนเรียกว่า “สตาร์” หน้าตาสวยน่ารัก ผิวสีน้ำผึ้งสวย ผมสีน้ำตาลมะฮอกกานียาวปะบ่าท่าทางเป็นคนเงียบและเรียบร้อย แต่หากสองสาว ปริ๊นเซสและน้ำแข็งรู้ดีว่าเพื่อนเธอก็ไม่ใช่ย่อย ถ้าหากโกรธใครขึ้นมาล่ะก็ หึหึ อย่าพูดถึงมันเลยนะ

“แล้วปริ๊นกับสตาร์แน่ใจเหรอว่า เขาเป็นแฟนกันอะ”น้ำแข็งยังคงสงสัยในคำพูดของเพื่อนเธออยู่ไม่น้อย

“จริงๆนะจ๊ะ ปริ๊นเห็นมาและได้ยินมาว่าพี่เขาเป็นแฟนกันจริงๆนะจ๊ะ” สตาร์พยักหน้ารับว่าเห็นด้วยกับปริ๊นเซส

“อรั๊ง~ >//< งั้นก็ดีซิ ฉันละชอบ พี่โอกับพี่เฟิร์ส เป็นแฟนกัน!” น้ำแข็งพูดออกมาอย่างร่าเริง ซึ่งเพื่อนเธออีกสองคนก็ร่าเริงกับเรื่องนี้ไม่แพ้กัน

            เอ่อ..ลืมบอกไปว่า พี่โอกับพี่เฟิร์ส เป็นผู้ชายทั้งคู่!! หรือพูดง่ายๆว่า สามสาวเป็น “สาววาย” นั้นเอง...

.

.

.

.

ออด ด  ด   ด ด ..~

MunKhang  Say:

            อ่า หมดเวลาแล้วเหรอเนี่ย ยังคุยเรื่องพี่โอกับพี่เฟิร์สไม่เสร็จเลย สตาร์กับปริ๊นเซสจังหาข่าวมาได้เยอะมากเลย อรั๊ง~ >//< เอ้านั้น! ลืมแนะนำตัวเลย ฉันน้ำแข็งนะคะ หรือเรียกว่า น้ำเฉยๆก็ได้ แต่ถ้าเรียกเต็มๆก็ดี (เอาอย่างไงเนี่ย - -“ //We) เรื่องของฉันย่ะไรท์ เงียบไปๆ-*- เอาเป็นว่าอย่าไปสนไรท์เลยนะ เวลากลับบ้านแล้วนี่ ฉันกลับบ้านก่อนน้า~ ^O^/

“สตาร์ ปริ๊นเซส วันนี้พี่เขาสองคนจะไปเที่ยวกันใช่ปะ”ฉันถามถึงพี่โอกับพี่เฟิร์ส ก็สตาร์บอกว่าพี่เขาจะไปดูหนังกัน ฉันอยากไปเห็นจังเลย >//<

“ก็ใช่นะ แต่ไม่แน่ใจอะ พี่เขาเหมือนจะทะเลาะกันอยู่อะ ไม่รู้ดีกันหรือยังนะ”สตาร์ตอบกลับมาในขณะที่เก็บกระเป๋าอยู่

“อีกอย่างนะจ๊ะ ปริ๊นรู้นะว่า น้ำแข็งจะชวนตามพี่เขาไปใช่มั้ยจ๊ะ” แหนะ! รู้ทันกันอีก

“แต่เสียใจด้วยนะน้ำแข็ง ฉันกันปริ๊นมีธุระต้องไปทำ ไม่ว่างไปกับเธอหรอก เสียใจด้วย”

“ห๊ะ! ไม่จริงใช่มั้ยๆๆ ปริ๊นจ๋า จะให้เขาไปคนเดียวเหรอ ฮือๆ TT” ไม่จริงใช่มั้ยๆ

“จริงๆนะจ๊ะ ปริ๊นต้องไปทำธุระ แล้วสตาร์ก็ด้วยจ้ะ ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ปริ๊นขอโทษ”

“เอ่อ..ไม่เป็นไรจ้ะปริ๊นจัง เดี๋ยวฉันไปคนเดียวก็ได้ ปริ๊นกับสตาร์ไปทำธุระเถอะ เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้นะ บะบายจ้า~” เฮ้อ~ ไปคนเดียวก็ได้ ก็ทั้งสองมีธุระจริงๆนี้ พูดลาเพื่อนทั้งสอง แล้วพวกเธอก็เดินออกจากห้องไป

“เอาไงละทีนี้ เฮ้อ~ ไปคนเดียวก็ได้”ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกไป เพราะตอนนี้ในห้องเหลือเพียงตัวฉัน กับ ฟิฟินล์ เพื่อนผู้หญิงในห้องอีกคนเท่านั้น

“เอ่อ..ฉันไปและนะ บะบาย ฟิฟินล์”

“จ้า แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ น้ำแข็ง” เธอพูดลาฉัน ดูเธอเป็นคนน่ารักและสวย เรียนก็ดี กีฬาก็เด่น แต่น้อยคนนักจะรู้ว่าเธอน่ะ ..ร้ายลึก

ครืด~

เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับร่างโปร่งบางของใครบางคนที่ฉันกำลังจะไปหา จริงๆก็ไม่ใช่หรอก ไปหาโดยที่เขาไม่รู้และตามเขาเวลาไปไหนกับเพื่อน รู้สึกเหมือนฉันจะ โรคจิตมากเลย - -“

“สวัสดีครับ ฟิฟินล์ วันนี้ฟิฟินล์ไปดูหนังกับพี่ได้มั้ยครับ”

อึ้ง! ทึ่ง! ช็อค! O[  ]O!!

ก็พอได้ข่าวมาว่า พี่เขาจีบฟิฟินล์อยู่ แต่ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริงอะ อ่า~ คงรู้กันแล้วใช่มั้ยว่าคนที่เปิดประตูเขามาและพูดกับฟิฟินล์คือใคร เขาคือ...พี่เฟิร์ส!!

ไหนว่าพี่เฟิร์สกับพี่โอเป็นแฟนกันไงวะ แล้วพี่ที่มาหาฟิฟินล์นี่มันใคร~

“เอ่อ..ขะ..ขะ..ขอตัวกลับก่อนนะ บะบายนะคะฟิฟินล์กับพี่เฟิร์ส” ฉันพูดตะกุกตะกัก ก็คนมันช็อคนี้ เรื่องจริงเหรอเนี่ย ~ TT

“น้องครับ เดี๋ยวครับ ถ้าไม่รบกวนเกินไป ไปดูหนังด้วยกันมั้ยครับ”

“ห๊ะ! ??”

“เอ่อ..เป็นเพื่อนฟิฟินล์ใช่มั้ย พี่อยากไปดูหนังกับฟิฟินล์ แต่พี่กลัวว่าคนอื่นจะมองไม่ดี ถ้าพี่ไปกันสองคน น้องช่วยไปเป็นเพื่อนได้มั้ยครับ”

“เอ่อ..ก็...” ฉันจะเอาไงดีเนี่ย ยังคงช็อคอยู่ไม่น้อยเลยนะเนี่ย อะไรกันวะ!

“พี่เฟิร์สคะ พี่ไปกับฟิฟินล์แค่สองคนก็ได้ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะเอาไปด้วยอีกคนทำไมละคะ เอ่อ..ฟิฟินล์หมายความว่า น้ำแข็งจะไม่ว่าง แล้วไปรบกวนเธอน่ะค่ะ” ฟิฟินล์ตอบออกมา แหมๆๆ บอกแล้วคนนี้อะ ร้ายลึก เมื่อกี้อย่าคิดว่ามองไม่เห็นนะ ที่จิกตามองมาทางฉันน่ะ ชิ! ยัยฝิ่นเอ้ย!

