ขีดชะตารักผ่ามิติข้ามภพ
เมื่อความรักคือความฝัน เมื่อชายในฝันคือคนใกล้ตัว เขา ที่เธอไม่เคยพบหน้าแต่แอบฝันละเมอเพ้อถึงตั้งแต่จำความได้ เธอ ที่เขาเฝ้ามองเสมอมา ณ ที่ใดที่หนึ่ง..ชะตาใครว่าฟ้าเป็นผู้กำหนด ฟ้าที่ว่าก็คือเขานี่แหละ
ผู้เข้าชมรวม
5,915
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เธอ : ใบบัว พญ.นลินธารา รัตนฤหัยสันต์
ศัลยแพทย์หัวใจหญิงมือฉมัง แห่งโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในประเทศ
และเป็นขวัญใจของ ลุงๆ ป้าๆ น้าๆ พี่ๆ ทั้งโรงพยาบาลตั้งแต่ ลุงยาม ป้าแม่บ้านยันผู้บริหารเลยทีเดียว
หญิงสาวผู้ที่วันๆเอาแต่ทำงาน เวลาว่างอันน้อยนิดนอกเหนือจากการอยู่ในห้องผ่าตัด
คือการขลุกอยู่กับหนังสือ (นิยายและการ์ตูนทั้งนั้น ) รวมทั้งคลิปวิดิโอสอนแต่งหน้า ที่ชอบดูใน YouTube หากไม่เคยได้แต่งไปให้คนที่โรงพยาบาลเห็นซักครั้ง แต่กลับมีอุปกรณ์ครบครัน เตรียมพร้อมสำหรับการออกงานทุกโอกาส!!
เหอะ เธอก็อยากสวยเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
แต่ไหงเป็นงี้อ่ะ ลำพังแค่เวลานอนกับตื่นมาเตรียมตัวไปทำงานก็แทบจะไม่ทันแล้ว สุดท้าย ก็ต้องยอมรับความจริง
โอ้มายเมคอัพที่รัก ขอพักก่อนเจอกันเมื่อฉันพร้อมนะ และก็นั่นแหละค่ะสาเหตุที่ทำให้ฉันหน้าสดไปทำงานทุกวัน
ไม่อยากจะโม้เท่าไรหรอก แต่ขอนิดนึงๆๆ ขนาดหน้าสดนะยังฮ็อตที่สุดในโรงพยาบาลเลย
ไม่เชื่อกลับไปถามป้าๆ ลุงๆ ข้างบนได้ อิอิ
เขา : .บุรุษลึกลับในฝันที่ไม่เคยแม้แต่เห็นใบหน้า
ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม
ไม่สามารถระบุได้ว่าอยู่ที่ใดในโลกนี้ แต่รู้ได้เพียงอย่างเดียวว่า
เขาชอบปรากฏตัวทุกครั้งเมื่อยามเธอหลับใหล คอยวนเวียนไม่ไกลแต่ไม่ให้เธอรู้ตัว เป็นเพื่อนในฝันของเธอตั้งแต่เธอจำความได้
เพื่อนผู้ชายคนเดียวในโลกแห่งจินตนาการ และเขา......
ชายผู้ที่ทำให้ฉันหวั่นไหวหัวใจเต้นระรัวได้เพียงแค่อยู่ข้างกายแม้ว่าในฝัน ชายผู้ที่ทำให้ฉันไม่เคยหวั่นไหวไปกับใครเลย ชายผู้ที่ทำให้ฉันคิดอยากจะตามหา ชายผู้ที่ตอนแรกไม่มีความสำคัญแต่เพราะเวลาและความผูกพันที่มี ทำให้เมื่อไม่เจอเขาในฝันฉันก็ร้อนรน และสุดท้ายชายเดียวที่ทำให้ฉันตกหลุมรัก
ครั้งแรก
ครั้งเดียวในชีวิตที่ผ่านมาเกือบ 30 หนาว โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่านี่ใช่การแอบรัก
แอบเพ้อไปข้างเดียว หรือเป็นชะตาที่ลิขิตไว้ให้กันแน่
เปิดเรื่อง 19/10/16 ปิดเรื่อง ----
สกรีมแท็ก #พี่ชายของใบบัว
ทวงนิยาย พูดคุย ได้ที่ทวิต @PompamBra
............................................................................................................................................................
