Lovely Brother รักนะครับ พี่ชายของผม ❀ ( Hohyun )

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ♂

☻ ตอนที่ 1 ☺

♂……………………… ♂

 

“มินโฮ.. ตื่นได้แล้วลูก จะเที่ยงแล้วนะ” หญิงสาว(?)ผู้เป็นปลุกและแม่เขย่าตัว

ลูกชายสุดที่รักเบาๆ

“แม่ครับ วันนี้วันหยุดผมขอนอนต่ออีกนิดนะ” ชายหนุ่มร่างสูงตอบผู้เป็นแม่อย่างัวเงีย

“เฮ้อออ...งั้นก็ตามใจ...เดี๋ยวแม่ไปหาคุณคิมคนเดียวก็ได้” หญิงสาว(?)ตัดพ้อ เมื่อมินโฮ

ได้ยินชื่อ...คุณคิม... ตัวเขาก็ลุกขึ้นอย่างฉับพลัน

“แม่จะไปหาคุณป้าคิมเหรอครับ” มินโฮพูดอย่างตื่นเต้น

“อื้อ... กะจะมาปลุกแกให้ไปด้วยกัน แต่ถ้าแกไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร แม่ไปคนเดียวก็

ดะ....” คนเป็นแม่พูดยังไม่ทันจบ มินโฮก็แทรกขึ้นมา

“เดี๋ยวครับ !แม่รอผมด้วย ขอเวลาอาบน้ำ 15 นาที โอเคมั๊ยครับ” มินโฮพูดแทรกขึ้นมา

แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

“หึๆ ^^” คนเป็นแม่ยิ้มอย่างรู้ทัน

ō ----------------------------------------------------- ō

 

◘ มินโฮ ◘

 

“ลาลาลัลล้าลาลัลลา….” วุ้ววววววววว สวัสดีครับ วันนี้ผมอารมณ์ดี555 ทำไมหน่ะเหรอ

อย่ารู้เลย เอ้ย! ล้อเล่นครับ ที่ผมอารมณ์ดีเนี่ยเพราะ เพราะ เพราะ ( เพราะอะไรเล่า!!!!/

แพม) ( ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไงหล่ะคร๊าบบบบบบบ / มินโฮ) ( เออ...บอกมาสิ / * ตุ๊บ อ๊อก

<< แพมโดนเป็ดจง&รีดเดอร์ต่อย ) เข้าเรื่องครับ เพราะว่า..วันนี้ผมไปหาพี่จงฮยอนยัง

ไงหล่ะ5555 พี่จงฮยอนคือใคร? อยากตอบดังๆว่า ‘พี่จงฮยอนเป็นว่าที่ภรรยาในอนาคต

ของผมแหล่ะครับ555555’  

 

“สวัสดีค่ะ คุณคิม” คุณแม่คนสวยของผม( ดีมากลูกแม่ / แม่มินโฮ ) ( 20 นะแม่ /

มินโฮ ) (เออๆ / แม่มินโฮ )ก็ทักทายคุณป้าคิม

“สวัสดีครับ คุณป้าคิม” ผมก็ทักทายตามมารยาท555

“อ่อ สวัสดีค่ะคุณชเว สวัสดีจ่ะมินโฮ” คุณป้าคิมก็ทักกลับแล้วก็ชวนพวกเราเข้าบ้าน

“พี่จงฮยอนหล่ะครับ” อยากเจอใจจะขาดแล้วววววว

“แหม...มาถึงก็ถามหาจงฮยอนเลยนะ5555” คุณป้าคิมอย่าล้อสิครับ ผมเขินน๊า >////<

“นั่นหน่ะสิคะ ถ้าไม่บอกว่าจะมาหาคุณคิมเนี่ย ไม่ยอมตื่นนะคะ555” แม่คร๊าบบบ

อย่าเผาผมสิ

“คีย์...ไปตามจงฮยอนลงมาทีซิลูก”คุณป้าคิมเรียก ไอ้คุณคีย์ ลูกชายคนเล็กที่นั่งเล่น

เกมส์อยู่หน้าทีวี ทำไมผมถึงเรียกไอ้คุณคีย์เหรอ ก็ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ เท้า