“อ่า อย่างนั้นเหรอ แล้วฟิฟินล์ยอมไปดูหนังกับพี่แล้วใช่มั้ยอะ ขอบคุณนะครับ ^_^ แล้วน้อง..น้ำแข็งซินะครับ พี่ชื่อเฟิร์สนะครับ ถ้าไปกับพวกพี่จะรบกวนหรือเปล่า” พี่เฟิร์สพูดออกมารวดเดียว โอ้ย! พี่ หนูอะไม่เป็นไรหรอก แต่คนที่พี่ชวนน่ะ หน้าอย่างกับอะไรดี หน้าบูดบึ้งและนั้น น่าหมั่นไส้มากมาย ยังไง พี่เฟิร์สต้องเป็นแฟนกับพี่โอ ฝิ่น เอ้ย! ฟิฟินล์น้อย ฉันขอโทษนะจ๊ะ คุณเพื่อน หึหึ

“เอ่อ.. ค่ะ น้ำแข็งว่างค่ะ ไปด้วยได้ แต่น้ำแข็งคงไม่ได้ไปเป็นก้างหรอกนะคะ”

“ไม่หรอกครับน้อง เนอะ ฟิฟินล์” พี่เฟิร์สหันไปถามฟิฟินล์ คุณน้องฟิฟินล์สุดสวย(ประชด)ก็สามารถปรับสีหน้าจะบูดๆมายิ้มหวานได้ โดยที่ไม่มีข้อสงสัย และพยักหน้า แทนคำพูดว่าเห็นด้วยกับพี่เฟิร์ส

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวขอตัวไปโทรศัพท์บอกแม่ก่อนนะคะ”

“ครับ”

พูดจบฉันก็ออกมาโทรหาแม่ข้างนอก แรกๆแม่ก็บ่น แต่ไปๆมาๆ ก็โอเค อะฮ้า~ ได้เที่ยวแล้ว ๕๕ ระหว่างที่ฉันคุยโทรศัพท์อยุ่ ฉันได้ยินยัยฝิ่นนั้น กับพี่เฟิร์สคุยอะไรก็ไม่รู้

ครืด~

“เรียบร้อยแล้วค่ะ อ้าว! .. ฟิฟินล์ พี่เฟิร์สล่ะ” ฉันถามออกไปงงๆ ก็ตอนนี้พี่เฟิร์สไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เหลือแต่ฟิฟินล์ ไม่ให้ฉันงงได้ไง ก็ฉันยืนอยู่หน้าประตู แล้วพี่เขาเดินออกไปตอนไหนอะ??

“พี่เฟิร์สลงไปรอที่รถที่ลานอะจ้ะ นี่ ถ้าน้ำแข็งลำบากไม่ต้องไปก็ได้นะ ไม่มีใครมาว่าฉันกับพี่เฟิร์สหรอกนะ” หึหึ ทำเป็นยิ้มหวานใส่ แต่ใจจริงอยากไปกันสองคนใช่มั้ยล่ะๆ อย่าคิดนะ เมื่อวานเห็นอยู่กับรุ่นพี่ม.5 อยู่เลย

“เอ่อ..ไม่เป็นไรจ้ะ ไปได้ๆ อีกอย่างฉันไม่อยากให้ใครมองพี่เฟิร์สกับฟิฟินล์ไม่ดีนะจ๊ะ^__^” ฉันพูดเน้นแล้วยิ้มหวานให้ ก่อนจะเดินลงไปหาพี่เฟิร์ส

อย่าคิดว่าฉันซื่อจนไม่เห็นหน้างิกงอไม่พอใจอยากจะกรี๊ดของเธอเมื่อกี้นะฟิฟินล์ บอกแล้ว พี่เฟิร์สต้องเป็นแฟนกับพี่โอเท่านั้น ชะนีหมดสิทธิ์!!

ณ โรงหนัง I.K Love

“แล้วฟิฟินล์กับน้ำแข็งอยากดูเรื่องไหนละครับ” พอมาถึงพี่เฟิร์สออกตัวว่าจะเลี้ยงพวกเรา เอ้ย! ฟิฟินล์กับฉัน ไม่ว่าค่าหนังหรือขนม

“ฟิฟินล์อยากดูเรื่องYYYY น่ะค่ะ เพื่อนบอกว่าสนุกมากเลยค่ะ^^”

“ครับๆ งั้น ถ้าอยากไปไหนก็ไปได้ก่อนหนังจะเข้านะครับ เดี๋ยวมาเจอกันตรงนี้นะครับ”พี่เฟิร์สพูดก่อนจะเดินไปซื้อตั๋วกับน้ำ ขนมสำหรับสามคน

“เอ่อ..น้ำแข็งจ๊ะ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะจ๊ะ”

“จ้ะ เดี๋ยวฉันบอกพี่เฟิร์สให้นะ”

ฉันก็ไม่รู้จะไปไหนเลย ยืนรออยู่ตรงนั้นแหละ ดูแล้วอีกนานกว่าพี่เฟิร์สจะได้ตั๋วหนังมาเพราะแถวเรื่องนี้ยาวมาก~  แต่..เอ๊ะ! ด้านหลังผู้ชายคนนั้นคุ้นๆเนอะ ร่างหนาตัวขาวๆสูงๆ ใส่แว่นด้วย ทรงผมแบบนั้น คุ้นมากๆ เอ๋ ใครหว่า~ ชื่อมัน...ชื่อมัน...เฮ้ย!! นั้นมันพี่โอนี่หว่า!!!

            แล้วพี่โอมาไงวะนั้น แล้วพี่เฟิร์สก็มากับฟิฟินล์อีก เอาไงวะนั้น เฮ้ยๆ พี่โอเดินไปซื้อตั๋วแล้วๆ จะเห็นพี่เฟิร์สมั้ยนั้น ถ้าเห็นไม่ทะเลาะกันเหรอะ!

พี่โอค่อยๆเดินไปต่อแถวซื้อตั๋ว โดยที่พี่เฟิรส์ตอนนี้ได้ตั๋วแล้ว กำลังเดินกลับมา เดินต่อมา อีกนิดเดียวพี่เขาจะเดินผ่านกันแล้วๆ พี่เฟิร์สๆๆ อย่ามัวแต่เดินยิ้มดิ เดินไม่ดู เดี๋ยวพี่โอเห็นเข้า พี่จะเข้าใจผิดทะเลาะกันน้า~

            ภาพสโลว์โมชั่น พี่เฟิร์สค่อยๆเดินออกมา ทีละก้าว... ทีละก้าว... ทีละก้าว... กำลังจะเดินผ่านพี่โอ พี่โอค่อยๆหันหน้ามาทางซ้ายมือ กำลังจะเห็นพี่เฟิร์ส ทั้งคู่กำลังจะเดินผ่านกัน อีกสี่ก้าวจะเห็นกันแล้ว

อีก...สามก้าว

อีก...สองก้าว

อีกเพียง...ก้าวเดียวก่อนที่พี่เฟิร์สจะหันมาและ

.

.

.

ก้มลงไปเก็บตั๋วที่หล่น!

แล้วพี่โอก็หันกลับไปข้างหน้าเดินผ่านกันมาอย่างง่ายดาย ไม่มีใครเห็นใคร ฟู่ว~ โล่งอก ให้ลุ้นตั้งนาน - -“ พี่เฟิร์สก็เดินมาอย่างหน้าชื่นตาบาน ยิ้มแย้ม~ ปล่อยให้อิฉันลุ้นจนเหนื่อยคนเดียวเนี่ย!

“น้องครับ ฟิฟินล์ล่ะครับ หนังจะเข้าแล้วนะ”มาถึงก็ถามหาเลยนะ!

“อ๋อ! ไปห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งไปตามให้ค่ะ!” ชิ! รมณ์เสีย ให้ลุ้นตั้งนาน มาถึงก็ถามหาฟิฟินล์เลย ถ้าพี่โอมาเห็นจะเป็นไงเนี่ย!

