ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ♂
☻ ตอนที่ 2 ☺
♂ ............................... ♂
♂ ............................... ♂
"อ้าวนี่ ลูกๆทั้งหลายจ๊ะ เดี๋ยวแม่กับคุณชเว ไปช๊อปปิ้งก่อนนะ จงฮยอนดูแลน้องๆ
ด้วยนะลูก เย็นๆนู่นแหล่ะกว่าแม่จะกลับ" คุณคิมกล่าว
"คร๊าบบบ แม่ อย่าลืมของฝากนะครับ" จงฮยอนตอบรับ แล้ววิ่งไปหาอ้อนคุณคิม
ราวกับเป็นเด็กๆ
"จ้าๆ ไม่ลืมหรอก แม่ไปก่อนนะ บ๊าย บาย คุณลูกที่รักทั้งหลาย" คุณคิมบอกลาทั้ง 3 คน
แล้วเดินไปที่หน้าบ้าน
"พี่จง ถ้าไอคุณเต้าหู้มาบอกผมไม่อยู่นะ เบื่อหน้ามัน" คีย์พูดพลางเอาเกมส์ใส่กระเป๋า
เตรียมขึ้นห้อง ' ไอ้อนยู มันจะมาทำไมว่ะ' จงฮยอนคิดในใจ
"อ้าว! อนยู แทมิน มาด้วยเหรอจ๊ะ ดีเลยเด็กอยู่เยอะๆ น่าสนุก ดูแลน้องให้แม่ด้วยนะ"
คุณคิมพูดออกมาเมื่อเปิดประตูไปเจอกับแขกผู้มาใหม่
"คีย์ พี่ว่าไม่ทันแล้วแหละ" จงฮยอนหันไปยิ้มบางๆให้คีย์
"โหววว อะไรว่ะ เซงอ่ะ" คีย์กล่าวออกมาอย่าเซงๆ
"หวัดดีจง ดีมินโฮ คีย์หล่ะ" อนยูผู้มาใหม่ถามหา คีย์ ที่นั่งบ่นอยู่บนโซฟา
"คีย์เหรอครับ นู่นน นั่งหน้าบูดอยู่ตรงนู้นหน่ะครับ" มินโฮผู้ที่เงียบอยู่นาน ชี้ไปที่เพื่อน
ร่างบางที่นั่งอยู่ที่โซฟา
"พี่จงฮะ!! ผมคิดถึงพี่จังเลย" แทมินน้องชายของอนยูวิ่งเข้ามากอดจงฮยอน
"อะแฮ่ม" มินโฮกระแอมไอ เตือนแทมิน
"เอ่อ โทษทีพี่ ผมคิดถึงมากไปหน่อย" แทมินยกมือเกาหัวอย่างขัดเขิน
"ไม่เป็นไรหนิ ฮ่าๆ" จงฮยอนขำออกมากับท่าทางของแทมิน
"เดี๋ยวผมไปหา พี่คีย์ก่อนนะฮะ คิดถึงพี่คีย์จะแย่แล้ว" ร่างบอบบางรีบวิ่งไปหาพี่ชาย
อีกคนอย่างรวดเร็ว
"ไอ้เด็กเวรรรรร" มินโฮพูดกับตัวเองเบาๆ
"เฮ่ยยย มินโฮเป็นไรเนี่ย โกรธใครมาหน้าเครียดเชียว" นิ้วเรียวสะกิดร่างสูง
"อ่อ เปล่าครับ ^__^ " มินโฮยิ้มบางๆ
" โกหก! เห็นอยู่ว่านายโกรธ นายโกรธชั้นเหรอ" มือสวยตีลงบนแผ่นหลังของร่างสูง
" ก็มันไม่มีอะไรจริงๆหนิครับ" มินโฮตอบกลับ
"ไม่บอกก็ไม่บอก ไปกินข้าวดีกว่า ชิ๊ " จงฮยอนจิ๊ปาก งอนมินโฮ
"โถ่! พี่อย่างอนผเลยน๊า ผมบอกก็ได้ ไอแทมินมันเหยียบเท้าผม" ร่างสูงชี้ไปที่เท้าที่
บวมขึ้นมา
"โห!!! แล้วทำไมไม่บอก ดูดิ๊ บวมหมดเลย เป็นไรมากมั๊ย" ร่างเล็กย่อตัวลงไปดู
เท้าของร่างสูง
"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ แค่เจ็บนิดนึง" มินโฮตอบกลับไป
"ไปนั่งตรงโซฟาก่อนไป เดี๋ยวชั้นขึ้นไปเอายามานวดให้" จงฮยอนบอกมินโฮ ก่อนจะวิ่ง
ขึ้นบันได ไปหายา
"นี่! มินโฮ ดูพี่จงเป็นห่วงแกมากเลยนะเนี่ย ขนาดชั้นตกบันได ยังไล่ไปหายาทาเองเลย
อิจฉาว่ะ ตกลงพี่จงฮยอนเป็นพี่ใครกันแน่วะ 555" คีย์กล่าวขึ้นมาเมื่อมินโฮนั่งลงบน
โซฟาข้างตัวเขา