เท่าฝาหอย 555

“ มินโฮมาใช่มั๊ยแม่” น่าน! ดันรู้ทัน

“เออ..ไปเรียกพี่เค้าลงมาได้แล้วน่า” คุณป้าคิมโหดครับ

“แม่ก็ให้มันขึ้นไปตามเองสิ ผมเล่นเกมส์อยู่เดี๋ยวแพ้” รักมึงว่ะคีย์ ( ว่าไงน่ะ รักๆอะไร

นะ / เป็ดจง ) ( รักพี่จงฮยอนไงครับ / มินโฮ ) ( บ้า >//////< / เป็ดจง)

“เอ่อ..งั้นรบกวนด้วยนะมินโฮ”ไม่เลยครับ ไม่รบกวนซักนิดเลย ผมชอบ555

“ ไม่เป็นไรครับ” พอผมตอบคุณป้าคิมเสร็จ ก็รีบเดิน (วิ่งมากกว่า) ขึ้นมาบนห้อง

พี่จงฮยอนทันที

“ ก๊อกๆๆ พี่ครับ ผมเข้าไปนะ” ไม่รออนุญาต ผมรีบเข้าไปเลย ฮ่าๆและเมื่อผมเข้ามาผม

ก็พบกลับสภาพ รีดเดอร์ลองคิดดูนะครับ ภาพพี่จงฮยอนนอนโดยที่ไม่ใส่เสื้อ ใส่เพียง

กางเกงขาสั้นตัวเดียว นอนกอดตุ๊กตาเป็ดน้อย น่ารัก น่ากด เอ้ย! น่ากอด มากกกกกกก

“พี่จงฮยอนครับ...”ผมก้มลงไปกระซิบข้างหูพี่จงฮยอน

“อือ....” แล้วพี่จงฮยอนก็พลิกตัวไปอีกด้านหนึ่ง

“พี่จงฮยอนครับ....” ผมก็กระซิบให้ใกล้กว่าเดิม

“อืมมมม....” แล้วพี่แกก็พลับกลับมาทางเดิม เป๊ะเลยครับ หน้าผมกลับหน้าพี่จงฮยอน

ห่างกันเพียงไม่ถึงนิ้ว เท่านั้นแหล่ะครับ พี่จงฮยอนก็ลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ แล้วหน้าก็

แดงแปร๊ดเลย น่ารักจัง

“เฮ่ยยย!!! มะ.. มินโฮ ไอ้เสาไฟฟ้า นะ...นายเข้ามาในนี้ได้ไง” พี่จงฮยอนรีบผลักผมออก
ปากก็พูดไป แต่หน้าเนี่ยแดงไปถึงหูแล้ว

“ก็เดินเข้ามาไงครับ”ผมก็พูดตามความจริง ผมไม่ได้กระโดดเข้ามาซะหน่อย5555

“ออกไปเลย ออกไปจากห้องชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” พี่จงฮยอนดันตัวผมออกมา โถ่! พี่

แรงแค่นี้ คนอย่าง ชเว มินโฮ นักกีฬาบาสโรงเรียนไม่ขยับหรอกครับ

“ออก ทำไมเหรอครับ”

“ชะ..ชั้นจะอาบน้ำ” อาบน้ำเหรอ อยากดูอ่ะ ( หื่น o.,O / แพม )

“เดี๋ยวผมนั่งรอตรงนี้ก็ได้” ผมก็นั่งลงบนโซฟาที่อยู่ข้างเตียงพี่จงฮยอน

“ก็ได้! แต่ห้ามแตะต้องของของชั้นนะ” พี่จงฮยอนดุเสียงแข็ง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

“ง่าT^T ก็ได้ครับ” หึๆ ไม่แตะหรอกครับ แค่หยิบมาดูเฉยๆพอพี่จงฮยอนเข้าห้องน้ำไป

ผมก็หยิบกรอบรูปพี่จงฮยอนที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงมาดู อันแรกเป็นรูปครอบครัว มีคุณ