ก็ได้แต่คิดในใจ แล้วก็ต้องไปตามฟิฟินล์ ยัยฝิ่นนั้นให้พี่เขา แล้วยัยนั้นไปไหนเนี่ย ไปหาไรกินในห้องน้ำหรือไง ไปตั้งนานจนต้องให้มาตามเนี่ยฮะ! (พาลนี่หว่า//We)

“..!@#@#%%^#” เอ๊ะ! เสียงไรหว่า มาจากห้องน้ำหญิงนี่

“ฟิ...คิด....จ้ะ....จริงๆ..” อะไรฟิๆวะนั้น ฉันเดินเข้าไปแอบฟัง อย่าหาว่านิสัยไม่ดีนะ แต่ก็แค่ไม่อยากขัดคนคุยโทรศัพท์เท่านั้นเอ๊ง~ เชื่อซิ ^[+++]^

“ฟิฟินล์ก็รักพี่นอร์ธนะคะ ค่ะๆ ทราบแล้วค่ะ ก็ฟิฟินล์มาดูหนังกับเพื่อน เพื่อนมันบังคับมานะค่ะ เอ๊ะ! ไม่เชื่อฟิฟินล์เหรอ มากับเพื่อนๆจริงๆนะ ชิ! งอน .....”

อะไรนะ มากับเพื่อน แหมๆหลายพันเล่มเกวียนเลยนะจ๊ะ ฟิฟินล์ที่น่ารัก! บอกแล้วร้ายลึกแม่เสือสาวคนนี้เนี่ย แสดงละครเก่งจริงนะ - -*

“รักนะ จุ๊บๆ รักฟิฟินล์คนเดียวนะคะ เดี๋ยวต้องไปหาเพื่อนและ บะบาย รักนะ” แหม~ แสดงเก่งจริงอะไรจริง แต่ใช้ไม่ถูกทางเลยนะ คิดจะมาเล่นกับพี่เฟิร์สเหรอะ พี่เฟิร์สต้องเป็นของพี่โอย่ะ! แล้วอย่าคิดว่าตัวเองจะแสดงเก่งคนเดียวนะ ฟิฟินล์ (แสยะยิ้ม) ^_,^

ครืด~

“อะ..อ้าว เสร็จพอดีเลยนะ พี่เฟิร์สให้มาตามจ๊ะ^^” หึหึ

“จ้ะๆ ไปแล้วๆ ฟิฟินล์เสร็จและ ไปดูหนังกันนะจ๊ะ” แหมๆ ท่าทางรีบร้อนนะยัยฝิ่น กลัวฉันจะได้ยินหรือไงจ๊ะ หึหึ

พวกเราเดินกลับมาหาพี่เฟิร์สก่อนจะเดินเข้าข้างใน แต่ฉันก็ไม่วายมองหาพี่โอ ก็พี่เขามาซื้อตั๋วนี่ แล้วเขาไปไหนหว่าๆ ไปไหนๆ ๆ ๆ  เฮ้ย! นั้นเจอแล้ว กำลังมองมาทางนี้ด้วย ซวยแล้วพี่ๆเอ๋ย~

“เอ้า น้ำแข็งจ๊ะ เข้ามาได้แล้วจ้ะ” ฉันหันไปตามเสียงฟิฟินล์ ก่อนจะเดินตามเข้าไป

ในโรงหนัง

“น้ำแข็งนั่งแถวนี้ได้มั้ยจ๊ะ ตั๋วมันให้แบบแยกแถวมานะจ้ะ” พี่เฟิร์ส! พี่นะพี่ ไปซื้อตั๋วยังไงให้มันแยกแถวกัน ลำดับแถวก็คือ พวกเราได้นั่งกันกลางๆของแถว แต่ติดที่ว่า ฉันได้นั่งแถวหลังของฟิฟินล์ โดยที่ทั้งสองคนนั่งด้วยกัน ยัยฝิ่นนั้นนั่งทางซ้าย พี่เฟิร์สนั่งทางขวา

“เอ่อ..ได้จ้ะ ไม่เป็นไร” ยัยฝิ่น!! ถึงจะมืดแต่ฉันก็เห็นนะ เมื่อกี้เธอยิ้มเยาะใส่ฉันน่ะ -*-

แล้วฉันจะเอาไงต่อเนี่ยนั่งคนเดียวเปลี๊ยวเปลี่ยว ด้านซ้ายของฉันก็นั่งเต็มหมดแล้ว เหลือที่ด้านขวาเนี่ย เว้นทำไมเบาะเดียวเนี่ย มันวังเวงนะเฮ้ย!

            ก่อนที่ฉันจะคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ก็มีชายร่างสูงเดินเข้ามาจะนั่งเบาะข้างๆฉัน แต่ฉันว่าร่างมันคุ้นๆนะ แสงไฟจากจอส่องสว่างพอให้ฉันสามารถเห็นหน้าผู้มาใหม่นี่ได้ และได้รู้ว่า...

นี่มันพี่โอนี่หว่า อิ๋บอ๋ายแล้ว!!!

            พี่โอก็เดินเข้ามานั่ง แล้วตาก็มองจ้องไปทางพี่เฟิร์ส ถึงจะค่อนข้างมืด แต่ฉันก็พอเห็นและเดาออกได้ว่า ภายใต้กรอบแว่นของพี่โอ มีสายตาอย่างไรให้กับพี่เฟิร์ส พี่โอเดินเข้ามานั่งเงียบๆ ไม่มีการทักทายอะไรพี่เฟิร์สเลย ไอ้คุณพี่เฟิร์สที่รัก! เล่นกับฟิฟินล์อยู่นั้นแหละ ช่วยหันมาดูข้างหลังหน่อย เฮ้ยๆ

  และแล้ว..หนังก็เริ่มฉาย

            และฉันก็ค่อยๆเหงื่อตกขึ้นเรื่อยๆ ก็พี่โอนะซิ ปล่อยรังสีออกมาจากคนข้างๆรู้สึกได้เลย จะเพราะอะไรซะอีกละ ก็พี่เฟิร์สนะแหละตัวดี หนังเริ่มแล้วก็ดูซิ จะเล่นกับฟิฟินล์ทำไม แล้วยัยฝิ่นเอ้ย! แกจะเล่นตอบทำไม นั้นๆ ยังจะเล่นกันอีก มีตีขงตีแขน แล้วอะไร ป้อนน้ำป้อนขนม หันมาดูข้างหลังบ้างเถอะ ว่าเพื่อนคนนี้กลัวรังสีจวนจะร้องไห้อยู่แล้ว เฮ้ยๆ TOT

            จึก จึก จึกๆ

ใครมาสะกิดไหล่วะเนี่ย ฉันหันไปข้างซ้ายหาคนที่สะกิด ว่าแต่..เรารู้จักกันเหรอ

“เอ่อ..น้องคะ ช่วยบอกคนข้างๆน้องหน่อยได้มั้ยว่า ช่วยหยุดทำหน้านิ่งอย่างนั้นซักทีเถอะ พวกพี่กลัวกันจนดูหนังไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย พี่ขอร้องTT” พี่ไม่ต้องมาขอร้องหนู หนูก็จะตายแล้ว

“เอ่อ..ต้องขอโทษนะคะ หนูไม่รู้จักเขาน่ะค่ะ อีกอย่าง..หนูก็กลัวเขาไม่แพ้พี่เลยนะคะ TOT” หลังจากจบประโยค พี่คนที่สะกิดกับฉันก็นั่งไว้อาลัยให้กับตัวเองต่อไป...

พรึ่บ!!