คือชอบเพลงนี้ไม่ชอบกดปิดได้น๊าาา เนื้อหาเข้ากับธีมเรื่องอิอิ ปล.จากที่ลองๆเปิดดู เราทำให้มันเล่นอัตโนมัติไม่เป็นฮ่าๆๆ อยากฟังกดเปิดเอานะคะ
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ กลับมาจริงๆแล้วค่ะ
จะพยายามจะแต่งต่อ สนุกไม่สนุกยังไงทักท้วงมาได้นะคะ
สวัสดีค่า ท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านที่หลงเข้ามา อิอิ
ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
และเรื่องเดียวที่เราเขียนขึ้นมาอย่างจริงจัง สารภาพตามตรง
ข้าน้อยไม่สันทัดด้านนี้จริง อาศัยแค่เป็นคนชอบแต่งกลอน
แต่งคำประพันธ์ทุกประเภท เอาง่ายๆ เพ้อได้ทุกเรื่องนั่นเองค่าาา
ประเด็น!!
ที่เราเขียนเรื่องนี้เพราะว่า มีเพื่อนสนิทเราท่านนึง มาปรึกษาค่าานี่ก็คิดในใจข้าน้อยจะให้คำปรึกษาใครได้ นางก็คงเห็นว่าเราแต่งกลอนได้มั้ง (แค่แต่งได้ ชอบแต่ง ภาษาในกลอนนี่ก็ออกจะแต่งไปแนวย้อนยุคมากกกก ก.ไก่ล้านตัว)
นางเลยให้ช่วยเรื่องการเขียน ให้อ่านว่าอันนี้โอเคไหม ภาษาควรใช้อะไร และปรากฏว่า แรงบันดาลใจนั้นมันส่งผลแรงมากก ข้าน้อยก็คิดไปอีกว่า จะให้คำปรึกษาใครได้ เราต้องรู้เรื่องนั้น และแล้วก็เลยต้องเขียนนิยายด้วยเลย
จะได้เข้าใจหัวอกคนเขียน ( ตรรกะแบบนี้ก็ได้หรอแก )
นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นแห่งเรื่องราวนี้เอง เปิดตัวยิ่งใหญ่อลังการมากกก
ซึ่งจากการเขียนมาได้สามตอนรู้สึกว่า อ้ากกก ทำไมยากเย็นขนาดนี้ กลับไปเป็นคนคอมเม้นต์อย่างเดียวดีกว่าไหม
ทำความเข้าใจเนื้อหา
เนื่องจากข้าน้อยเขียนเป็นเรื่องแรกและไม่ได้มีความเชี่ยวชาญในด้านการเขียนนิยายแต่งอย่างใด ดังนั้นเนื้อหา อาจจะโดดข้ามไปข้ามมาไปบ้าง บรรยายยังไม่ค่อยไหลลื่น และคำผิดที่ตามมาอีกบาน จึงขอความกรุณาจากทุกคนอ่านเอาฮา เอาสนุกไปนะคะ ไม่เครียดๆ และอีกประการคือ ลงจบแน่นอน แต่ไม่รู้จะจบตอนไหน คือเขียนไปเรื่อยๆนะคะ วันไหนเขียนเร็วก็ลงได้เยอะเน้อ จะมีการกลับมาแก้คำผิดบ่อยมาก ถ้าตอนเดิมแจ้งเตือนแสดงว่าไม่มีอะไรนะคะ ถ้าเปอร์เซนครบ 100%ผ่านไปหนึ่งวัน ข้าน้อยจะกลับมาแก้ให้เป็นชื่อตอนปกติ ให้เขาใจว่ามาเต็มตอนสมบูรณ์แล้วนะคะ ส่วนใครที่ถามว่ามันย้อนอดีตไหมนั้น รอต่อไปค่า พล็อตเราตั้งใจไว้แบบนี้เน้อ อาจจะไม่ค่อยถูกใจใครหลายๆคนเพราะไม่ค่อยมีพล็อตแนวนี้เท่าไหร่(มั้งนะ เท่าที่อ่านมา)
สุดท้ายยยยยย
******ตัวโตๆๆ นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาคัดลอกดัดแปลง งานเขียนของผู้ใด
ตัวละครทุกตัว เนื้อเรื่อง ไม่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น ท้วง ติง ดิ ชมกันได้ตามสบายจ้าา
แอบแถมๆๆ
อัพถี่ได้เท่าที่จะถี่ได้ บางตอนสั้นยาวอย่าว่ากัน ไม่เคยแต่งจริงๆๆ แต่เพราะความอยากช่วยเพื่อนเข้าครอบงำ เลยบ้าจี้เกิดเป็นเรื่องนี้ขึ้นมา
หากมีข้อผิดพลาดประการใด อภัยมา ณ ที่นี้ด้วย (ทางการมาก)
ผลงานอื่นๆ ของ ปราชญา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปราชญา
ความคิดเห็น