"ฮ่าๆ มันแล้วแต่คนเว่ยยย ขอบใจนะแทมินที่เหยียบเท้าพี่" ร่างสูงหันไปกล่าวขอบคุณ
ร่างบอบบางที่นั่งอยู่ที่พื้น
"หึ ผมก็ไม่ได้อยากช่วยหรอกถ้าพี่คีย์ไม่ขออ่ะ เน๊าะพี่คีย์" พูดจบ แทมินก็เอาหัวไปถูกับ
ตักคีย์ เชิงอ้อนๆ
"จ้าๆ เฮ่ยยย ไอพี่หู้พี่อย่ายิงผมสิ นี่แหน่ะ ตายแน่ไอ้พี่เต้าหู้" ร่างบางหันมาตอบ
น้องชายตัวเล็ก ก่อนจะหันไปเมามันกับเกมส์อีกครั้ง
( สรุป!เตี๊ยมกันมาตั้งแต่แรกแล้วเหรอฮะ / แพม) ( เออ - -* / ออมม่า เฮียหู้ แทมมี่
& อ๊อด )
"อ่ะ มินโฮ ยาทาแก้ปวด ทาซะจะได้ไม่บวม"จงฮยอนเดินลงมาแล้วยื่นยาให้มินโฮ
"พี่ทาให้ผมหน่อยสิ" มินโฮยื่นหลอดยากลับให้จงฮยอน
"มีมือก็ทาเองสิ มือนายไม่ได้เจ็บนี่" ร่างเล็กตอบกลับ
"นะครับ น๊าๆๆๆๆๆ" มินโฮอ้อนจงฮยอน ทำให้ร่างเล็กหลุดขำอย่างช่วยไม่ได้
"อือ ก็ได้ๆ ยื่นขามา" มินโฮยื่นขาออกมาอย่าโดยดี
"โอ๊ยๆ เจ็บๆ พี่จงฮยอนเบาสิครับ" จงฮยอนแกล้งใช่มือกดตรงที่ปวดแรงๆ
มินโฮเอามือมากุมอย่างเจ็บปวด
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้ง 4ขำออกมาอย่างสนุกสนาน
"T^T ทุกคนแกล้งผม ผมจะฟ้องแม" มินโฮเบ๊ะปาก ทำให้เหมือนจะร้องให้
"โอ๋ๆๆๆๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ไม่ร้องน๊า" ร่างเล็กใช้มือลูบหัวมินโฮ
" ^_____________^ " มินโฮยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ด้วยนะลูก เย็นๆนู่นแหล่ะกว่าแม่จะกลับ" คุณคิมกล่าว
"คร๊าบบบ แม่ อย่าลืมของฝากนะครับ" จงฮยอนตอบรับ แล้ววิ่งไปหาอ้อนคุณคิม
ราวกับเป็นเด็กๆ
"จ้าๆ ไม่ลืมหรอก แม่ไปก่อนนะ บ๊าย บาย คุณลูกที่รักทั้งหลาย" คุณคิมบอกลาทั้ง 3 คน
แล้วเดินไปที่หน้าบ้าน
"พี่จง ถ้าไอคุณเต้าหู้มาบอกผมไม่อยู่นะ เบื่อหน้ามัน" คีย์พูดพลางเอาเกมส์ใส่กระเป๋า
เตรียมขึ้นห้อง ' ไอ้อนยู มันจะมาทำไมว่ะ' จงฮยอนคิดในใจ
"อ้าว! อนยู แทมิน มาด้วยเหรอจ๊ะ ดีเลยเด็กอยู่เยอะๆ น่าสนุก ดูแลน้องให้แม่ด้วยนะ"
คุณคิมพูดออกมาเมื่อเปิดประตูไปเจอกับแขกผู้มาใหม่
"คีย์ พี่ว่าไม่ทันแล้วแหละ" จงฮยอนหันไปยิ้มบางๆให้คีย์
"โหววว อะไรว่ะ เซงอ่ะ" คีย์กล่าวออกมาอย่าเซงๆ
"หวัดดีจง ดีมินโฮ คีย์หล่ะ" อนยูผู้มาใหม่ถามหา คีย์ ที่นั่งบ่นอยู่บนโซฟา
"คีย์เหรอครับ นู่นน นั่งหน้าบูดอยู่ตรงนู้นหน่ะครับ" มินโฮผู้ที่เงียบอยู่นาน ชี้ไปที่เพื่อน
ร่างบางที่นั่งอยู่ที่โซฟา
"พี่จงฮะ!! ผมคิดถึงพี่จังเลย" แทมินน้องชายของอนยูวิ่งเข้ามากอดจงฮยอน
"อะแฮ่ม" มินโฮกระแอมไอ เตือนแทมิน
"เอ่อ โทษทีพี่ ผมคิดถึงมากไปหน่อย" แทมินยกมือเกาหัวอย่างขัดเขิน
"ไม่เป็นไรหนิ ฮ่าๆ" จงฮยอนขำออกมากับท่าทางของแทมิน
"เดี๋ยวผมไปหา พี่คีย์ก่อนนะฮะ คิดถึงพี่คีย์จะแย่แล้ว" ร่างบอบบางรีบวิ่งไปหาพี่ชาย