เสียงไรวะ O O! เอ่อ...นั้นเสียงพี่โอลุกออกไปนี่~ เฮ้อ~ ออกไปได้ซะที ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆTT แต่จะไปทำไมตอนนี้ หนังใกล้จบแล้ว อุตส่าห์มีคนเลี้ยงหนัง แต่กลับดูไม่รู้เรื่องทั้งเรื่องเนี่ยนะ เสียดาย~ แต่ก็ทำไรไม่ได้ ต้องนั่งดูต่อไป

แสงไฟเริ่มสว่าง เป็นสัญญาณให้ทุกคนในโรงหนังได้รู้ว่าหนังนั้นจบแล้ว ควรค่าแก่การเดินออกไป แล้วเดินทางกลับได้แล้ว

“หนังสนุกมากเลยนะคะ พี่เฟิร์ส” สนุก สนุกกับผีอะซิ ยัยฝิ่นนอกกอ[?] พวกแกสนุกกันม๊ากมาก แต่ฉันต้องมานั่งหวาดเสียวสันหลังวาบๆกับพี่โอเขาเนี่ยนะ อยากร้องไห้~ TT

“ครับ สนุกมากเลย ^^ แล้วทำไมน้องน้ำแข็งทำหน้าจะร้องไห้อย่างนั้นละครับ”

“อ๊ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่แอร์มันหนาว เลยดูหนังไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยเสียดายอะค่ะ^-^”

“อ๋อ ครับ แล้วฟิฟินล์กลับอย่างไรครับ ให้พี่ไปส่งมั้ย?”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟิฟินล์กลับเองดีกว่า นี่มันก็เพิ่งทุ่มกว่าๆเอง แล้วอีกอย่างแม่ฝากมาซื้อของน่ะค่ะ”

‘แหม~ จะไปเดินเที่ยวต่อละซิ เหอะๆ’ ฉันบ่นพึมพำๆ

“ว่าอะไรนะจ๊ะน้ำแข็ง เมื่อกี้น้ำแข็งจะพูดกับฟิฟินล์หรือเปล่าจ๊ะ” เออ พูดกับแกนั้นแหละ- -“

“อ๋อ บอกว่า ฟิฟินล์ไม่ให้พี่เฟิร์สไปส่งเหรอ ซื้อของคงแปบเดียวเอง เดี๋ยวผู้หญิงกลับมืดๆคนเดียวไม่ดีนะจ๊ะ” แหม ฉันก็สดได้เรื่อยๆเนอะ

“นั้นซิครับ น้องน้ำแข็งพูดถูกนะครับ พี่รอได้นะครับ ให้ไปด้วยมั้ย” แหม~ พี่ก็ไม่ได้เลย หนูประชดยัยฝิ่นมัน เข้าใจบ่ ฮ่วย! (ภาษาเริ่มออก//We)

“เอ่อ..ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ คือฟิฟินล์ต้องไปแล้วนะคะ ร้านของที่คุณแม่สั่งจะปิดแล้วน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ วันนี้สนุกมากเลยพี่เฟิร์ส ถ้ามีโอกาสอยากมาอีกนะคะ บายค่ะพี่เฟิร์ส” เหอะ ฉันยืนอยู่นี้ กลับบายพี่เฟิร์สคนเดียว ดูซิ ทุกคนดูเลย ยัยฝิ่นนั้นไม่ค่อยลำเอียงเล๊ย~

“บายครับฟิฟินล์ พี่ก็รอโอกาสครั้งหน้าอยู่เช่นกันครับ” คงจะไม่มีอีกอะพี่เฟิร์ส ตอนนี้อย่าลืมนะว่า พี่โอเห็นพี่แล้ว  เออเนอะ ลืมไป พี่เฟิร์สเขาไม่รู้นี่หว่า - -“

“แล้วน้องน้ำแข็งจะกลับอย่างไงละครับ ให้ไปส่งมั้ย”

“ก็...ก็ดะ.”

“เฟิร์ส!!!” ฉันยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงหนึ่งมาเรียกชื่อขัดขึ้นมาก่อน ร่างเจ้าของเสียงค่อยๆเดินมาแล้วโอบไหล่พี่เฟิร์สเอาไว้ และคนนั้นคือ...คือ...

พี่โอ!!

อิ๋บอ๋ายซี้เลี่ยวอั๊ว!

“เอ่อ...ดะ..เดี๋ยว..นะ..เอ่อ..หนูกลับเองดีกว่าค่ะ บะ..บาย นะคะ ขอบคุณที่เลี้ยงหนัง บายนะคะ พี่โอ พี่เฟิร์ส~” พี่โอไม่ต้องมาจ้องหนู หนูกลัว~ TOT ไปแล้วๆ ไม่อยู่ๆ ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

แต่..แต่..เอ๊ะ!

ฉันหยุดฝีเท้าลงเปลี่ยนเป็นเดิน และหยุดในที่สุดหลังจากที่วิ่งมาได้ไม่ไกล ถ้าเมื่อกี้พี่โอมาเห็นแล้วทำหน้าแบบนั้น แสดงว่า..หึง ไม่ก็ หวง คนที่จะแสดงออกว่าหึงหวงกัน ก็ต้องเป็นคนที่ใส่ใจกันและกันหรือรักกัน แล้วถ้าพี่โอทำแบบนั้นแสดงว่าหึงหวงพี่เฟิร์ส งั้นแสดงว่าพี่โอรักพี่เฟิร์ส ถ้ารักฝ่ายเดียวคงเป็นไปไม่ได้ งั้นแสดงว่า

พี่โอพี่เฟิร์สรักกัน!! ถ้ารักกันก็ต้องเป็นแฟนกัน!!! อรั๊ง!~ >//< ใช่แน่ๆๆ

ว่าแล้วฉันก็หันหลังกลับวิ่งกลับไปหาทั้งคู่ หวังว่าคงยังไม่ไปไหนไกลนะ ฉันรีบวิ่งกลับมาที่ยืนรอเมื่อกี้ เอ้า! หายไปแล้วๆๆๆ หายไปไหนเนี่ย เฮ้อ~ ไม่ทันซะและ เสียดายจัง~ _ _” วิ่งมากๆ น้ำก็กินเยอะ ไปห้องน้ำซะหน่อยดีกว่า~

            พี่เขาไปไหนกันไวจังนะ เสียดายอ่าทุกคนๆๆๆ TT เฮ้อ~ ไว้วันหลังก็ได้วะ แล้วคงสงสัยใช่มั้ย ทำไมฉันถึงพูดไม่เพราะ มันเป็นนิสัยแล้วค่ะ ถึงจะอยู่กับเพื่อนดีๆอย่างสตาร์กับปริ๊นเซส แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันมีเพื่อนดีอย่างนั้นอย่างเดียวซะหน่อย ฉันก็มีเพื่อนหลายๆแบบ เลยมีนิสัยดีบ้างไม่ดีบ้าง ผสมกันน่ะ แล้วใช่ว่าที่ร.ร.จะมีแต่คนพูดเพราะซะหน่อย คนแบบอื่นๆก็มีนะ ฉันเนี่ยพูดมากเนอะ ขอตัวนะคะ ไปเข้าห้องน้ำแปบ เดี๋ยวมาคุยด้วยต่อนะ

            “โอ้ย! เจ็บนะเว้ย!! ปล่อยกูไอ้โอ!!!” หื้อ!? อะไรโอๆ เสียงก็คุ้นๆนะ ขอไปดูหน่อยเถอะ(โรคจุ้นเรื่องคนอื่นของแก แก้ไม่หาซะทีเนอะ - -“ //We)

            “หึ!!” อ๊ะ นั้นๆๆ พี่โอกับพี่เฟิร์สนี่หว่า โอ้~ พระเจ้า ดวงดีจริงๆ ไม่คลาดแคล้วกันจริงๆ โอ้ย~ ปลื้ม~ T^T~

แต่ทำไรกันไม่เลือกที่เล๊ย~ นี่มันห้องน้ำนะ เดี๋ยวก็มีคนผ่านไปผ่านมาหรอก เดี๋ยวจะซวยเอา เฮ้อ~ เอาวะ! ไหนๆก็ไม่ได้เข้าห้องน้ำแล้ว ก็ช่วยพี่ๆเขาหน่อยละกัน จะได้ดูไปด้วย ฮุฮุ (มีเหตุผลแอบแฝงนี่หว่า//We)

            “เอ่อ..พี่คะ ห้องน้ำเสียอยู่น่ะค่ะ ฉันเพิ่งออกมาเมื่อกี้น่ะค่ะ พี่ไปเข้าข้างล่างดีกว่านะคะ”

            “อ่า..เอ่อ..ค่ะๆๆ นี่ไปเข้าข้างล่างกันเถอะ”

พี่ๆทุกๆคนคะ น้ำแข็งขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจโกหกนะ แต่เพื่อช่วยพี่โอพี่เฟิร์ส น้ำแข็งต้องทำ ขอโทษนะค้า~ TOT~

.........................................................

