AT THE SIDE OF คนข้างๆ

ลำดับตอนที่ #1 : คนข้างๆ1

Hunz part :

วันนี้ผมเลิกงานเร็วครับเพราะเป็นวันเสาร์ ผมก็เลยคิดว่าน่าจะรีบขับรถกลับคอนโดเพื่อจะไปพัก

ผ่อน  พอมาถึงคอนโดผมก็เก็บของลงจากรถตามปกติ แต่ขณะที่ผมกำลังก้มลงไปเก็บของผม

ได้ยินเหมือนใครซักคนร้องไห้อยู่ที่ไม่ไกลจากรถผมนัก  

'ฮือๆๆๆ  ฮือๆๆ'

เสียงใครวะ คงไม่ใช่ผี เพราะตอนนี้ตอนกลางวัน

'ฮือๆๆๆๆๆ อะฮึกๆ ฮือๆๆ'

เสียงมันมาจากด้านหลังรถ 

แล้วผมก็เจอเด็กผู้ชายคนนึง นั่งงกอดเข่าร้องไห้ อยู่ตรงหน้าของผม

''น้องเป็นอะไรครับ''

'......ฮือๆ....'

''เฮ้ย!!น้องเป็นอะไรเนี่ย

'พ...พี่จอดรถเหยียบเท้าโผม...อะฮึกๆ.ฮือๆ

''ก็แค่จอดรถเหยียบเท้า...ห๊า...!!! จอดรถเหยียบเท้า!!!  ผมรีบช้อนร่างไอ้เด็กตรงหน้าผมขึ้นไปบนห้อง 

ผมค่อยๆวางไอ้เด็กหน้าหวานลงบนเตียงนอนของผมเบาๆ  

''น้อง...พี่ขับรถเหยียบเท้าเรา จนเราร้องไห้ขนาดนี้เลยหรอ

'ที่พี่ขับมาเหยียบน่ะ มันไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ฮือๆ 

''เอ้า!!แล้วทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้ล่ะ

'ผมไม่อยากเล่าตอนนี้อ่ะ...ฮือๆ คิดแล้วก็เศร้า T^T

''ไม่เป็นไร ถ้าเราไม่อยากเล่า เดี๋ยวพี่จะถามทีหลังก็ได้  ว่าแต่ชื่อไรอ่ะ พี่ชื่อ ฮั่น นะอายุ 24 ปี

'ผมชื่อ แกงส้ม อายุ 20 ปี

''เดี๋ยวพี่จะทำแผลให้นะ เดี๋ยวพี่ไปซื้ออุปกรณ์กับยามาก่อน

'อืม

''มาแล้วๆ  ว่าแต่นี่มันยาอะไรอ่ะ

'เอ้า!!แล้วตอนพี่ไปซื้อพี่บอกเค้าว่าไงล่ะ

''พี่บอกว่า...นั่นสิพี่บอกว่าไงนะ

'(ไอ้บ๊องเอ๊ย) พี่ก็อ่านดูสิ

''อะเออ...ใช่ว่ะ

'พี่ทำไรของพี่เนี่ย แรงอย่างกะหมี แผลผมมันก็ช้ำกว่าเดิมน่ะสิ

''อะเอ่อ..หรอ เดี๋ยวพี่ทำเบาๆ

'อื้ม...ค่อยยังชั่ว

*เอ๊ะๆ เบาๆอะไรกันหรอคร๊าบบบบ  เสียงไอ้เเคนเจื้อยแจ้วมาแต่ไกล

''อ๋อน้องเค้าโดนกู จอดรถเหยียบเท้าอ่ะ  ก็เลยต้องอุ้มมาทำแผล

*แหมๆอุ้มกันเลยหรอครับเนี่ย

''ก็เออน่ะสิวะ น้องเค้าเดินไม่ได้นะเว่ย โดนเหยียบเท้าเนี่ย ช้ำขนาดเนี่ย  เอ้อ!!แกงส้มนี่ไอ้แคน มันอยู่ที่คอนโดนี้แล่ะ ข้างๆห้องพี่เอง แล้วก็มีเพื่อนมันอีกคนนึงชื่อไอ่โดม ตอนนี้ไอ้โดมมันน่าจะกำลังทำงานอยู่น่ะ อยู่เซเว่นตรงข้ามคอนโดนี่แล่ะ

*เอ้อ!!พี่ฮั่นไอ้โดมมันฝากมาบอกว่า วันนี้มันไม่ได้มากินข้าวด้วยนะ  ผมก็ต้องไปเข้าค่ายปิดเทอมกับไอ้โดม 4 วันนะ 

''เออๆ ไม่เป็นไรหรอกกูกินคนเดียวก็ได้ข้าวน่ะ

*ก็น้องคนนี้ไงพี่ พี่ไม่เหงาหรอกน่า  ว่าแต่นายชื่อไรอ่ะ  อ่าวหลับแล้ว...

''น้องมันบอกว่าชื่อ แกงส้ม น่ะ

*อ่อ...ผมไปแล้วนะ  ไอ้แคนวิ่งออกไปจากห้องผมแล้วเปิดประตูเอาหน้ายื่นเข้ามาในห้องผมก่อนจะพูดว่า 'อย่าฉวยโอกาสแกงนะพี่'

''เอ้อ...!!อยากโดนถีบรึไงวะไอ้เเคน!!จะไปไหนก็ไปเลยมึง

*จ้า ^ ^ ขอให้สนุกนะพี่ เอิ๊ก..ๆๆ แล้วมันก็ิวิ่งออกไป...