อีกคนอย่างรวดเร็ว
"ไอ้เด็กเวรรรรร" มินโฮพูดกับตัวเองเบาๆ
"เฮ่ยยย มินโฮเป็นไรเนี่ย โกรธใครมาหน้าเครียดเชียว" นิ้วเรียวสะกิดร่างสูง
"อ่อ เปล่าครับ ^__^ " มินโฮยิ้มบางๆ
" โกหก! เห็นอยู่ว่านายโกรธ นายโกรธชั้นเหรอ" มือสวยตีลงบนแผ่นหลังของร่างสูง
" ก็มันไม่มีอะไรจริงๆหนิครับ" มินโฮตอบกลับ
"ไม่บอกก็ไม่บอก ไปกินข้าวดีกว่า ชิ๊ " จงฮยอนจิ๊ปาก งอนมินโฮ
"โถ่! พี่อย่างอนผเลยน๊า ผมบอกก็ได้ ไอแทมินมันเหยียบเท้าผม" ร่างสูงชี้ไปที่เท้าที่
บวมขึ้นมา
"โห!!! แล้วทำไมไม่บอก ดูดิ๊ บวมหมดเลย เป็นไรมากมั๊ย" ร่างเล็กย่อตัวลงไปดู
เท้าของร่างสูง
"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ แค่เจ็บนิดนึง" มินโฮตอบกลับไป
"ไปนั่งตรงโซฟาก่อนไป เดี๋ยวชั้นขึ้นไปเอายามานวดให้" จงฮยอนบอกมินโฮ ก่อนจะวิ่ง
ขึ้นบันได ไปหายา
"นี่! มินโฮ ดูพี่จงเป็นห่วงแกมากเลยนะเนี่ย ขนาดชั้นตกบันได ยังไล่ไปหายาทาเองเลย
อิจฉาว่ะ ตกลงพี่จงฮยอนเป็นพี่ใครกันแน่วะ 555" คีย์กล่าวขึ้นมาเมื่อมินโฮนั่งลงบน
โซฟาข้างตัวเขา
"ฮ่าๆ มันแล้วแต่คนเว่ยยย ขอบใจนะแทมินที่เหยียบเท้าพี่" ร่างสูงหันไปกล่าวขอบคุณ
ร่างบอบบางที่นั่งอยู่ที่พื้น
"หึ ผมก็ไม่ได้อยากช่วยหรอกถ้าพี่คีย์ไม่ขออ่ะ เน๊าะพี่คีย์" พูดจบ แทมินก็เอาหัวไปถูกับ
ตักคีย์ เชิงอ้อนๆ
"จ้าๆ เฮ่ยยย ไอพี่หู้พี่อย่ายิงผมสิ นี่แหน่ะ ตายแน่ไอ้พี่เต้าหู้" ร่างบางหันมาตอบ
น้องชายตัวเล็ก ก่อนจะหันไปเมามันกับเกมส์อีกครั้ง
( สรุป!เตี๊ยมกันมาตั้งแต่แรกแล้วเหรอฮะ / แพม) ( เออ - -* / ออมม่า เฮียหู้ แทมมี่
& อ๊อด )
"อ่ะ มินโฮ ยาทาแก้ปวด ทาซะจะได้ไม่บวม"จงฮยอนเดินลงมาแล้วยื่นยาให้มินโฮ
"พี่ทาให้ผมหน่อยสิ" มินโฮยื่นหลอดยากลับให้จงฮยอน
"มีมือก็ทาเองสิ มือนายไม่ได้เจ็บนี่" ร่างเล็กตอบกลับ
"นะครับ น๊าๆๆๆๆๆ" มินโฮอ้อนจงฮยอน ทำให้ร่างเล็กหลุดขำอย่างช่วยไม่ได้
"อือ ก็ได้ๆ ยื่นขามา" มินโฮยื่นขาออกมาอย่าโดยดี
"โอ๊ยๆ เจ็บๆ พี่จงฮยอนเบาสิครับ" จงฮยอนแกล้งใช่มือกดตรงที่ปวดแรงๆ
มินโฮเอามือมากุมอย่างเจ็บปวด
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้ง 4ขำออกมาอย่างสนุกสนาน
"T^T ทุกคนแกล้งผม ผมจะฟ้องแม" มินโฮเบ๊ะปาก ทำให้เหมือนจะร้องให้
"โอ๋ๆๆๆๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ไม่ร้องน๊า" ร่างเล็กใช้มือลูบหัวมินโฮ
" ^_____________^ " มินโฮยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
PS.สั้นเน๊าะ
PS1.สนุกกันมั๊ยฮะ
PS2.เม้นซักนิด จิตแจ่มใส ขอบคุณเม้นทุกเม้นที่เป็นกำลังใจให้ผมนะฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น