.........................................

.....................

......

First   Say:

            สวัสดีครับ ผม “เฟิร์ส” นะครับ หลายคนคงรู้จักกันแล้ว วันนี้มันวันอะไรของผมครับเนี่ย ตั้งแต่เมื่อวานและ จะอะไรน่ะเหรอ หึ! ก็เมื่อวาน....ช่างมันเถอะครับ มันเป็นเรื่องของคนชอบโกหก!!  น่าเบื่อจริงๆ  วันนี้ผมเลยไปหาฟิฟินล์เพื่อชวนไปดูหนังด้วยกัน แต่ได้น้องน้ำแข็งมาด้วยอีก ถึงผมจะไม่ใช่คนดี แต่ผมก็ไม่อยากให้น้องเขาถูกมองไม่ดีนะครับ แต่เท่าที่ผ่านมา ผมก็ว่าไม่มีใครมองไม่ดีนะ เพราะเด็กกว่าผมก็เข้ามาดูกันครับ อ๊ะ ลืมบอก ผมอยู่ม.6 นะครับ ยังไม่แก่นะ หลังจากดูหนังจบ ผมก็กะว่าจะกลับบ้านเลย เพราะน้องฟิฟินล์เขาก็จะแยกไปและ ก็เหลือเพื่อนของน้องเขา

“แล้วน้องน้ำแข็งจะกลับอย่างไงละครับ ให้ไปส่งมั้ย” ผมถามอย่างไม่คิดอะไร ก็พาน้องเขามาก็ต้องไปส่งซิ ถูกเปล่า

“ก็...ก็ดะ.”

“เฟิร์ส!!!”ก่อนที่น้องน้ำแข็งจะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งเรียกผมเอาไว้ซะก่อน ผมหาไปตามเสียงเรียกอันคุ้นเคย....

ไอ้โอ!!!!  มันมาได้ไงวะนั้น!!  ซวยและผม!!

โอมันค่อยๆเดินมาหาผมและโอบไหล่ของผมไว้โดยที่หน้าตาแบบบุญไม่รับสุดๆ แถมปล่อยรังสีอันตรายออกมาด้วย โอ้ย~ ใครก็ได้บอกมันทีว่าหน้ามันตอนนี้ น่ากลัวสุดๆน่ะครับ ขนาดผมยังหวาดๆ แล้วน้องน้ำแข็ง จะเป็นไงบ้างเนี่ย

“เอ่อ...ดะ..เดี๋ยว..นะ..เอ่อ..หนูกลับเองดีกว่าค่ะ บะ..บาย นะคะ ขอบคุณที่เลี้ยงหนัง บายนะคะ พี่โอ พี่เฟิร์ส~” น้องครับถึงขั้นตะกุกตะกักเลยเหรอครับ แล้วนั้นจะรีบไปไหน พี่ยังไม่อนุญาต กลับมาก่อน อย่าทิ้งพี่ไว้กับไอ้บ้านี่ซิครับน้อง~ TT

“เฟิร์ส!!”

“เรียกอยู่นั้นแหละ มีอะไรวะ ตะคอกอยู่ได้ น่ารำคาญ!” มาตะคอกอยู่ได้ เสียงดัง อายคนอื่นมั้งมั้ย!

“หึ!! รำคาญใช้มั้ย มานี่!!”

“โอ้ย!!” พอไอ้โอพูดจบก็มันก็กระชากข้อมือผมให้เดินตามมัน ย้ำนะครับว่า กระชาก! เจ็บชิบ แต่ใครจะแสดงออกล่ะ เสียฟอร์ม! แล้วเรื่องอะไรล่ะ กูจะต้องเดินตามมึงวะไอ้เ_ยโอ!!

“ทีกูมึงเสือ-กขัด แต่พอเป็นน้องเนี่ยแทบวิ่งเข้าไปหาเลยนะ!!”

“แล้วมึงจะตะคอกหาพระแสงอะไรวะ อายคนบ้างดิ่สัด!”ผมด่ามันไปเบาๆพอได้ยินกันสองคน

“อายเหรอ! งั้นมึงก็ตามมา ถ้าไม่อยากอายไปมากกว่านี้” เออ! ไอ้พวกชอบบังคับ ดีแต่บังคับ สัด!  ผมก็ได้แต่ด่าในใจ แม่-ง ทำไรมันไม่ได้!!

แล้วมันจะลากผมไปไหนเนี่ย เดินไปเดินมา ลากอยู่นั้นแหละ ข้อมือผมชักจะเริ่มเจ็บๆชาๆแล้วนะ บีบมาได้ซะแรง ไอ้แรงช้าง!! ตัวก็ไม่ต่างจากผมนักนอก สูงกว่าผม5-6 เซน แต่ผมก็ไม่ได้เตี้ยนะ ผมสูงตั้ง 179 แล้วนะ ตัวใหญ่กว่าผมนิดเดียวเอง แต่มันเอาแรงมาจากไหนวะ!!

“ไอ้เหี้ยโอ มึงจะลากกูไปไหนวะ” ต้องพูดประโลมครับ พูดดีๆพูดเพราะๆเข้าไว้(เพราะแล้วเหรอนั้น//We) เงียบไปไรท์! เดี๋ยวจะโดน!! (เค้าขอโทษTT //We)

“...............”

“ไอ้ห่-านี่ ถ้ามึงไม่ตอบ กูจะรู้มั้ย”

“..................” มันก็ยังไม่ตอบ แต่ยังคงลงแรงลากผมไปเรื่อยๆ

“ไอ้สัดโอ บอกกูหน่อยดิวะ แล้วกูจะรู้อะไรมั้ยห๊ะ!”

“หึ!” เออ! ดี! มึงเงียบให้ตลอดนะ ไอ้บ้านี่ แล้วนั้นจะลากไปไหนวะ นั้นมันทางไปห้องน้ำนี่หว่า

“มึงจะพากูมาห้องน้ำทำไมวะ ปล่อยเลยนะ” เอ่อ..จะว่าไงดีละ ถ้ารู้แล้วเหยียบนะครับ ไอ้ตัวที่ลากผมอยู่เนี่ย มันเนี่ยแหละ...คนที่ชอบโกหกเมื่อวาน!! แม่-ง! แล้วมันก็เป็นเอ่อ...แบบ..เป็นฟะ...เอ่อ...เป็นแฟนผมครับ! >//< (อย่าเอาแต่เขิน เข้าเรื่องเถอะจ้า//We) อะๆ มาเข้าเรื่องตอนนี้แบบ..ก็ไม่ใช่อะไรหรอก พวกคุณๆคงรู้ดีใช่มั้ยอะว่า เวลาเมะลากเคะ(พวกเพื่อนสาวๆเคยบอกผมมา แต่ผมก็ไม่เข้าเรื่องพวกนี้มากหรอก)มาห้องน้ำมันมักไม่พ้นเรื่องนั้นอะ >//< แต่อย่าคิดนะครับว่าผมเคะ ผมต้องเมะเท่านั้นครับ! (จะได้เหร๊อ อย่างแกน่ะเคะสุดๆ//We)

“ทำไมล่ะ ทีกูล่ะอยากให้ปล่อยจังเลยนะ แล้วที่น้องนั้นมึงจะแทบจะเข้าปล้ำมันอยู่แล้ว”

“ไอ้เหี้ยโอ พูดอะไรน่าเกลียด น้องเสียหายนะไอ้บ้านี่!”

“เออ! กูมันผิดตลอดแหละ น้องนั้นมันสำคัญกับมึงมากใช่มั้ยวะ ฮะ!!”