''ไอ้เด็กคนนี้มันก็น่าหวานเหมือนกันนะเนี่ย

'พ่อ แม่ พลอย  ทำไมต้องทิ้งแกงไปด้วย...

''เมื่อกี้มันละเมอหรอวะ  สงสัยว่าเรื่องที่มันร้องไห้ต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ๆเลย

'ฮือๆถ้าแม่ไปแล้วใครจะกอดผมทุกคืนก่อนนอนล่ะ

''555ให้แม่กอดก่อนนอน โตขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ

'พี่ทำไมหัวเราะเสียงดังจังเนี่ย ผมนอนไม่หลับโว๊ย

''เอ้า!!พูดอย่างกะห้องตัวเอง

'ใครจะไปอยากอยู่วะ ห้องสกปรกอย่างกะอะไร เสื้อผ้าระเกะระกะเต็มพื้นไปหมด ทั้งอยู่ที่เตียงนอน  แถมห้องยังรกอีกเคยปัดเคยกวาดบ้างมั๊ยเนี่ย  ห้องก็ออกจะใหญ่โต  ไม่เหมือนกับบ้านผม บ้านหลังเล็กๆแต่สะอาดๆ แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่บ้านของผมแล้ว  ประโยคสุดท้ายดูเบาลง

''ทำไมล่ะ เรื่องนี้ใช่มั๊ยที่นายละเมอเมื่อกี๊ พ่อแม่นาย แล้วก็คนชื่อพลอย เค้าเป็นอะไร ถ้าไม่พร้องเล่าก็ไม่เป็นไรนะ

'คือบ้านผมน่ะเคยสุขสบายมาก่อน แต่พ่อของผมน่ะดันไปติดพนัน จนเค้าต้องมายึดบ้าน แต่พ่อแม่ไม่ยอมแถมยังขัดขืน  ค...เค้าเลย...เค้าเลย...ฮือๆๆๆ  

''ไม่เป็นไรนะ...ไม่เป็นไร  แกงส้มรีบโผเข้ากอดผมด้วยความเสียใจและกำลังต้องการคนปลอบใจ  แล้วจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ

'ไม่รู้...

''มาอยู่กับพี่่ก็ได้นะ ^ ^

''แต่...!!! นายอ่ะต้องช่วยพี่ทำงานบ้าน ทำกับข้าว  แล้วก็ทำเหมือนบ้านนายอ่ะ นายทำไรที่บ้านนายก็ทำไปเถอะนะ  (ที่จริงแล้วผมรู้สึกถูกชะตากับแกงส้มมากครับ ใจมันก็เลยชวนไปเอง)

'จริงหรอครับ พี่ฮั่นใจดีจังเลย ^ ^  น้ำเสียงจากที่ดูหงอยเหงากลับกายเป็นร่าเริงซะงั้น

''อื้ม  พี่จะอยู่ข้างๆเราเองนะ  ว่าแต่จะเล่าต่อได้มั๊ย

'สัญญานะครับ...คือ...เค้ายิงพ่อกับแม่ผมตายแล้วครับ ...

''แล้วคนชื่อพลอยล่ะ

'คือ...หลังจากที่ผมรู้ว่าพ่อแม่ผมเสียแล้วเค้าก็โทรมาแสดงความเสียใจกับผมแล้วก็บอกเลิกผม
ฮือๆๆๆเค้าทิ้งผมไปหมดแล้ว ชีวิตผมไม่เหลืออะไรแล้ว 

''ไม่เป็นไรน่า...ป๊ากับมิ๊ของพี่ก็เสียแล้วเหมือนกัน  มิ๊กับป๊าของพี่น่ะเค้าไปวิ่งรอบโลกมาน่ะแต่...

'ป๊ากับมิ๊พี่เหนื่อยจนวิ่งไม่ไหวหรอ

''ปล่าว วิ่งไปได้แค่2กิโล แล้วถอยหลังล้มทับกันตกลงคลองน้ำวิทยาศาสตร์ ที่เค้ากำลังทดสอบสารเคมีกำจัดจระเข้ น่ะ

'โห่ตายตลกเนาะ5555

''ใช่เรื่องตลกมั๊ยคนตายอ่ะ  

'ผมขอโทษครับไม่คิดว่าพี่จะโกรธนิ่

''555ใครว่าพี่โกรธพี่ก็ยังตลกเลย555

'พี่อ๊าาา  

'เอ้อพี่เรามาเก็บกวาดห้องกันดีกว่ามั๊ยเนี่ย

''แต่แผลเรามันยังไม่หายนะ

'ไม่เป็นไรผมไม่เจ็บหรอก

''แล้วแต่เราแล้วกัน  ว่าแต่ทำเป็นหรอ

'เรื่องแค่นี้สบายๆ

ผมขอทำความสะอาดก่อนนะครับเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังใหม่ :D

//เป็นไงกันบ้าง*อ่านแล้วเม้นต์หน่อยนะคะ* งงกันมั๊ยคะอยากอ่านต่อมั๊ยคะ ไม่อยากอ่านก็จะอัพค่ะ555

 


:)  Shalunla 
:)  Shalunla