ลุงคิม คุณป้าคิม พี่จงฮยอน แล้วก็ไอ้คุณคีย์ ครอบครัวนี้น่ารักดีนะครับ อันที่ 2 เป็นรูปพี่

จงฮยอนตอนเด็กๆ ถ่ายในอ่างอาบน้ำ แล้วก็มีเป็ดลอยอยู่ในน้ำ น่ารักจัง อันที่ 3 เป็นรูป

พี่จงฮยอนถ่ายกับคีย์ ใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย ชู 2 นิ้ว พี่น้องคู่นี้น่ารักดี

แต่พี่จงฮยอนน่ารักที่สุด และอันสุดท้าย รูปพี่จงฮยอนกับผม เอ๊ะ! กับผมเหรอ เป็นรูปที่

ถ่ายเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ผมเพิ่งเข้าม.ปลาย เป็นรูปที่ผมโดนพี่เค้าแอบเขียนน้าตอนปีใหม่

ในรูปพี่จงฮยอนดูมีความสุขมากที่ได้แกล้งผม5555 แล้วผมก็รีบวางกรอบรูปลงเมื่อได้

ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ

“พี่จงฮยอนครับ” ผมเรียกพี่เค้า

“หือ.. มีไร” พี่เค้าก็หันมา แล้วทำหน้างงๆ ขนาดหน้างงยังน่ารักอ่ะ

“พี่คิดอะไรกับผมป่าวเนี่ย มีรูปผมอยู่บนหัวเตียงด้วย อยากฝันดึงผมหล่ะสิ5555” พอผม

พูดจบพี่จงฮยอนก็หน้าแดง >////<

“ปะ..ปะ..ป่าว ชั้นแค่เห็นว่ามันน่ารักดี พอดีตรงนั้นมันว่าเลยเอามาวาง” หน้าแดงน่ารัก

ชะมัด อยากหอมแก้มซักฟอด 2 ฟอดจัง

“งั้นเหรอครับ... พี่ไม่คิดแต่ผมคิดนะ” เอาหล่ะ ผมจะบอกแล้วนะ

“คิดอะไรอ่ะ?”

“คือ... ผม..ชะ....”

“พี่จงฮยอน ไอ้คุณมินโฮ แม่เรียกไปกินข้าว” ไอ้คีย์!!!!!!!!!!! มึงมาขัดกูทาม

ม๊ายยยยยยยยยยยย

“แป๊บนึงคีย์ พี่ขอใส่เสื้อก่อน” แล้วพี่จงฮยอนก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

“เร็วๆนะ แม่รออยู่” ไปไหนก็ไปเลยมึงอ่ะ มาขัดกูทำไม

“เออ!!!” พี่จงฮยอนก็ตอบคีย์ไป

“นี่! มินโฮ นายลงไปก่อนก็ได้เดี๋ยวชั้นตามไป” โถ่! ยังไม่ได้บอกเลยอ่ะ

“ไม่เอาอ่ะ ผมจะนั่งรอพี่ตรงนี้แหล่ะ” หึ!! งอนคีย์โว้ยยยยย ความด้านกูหายเลย

เห็นมั๊ยยย ( ไม่เห็นว่ะ / คิมคีย์ ) (ไอ้เพื่อนเวรรรรร / มินโฮ ) (ขอบคุณที่ชม / คิมคีย์ )

(- -* / มินโฮ)

“ไอ้เสาไฟฟ้า ปัญญาอ่อน” พี่จงฮยอนหันมาด่าผมT^T

“ถึงผมจะเป็นเสาไฟฟ้าปัญญาอ่อน แต่ผมก็ไม่บ้าเป็ดแบบพี่หรอกพี่เป็ดจงฮยอน55555”
ชื่อนี้ก็น่ารักนะ ‘พี่เป็ดจงฮยอน’555555555

“หืยยยย ไอ้เสาไฟฟ้า ลงไปกินข้าวไป๊!!!!”

 

PS.เป็นยังไงกันบ้างฮะ ผมแต่งดีมั๊ยฮะ

PS1. สั้นไปรึป่าวฮะ ☺

PS2. เม้นเป็นกำลังใจให้ผมหน่อยน๊าาาาาาาา