“ไอ้เหี้ย!!! มึงพูดอย่างเดียวก็ได้ จะกระชากหาพ่องมึงเหรอฮะ!!” ผมทนไม่ไหวและนะ มันไร้เหตุผลเกินไป กระชากเอาๆ นิสัย!

“หึ มากกว่านี้กูก็จะทำ!”

ฟิ้ว!  ปึง!!!!

ร่างสูงอยู่ในอารมณ์ที่คุกกรุ่น กระชากและเหวี่ยงร่างบางไปกระแทกกับกำแพง ทำให้เกิดเสียงดังทั่วบริเวณนั้น และสร้างความเจ็บปวดให้แก่ร่างบางมาก แต่ร่างสูงก็ไม่ได้สนใจ เข้าไปกระชากตัวร่างบางดึงมาไว้ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่ง แล้วออกแรงกระชากข้อมือซ้ำอีก เพื่อไม่ให้หนีไปไหนได้

“โอ้ย! เจ็บนะเว้ย!! ปล่อยกูไอ้โอ!!!” ร่างบางได้แต่ดิ้นเร่าๆ แล้วพยายามแกะข้อมือออกจากการจับกุม

“มึงอยากดิ้นก็ดิ้นไปเลย อย่าคิดว่ามึงจะรอดไปได้!!” ร่างสูงตะคอกใส่ร่างบางด้วยความโมโหโทสะ โดยที่ไม่สนใจร่างบางเลยว่าจะเจ็บขนาดไหน

“สัด! มึงเป็นเหี้ยอะไร ปล่อยกูนะเว้ย!” ปากก็พูดไป แต่ร่างบางก็ยังไม่หยุดดิ้นทั้งๆที่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บข้อมือ

“มึงซิเป็นอะไร!!! อยู่ดีๆก็เดินหนีมาจากโรงเรียน แล้วยังไปหว่านเสน่ห์ให้น้องคนนั้นอีกน่ะห๊ะ!!"

“แล้วจะตะคอกทำไม!! แล้วทีมึงยังทำได้แล้วทำไมกูจะทำไม่ได้อะ...อุ้บ!” ร่างบางรู้สึกได้ว่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว

“ทำอะไร กูทำอะไร??”ข้อความที่ได้รับมาเรียกสติของร่างสูงให้กลับมา แต่สายตาร่างสูงภายใต้หรอบแว่นแสดงถึงความงงงวยอย่างเห็นได้ชัดกับคำพูดของร่างบาง และค่อยๆคลายแรงที่บีบข้อมือออก แต่ก็ยังคงโอบเอวให้ร่างบางอยู่ในอ้อมกอดอยู่

“หึ! มึงอย่ามาทำหน้าเอ๋อเลย มึงก็น่าจะรู้ตัวดี!!” ยิ่งพูดร่างบางก็ยิ่งดิ้น

“เฟิร์สครับ มีอะไรก็พูดซิครับ โอไปทำอะไรให้เฟิร์สไม่พอใจเหรอ โอไม่รู้จริงๆ”สรรพนามถูกเปลี่ยนไป เพราะสติของโอได้กลับมาแล้ว และถ้าเฟิร์สโกรธหรือไม่พอใจเมื่อไร โอมักจะเรียกชื่อแทนตัวเอง และมันก็มักจะได้ผลทำให้ร่างบางของเฟิร์สอารมณ์อ่อนยวบเสมอ

“หึ! ทำเป็นไม่รู้เสมอแหละ เมื่อวานไปไหนมา”น้ำเสียงของร่างบางอ่อนลงจนถึงปกติ แต่ก็ยังแสดงความไม่พอใจอยู่ และหยุดดิ้น ยอมอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงเฉยๆแล้ว

“เมื่อวานโอไปซ้อมสีให้รุ่นน้องอยู่ครับ เฟิร์สก็รู้นี่” โอตอบกลับไปด้วยความสัตย์จริง

“แล้วเสร็จแล้วไปไหนล่ะ!”

“ก็โอบอกแล้วนี่ว่าไปเที่ยวห้างกับครอบครัวนะครับ เสร็จแล้วโอก็กลับบ้านเลยนะ”

“แล้วที่ไปนั่งกินพิซซ่ากับผู้หญิงคนนั้นหมายความว่าไง! อุ้บ!”ร่างบางดิ้นอย่างขัดใจในเมื่อตนเองพูดในสิ่งที่เก็บเอาไว้และไม่ควรพูดออกไป

“อ๋อ ฮ่าๆ ครับๆ เข้าใจผิดเรื่องนี้ใช่มั้ยเนี่ย”ร่างสูงได้ฟังอย่างนั้นจึงรู้สึกโล่งใจ นึกว่าไปทำอะไรให้คนอย่างเฟิร์สงอนได้ ที่แท้ก็เรื่องนี้

“เออ! หัวเราะเข้าไปนะ ถ้าหัวเราะอีก มึงก็เลิกกับกูแล้วไปหาผู้หญิงคนนั้นได้เลย” ร่างบางพูดเพียงประโยคเดียว แต่ถึงกับทำให้ร่างสูงสะอึกเลยทีเดียว

“อึก..อะๆ ไม่หัวเราะแล้วครับ ไม่เลิกนะ โอรักเฟิร์สนะครับ”

“รักเหรอ ถ้ารักแล้วเมื่อวานหมายความว่าอะไร ฮะ!”

“ก็เมื่อวานอะ..เดี๋ยวซิอย่าเพิ่งดิ้น ฟังก่อนๆ คือ..”แต่พูดไปก็เท่านั้น คนอย่างท่านเฟิร์สมีรึจะฟังใครเป็น

“ไม่ฟัง! แล้วปล่อยได้แล้ว! น่ารำคาญ! จะกลับบ้าน!” บอกแล้วว่า ท่านเฟิร์สฟังเหรอ เป็นไปไม่ได้

“ฟังกันหน่อยซิเฟิร์ส จะอธิบายให้ฟัง”

“ไม่ฟัง ไม่ฟะ...”

ปึง!!

ร่างของโอผลักเฟิร์สไปติดกำแพงอีกครั้ง นำแขนของตัวเองไปกักร่างบางไว้ทั้งสองด้าน และเอาขาขวาแทรกกลางระหว่างขาของร่างบาง เพื่อกันไม่ให้หนีออกจากการจับกุมไปได้

“ฟังกันก่อนได้มั้ยฮะ!”ความอดทนของโอเหมือนเริ่มจะหมดลงกับความดื้อรั้นของเฟิร์ส จนตะคอกเสียงดังใส่เฟิร์สอีกครั้ง

“ชิ! จะอธิบายอะไรอีกฮะ ก็เห็นกันอยู่!”

“จะฟังไม่ฟัง หื้ม~” โอค่อยๆแสยะยิ้มและยื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าขาวเนียนของเฟิร์ส และมีทีท่าว่าจะใกล้เข้าไปเรื่อยๆ

“ไม่!” ถึงยังไง ความดื้อรั้นก็ยังคงอยู่ ยังคงปฏิเสธและหันหน้าหนี

หลังจากนั้นก็เกิดแต่ความเงียบ

เงียบ....

เงียบมาก...

เงียบเกินไปแล้ว....

โอเงียบเกินไป ทำให้เฟิร์สเริ่มรู้สึกแปลกๆจึงค่อยๆหันหน้ากลับมาตรงๆ แต่ก่อนจะได้พูดอะไร ก็ถูกร่างสูงประกบปิดปากซะแล้ว

ร่างสูงประกบปากร่างบางอยู่ได้สักพัก แต่ร่างบางก็ยังเม้มปากไม่ให้ร่างสูงได้ชิมรสความหวานภายใน แต่ร่างสูงก็ไม่รีบร้อน ค่อยๆละเมียดละไมรับชิมรสความหวานของกลีบปากภายนอก ทำให้สติร่างบางค่อยๆอ่อนลง ยอมเผยอปากออกเล็กน้อย ทำให้ร่างสูงแทรกลิ้นเข้าไปรับรสหวานภายในได้ดีขึ้น ร่างสูงค่อยๆไล่ชิมความหวานในทุกซอกทุกมุมของโพรงปากสีกุหลาบ และหันมาเล่นกับลิ้นน้อยๆของร่างบาง ร่างบางตอบสนองรสจูบของร่างสูงเป็นอย่างดี แขนบางค่อยๆเลื่อนไปโอบรอบคอของร่างสูง รสหวานหอมกรุ่นไปทั้งคู่ เป็นเวลาเนิ่นนาน..

เมื่อร่างบางเริ่มหายใจไม่ออก ร่างสูงจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากค่อยๆละออกมาอย่างอ้อยอิ่งและเสียดาย

หลังจากนั้นไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอดออกมา นอกจากความเงียบและความเขินอายของร่างบาง

“ทีนี้ฟังโออธิบายได้หรือยังครับ หื้อ ฟอด~”ไม่พูดเปล่า ยังก้มลงไปหอมแก้มคนที่ทำตัวน่ารัก เขินแล้วก้มหลบตาเขาอีก

“อธิบายมาซิ แล้วมาหอมทำไมเล่า”ปากก็พูด แก้มก็แดงระเรื่อ ส่วนมือน้อยๆก็เปลี่ยนมากอดเอวร่างสูงแทน

“คือผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกับโอน่ะครับ ไม่ได้เป็นอะไรกับโอจริงๆ แล้วอีกอย่างนะครับ ที่เห็นว่าผู้หญิงน่ะ จริงๆแล้วเป็นผู้ชายแต่งหญิงครับ”โอก็เพียงอมยิ้มกับความขี้หึงและน่ารักของคนที่ได้ชื่อว่าเป็น “คนรัก” ของเขา

“แล้วทำไมต้องไปกันสองคนด้วย”คำถามน่ารักถูกถามออกมาอีกครั้ง

“ก็พี่เขามีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วพี่เขาอยากให้แฟนเขาหึง แต่ทำไมก็ไม่รู้ คนที่หึงกลับเป็นแฟนของโอซะได้นะครับ”

“อะไร!! ใครหึง! ใครแฟนแกห๊ะ”ร่างบางรีบเงยหน้าโผงขึ้นมาเถียง แต่ก็ต้องอึ้ง ในเมื่อร่างสูงเข้ามาประกบปากของร่างบาง ไร้ซึ่งการรุกล้ำใดๆ เป็นเพียงกลีบปากของทั้งสองประกบกันเพียงเท่านั้น แต่ ณ เวลานั้น ความรู้สึกทุกอย่างได้ไหลเวียนหากัน ความรักใคร่ ความหวงหา ความรู้สึกต่างๆ เอ่อล้น แล้วส่งผ่านให้ทั้งสองเข้าใจในความรักซึ่งกันและกัน

ร่างสูงค่อยๆถอดริมฝีปากออก และก็เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง...

.

.

.

“เฟิร์สเชื่อใจโอนะครับ โอไม่มีใครจริงๆนะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มถูกเอ่ยออกมา

“.........”

“อย่างที่บอกไปคนนั้นแค่ลูกพี่ลูกน้อง โอมีแค่เฟิรส์คนเดียวนะ”

“.........”

“เฟิร์สเข้าใจโอใช่มั้ย”

“อือ”

“วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ ชวนน้องเขามาอย่างนี้นะ มัน...”

“มันทำไม??” ร่างบางเอยถามอย่าง งง

“มัน หึง นะครับ”ข้อความที่เปล่งออกมาเป็นเพียงเสียงกระซิบเบาๆที่ดังข้างหูร่างบางเท่านั้น แต่มันกลับไปดังก้องในจิตใจของร่างบางได้

หึง..นะครับ

หึง...นะครับ

หึง...นะครับ

หึง...นะครับ

อรั๊ง~ >///<

“อะ...อะไรเล่า ไอ้บ้าโอ น่าเบื่อว่ะ กลับบ้านแล้ว-////-“ใบหน้าสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด เจ้าของใบหน้านั้นผละออกจากอ้อมกอดได้อย่างง่ายดาย แล้วรีบเดินหนีผู้ที่ทำให้เขินอายไปอย่างรวดเร็ว

“น่ารักงี้ซิ  “คนรักของผม” ร่างสูงเอ่ยกับสายลมเบาๆ ก่อนที่จะเดินตามร่างบางที่รีบหนีไปก่อนหน้า ในเมื่อเข้าใจกันแล้ว ต่อไปก็คงไม่มีปัญหาอะไรเข้ามาแล้ว(มั้ง) แต่ถ้ามีเข้ามา ยังไงพวกผมก็ต้องผ่านไปได้อยู่ดี ในเมื่อเรามีรักให้กันและกัน ไม่ว่าปัญหาอุปสรรคอะไร เล็กหรือใหญ่ได้เข้ามาหา “พวกเรา”ก็ไม่กลัวหรอกครับ ^_^ ผมขอตัวไปตามเฟิร์สก่อนนะครับ เขินทีไร เดินหนีทุกที แล้วถ้ามีคนมาเห็นแล้วฉุดกลับไปจะทำไง “คนรักของผม”น่ารักมากนี่ครับ

...................................................Fin.......................................................

เสริมอีกนิดๆๆๆ

“ไอ้บ้าโอเอ้ย! ชอบทำให้เขิน ชิๆๆ”

ตึง ตึง พลั่ก! โอ้ย!

“เอ่อ..ขอโทษนะครับ พอดีผมเดินไม่ได้ดูทางเลยชนคุณ เป็นอะไรมั้ยครับ”โอ้ย บ้าๆๆเลิกคิดดีกว่า ชนใครวะเนี่ย

“อะ..อ้าว น้องน้ำแข็ง” น้องน้ำแข็งนี่หว่า ไหนบอกกลับไปแล้ววะ

“เอ่อ...ขอโทษค่ะพี่เฟิร์ส”

“ไม่เป็นไรครับ แล้วเป็นอะไรหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“แล้วทำไมไม่กลับบ้านละ เอ๊ะ! นั่นมัน” นั่นคุ้นๆนะ คล้ายๆฟิฟินล์ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง ก็บอกไปซื้อของให้แม่ แต่นี่มาเดินกับนอร์ธ รุ่นน้องของผม

“ฟิฟินล์” ฮะ เมื่อกี้น้องน้ำแข็งบอกว่าฟิฟินล์ แสดงว่าใช่จริงๆ

“นั่นฟิฟินล์เหรอครับ”

“เอ่อ..มัน...”

“ไม่เป็นอะไรครับ พูดมาเถอะ เพื่อให้พี่แน่ใจ”

“เอ่อ...มันจะดีเหรอคะ”

“ไม่เป็นไรครับ พูดมาเลย ไอ้เฟิร์สมันจะได้แน่ใจซะทีน่ะครับ”ไอ้โอที่ไม่รู้มาจากไหนพูดขึ้นแล้วเดินมาโอบเอวผมไว้

“เอ่อ..คือ จะ..มันก็ใช่ฟิฟินล์น่ะค่ะ แล้วพี่..เอ่อ..ไม่เสียใจเหรอ”แล้วน้องจะหน้าแดงทำไมละครับนั้น

“มันจะเสียใจทำไมละครับ ในเมื่อมันก็ไม่ได้จะจริงจังกับน้องฟิฟินล์อยู่แล้ว” ไอ้ห่-าโอนี่ ทำภาพพจน์กูเสียหมด ชิ!!

“เอ่อ...มันก็จริงอย่างที่โอมันพูดนะครับ_ _;; ขอโทษเพื่อนน้องด้วยนะครับ” ผมก็ทำได้แค่รับผิดไป หวังว่าน้องเขาจะไม่โกรธ

“ระ..เหรอคะ นั่นก็เรื่องของฟิฟินล์ แล้วพี่เฟิร์สล่ะ มีแฟนยังคะ” แหนะๆจะจีบพี่เหรอ ฮิฮิ

“เอ่อ...มะ...”

“มีแล้วครับ คนใกล้ๆตัวด้วยแหละครับ” ไอ้โอ๊~ จะขัดกูทำไมๆๆ อุตส่าห์จะจีบน้องเขาซะหน่อย

“แล้วเป็นใครเหรอคะ” น้องอย่าไปเชื่อมัน พี่โสดน้า~

“น้องครับอย่าไปเชื่อมัน มันโม้ พี่โสดนะครับ”

“หึ โสดเหรอ! น้องครับดูเอาเองนะครับว่าเฟิร์สมันโสดมั้ย”

“โอมึงจะทำไรวะ จะให้นะ...จุ๊บ!”

-.-

o.o!

O.o!

O.O!

มะ..เมื่อ..เมื่อกี้...เมื่อกี้ไอ้โอมันจุ๊บปากผม!!! ต่อหน้าน้องด้วย!!

“เอ่อ....”พูดไม่ออกเลยเหรอครับน้อง TT

“อย่างที่เห็นน่ะครับ พี่กับเฟิร์สเป็นแฟนกันนะครับ อย่าเพิ่งไปบอกใครนะ พี่ไม่อยากให้เป็นข่าวใหญ่นะครับ” มึงจะไปพูดอย่างนั้นกับน้องทำไม~

“มันไม่ใช่อยะ...”

“ค่ะ!! เป็นคู่ที่น่ารักนะคะ^^ งั้นเดี๋ยวน้ำแข็งไม่กวนเวลาพวกพี่ดีกว่า รักกันนานๆนะคะ ส่วนเรื่องฟิฟินล์เดี๋ยวช่วยดูไม่ให้มายุ่งกับพี่เฟิร์สให้นะคะ^O^V” เอ่อ..รับได้ไวมากอะ ไวไปปะน้อง –O-

“ครับ ขอบคุณนะครับ” ไอ้โอบ้า TT

“เอ่อ..ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”

“ว่ามาเลยครับ” แหมๆ ว่าแต่กู แต่พออยู่กับน้องเนี่ย ไม่สนใจกูเลยนะ งอน! )-^-(

ซุบซิบๆๆ  กระซิบอะไรกันว้า~

“ O////o ”

ทำไมน้องต้องทำหน้าเขินอย่างงั้นด้วย...

“คุยเรื่องไรกันน่ะ”ก็ผมอยากรู้นี่ เลยถามไป

“..^^..” ไอ้โอไม่ตอบ แต่หันมายิ้มให้ผมแทน

แหนะ! พูดด้วยแล้วทำหยิ่ง เออ!! อยากคุยนักก็คุยกันไปเลยนะ! -^-**

“โอ กูไปและนะ อยากคุยก็คุยไปเลยนะ!!***” ชิ จะกลับบ้านแล้ว ชิๆ

“อ่า น้องพี่ชื่อโอนะ น้องน้ำแข็งใช่มั้ย พี่ไปและ”ร่างของโอลารุ่นน้องและรีบวิ่งตามเจ้าของหัวใจขี้งอนกลับไป

“ดูแลพี่เฟิร์สดีๆนะค้า~อย่ารุนแรงกับพี่เฟิร์สมากล่ะ”เมื่อหายจากอาการอึ้งแล้ว สาวเจ้าก็ไม่วายตะโกนเล่นกับรุ่นพี่ก่อนลา

“ครับ!!” แหนะ ไอ้คุณรุ่นพี่ก็ยังไม่วายเล่นตอบกลับมา

.

.                      

.                      

.

.

.

.

.

อยากรู้มั้ยว่า น้ำแข็งกระซิบกระซาบอะไรกับพี่โอ

V

V

“พี่โอคะ คือ...ระหว่างพี่กับพี่เฟิร์ส...ใครเป็นเมะเป็นเคะคะ!?”

เด็กผู้หญิงสมัยนี้แรงจริงๆ เล่นกูซะอึ้งเลย แล้วกูจะตอบยังไงละเนี่ย~

“เอ่อ....พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับ พี่รู้แค่ว่าพี่น่ะชอบที่จะอยู่ข้างบนและกระทำมากกว่าน่ะครับ^^”

“O///o” แร๊งส์....

^

^

^

^

พี่โอนี่ ว่าแต่น้องเขา ตัวเองก็แรงไม่ใช่เล่น เล่นซะน้องน้ำแข็งอึ้งเลย 5555

……………………………………….......................................................................................................................................................




สารจาก ... Rume ( Amethyst Rose )
นี่รูเมะนะคะ วันนี้เป็นตัวแทนอีกสองคนที่ไม่ประสงค์ออกนามค่า~ อ่า~ มีคนอ่านด้วย ปลื้มใจ รูเมะปลื้มใจ TT~
ถึงนิยายจะไม่ค่อยดี แต่มีคนเม้นด้วยปลื้ม~ เป็นปลื้ม!!! ไม่เสียแรงที่แต่งขึ้นมา(ในชั่วโมงเรียน )
ถ้ามีอะไรเพิ่มเติม ช่วยเม้นบอกได้เลยนะคะ รูเมะกับเพื่อนจะได้นำไปปรับปรุง
ขอขอบคุณ คนที่เม้นให้นะคะ ส่วนคนที่ไม่เม้น ก็ขอบคุณนะคะ อย่างน้อยก็เข้ามาอ่าน
ต่อไปก็ขอขอบคุณ ...

คุณTunbow << ขอบคุณที่เม้นแรกเลย อร๊ายย~ อยากเป็นน้ำแข็งเหมือนกันเลย แต่งเองอิจฉาเอง ๕๕๕ แล้วถามว่ารับไปร่วมก๊วนมั้ย เต็มใจรับเลยค่า!!! (ตอบแทนน้ำแข็งเลย)
คุณ Dew_wed<< ค่า น่ารักเนี่ย คนไหนเอ่ย รูเมะน่ารักใช่มั้ย!? >.< ( หลงตัวเอง - -; )
คุณ..............<< อรั๊งง~ ถ้าอยากเห็นนะคะ ดูคนรอบข้างเลยค่ะ ใครน่ารักๆ จับจิ้นเองเล๊ย!!
คุณ FaH SaI<< ขอบคุณค่า ชอบเค้าใช่มั้ยอ่ะ !? (มันยังหลงตัวเองไม่เลิก)
คุณ !!!![p]im!!!!<< เอาเลยค่า!! ตามระวังๆนะ อย่าให้เขารู้ตัว ๕๕
คุณKyuMïn~My L๏V<< อร๊าย~ อย่าเพิ่งช็อคๆๆ ตื่นมาก่อน~ 
คุณ ~kikky-chan~<< ใช่ๆๆ ต้องขอบคุณน้ำแข็ง ขอบคุณค่า เรื่องน่ารัก คนแต่งน่ารักด้วยมั้ย!? ( ตกลงมันก็ยังหลงตัวเองไม่เลิก - -; ) 
คุณAerins<< คนอ่านแล้วยิ้ม คนแต่งมีความสุขค่า ขอบคุณค่า ^[++++]^
คุณรันมารุ << ขอบคุณค่า มีแต่คนบอกน่ารักเนอะ สงสัยน่ารักจริงอะไรจริง :]]]
คุณfloat << มีคนบอกน่ารักอีกแล้ว ฮิฮิ แล้วๆคุณfloat 
ใช่คนเดียวกับที่เคยเม้นให้ผลงานสองเรื่องที่แล้วหรือเปล่าอ่ะคะ ถ้าใช่ก็ขอบคุณมากๆเลยนะค้า ^^

สุดท้ายก็ขอบคุณจริงๆนะคะ ถึงจะเข้ามาแล้วผ่านไป 
แต่ถ้าอ่านแล้วเม้น จะขอบคุณมากๆๆๆเลยอ่า~ ^[++++++++]^